ตอนที่18

โรงแรมxxx

"ที่แท้ก็ทะเลาะกับว่าที่เจ้าบ่าว" 

ก้องเกียรติพากิ่งแก้วขับรถมาที่โรงแรมม่านรูดก่อนจะลงจากรถกิ่งแก้วก็ระบายเรื่องที่อยู่ในใจให้ก้องเกียรติฟังจนหมด

"ฉันกำจัดแม่เค้าได้แล้วจะไม่ปล่อยให้หลุดมือแน่นอน" 

กิ่งแก้วเอ่ยเสียงแข็งเธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะอยู่สุขสบายเมื่อลงทุนมาถึงขนาดนี้แล้วเธอจะไม่ยอมปล่อยให้อคิณหลุดมือไปง่ายๆ

"ทีหลังคุณก็อย่ามักมากนักสิ"  

ก้องเกียรติรู้ดีว่าอดีตคนรักของเขานั้นมีความต้องการมากแค่ไหน

"ฉันก็ขี้เบื่อเหมือนกันนะ"  

กิ่งแก้วเอื้อมมือไปลุบไล้แผงอกของก้องเกียรติแม้จะเคยๆกันมาก่อนแต่เมื่อห่างกันไปนานๆเธอก็มีความตื่นเต้นขึ้นมาไม่น้อยเหมือนกัน

"มาสนุกกันดีกว่านะหวังว่าการห่างของเราจะทำให้คุณคิดถึงผมบ้างนะ" 

ก้องเกียรติรีบเปิดประตูรถและอุ้มร่างบางไปสนุกกันในห้องโดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ทั้งสองกำลังปล่อยความลับที่ปกปิดมานานให้เปิดเผย

สามวันต่อมา

"เป็นแบบนี้นี่เองเลวที่สุด" 

อิทธิกรนั่งกำมือแน่นหลังจากที่ได้หลักฐานจากนักสืบที่เขาจ้างให้ตามดูก้องเกียรติแต่ใครจะไปรู้ว่าเรื่องนี้กิ่งแก้วเป็นคนจัดการสั่งทุกอย่างทั้งหมด

"นี่ยังติดต่ออคิณไม่ได้อีกหรือไง" 

ทศพลเอ่ยขึ้นมาอย่างร้อนใจ

"ครับ..ตอนนี้ผมอยากคุยกับพี่คิณใจจะขาดเค้าจะได้รู้ซะทีว่าคนที่เค้ารักนักรักหนาทำเจ็บแสบขนาดไหน" 

อิทธิกรกัดฟันกรอดเขาอยากคุยกับอคิณใจจะขาดพัชรินทร์จะได้พ้นมลทินเรื่องนี้เสียที

เกาะxxx

22.00 น.

เป็นเวลาร่วมหลายวันแล้วที่อคิณกักขังพัชรินทร์ไว้ที่เกาะตอนนี้เธอดูอ่อนเพลียเป็นอย่างมากป่วยกายเพราะไม่ยอมทานอะไรไม่เท่าไรแต่เธอป่วยใจมากกว่าที่ไม่รู้ว่าเธอจะเจอหน้าลูกเธออีกเมื่อไรและไม่รู้ว่าอคิณเอาลูกของเธอไว้ที่ไหนจะอยู่กันอย่างไร

"จะให้พัชมานั่งเฝ้าเฉยๆทำไมคะ" 

พัชรินทร์เอ่ยเสียงอ่อนอย่างเหนื่อยใจที่อคิณลากเธอมานั่งเฝ้าเขาดื่มตั้งแต่ช่วงเย็นจนตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว

"ได้.. ไม่อยากนั่งเฝ้าเฉยๆก็ดื่มสิ" 

อคิณบีบพวงแก้มหญิงสาวให้เธออ้าปากและยกแก้วไวน์ของเขากรอกใส่ปากของเธอในเมื่อไม่ยอมทานข้าวก็ดื่มไวน์เข้าไปก็แล้วกัน

"อื้อ.. ไม่ค่ะ"  

พัชรินทร์รีบหันหน้าหนีอย่างรวดเร็วทำให้ตอนนี้ไวน์ในแก้วหกใส่เธอจนเลอะเสื้อของเธอไปหมด

"ทำไมล่ะ... ฉันบอกให้ดื่มไง" 

อคิณจ้องมองหญิงสาวอย่างไม่พอใจ

"อื้อออ...ฮือๆๆ" 

พัชรินทร์สะอื้นขึ้นมาอีกรอบยิ่งเขาเมาเขายิ่งใจร้ายกับเธอมากขึ้นและจะเป็นแบบนี้ในทุกๆวันที่อยู่ที่นี่

"อย่านะ.." 

พัชรินทร์รีบยกมือมาป้องกันตัวเองเพราะอคิณเริ่มรุกล้ำมือหน้าเข้ามาหมายจะกระชากเสื้อผ้าของเธอ หญิงสาวรีบวิ่งหนีหมายจะเข้าไปหลบในห้องเพราะกลัวว่าความเมาของชายหนุ่มจะทำให้เขาทารุณเธอในแบบที่เธอไม่อยากให้ทำ

"อย่าดิ้น" อคิณก้าวขายาวๆของเขาไม่กี่ก้าวก็ประชิดตัวหญิงสาวเขารวบอุ้มเธอพาดบ่าแล้วเข้าไปในห้องนอน

พลั้กก ก่อนจะเหวี่ยงร่างบางลงกับเตียงอย่างไม่ถนอม

"ปล่อยนะ...อย่าทำแบบนี้" 

พัชรินทร์รีบถดตัวหนีเธอตัวสั่นเทาร้องให้เพราะไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนั้นมันเกิดขึ้นอีก

"อ๊ายยย..." 

คำร้องขอของเธอไม่เป็นผลอคิณระบายอารมณ์ย่ำยีหญิงสาวตามใจของเขาโดยที่ไม่สนใจเสียงร้องทรมานแม้แต่น้อย

"ฮึก...ฮือๆๆๆ...พอได้แล้ว..." 

ร่างบางที่นอนสะอื้นอยู่กับเตียงเอ่ยเสียงอ่อนในขณะที่เธอยังถูกกระทำอย่างรุนแรงตอนนี้เธอไม่มีแรงต้านทานอีกฝ่ายแม้แต่น้อยมีแรงเปล่งเสียงขอให้เขาหยุดการกระทำแค่นี้ก็สุดกำลังเธอแล้ว

วันต่อมา

"ฮือ.. อือๆๆ"  

พัชรินทร์รู้สึกตัวตื่นมาในตอนเช้าได้เหตุการณ์เมื่อคืนก็แล่นเข้ามาในหัวหญิงสาวทำได้เพียงกอดหมอร้องให้ระบายความกดดันอึดอัดที่อยู่ในใจเท่านั้นจะหนีก็ไม่รู้ว่าจะไปยังไงหากจะตายก็ยังห่วงลูกตอนนี้เป็นห้วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดสำหรับเธอเลย

"เมื่อคืนต้องขอบใจเธอเลยที่ทำให้ฉันผ่อนคลาย" 

อคิณนอนเปลือยกายยกยิ้มอยู่ใต้ผ้าห่มข้างๆหญิงสาวที่นอนสะอื้นตัวสั่นยิ่งเห็นเธอเจ็บปวดเขายิ่งสะใจ

จุ้บ

“หึ่..ฮ่ะ..ฮ่าๆๆๆ” ชายหนุ่มลุกขึ้นมาจูบหน้าผากหญิงสาวทั้งหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

"ฮื่อๆๆๆ.. " การกระทำของเขามันยิ่งทำให้พัชรินทร์ตัวสั่นเทาและสะอื้นหนักกว่าเดิมด้วยความกลัว

14.00 น.

บ้านอคิณ

"แอ้ๆ..แอ้ " 

อคิณกลับมาที่บ้านในช่วงบ่ายเพราะเขาต้องกลับมาเซ็นเอกสารที่มารุตเอามาไว้ให้แต่ก็ต้องแปลกใจไม่น้อยที่พอก้าวพ้นมาจากประตูบ้านก้าวแรกก็ได้ยินเสียงเด็กอยู่ในบ้าน

"อะไรกัน" 

เมื่อหันไปดูก็พบว่าที่ห้องนั่งเล่นของเขามีเปลเด็กสองเปลไหนจะพื้นยางที่ปูเต็มห้องไปอีกเมื่อเห็นอิทธิกรเดินออกมาจึงถามด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์เพราะเขาไม่ชอบให้ใครยุ่งกับบ้านของเขาทั้งที่ยังไม่ได้รับอนุญาต

"ลูกพี่ก็ต้องอยู่บ้านพี่สินี่ผมหาคนดูแลให้เสร็จสรรพเรียบร้อยแล้วด้วย" 

อิทธิกรเอ่ยด้วยสีหน้าและยียวนที่เขาขนของทุกอย่างมาไว้ที่บ้านพี่ของเขาเพราะรู้ว่าวันนี้พี่ชายของเขาจะกลับมาตรวจเอกสารจึงหอบเจ้าแฝดมาที่นี่