บทที่ 2. โลกมิติที่ทับซ้อน

               ในโลกนี้มีความเชื่ออยู่หลายความเชื่อ ไสยศาสตร์ ต่างๆมากมายและแตกต่างกันไปในแต่ละพื้นที่ ไม่มีใครรู้ว่าโลกอีกโลกหนึ่งที่ผู้คนเรียกว่าขุมนรก สรวงสรรค์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือแม้แต่ภูตผีปีศาจมีอยู่จริงหรือไม่ ยิ่งยุคสมัยเปลี่ยนไปมากเท่าไหร่ความเชื่อเรื่องเล่านี้ก็ยิ่งลดน้อยลง

               บนโลกนี้มีอีกมิติหนึ่งที่ทับซ้อนและอาศัยอยู่กับมนุษย์ วิญญาณ ปีศาจ บางกลุ่มที่ยังไม่ถูกพิพากษาจากผู้คุมวิญญาณหรือกำลังหลบหนีอยู่ต่างใช้ชีวิตล่องลอยแทรกแซงอยู่กับมนุษย์ทั่วทุกมุมโลก ปีศาจที่ผู้คนมักมองไม่เห็นและหลบซ่อนในป่าลึกกลางหุบเขาต่างๆ แบ่งกันเป็นเหล่าเป็นกอของแต่ละพื้นที่ และแน่นอนว่าเมื่อมีเหล่าปีศาจมากมายเป็นสังคมก็ต้องมีผู้ที่อยู่เหนือปีศาจเหล่านั้น

               ราชาปีศาจของสยามประเทศในยุคนี้นั้นเป็นปีศาจสาวที่ฝึกฝนมาหลายพันปี ผ่านความยากลำบากมาเหลือคณานับเป็นพันปีตั้งแต่ยังเด็ก ด้วยความที่เธอไม่ได้เกิดเป็นปีศาจที่น่าเกรงขามอย่างเสือสาง เธอเป็นแค่แมวดำต่ำต้อยแต่ก็สามารถไต่เต้าขึ้นมาเป็นราชาแห่งภูตผีปีศาจได้ในปัจจุบัน

               “ปีศาจจิ้งจอกแห่งเอเชียตอนเหนือเริ่มฝ่าเข้าเขตแดนของเราแล้ว นิลมณี” สมิงพรายผู้ซึ่งยอมจำนนท์ต่อไสยเวทย์ของนางแมวดำได้เอ่ยขึ้น หญิงสาวที่นั่งบัลลังก์กะโหลกในชุดสีดำสนิทปราดมองสมิงพรายผู้นั้นอย่างเงียบๆ

               “จะเอายังไงกันต่อ...บรรดาภูตพรายของมือดีของเรา อย่างแม่สมิง นางปอบ ก็พากันดับสิ้นเพราะถูกนางจิ้งจอกนั้นดูดวิญญาณไป” นางพรายน้ำใบหน้าซีดเซียวผมดำยาวลากพื้นนัยน์ตาสีแดงสดเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีหวาดกลัว

               “ขนาดเจ้าเองเป็นพรายน้ำผู้ดุร้าย กลืนกินมนุษย์มานับไม่ถ้วนยังขลาดกลัว...แล้วเช่นนี้ข้าจะไว้ใจให้พวกเจ้าออกไปสู้กับนางหมาจิ้งจอกได้หรือ”

               นิลมณีพูดพร้อมปรายสายตามองทั้งสมิงพรายและผีพรายน้ำด้วยท่าทางหยิ่งยะโสตามนิสัย ก่อนจะลุกขึ้นจากบัลลังก์ด้วยท่าทางเหย่อหยิ่งนั้น

               “ข้าจะไปฉีกร่างนางหมาขี้เรื้อนนั่นด้วยตัวข้าเอง”

               นิลมณีไม่รอช้ารีบรุดหน้าไปยังเขตแดนทางเหนือของตนทันทีพร้อมด้วยสมิงพรายและผีพรายน้ำที่ตามหลังไปติดๆ การแก่งแย่งเขตแดนลุกล้ำมันเพื่อเป็นใหญ่มิติที่เรียกว่าปีศาจนั้นมันเกิดขึ้นมานานหลายพันปี เพียงเพื่อรวบรวมเหล่าปีศาจและคิดต่อกรกับทวยเทพเทวา โลกที่เต็มไปด้วยกิเลสทั้งหลายที่มนุษย์ฝักใฝ่สร้างขึ้น ความชั่วช้าสามัญทั้งหมดมันเด่นชัดอยู่ในมิติของโลกที่เรียกว่าโลกวิญญาณ

               “นี่น่ะหรือราชาปีศาจแห่งเอเชียอาคเนย์” จิ้งจอกสาวในร่างมนุษย์เอ่ยขึ้นเมื่อมาประจันหน้ากับนิลมณี เรือนร่างกายสาวที่น่าเย้ายวนของจิ้งจอกนั้นเปียกชุ่มไปด้วยเลือดและหมอกควันสีดำรอบตัว สหายทั้งสองอย่างสมิงพรายและผีพรายน้ำต่างหวาดกลัวร่นก้าวถอยหลังไปอย่างลืมตัว

               นิลมณีแสยะยิ้มพอเห็นเขี้ยวเล็กๆทั้งสองตรงมุมปากเดินขึ้นไปนำหน้าเหล่าภูตผีที่ผุดขึ้นมาจากหลุมศพเพื่อร่วมต่อสู้ป้องกันเขตแดนของตนเอาไว้ ไม่เช่นนั้นคงจะไม่มีที่สิงสู่และกลายเป็นอาหารอันโอชะของนางจิ้งจอกจากเขตแดนอื่นเป็นแน่

               “ก็แค่...แมวดำตัวกระจ้อย จะมาสู้ข้าได้อย่างไร”

               “แมวดำแล้วอย่างไร? ข้าฝึกฝนไสยมานานนับพันปีคิดจะดูถูกไสยที่เป็นวิชาประจำแดนสยามของข้างั้นหรือ?”

               ไม่พูดเปล่า ร่างกายของนิลมณีเปลี่ยนแปลงสภาพเป็นแมวผีดวงตาสีแดงเลือดดูดุดันน่าเกรงขาม แม้แต่บรรดาภูตผีฝั่งตนยังร่นถอยห่างจากแรงกดดันของพลังมืดอันน่ากลัวนั้น นางจิ้งจอกแสยะยิ้มอย่างชอบใจราวกับเจอของเล่นที่น่าสนุก ยิ่งเห็นพลังมืดของนางแมวดำมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอยากได้มันมาเป็นของตน

               “ฮู่ลี่อย่างข้า หากแพ้แมวดำชั้นต่ำคงขายหน้าปีศาจเขตเหนือแน่” ว่าแล้วนางจิ้งจอกก็แปลงกายเป็นปีศาจจิ้งจอกที่มีหางถึงเก้าหาง บ่งบอกว่านางกลืนกินหัวใจมนุษย์มามากกว่าพันคน สองสิ่งชั่วร้ายได้วิ่งเข้าฟัดกันอย่างดุเดือด รอบป่าเต็มไปด้วยเสียงขู่ข่วนกันดังระงม

               ทั้งเวทย์มนต์ทั้งไสยศาสตร์อันดำมืดปะทะกันแรงจนบรรยายกาศรอบข้างเต็มไปด้วยควันสีดำ เวทย์มนต์ดำที่ผิดพลาดก็ได้ล่องลอยไปยังโลกมนุษย์โดยที่ไม่มีใครสนใจว่ามันจะลอยไปตกที่ใคร หรือที่เรียกว่าลมเพลมพัด... ดวงจันทร์ที่ขึ้นกลางท้องฟ้าเต็มดวงเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเลือด นางจิ้งจอกแห่งหุบเขาจีนประมาทไปหน่อยจึงพลาดท่าเสียทีถูกกรงเล็บนางแมวที่เธอดูถูกตะปบจนกลิ้งไปกับพื้นอย่างแรง

               “ฮึ! นี่หรือนางจิ้งจอกแห่งแผ่นดินใหญ่” นิลมณีได้ทีก็ยกยิ้มเยาะอย่างเย้ยหยัน กลับคืนร่างหญิงสาวในชุดสีดำเดินเข้าไปยังร่างจิ้งจอกที่กำลังคืนร่างเป็นหญิงสาวเช่นเดียวกัน นิลมณีหลุบสายตามองจิ้งจอกนั้นอย่างเวทนาดูถูก เพราะนางจิ้งจอกดูท่าทางจะหมดสภาพไปเสียแล้ว แค่ยันตัวลุกขึ้นยังแทบไม่ไหว ใบหน้าสวยของนางจิ้งจอกนั้นเป็นรอยเล็บเหวอะหวะเสียโฉมไปหมด

               “อย่าได้คิดจะมาแย่งชิงเขตแดนสยามของข้าอีก” นิลมณีพูดพร้อมกับนั่งยองลง เอื้อมมือไปบีบจับที่คอของนางจิ้งจอกอย่างแรงจนตาของนางจิ้งจอกนั้นแทบจะถลนออกมา ...แต่ทว่านางจิ้งจอกฮู่ลี่กลับเปลี่ยนสีหน้าทันที ฮู่ลี่ยกยิ้มจนนิลมณีขมวดคิ้วแน่น มือที่เล็บยาวปลายแหลมของนางจิ้งจอกค่อยๆจับข้อมือของนิลมณีพร้อมกับเงยหน้าเชิดขึ้น

               “หลงกลข้าแล้ว นางแมวน้อย” ว่าแล้วเอื้อมมือไปบีบจับที่คอของนิลมณียกขึ้นปลายเล็บจิกลงที่คอของนางแมวดำก่อนจะฟาดร่างของนิลมณีลงไปนอนราบกับพื้น นางจิ้งจอกที่นั่งอยู่เหนือร่างของนิลมณีนั้นได้ใช้มืออีกข้างจับที่หน้าผากของคนใต้ร่าง ก่อนจะอ้าปากขึ้นกว้างดูดกลืนไสยเวทย์ที่นิลมณีเฝ้าฝึกฝนบำเพ็ญเพียรมานานนับพันปีนั้นเข้าร่างของตน

               “อ๊ากกกกกกกกก!!!” นิลมณีร้องขึ้นมาอย่างเจ็บปวดราวกับถูกกระชากหัวใจไป เธอดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างของนางจิ้งจอกตนนั้นจนดวงตาเหลือกลน เลือดค่อยๆไหลออกจากปาก ดวงตา และจมูก ร่างกายเริ่มอ่อนแรงจนสติแทบจะเลือนราง ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป...

               เพราะความประมาทเลินเล่อ เพราะความทะนงในฝีมือของตัวเอง...ดวงตาที่ปิดแน่นสนิทได้ค่อยๆลืมตาขึ้นมา บรรยากาศตรงหน้ากลับดูไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย ไหนจะมุมมองจากสายตานี้อีก...จะหยัดตัวลุกขึ้นแต่กลับลุกขึ้นไม่ได้ ก่อนจะก้มมองอุ้งเท้าของตัวเองก็แทบจะไม่อยากเชื่อสายตา... เธอกลับกลายร่างเป็นลูกแมวน้อยสีดำ นิลมณีมองไปรอบๆข้างก็พบว่าเธอนอนอยู่ข้างถนนของโลกมนุษย์...

               ท้องฟ้าเริ่มอึมครึมก่อนที่สายฝนจะโปรยปรายลงมาราวกับซ้ำเติมเธอ ภายในหัวคิดแต่เรื่องโลกปีศาจที่ตอนนี้ไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้าง แต่แค่ตัวเธอเองในตอนนี้แค่ลุกขึ้นยังทำไม่ได้เลย หากร่างกายยังอ่อนแอก็จะไม่สามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ คงจะมีเวทมนต์นี้เท่านั้นที่ยังเหลือติดตัวอยู่...

               นิลมณีนึกย้อนไปถึงสาเหตุที่ตนต้องมาตกอยู่ในสภาพแมวจรจัดสีดำนี้อย่างนึกขัดใจ พลางมองเจ้ามนุษย์ที่เดินวนไปเวียนมาแต่งตัวอยู่อย่างนั้น พลางก้มเลียขนตัวเองที่เปียกปอนด์เพราะมนุษย์ผู้นี้จับเธออาบน้ำโดยที่ไม่ได้มีความรู้เรื่องนิสัยของแมวเลยว่ามันเกลียดน้ำแค่ไหน ถึงแม้ว่าตัวเธอจะเป็นปีศาจแต่เมื่ออยู่ในร่างแมวเธอก็จะนิสัยเหมือนแมวทั่วไปเพียงแต่ค่อนข้างที่จะเลือกกินก็เท่านั้น

               ...ถึงยังไงฉันก็ต้องหาตัวจอมปีศาจให้เจอ... เธอคิดพลางพาตัวเองในร่างเจ้าแมวเหมียวนั้นออกมาจากห้องนอนของเขาไป และกลับไปนอนที่โซฟาโซนห้องรับแขกดังเดิม