บทที่ 5. ทำไมต้องบอกแมว

               หลังจากทานอาหารมื้อนั้นเรียบร้อยนิลมณีก็แยกกลับบ้าน แม้ว่าเขาจะขอไปส่งแต่เธอเลือกที่จะปฏิเสธอย่างไร้เยื่อไย จะให้ไปส่งได้อย่างไรในเมื่อบ้านที่เธอต้องกลับคือห้องของเขา เธอจึงเดินเชิดๆสะบัดผมสีดำสนิทออกมาโดยไม่หันหลังกลับไปมองเขาอีก ปล่อยให้ดีนมองตามตาละห้อยอยู่อย่างนั้น ถึงแม้เขาจะเป็นคนเจ้าชู้เพล์บอย แต่เขาก็ถือว่าเป็นคนที่ปากจัดจ้านอยู่ดี

               นิลมณีเดินเข้าตรอกซอยมืดๆหลังจากที่เดินมาได้สักพัก เธอมองหน้ามองหลังก่อนจะค่อยๆกลายเป็นเจ้าแมวน้อยสีดำเหมือนเช่นเดิม ก่อนจะกระโดดปีนกำแพงและเดินนวยนาดต่อไปเรื่อยๆเพื่อกลับไปยังคอนโดของเขา ระยะทางที่เดินไปคอนโดนั้นการแปลงเป็นแมวจะปลอดภัยกว่าเป็นหญิงสาว ด้วยรูปลักษณ์ที่น่าเย้ายวนใจพร้อมด้วยพลังของปีศาจที่ทำให้ผู้คนลุ่มหลงนั้นมันไม่เป็นผลดีกับเธอเท่าไหร่นัก

               นิลมณีกลับมายังห้องคอนโดอย่างปลอดภัย พอถึงคอนโดเธอก็กลับกลายร่างเป็นหญิงสาวเดินเข้าคอนโดมาสวยๆ ประตูที่รักษาความปลอดภัยนั้นใช้ไม่ได้กับปีศาจแบบเธอ จึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะกลับเข้าห้องมาได้สบายๆ เธอเดินไปเดินมาในห้องของเขาในร่างเจ้าแมวเหมียว เพราะร่างเจ้าแมวเหมียวนั้นมันสามารถฟื้นฟูร่างกายของเธอได้มากกว่าที่จะแปลงกายเป็นมนุษย์ ถึงอย่างไรเธอก็ต้องเก็บแรงเอาไว้เผื่อวันไปทำงานจึงทำได้เพียงนั่งๆนอนๆอยู่แบบนั้น

               กริ๊ก!

                    “ฉันกลับมาแล้ว” ไม่รู้ว่าเธอนั้นนอนไปนานเท่าไหร่ รู้ตัวอีกทีดีนก็กลับเข้าห้องมาพร้อมถุงมากมาย นิลมณีในร่างแมวลุกขึ้นนั่งพร้อมมองเขาและสะบัดหางปราดปรายไปมา ดีนวางถุงเหล่านั้นลงบนโต๊ะทานข้าวก่อนจะหันไปมองเจ้าแมวสีดำที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมนิ่งมองเขาอยู่

               “เธอนี่เลี้ยงไม่เชื่องจริงๆ เจ้านายกลับมาแล้วแท้ๆ น่าจะเข้ามาอ้อนกันบ้างสิ” ดีนพูดขึ้นพร้อมกับส่ายหน้าไปมา

               ...นายเป็นทาสของฉันต่างหากล่ะเจ้ามนุษย์นี่! ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะเป็นเจ้าของฉัน... ความคิดของเจ้าแมวที่เขาตั้งชื่อให้ว่าสีนิลนั้นแทบจะไม่ได้คิดออดอ้อนเขาอย่างที่เขาต้องการเลย ซ้ำยังทำเมินไม่สนใจในสิ่งที่เขาพูดเสียอีก ก่อนจะยกเท้าหน้าของตัวเองขึ้นมาเลียทำความสะอาด ดีนมองท่าทีของเจ้าแมวที่เขาเก็บมาเลี้ยงพลางถอนหายใจ

               “เฮ้อ...อุตส่าห์ลองซื้อสเต็กมาให้...ไม่อ้อนแบบนี้คงไม่อยากกินสินะ” พอได้ยินอย่างนั้นหูก็ตั้งขึ้น ก่อนจะเดินเข้าไปหาเขาพร้อมกับคลอเคลียที่เท้าของเขาเดินพันไปพันมาอย่างออดอ้อน ก่อนที่จะ....

               แง่ม!!

                    “เฮ้ย!! เจ้าสีนิล!!” ฝังเขี้ยวขบที่น่องด้วยความหมั่นไส้ ที่บังอาจเล่นแง่ให้เธอเข้าไปอ้อนเขาด้วยอาหาร ดีนจับร่างเจ้าแมวน้อยขึ้นมาด้วยมือข้างเดียวพร้อมกับจ้องมองมันเขม็ง จะโกรธก็โกรธไม่ลงเมื่อเห็นใบหน้าบ้องแบ๊วของมัน แม้ว่าจริงๆแล้วเจ้าแมวตรงหน้ากำลังขมวดคิ้วอยู่ก็ตาม

               งับ!!

               ...กรี๊ดดดดดด!! เจ้ามนุษย์ปากเหม็นนี่!!....

                    แทบจะกรีดร้องออกมาแต่ก็ทำได้เพียงร้องเหมียวๆเหมือนเช่นเคย เมื่อดีนอ้าปากงับหูแมวเอาคืนที่งับน่องของเขา นิลมณีใช้เท้าหน้ายันใบหน้าหล่อเต็มที่พร้อมกับแผ่กงเล็บหวังจะตะปบให้ใบหน้าหล่อเกลี้ยงเกลานั้นเป็นรอยเสียหน่อย แต่ก็ตะปบได้แค่ลมเมื่อดีนดึงใบหน้าหล่อออกแล้วยกยิ้มเย้ย

               “คิดจะข่วนหน้าฉันเหรอ ยังเร็วไปเจ้าแมวเหมียว” เขาพูดขึ้นก่อนจะยอมปล่อยเจ้าแมวเหมียวลงไปวางที่พื้น เขาหันไปแกะสเต็กที่ซื้อมาจากร้านที่ไปทานเมื่อตอนกลางวัน แต่หญิงสาวที่เขาถูกใจกลับทิ้งเขาไปเสียอย่างนั้น เขาวางสเต็กลงบนชามข้าวแมว สเต็กที่ย่างมาโดยไร้การแต่งเติมรสชาติ

               “เพราะวันนี้ฉันอารมณ์ดีหรอกนะ ถึงได้ซื้อมาฝาก...ผู้หญิงอะไรมีเสน่ห์ชะมัด” มองเจ้าแมวเหมียวที่ก้มกัดกินสเต็กไปพลางเอ่ยถึงผู้หญิงที่เขาพึ่งเจอเมื่อตอนกลางวันไปด้วยรอยยิ้ม นิลมณีในร่างแมวขนลุกซู่ทั้งตัวก่อนจะสำลักเนื้อสเต็กที่กินเข้าไป

               “เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ยเจ้าสีนิล ค่อยๆกินก็ได้ไม่มีใครแย่งเธอหรอก” ดีนหันไปเอ่ยบอกเจ้าเหมียวที่ไอค่อกแค่กก่อนจะเลื่อนชามใส่น้ำไปให้มัน นิลมณีในร่างเจ้าแมวเหมียวรีบเข้าไปกินน้ำในชามนั้นพร้อมกับมือหนาที่ลูบศีรษะเจ้าแมวน้อยอย่างแผ่วเบา

               แต่นิลมณีที่กินน้ำเรียบร้อยก็เดินไปหนีมือหนานั้นไปอีกทางพร้อมกับเลียเท้าหน้าของตัวเองตามนิสัยของแมวอย่างเชิดๆ อีกทั้งยังสะบัดหน้าเมินเขาเสียอย่างนั้น ดีนมองการกระทำของเจ้าแมวตรงหน้าก่อนจะยกยิ้มขึ้นมา

               “กินแค่นี้น่ะเหรอ? เสียดายของแย่เลย” ดีนเอ่ยแต่เจ้าแมวเหมียวดันไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่นัก มันยังคงนอนหมอบอยู่ตรงโซฟาอย่างเงียบๆ ไม่แม้แต่จะส่งเสียงร้อง

               “ก็ได้ๆ ตามใจเธอเลย ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว” ดีนพูดก่อนจะลุกขึ้นจากการนั่งยองเมื่อครู่แล้วเดินตรงเข้าไปในโซนห้องนอนของตัวเอง นิลมณีในร่างแมวที่หลับตาพริ้มเมื่อครู่ค่อยๆลืมตาขึ้นพร้อมกับหันไปทางห้องของเขา เมื่อได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัวในห้องนอนของเขา เธอก็กระโดดลงจากโซฟาแล้วเดินไปกินสเต็กต่อจนหมด

               ไม่นานนักดีนก็เดินออกมาและตรงไปยังตู้เย็นเพื่อเอาน้ำมาดื่ม สายตาคมเหลือบไปเห็นชามข้าวแมวที่ตอนนี้มันว่างเปล่าก็ยกยิ้มขึ้นก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่มแล้วเดินตรงไปหาเจ้าแมวเหมียวที่นอนอยู่ตรงโซฟา เขาอุ้มร่างเจ้าแมวนั้นขึ้นมาท่ามกลางความตกใจของเจ้าแมวน้อย

               ....อะไรอีกยะ!! จะอุ้มไปไหนเนี่ย!! แล้วทำไมนายไม่แต่งตัวให้เรียบร้อย!!... เสียงร้องเหมียวๆราวกับบ่นเขา เพราะเขาเป็นมนุษย์ถึงได้ฟังไม่ออกว่าเธอกำลังบ่นเขาอยู่ ดีนที่ใส่เพียงกางเกงนอนขายาวตัวเดียวไม่ใส่เสื้ออุ้มเจ้าแมวน้อยมาแนบอกแล้วพาเข้าห้องนอนของเขาไป

               “ไม่ต้องร้อง มานอนกับฉันนี่แหละ” ดีนเอ่ยพร้อมกับวางเจ้าแมวไว้บนที่นอนของตน แต่เจ้าแมวจอมดื้อกลับกระโดดลงจากที่นอนวิ่งตรงไปยังประตูห้อง ดีนไวกว่าจึงได้ปิดประตูห้องลงต่อหน้าต่อตาเธอ

               นิลมณีร้องเสียงแมวพร้อมกับข่วนขูดที่ประตูห้องนอนอย่างไม่ยอม และเป็นอีกครั้งที่เขาอุ้มร่างเธอขึ้นมาพร้อมกับเอื้อมมือไปปิดสวิตซ์ไฟ เหลือเพียงแสงสลัวๆที่โคมตรงหัวนอนเท่านั้น ก่อนจะกอดร่างเจ้าแมวน้อยล้มตัวลงนอนบนเตียงและนอนกอดมันอยู่อย่างนั้น

               ....ใครเขาอยากนอนกับนายกันยะ!! อึดอัดชะมัด!!... นิลมณียังคงร้องอยู่อย่างนั้นพลางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของเขา ถ้าไม่ติดว่าเธอต้องแปลงกายในเป็นแมวเพื่อรักษาตัวและหลบซ่อนนางจิ้งจอกก็คงจะกลายร่างเป็นหญิงสาวและตบหน้าเขาแรงๆสักฉาดสองฉาดเป็นแน่

               “สีนิล...นอนนิ่งๆเป็นเพื่อนฉันหน่อยไม่ได้เหรอ” ดีนเอ่ยขึ้นทั้งที่ยังหลับตา นิลมณีในร่างแมวหันไปมองหน้าเขาและเงียบเสียงลง ที่เงียบเพราะน้ำเสียงของเขาดูเหงาๆเศร้าสร้อยอย่างไรก็ไม่รู้ ก่อนจะยอมนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น

               “เธอนี่ก็ฟังภาษาคนรู้เรื่องเหมือนกันแฮะ” ดีนลืมตาขึ้นมองเจ้าแมวเหมียวที่ตอนนี้นอนสงบเสงี่ยมนิ่งงันไปเมื่อเขาพูดจบ เขายิ้มออกมาก่อนจะเอาหน้าเข้าไปมุดที่พุงของมันและหลับไปในที่สุด....  

               ...หืม...อะไรทิ่มท้องฉันอยู่... เธอเริ่มรู้สึกตัวทั้งๆที่ฟ้ายังไม่สว่างเลยด้วยซ้ำ ในสายตาของเธอตอนนี้ที่นอนขดกอดอยู่นั้นเห็นเป็นขอบกางเกงและกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เป็นมัดๆ...และไอ้แท่งแข็งๆที่ทิ่มท้องเธอแถมเธอยังนอนขดกอดมันอยู่นั้น...

               เงี๊ยวววว!!!!