ตอนที่34

โรงพยาบาล

“เป็นยังไงบ้างลูก” หลังจากที่ธีรดลและเพียงฟ้ากลับจากไร่ปรานโชคแล้วก็เดินทางมาหาผ้าแพรกับภูผาที่โรงพยาบาลต่อ

“ดีขึ้นมากแล้วค่ะ...เมื่อวานแพรคิดว่าจะไม่ได้เจอทุกคนซะแล้ว” ผ้าแพรกอดพ่อเธอเอาไว้แน่นแววตาของเธอตอนที่เอ่ยคำนี้ออกมาค่อนข้างเศร้าจนทุกคนต่างก็สลดไปตามๆกัน

“เรื่องเมื่อวานเราจะไม่พูดถึงมันแล้วนะลูกเพราะวันนี้เรายังอยู่ด้วยกัน” ธีรดลลูบหัวลูกสาวของเขาเบาๆเรื่องไม่ดีที่มันผ่านไปแล้วเขาก็ไม่อยากให้พูดถึงเพราะจะเป็นการตอกย้ำความกลัวของผ้าแพรและพวกเขา

เย็นของวัน

บ้านสวน

“ขวัญเอ้ยขวัญมานะลูก”  เมื่อภูผาพาผ้าแพรกลับมาบ้านได้พิกุลและพิมพรรณก็รับเข้ามาสวมกอดเรียกขวัญหลานสาวของตนทันที

“แล้วนี่จับคนร้ายได้แล้วใช่ไหม” สายทองเอ่ยกับภูผาด้วยสีหน้าร้อนใจ

“ครับคุณย่าพวกมันแค่อยากก่อกวนไม่ให้คุณพ่อสร้างรีสอร์ทต่อ” คนตัวโตกอดอกพยักหน้าเบาๆ

“ตายจริงทำกันเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนไปได้” หญิงชรายกมือทาบอกอย่างตกใจนี่ขนาดก่อกวนยังเล่นกันถึงเอาชีวิตแล้วถ้าจงใจที่จะทำร้ายคนเลยจะทำถึงขนาดไหน

“ไม่ใช่ก็คล้ายๆครับคุณย่า” ภูผาเอ่ยออกมาอย่างไม่สบอารมณ์เขาคิดว่าไม่ใช่แค่ทำเป็นบ้านป่าอย่างที่คุณย่าของเขาพูดแต่มันน่าจะใช่เลยมากกว่า

บ้านเพียงฟ้า

“คุณพ่อจะเอายังไงต่อคะ” สองคนพ่อลูกนั่งคุยกันในบ้านด้วยท่าทีเป็นกังวลถึงเรื่องรีสอร์ท

“พ่อว่าจะต้องชะงักการสร้างรีสอร์ทไปก่อนไม่อยากมีปัญหา” ธีรดลเห็นทีเขาจะต้องชะลอไปก่อนอย่างไม่มีกำหนด

“แต่ฟ้าว่าสร้างให้ที่ตรงนั้นเป็นพื้นที่ท่องเที่ยวก็ดีนะคะจะได้ไม่มีใครกล้าทำผิดกฎหมายเพราะพื้นที่ตรงนั้นจะได้ถูกเพ่งเล็งเป็นพิเศษ” ผิดกับเพียงฟ้าที่อยากจะสร้างพื้นที่นี้ให้ดังเป็นพลุแตกคนที่ทำผิดกฎหมายจะได้ไม่กล้าทำอะไรสุ่มเสี่ยงเพราะจะถูกเพ่งเล็ง

“เล่นกับคนเถื่อนพ่อกลัวว่าคนรอบตัวเราจะเป็นอันตราย” ลำพังตัวธีรดลเองเขาเอาตัวรอดได้อยู่แล้วแต่ถ้าหากคนพวกนั้นต้องการก่อกวนอีกคนงานที่ก่อสร้างจะเป็นอันตรายแถมคนรอบตัวของเขาก็ไม่รู้ว่าจะโดนอะไรบ้างเขาต้องหาวิธีจัดการกับกลุ่มคนพวกนี้ให้ได้ก่อนถึงจะสบายใจที่จะสร้างรีสอร์ทต่อไปได้

“ฟ้าไม่ชอบเลยจริงๆเกิดมาเป็นคนชาตินึงจะทำเลวหวังผลประโยชน์ไปถึงไหนตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้อยู่ดีทำมาหากินสุจริตมันจะตายนักหรือไง” ร่างบ้างกอดอกบ่นอู้อี้ด้วยสี่หน้าที่ไม่พอใจนัก

“พ่อต้องกลับกรุงเทพไปคุยกับทางบริษัทรับเหมาเรื่องชะลอการก่อสร้าง”

“ค่ะคุณพ่อ” หญิงสาวพยักหน้ารับเบาๆเรื่องนี้เธอรู้อยู่แล้วว่าพ่อเธอต้องกลับไปจัดการด่วน

24.00 น.

กลางดึกแล้วภูผาก็ยังนอนไม่หลับเพราะผ้าแพรนั้นตื่นขึ้นมาผวาเป็นระยะจนเข้าต้องคอยปลอบ

“ร้อน.. แพรร้อน.. ฮือๆๆ” รอบที่สามแล้วที่หญิงสาวผวาร้องให้ตื่นมาแบบนี้

“แพร.. แพร.. ไม่มีอะไรแพร..มันไม่มีอะไรเราอยู่บ้านเราแล้วนะ” แขนแกร่งของภูผาต้องคอยโอบร่างบางเอาไว้ตลอดเวลา

“..อือ.อืม..”  เมื่อได้ยินคำปลอบคนตัวเล็กในอ้อมกอดจึงค่อยสงบลงและหลับลงไป

“นอนเถอะฉันอยู่ตรงนี้ไม่ต้องกลัว” สีหน้าของเขาไม่สู้ดีเอาเสียเลยไม่รู้ว่าหญิงสาวนั้นจะเป็นแบบนี้ไปอีกกี่คืน

วันต่อมา

เพียงฟ้าขับรถมาที่แม่อายอีกครั้งโดยได้บอกใครตอนนี้ที่นี่เหลือแค่ซากปรักหักพังกับรอยไฟไหม้คนงานต่างก็กลับกันไปหมดแล้วเพราะได้รู้ว่าที่นี่ชะลอการก่อสร้าง

“ดูซิเสียหายหมดเลยเพราะไอ้พวกเฮงซวยแท้ๆ” หญิงสาวยืนเท้าเอวข้างรถคันหรูของเธอด้วยความเจ็บใจ

“ใครเฮงซวยเหรอครับน้องสาว” จู่ๆก็มีชายฉกรรจ์ตัวสูงใหญ่ท่าทางค่อนข้างอันธพาลสองคนเดินออกจากหลังซากเรือนรับรองเข้ามาหาเธอ

“คุณเป็นใคร” หญิงสาวถอยหลังเล็กน้อยแต่น้ำเสียงของเธอยังพยายามส่งเสียงแข็งเพื่อบ่งบอกกับอีกฝ่ายว่าเธอไม่ได้มีความเกรงกลัว

“นี่เสี่ยนัสลูกเสี่ยน่านเจ้าของไร่ศรีน่านไงครับ” พัสสนลูกสมุนของมนัสรีบเอ่ยแนะนำตัวคนเป็นนายให้กับหญิงสาวได้รู้จัก

“หึ..งั้นที่ว่าเฮงซวยก็พวกคุณไงอย่าคิดว่าฉันจะหยุดการสร้างรีสอร์ทที่นี่ง่ายๆนะฉันไม่เคยกลัวหมาลอบกัดอย่างพวกคุณหรอก” เมื่อได้รู้ดังนั้นเพียงฟ้าก็เลือดขึ้นหน้าเดินดุ่มๆไปประชิดตัวทั้งสองพร้อมชี้หน้าต่อว่าเสียงดังด้วยสีที่เคียดแค้น

“ปากจัดซะด้วย..อีกเดี๋ยวจะปากจัดแบบรี้หรือเปล่านะ”  มนัสกระชากแขนเพียงฟ้าจนหญิงสาวนั้นเซถลาเข้าไปชนกับแผงอกของเขา

“นี่ทำอะไรอย่าจะแตะตัวฉันนะ” เพียงฟ้ารีบกะมือของคนพาลออกจากแขนเธอแต่ก็เหนียงเกินกว่าแรงเธออยู่มาก

บรื๊นนน

อัสนีและเหล่าลูกน้องของเขาขับรถกระบะเข้ามาในที่ของธีรดลเพราะเขาเห็นว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังถูกมนัสและลูกน้องรังแก

“ปล่อยเธอถ้าไม่อยากมีปัญหา” อัสนีเดินลงจากรถเข้าไปผลักหน้าอกของมนัสจนเซแล้วดึงร่างบางของเพียงฟ้ามาไว้ด้านหลังของเขา

“เสือก..คิดว่ากูกลัวมึงหรือไงไอ้พ่อเลี้ยง” มนัสที่ค่อนข้างเสียน้าเนื่องจากคนอยู่เยอะแถมมีลูกน้องยืนอยู่ข้างๆจึงรีบชักปืนออกมาจากเอวจ่อไปที่หน้าอัสนี

“ถ้าไม่อยากให้พ่อมึงเดือดร้อนไปประกันตัวมึงอีกก็ลองดู” อัสนีไม่ได้มีท่าทีตื่นกลัวปลายกระบอกปืนที่จ่อมาทางเขาสักนิดเขารู้ว่าช่วงนี้มนัสนั้นกำลังถูกศรีน่านคุมพฤติกรรมเพราะไม่กี่วันมานี้สร้างเรื่องยิงคนจนบาดเจ็บจนเป็นคดีมารอบหนึ่งแล้ว