ตอนที่32

“ช่วยแพรด้วยค่ะแพรร้อน.. อืม.. “  ตอนนี้ผ้าแพรเธอทั้งร้อนทั้งหายใจไม่ออกน้ำเสียงเรียกร้องขอความช่วยเหลือค่อยๆอ่อนลงแล้วสติของเธอก็ค่อยๆดับวูบลง

ปั้ง..ๆๆ แกร๊กก

ภูผาถอดเสื้อของเขาชุบน้ำแล้วหยิบขวานที่อยู่ใกล้ๆวิ่งฝ่ากองไฟจามขวานใส่กุญแจสองสามทีก็หลุดออกเมื่อประตูเปิดได้เข่าของเขาก็แทบทรุดเมือเห็นหญิงสาวหมดสติกองอยู่กับพื้นไปแล้ว

 “แพร..” ชายหนุ่มรีบเอาเสื้อของเขาคลุมตัวหญิงสาวแล้วอุ้มเธอออกมาอย่างรวดเร็วแล้วรีบพาเธอส่งโรงพยาบาลอย่างด่วนที่สุด

ชั่วโมงต่อมา

โรงพยาบาล

ตอนนี้ทุกคนจดจ่ออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินรอฟังอาการของผ้าแพรด้วยความกังวลไม่นานนักหมอหนุ่มก็ได้ออกมาเจ้งอาการของผ้าแพรกับทุกคน

“แม่กับเด็กปลอดภัยครับดีนะครับที่สูดควันไปไม่มากยังไงให้เธอนอนดูอาการที่นี่คืนนึงนะครับ” คำพูดของหมอหนุ่มทำสถานการณ์ที่ตรึงเครียดค่อยๆดีขึ้น

“เฮ่อ..”  ภูผาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เขาคิดว่าทั้งสองจะเป็นอะไรไปเสียแล้ว

“...” ธีรดลและเพียงฟ้ากอดกันกลมโล่งใจไปตามๆกันที่ผ้าแพรและหลานของพวกเขาปลอดภัยไม่มีคำพูดอะไรออกมาเพราะดีใจจนพูดไม่ออก

RrrrrRrrrr

“ได้ค่ะ..โอเค” เพียงฟ้าผละออกจากอกของพ่อเธอเมื่อมีสายเข้า

“พ่อคะตอนนี้ตำรวจจับคนร้ายได้แล้วค่ะเดี๋ยวฟ้าไปจัดการเองคุณพ่อดูแพรที่นี่แหละค่ะ” เพียงฟ้ายิ้มออกที่ตอนนี้ตำรวจจับคนร้ายได้แล้วเออยากจะรู้นักว่าเหตุใดคนที่ทำถึงได้โหดเหี้ยมเช่นนี้

“ฝากด้วยนะลูก” ธีรดลพยักหน้าและยกมือตบบ่าเพียงฟ้าเบาตอนนี้เขาไม่มีกะใจจะไปไหนทั้งนั้นเพราะเป็นห่วงผ้าแพรก็ได้แต่ฝากฝังให้เพียงฟ้าจัดการธุระแทน

โรงพัก

“รู้เอาไว้ด้วยการกระทำของพวกคุณให้น้องกับหลานฉันเกือบตายฉันจะเอาเรื่องพวกคุณให้ถึงที่สุดเลย” เมื่อมาถึงโรงพักได้เพียงฟ้าก็ต่อว่าผู้ต้องหาชายทั้งสองเสียงดังลั่นโรงพัก

“ใจเย็นๆครับคุณผู้หญิง” ตำรวจร้อยเวรจำต้องรีบปรามเพียงฟ้าเอาไว้ก่อนเพราะตอนนี้เธอเล่นโวยวายมาพักใหญ่แล้วและไม่มีทีท่าว่าจะสงบลง

“อยากเห็นหน้าพ่อเลี้ยงอัสนีชั่วนักเห็นชีวิตคนเป็นผักเป็นปลาหรือไง” เพียงฟ้าเท้าเอวกัดฟันกรอดอยากจะเจอคนที่บงการเรื่องนี้ว่าคนที่สารเลวที่ฆ่าคนได้เป็นผักเป็นปลามันหน้าตาเป็นเช่นไร

“ผมพ่อเลี้ยงอัสนีครับ”  อัสนีพ่อเลี้ยงหนุ่มรูปงามอายุสามสิบเป็นพ่อเลี้ยงหนุ่มแห่งไร่ปรานโชคเพิ่งจะเข้ามาบริหารงานที่นี่ได้หลังจากที่พ่อของเขาพึ่งเสียเป็นคนที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใครแต่ก็ชอบมีเรื่องมาหาตัวตลอดเวลา

“หืม.. ไอ้ชั่วเอ้ย” สิ้นเสียงของผู้ชายเสียงเข้มด้านหลังของเพียงฟ้าหญิงสาวก็หันหน้ากลับไปมองค้อนเจ้าของเสียงทันทีดวงตากลมโตมองชายผมยาวร่างสูงใหญ่ใบหน้าคมเข้มด้วยสายตาเกลียดชังพร้อมยกมือเรียวฟาดไปที่หน้าของเขาจนสั่น

เพียะ

“อะไรของคุณเนี่ย” อัสนีหน้าหันไปตามแรงมือของเพียงฟ้าตอนนี้แก้มซ้ายของเขาแดงเป็นรอยนิ้วมือทั้งห้าเมื่อหันกลับมาได้เขาถลึงตาใส่หญิงสาวอย่างไม่พอใจและดึงแขนของเธอกำเอาไว้แน่นตอนนี้คนทั้งโรงพักต่างก็มองทั้งคู่มาเป็นตาเดียว

“ผมบอกให้ใจเย็นๆไงครับคุณผู้หญิง” ร้อยเวรถึงกับต้องแยกทั้งสองและสั่งให้ใจเย็นๆก่อนที่เรื่องรุนแรงจะเกิดขึ้นหนักกว่านี้

“เค้าจะฆ่าน้องกับหลานฉันนะคะคุณตำรวจ” เพียงฟ้ายังไม่หยุดง่ายๆเธอยังคงมองค้อนตาแข็งใส่อัสนีไม่ขาด

“ผมไม่ได้ทำ” ริมฝีปากหนาเอ่ยเสียงดังฟังที่เขามาที่นี่ก็เพื่อปฏิเสธข้อกล่าวหาและจะมาดูว่าใครกันแน่ที่เป็นคนทำเรื่องนี้และใส่ร้ายเขา

“โกหกหน้าด้านสองคนนี้ก็สารภาพแล้วคุณตำรวจจับเค้าเข้าคุกเลยค่ะ” เพียงฟ้าชี้หน้าอัสนีอย่างไม่เกรงกลัว

“สองคนนี้ไม่ใช่คนของผม” อัสนีเห็นทีจะคุยกับหญิงสาวจอมโวยวายคนนี้ไม่ได้เพราะเธอดูจะไม่ฟังใครเอาเสียเลยเขาจึงบอกกับร้อยเวรว่าสองคนนี้ไม่ใช่คนของเขาจากนั้นก็เข้าไปคุยกันในห้องพักใหญ่ ก่อนจะได้ข้อสรุปว่าสองคนที่สร้างเรื่องราวเป็นคนของไร่ศรีน่านและให้การใส่ร้ายอัสนีว่าเป็นคนทำ

“ผมยอมรับว่าผมเป็นคนของเสี่ยน่านแต่ที่ผมทำเพราะความคึกคะนองเฉยๆเสี่ยไม่ได้สั่ง”

“แน่ใจนะ” อัสนีถามทั้งสองอีกครั้งเสียงแข็งเขาเชื่อว่ายังไงเรื่องนี้ก็เป็นฝีมือศรีน่านแน่นนอนเพราะทุกคนที่นี่ต่างก็รู้กันดีว่าลูกน้องของศรีน่านไม่มีใครกล้าปริปากถึงความผิดของศรีน่านเป็นแน่ไม่อย่างนั้นจะไม่มีชีวิตรอดกันสักคน

ครู่ต่อมา

“ทีนี้ก็รู้แล้วใช่ไหมว่าไม่ใช่ผมก่อนจะกล่าวหาใครมีสติหน่อยนะคุณ” อัสนีเอ่ยเสียงยียวนกับเพียงฟ้าก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้อง

“..เฮ้อ..” คนเสียหน้าก้มหน้างุดไม่ยอมมองหน้าอัสนีจะให้เธอกล้ามองหน้าเขาได้อย่างไรเมื่อก่อนหน้านี้ตบเขาไปฉาดใหญ่ขนาดนั้น

19.00 น.

“อะไรนะแล้วลูกได้ขอโทษเค้าหรือเปล่า” เมื่อธีรดลกลับบ้านมารู้เรื่องราวจากปากเพียงฟ้าว่าเธอไปทำเสียมารยาทกับใครเขาก็นั่งกุมขมับทันทีเขาไว้ใจในอารมณ์ของลูกสาวเขาไม่ได้เลยจริงๆ

“เปล่าค่ะคุณพ่อ” เพียงฟ้าส่ายหัวเบาๆตอนนั้นเธออายเกินกว่าที่จะเอ่ยอะไรกับอัสนี

“พ่อไม่น่าให้ลูกไปคนเดียวเลยเห็นทีพรุ่งนี้ต้องเข้าไปที่ไร่ปรานโชคเสียแล้วสิ” ธีรดลเห็นทีพรุ่งนี้จะต้องหิ้วหกระเช้าไปที่ไร่ปรานโชคไม่อย่างนั้นเขาคงทำธุรกิจไม่สบายใจเป็นแน่