คุณหมอผู้แสนดีทะลุมิติมาเป็นคนไร้ค่า

คุณหมอผู้แสนดีทะลุมิติมาเป็นคนไร้ค่า

last update최신 업데이트 : 2025-02-12
에:  อัญธิญาน์연재 중
언어: Thai
goodnovel4goodnovel
평가가 충분하지 않습니다.
30챕터
63조회수
읽기
서재에 추가

공유:  

보고서
개요
목록
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.

คนอื่นทะลุมิติมาเป็นพระสนมพระชายา ทำไมเธอถึงทะลุมิติมาเป็นเมียคนสวนกันเล่า ในนิยายเธอเป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ทำไมชีวิตถึงกลายเป็นคนไร้ค่า สวรรค์ไม่ต้องเมตตาลูกก็ได้ถ้าจะทำกันแบบนี้!!!

더 보기

최신 챕터

무료 미리보기

บทที่ 1 แพทย์หญิงจางหมิ่น

ในหมู่นี้มาในชาวเมืองของเสฉวนมักเกิดอุบัติเหตุทางท้องถนนบ่อยครั้ง แต่ซ้ำร้ายที่เหตุมักเกิดในบริเวณจุดเดียวกันราวกับว่าเป็นตัวตายตัวแทน ซึ่งในระยะหลายๆปีที่ผ่านมาก็เห็นจะมีเพียงปีนี้ที่อุบัติเหตุเกิดขึ้นติดต่อกันหลายเคส ร่วมๆก็ย่างเข้าเคสที่ 35 ไปแล้วแพทย์เองก็ทำงานไม่ได้หลับไม่ได้นอนเคยหวั่นใจว่าจะมีเหตุเกิดขึ้นอีกหรือไม่ยิ่งกู้ภัยก็ขยันเก็บเคสมากๆซึ่งในโค้งที่ว่านี้ตั้งอยู่ในที่เป็นทางผ่านออกนอกเมืองแต่กลับมีสถานที่รกร้าง สองข้างทางเต็มไปด้วยป่าทึบที่มองไม่เห็นทางออก ต้นไม้โค้งงอมาเชื่อมกันบนเหนือถนนราวกับว่าเป็นอุโมงค์ยักษ์ที่พร้อมกลืนกินทุกสิ่งที่ย่างกลายเข้าไป ไม่มีผู้คนอาศัย ดูอับชื้นและวังเวงแม้จะเป็นตอนกลางวันต้นไม้เหล่านี้ก็ปิดแสงจากดวงอาทิตย์เหมือนกับว่าเป็นตอนกลางคืนอยู่ตลอดเวลาจึงไม่แปลกที่อุบัติเหตุมักจะเกิดขึ้นที่นี่ผู้คนที่อาศัยในชนบทละแวกใกล้เคียงเล่าลือและล้วนเห็นพ้องต้องกันว่า ทางเส้นนี้ 'น่ากลัว' ซึ่งจะเป็นหัวข้อหยิบยกขึ้นมาตั้งวงนินทาหากจะมีลูกหลานใครในละแวกต้องเดินทางผ่านอุโมงค์นี้ ผู้คนมักจะมากล่าวคำร่ำลาเหมือนกับว่าเป็นวันสุดท้ายแล้วของคนผู้นั้นเรื่องนี้ถูกนำ...

동시간 재미 밌는 책

댓글

댓글 없음
30 챕터
บทที่ 1 แพทย์หญิงจางหมิ่น
ในหมู่นี้มาในชาวเมืองของเสฉวนมักเกิดอุบัติเหตุทางท้องถนนบ่อยครั้ง แต่ซ้ำร้ายที่เหตุมักเกิดในบริเวณจุดเดียวกันราวกับว่าเป็นตัวตายตัวแทน ซึ่งในระยะหลายๆปีที่ผ่านมาก็เห็นจะมีเพียงปีนี้ที่อุบัติเหตุเกิดขึ้นติดต่อกันหลายเคส ร่วมๆก็ย่างเข้าเคสที่ 35 ไปแล้วแพทย์เองก็ทำงานไม่ได้หลับไม่ได้นอนเคยหวั่นใจว่าจะมีเหตุเกิดขึ้นอีกหรือไม่ยิ่งกู้ภัยก็ขยันเก็บเคสมากๆซึ่งในโค้งที่ว่านี้ตั้งอยู่ในที่เป็นทางผ่านออกนอกเมืองแต่กลับมีสถานที่รกร้าง สองข้างทางเต็มไปด้วยป่าทึบที่มองไม่เห็นทางออก ต้นไม้โค้งงอมาเชื่อมกันบนเหนือถนนราวกับว่าเป็นอุโมงค์ยักษ์ที่พร้อมกลืนกินทุกสิ่งที่ย่างกลายเข้าไป ไม่มีผู้คนอาศัย ดูอับชื้นและวังเวงแม้จะเป็นตอนกลางวันต้นไม้เหล่านี้ก็ปิดแสงจากดวงอาทิตย์เหมือนกับว่าเป็นตอนกลางคืนอยู่ตลอดเวลาจึงไม่แปลกที่อุบัติเหตุมักจะเกิดขึ้นที่นี่ผู้คนที่อาศัยในชนบทละแวกใกล้เคียงเล่าลือและล้วนเห็นพ้องต้องกันว่า ทางเส้นนี้ 'น่ากลัว' ซึ่งจะเป็นหัวข้อหยิบยกขึ้นมาตั้งวงนินทาหากจะมีลูกหลานใครในละแวกต้องเดินทางผ่านอุโมงค์นี้ ผู้คนมักจะมากล่าวคำร่ำลาเหมือนกับว่าเป็นวันสุดท้ายแล้วของคนผู้นั้นเรื่องนี้ถูกนำ
last update최신 업데이트 : 2025-02-02
더 보기
บทที่ 2 ที่ไหนกัน
ดวงตาคู่สวยสีน้ำตาลอ่อนเหมือนลูกกวางทรายค่อยๆ ปรือขึ้นมา สายตาคู่นั้นค่อยๆ กวาดไปในสภาพแวดล้อมโดยรอบที่ควรซึ่งจะเป็นโรงพยาบาลหรือในรถของเธอเอง แต่ในใจลึกๆเธอยังภาวนาให้เธอเห็นว่านี่คือห้องนอนของเธอและทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความฝันฉากนึงเท่านั้นแต่ที่เธอคาดหวังและคิดไว้ก็ไม่ใช่สักอย่างแต่ภาพที่เธอเห็นคือห้องเก่าๆ ฝุ่นเขลอะหยากไย่เกาะทั่วมุมหลังคาสังกะสีที่เก่าเหมือนร้อยปีที่แล้วดวงตาสีใสเริ่มค่อยๆมองไปทางทิศที่แสงแยงเข้ามาในดวงตาของเธอ พบบานหน้าต่างเก่าๆที่ปิดเข้ามาไม่สนิท'แต่หากก็คงจะพอบังฝนได้แต่หากลมพัดมาแรงๆคงไม่วายหลุดกระเด็น'จางหมิ่นที่คิดคำนึงภายในใจก็แต่คิดใคร่หัวเราะออกมาพร้อมๆ กับการพยุงตัวขึ้นและอวดครวญจากการเมื่อยตัวเพราะนอนอยู่บนพื้นแข็งๆ ที่มีเพียงฟางปูนอนเท่านั้นสายตาคู่สวยมองไปยังฝุ่นที่เขลอะฉาบหนาหลายชั้นบนพื้นที่มีฟางวางระนาบยาวไปทั่วห้องก่อนจะลองใช้นิ้วแตะๆ จิ้มๆ จึงพบว่าที่เธอเห็นใต้ฟางหาได้ใช่ฝุ่นไม่แต่มันคือดินแห้งๆ อย่างกับสภาพอากาศร้อนจนดินแตกกร้าน"ก็ท่านพี่เจี้ยนหยีไม่รู้จะแต่งนางเข้ามาทำไมขี้เกียจตัวเป็นขน!"เสียงผู้หญิงที่มีวัยประมาณ 12-13 ปีเล็ดผ่า
last update최신 업데이트 : 2025-02-02
더 보기
บทที่ 3 คนไร้ค่า
จางหมิ่นในร่างของสาวน้อยหลินเฟิงนั่งพินิจดอกบัวและสระบัวอยู่ครู่ใหญ่ราวๆหนึ่งก้านธูปเห็นจะได้พลันก็หมุนเม็ดบัวรสฝาดไปมาในมือเรียวยาว"เม็ดบัวนี้ดูเหี่ยวเร็วจังทั้งๆที่พึ่งเด็ดขึ้นมา"ร่างบางพึมพำก่อนที่ฟันซี่สวยจะค่อยๆบรรจงลงที่เนื้อเม็ดบัวอีกครา มันมีรสชาติดีขึ้นนิดหน่อยดีบัวก็ไม่ขมมากเหมาะยิ่งกับการนำไปทำอาหารหากแต่ทว่าเม็ดบัวนี้คงมีค่าคาร์บอนไดออกไซด์สูงในน้ำเนื่องจากแดดร้อนและสภาพอากาศที่แห้งแล้งแต่ก็ดูขัดแย้งที่สระน้ำแห้งนี้น้ำใสอีกทั้งดอกบัวยังบานสะพรั่งเต็มสระอีก"คนเขียนนิยายเล่มนั้นกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ ถึงได้สร้างให้ออกมาย้อนแย้งขนาดนี้"เธอไม่ครุ่นคิดเพียงอย่างเดียวมือเรียวของเธอยื่นไปคว้าก้านใบบัวก้านหนึ่งและหักมัน'แกร๊ก'ใบบัวก้านนั้นถูกมือเรียวยาวหักพลันสอดส่องดูในข้อต่อที่ถูกหักเมื่อสักครู่อย่างใคร่รู้ใคร่เห็นและสิ่งที่เธอได้พบก็เป็นที่น่ายินดีและประหลาดใจนักเหตุเพราะก้านบัวทั่วไปหากถูกหักจะมีใยๆคล้ายคลึงกับใยแมงมุมบางๆยาวแต่หากสิ่งที่เธอพบคือในใยบัวเป็นช่องลึกโหลมีเนื้อหุ้มขาวๆเป็นเส้นอยู่รอบภายในก้านของใบเบาอย่างสม่ำเสมอและยาวสั้นเท่าๆ กันเพียงแต่ภายนอกของก้านบัว
last update최신 업데이트 : 2025-02-02
더 보기
บทที่ 4 ชีวิตที่แสนน่าเบื่อ
แสงแดดแก่ๆของยามเว่ยส่องกระทบแผดเผาร่างบางของสาวน้อยหลินเฟิง ที่นอนขนาบราบบนโขดหินข้างสระบัว หญ้าสูงรอบสระบังเรือนร่างของสาวน้อยจนมิดเหตุเพราะบัดนี้ผู้คนในบ้านได้ขึ้นเขาเพื่อไปในป่าลึกที่จะหาของป่ามาไว้ทำอาหารเย็นเสียจนหมดแล้วเหลือเพียงร่างเล็กที่ถูกทิ้งไว้เฝ้าบ้านราวกับลูกหมาเหตุเพราะความคิดมากมายที่อยู่ในใจแม้แสงแดดจะร้อนหญิงสาวก็ลืมความร้อนไปจนสิ้นเหลือเพียงความคิดยิ่งใหญ่ของเธอที่จะทำอย่างไรให้เม็ดบัวในสระนำมาขายสร้างกำไรให้กับครอบครัวนี้ได้"อืม.. แดดร้อนขนาดนี้แต่บัวก็ยังอยู่ได้คาร์บอนในน้ำคงจะสูงมากแน่ๆอีกทั้งค่า ph คงจะสูงตาม""แต่หากให้แสงแดดส่องลงมาแต่พอดีล่ะ?"จางหมิ่นครุ่นคิดว่าหากจะสร้างซุ้มบังแดดให้ส่องเข้ามาได้แต่เพียงพอดีกรดในน้ำก็จะน้อยลงแล้วเม็ดบัวก็จะไม่เหี่ยวเร็วและฝาดกว่าเม็ดบัวจะฝาดก็คงมีเวลาพอที่เธอจะสามารถเก็บเม็ดบัวเหล่านี้เข้าไปขายอยู่ในตัวตำบลไข่โจวที่ตั้งอยู่ใกล้ๆบ้านพระเอกก็ได้อยู่ ให้พอได้หาทุนได้สักนิดจะได้ซื้อเมล็ดพันธุ์มาปลูก แต่จะซื้ออะไรมาปลูกล่ะ? ในเมื่อดินก็แห่งกรังได้ขนาดนี้ตัวเธอเรียนจบหมอนะไม่ได้เรียนจบเกษตรกรความคิดของจางหมิ่นแล่นอยู่ในหัวข
last update최신 업데이트 : 2025-02-02
더 보기
บทที่ 5 คนร้ายกาจ
เธอหยิบรากบัวที่ดึงขึ้นมาจากน้ำได้รากบัวอวบๆก็ถูกจับมุ่งหน้าไปยังครัวไฟ หลินเฟิงมีดเล่มเล็กที่มีอยู่เล่มเดียวในครัวมาปลูกเปียกนอกของรากบัวออกก่อนจะเอาไปล้างน้ำให้สะอาด พร้อมขึ้นเคียงหั่น รากบัวสีขาวราวหิมะถูกหั่นออกมาเป็นแว่นๆอย่างสวยงามร่างบางหลังจากหั่นรากบัวแช่น้ำเรียบร้อยแล้วเธอจึงหันไปทางตะเเกรงไฟสามขาที่ไฟกำลังลุกอีกทั้งประกายไฟก็แตกออกมาอย่างร่าเริงหม้อดินเผาที่ใส่น้ำครึ่งหม้อถูกยกขึ้นค้างบนตะแกรงเหนือไฟ หญิงสาวทิ้งน้ำในหม้อร้อนเดือดขึ้นจึงหยิบตะเกียงไฟเก่าๆฝุ่นเขลอะเหมือนไม่ได้ใช้งานมาราวๆร้อยกว่าปีแล้วอีกทั้งเชื้อเทียนที่อยู่ด้านในก็ยังเหลือเยอะอยู่หญิงสาวรีบจุดไฟในตะเกียงเพื่อให้ใช้น้ำทางไปยังสระบัวหลังบ้านอีกครั้งเพื่อที่จะไปเก็บฝักบัวเพื่อนำดีบัวด้านในมาต้มชาให้กลายเป็น "ชาดีบัว" พอเธอไปถึงก็พบว่าน้ำขึ้นสูงกว่าเมื่อตอนกลางวันมากนั่นก็เป็นเพราะนี่คือตอนกลางแถมซ้ำยังเป็นคืนจันทร์เต็มดวงแสงจันทร์สีทองอร่ามไปทั่วพอกระทบกับน้ำที่อยู่ในสระก็เป็นแสงระยิบระยับชวนมองมือเรียวรีบเอื้อมลงไปเก็บฝักบัวและเมื่อได้ตามต้องการแล้วจึงใคร่ยืนดูน้ำที่มีแสงจันทร์สะท้อนเกือบลืมไปว่าเธอค้างห
last update최신 업데이트 : 2025-02-02
더 보기
บทที่ 6 เริ่มมีประโยชน์
หลังจากที่หลงเหยาเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปตามหานเจียเจิงผู้เป็นพ่อและหานเจี้ยนหยีพี่ใหญ่ของเขาตัวหลินเฟิงจึงค่อยๆ หยิบดินเผาที่ต้มรากบัวในนั้นมาถ้วยหนึ่งก่อนจะตักขึ้นมาเป่าให้เย็น"ในนี้คือต้มรากบัวมันมีรสหวานอ่อนๆ เจ้าไม่ควรกินของรสจัดรากบัวนี้ไม่มีพิษเหมือนเห็ดที่เจ้ากินเข้าไปเมื่อเช้าหรอกนะ"เธอพูดคาดโทษหญิงสาวตัวน้อยที่นั่งเอามือกุมท้องเบาๆแต่อย่างน้อยเด็กสาวก็ไม่ร้องไห้ทุรนทุรายแล้วละ"รากบัวกินได้ด้วยเหรอพี่สะใภ้ใหญ่ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย"หญิงสาวถามเสียงอ่อนน้ำเสียงของเธอดีขึ้นกว่าตอนที่พูดกับเธอก่อนหน้านี้มากโข จนจางหมิ่นเองยังปรับตัวด้วยไม่ทันเลย"อืมกินได้สิอร่อยด้วยลองกินดูนะ"เธอค่อยๆป้อนน้ำซุปของต้มรากบัวเข้าปากเด็กสาวจื่อรุ่ยอย่างอ่อนโยนแววตากลมโตของเด็กสาวก็ลุกเป็นมันวาวอย่างประหลาดใจจากน้ำซุปรสละมุน ที่ออกหวานนิดๆมันเป็นรสชาติที่เธอโหยหามาหลายปีจนแทบจะลืมว่าหวานรสชาติเป็นอย่างไร"อร่อยจัง ท่านทำอาหารเป็นด้วยหรือข้าไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลยท่านคงไม่ได้คิดจะวางยาข้าใช่มั้ย"เมื่อจบประโยคของจื่อรุ่ยหลินเฟิงถึงกลับกั้นขำแทบตายเพราะเด็กน้อยคนนี้ไร้เดียงสาเสียจริงแต่ก็คงผ่านมรส
last update최신 업데이트 : 2025-02-08
더 보기
บทที่ 7 คุณหนูหลินเฟิง
ขนตาหนาเป็นแพค่อยๆ ปรือตื่นขึ้นในรุ่งอรุณวันถัดมาดวงตาสีน้ำตาลสวยกวาดไปรอบๆ บริเวณเสียงเเดดเรไรสาดส่องกระทบผิวหน้านวลผ่องของหญิงสาวร่างกายของหลินเฟิงค่อยๆ พยุงตื่นขึ้นพร้อมทั้งบิดขี้เกียจฟังเสียงนกร้องเจื้อยแจ้วตอนเช้าอย่างสดชื่น แม้ว่าเมื่อคืนจะนอนน้ำตาตกอยู่หมาดๆก็ตาม"ตื่นเถอะยามเหม่าแล้วถ้ายังไม่ตื่นจะทิ้งไว้บ้านอีกวันนะ แต่ก็คงจะดีใจสิท่า"เสียงดังประชดประชันของชายหนุ่มเมื่อคืนดังอยู่อีกฝากของประตูไม้ไผ่บานเก่าดังเข้ามาข้างใน แต่เดี๋ยวก่อนนี่ยามเหม่าแล้วเหรอ.. ว่าแต่ยามเหม่านี่กี่โมงนะ จางหมิ่นใคร่ครวญในใจ'อืม...คงไม่น่าถึง7โมงเช้าหรอกมั้งเเดดยังอ่อนๆอยู่เลย"หญิงสาวร่างบางพึมพำเงียบๆ ก่อนจะรีบลุกขึ้นไปเปิดประตู ด้วยที่เธอติดนิสัยรีบเร่งทำให้สะดุดเกือบหัวคะมำโชคยังดีที่ไม่ทันได้ล้มเพราะมีเจี้ยนหยียืมเฝ้าอยู่หน้าประตูเขารับร่างกายบางๆ ของเธอไว้ได้สบายๆ"เจ้าจะรีบใยกันข้าไม่ได้จักไปเดี๋ยวนี้ ก็รอเจ้าอยู่แต่ท่านพ่อกับน้องรองน้องเล็กขึ้นเขาไปเสียตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง""ในเมื่อตื่นขึ้นมาได้แล้วก็ไปเตรียมตัวตะกร้าอยู่ตรงนั้นสะพายออกมาข้าจะไปรอเจ้าอยู่หน้าบ้าน"หลังจากที่ชายหนุ่มเสียงทุ้
last update최신 업데이트 : 2025-02-08
더 보기
บทที่ 8 ของล้ำค่า
ลี่อินพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและหนักแน่นเหมือนกับว่านางจะพร้อมทำทุกอย่างที่ทำได้ถึงทำไม่ได้นางก็จะทำหากคุณหนูของนางถูกเขารังแกก็จริงอยู่ที่ลี่อินกับแม่ของนางไม่ได้ทำงานให้กับตระกูลอ้ายแล้วก็ตามแต่ถึงยังไงกับหลินเฟิงก็ยังใคร่และผูกพันแน่นแฟ้นเจี้ยนหยีทำได้เพียงคำนับกลับเท่านั้นเขาไม่ได้ตอบโต้ใดๆหรือเปล่งเสียงพูดใดๆออกมาเลยแม้แต่คำเดียวก็ตาม"แม่นมข้ากับสามีคงต้องไปก่อน ถนอมตนด้วย"แม่นมกอดคุณหนูอย่างแนบแน่นก่อนจะโบกมือให้อย่างอาลัยอาวรณ์แต่ชีวิตก็ต้องเดินต่อไป นางกับลี่อินลูกสาวก็ค่อยๆก้าวย่างออกไปจากป่าต้นไม้ยืนต้นตายนี้ในทางที่เธอกับเจี้ยนหยีเดินเข้ามาสายตาของหลินเฟิงจับจ้องไปที่หญิงทั้งสองคนที่วัยต่างกันจนพวกเธอหายลับไปจากระยะสายตาสาวน้อยจึงได้ก้มดูกำไรหยกที่ดูล้ำค่ายิ่งในมือเรียวของเธอ"ดูพวกนางคงรักเจ้ามาก"เสียงเจี้ยนหยีดังขึ้นเป็นครั้งแรกในระยะเวลาเกือบสองเค่อที่เขาไม่พูดไม่จาอะไรเลย ที่ทำเพียงแต่ยืนมองเธอคุยกัน"คงอย่างนั้น.. "หลินเฟิงพูดขณะที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่กำไลในมือแต่ไม่ได้ยินเสียงของเจี้ยนหยีตอบกลับมาเธอจึงหันไปมองแต่ก็ไม่พบเขาแล้ว"เจี้ยนหยี! เจ้าอยู่ไหน!"จ
last update최신 업데이트 : 2025-02-12
더 보기
บทที่ 9 บุตรบุญธรรม
ทั้งสามคนเดินทางออกจากตีนเขาในป่าแห้งเเล้งเพื่อกลับไปยังบ้าน ที่พ่อน้องชายและน้องสาวเจี้ยนหยีรออยู่พอไปถึงก็พบว่าทุกคนกำลังรอกินข้าวพร้อมกัน แต่ที่ยิ่งทำให้สงสัยคือมือของหลินเฟิงมีมือเล็กๆของเด็กน้อยจับอยู่แน่นเขาดูประหม่าแต่พอเห็นจื่อรุ่ยหน้าตาพลันระรื่นขึ้นมาเพราะเขาเห็นจื่อรุ่ยขึ้นเขาบ่อยๆ และชอบขอลูกไม้ป่ากับนางบ้างหากมีเยอะ"พี่หญิงจื่อรุ่ย!"เสียงเจื้อยแว้วดังขึ้นพร้อมความตกตะลึงของคนในครอบครัวมีเพียงหานเจียเจิงที่พอจะเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าเขาไม่ได้ว่าอะไรเพราะครั้งหนึ่งเคยเอ่ยปากชวนเด็กคนนี้กลับบ้านแล้ว แต่เด็กน้อยเกรงใจเกินจะตอบว่าตกลง"หวัง..หวังจิ้ง"จื่อรุ่ยที่เห็นก็โผลเข้ากอดเด็กน้อยอย่างอารมณ์ดีตัวเธอเองก็เคยชวนเด็กน้อยคนนี้กลับบ้านเหมือนกันแต่เขาก็ไม่ยอมแต่แปลกที่เขายอมกลับมากับหลินเฟิง"พี่หญิงจื่อนั่นพี่สาวของข้า!"เสียงเด็กน้อยเจื้อยแจ้วพลันชี้มือไปทางหลินเฟิงโดยที่ไม่รู้เลยว่าหลินเฟิงเป็นอะไรกับครอบครัวนี้"พี่สาวงั้นเหรอ?"เสียงหรงเหยาดังมาจากโต๊ะไม้เก่าๆที่ถัดจากตัวของจื่อรุ่ยไปไม่กี่ก้าว ขาดูสงสัยที่เด็กน้อยพูดมาว่าใช่ความจริงหรือเปล่า? หัวหน้าตระกูลอ้ายมีลูกสาวส
last update최신 업데이트 : 2025-02-12
더 보기
บทที่ 10 เลิกทำตัวเกียจคร้าน
จื่อรุ่ยพูดทีเล่นทีจริงอย่างสนุกสนานพลันแกล้งผละตัวออกจากหลินเฟิงไปด้วย ตัวหลินเฟิงถึงกับขำแห้งเลยในทันทีมือเรียวเล็กก็เอื้อมไปตีแขนเด็กสาวเบาๆอย่างอยากล้อหรือทำตัวไม่ถูกอันนี้ก็ชักจะไม่แน่ใจแล้วจริงๆ"นี่เจ้าตีข้าทำไมข้าพูดความจริงนะหลินเฟิง"จื่อรุ่ยโวยวายเล็กน้อยก่อนจะตามมาด้วยเสียงขบขันของสองสาว ไม่นานมากต้มรากบัวก็เสร็จสมบูรณ์แต่วันนี้พิเศษกว่าสักหน่อยเพราะมีเม็ดบัวเชื่อมกับต้มมันม่วงด้วยอาหารถูกจื่อรุ่ยนำมาจัดไว้บนโต๊ะอย่างสวยงามทุกอย่างดำเนินต่อไปเหมือนกับเมื่อวานแต่วันนี้กลับมีเสียงเด็กน้อยเจื้อยแจ้วตัวของจื่อรุ่ยก็ไม่ปวดท้องทุกคนกินอาหารกันอย่างสบายใจมากขึ้นโดยไม่ต้องกังวลว่าในอาหารจะถูกวางยาพิษแล้ว"เจี้ยนหยีหากแต่จะนับเป็นน้อง เจ้าเองก็รับหวังจิ้งเป็นลูกเถอะ เด็กมันจะได้สมบูรณ์ ซ้ำยังเป็นเด็กชายอีก ชื่อแซ่ก็ไม่มี ช่างอาภัพนัก "ชายวัยย่างหกสิบเสนอพร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่มบนใบหน้า ตัวของหลินเฟิงสังเกตเห็นและรู้ว่านี่คือแผนของหานเจียเจิงเป็นแน่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรหากเจี้ยนหยีตกลงเธอก็จะทำหน้าที่แม่บุญธรรมของเด็กน้อยคนนี้ให้เป็นอย่างดีเท่าที่จะเป็นไปได้"ถ้าท่านพ่อเห็นสมควรข้า
last update최신 업데이트 : 2025-02-12
더 보기
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status