คำสอนของแม่

หลังอาหารเย็นวันนั้น เตียวเฟยหลิวเข้ามาพบลูกสาวถึงเรือน ชิวเพ่ยเพ่ยมองท่านแม่คนงามอย่างแปลกใจ ร้อยวันพันปีท่านแม่ของนางไม่แม้แต่จะห่างจากท่านพ่อ แต่วันนี้นางยอมมาหาถึงเรือนคนเดียวเสียนี่ เอ หรือมีเรื่องใหญ่อะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า

“ท่านแม่มีอะไรหรือเจ้าคะ ถึงได้มาหาข้าที่นี่” ชิวเพ่ยเพ่ยเอื้อนเอ่ยแผ่วเบาตามที่ได้รับการสอนสั่งจากอาจารย์สอนมารยาท

“ไม่มีอะไรมากหรอก ข้าแค่เห็นว่าเจ้าเริ่มโตเป็นสาวแล้วก็ตอนที่เจ้าหมั้นหมายนี่แหละ แม่แค่อยากจะสอนเจ้าบางเรื่องเท่านั้น”

“หืม ท่านแม่มีอะไรใหม่ ๆ มาสอนข้าเหรอเจ้าคะ” ชิวเพ่ยเพ่ยผู้บ้าเรียนแววตาสว่างวาบขึ้นในทันใด

เตียวเฟยหลิวเห็นอากัปกิริยาของลูกสาวก็แทบเอาเท้าก่ายหน้าผาก ลูกสาวนางอะไรก็ดีหมด ยกเว้นเรื่องการบ้าเรียนนี่แหละ ไม่รู้ว่าเพราะติดนิสัยสามีนางมาหรือเปล่า เฮ้อ

“ตอนนี้เจ้ามีคู่หมั้นแล้วใช่ไหม”

“เจ้าค่ะ”

“แล้วเจ้ารู้วิธีผูกมัดใจคู่หมั้นแล้วหรือยัง”

“ไม่เจ้าค่ะ” ชิวเพ่ยเพ่ยคิดแล้วก็รีบตอบท่านแม่คนงามไปตามจริง นางไม่เคยสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นนอกจากท่านพ่อ ท่านปู่กับท่านตามาก่อน แล้วนางจะรู้วิธีการพวกนี้ได้อย่างไร

“ก็นั่นไง ใน