หลบหนี

       ด้านผู้ที่กำลังหลบหนีก็ไม่มีใครกล้าหันกลับไปมองจวนอ๋องที่แสนน่ากลัวนั่นอีก  หนึ่งในผู้หลบหนียังมีเฟยหยุนกับองค์ชายสามที่เข้ามาสืบข่าวในแคว้นเยี่ย  แต่เพราะพวกเขาบังเอิญเห็นเหตุการณ์ที่สองพ่อลูกอ๋องกำลังทำชั่ว แล้วแส่เข้าไปช่วยคนโดยลืมคิดไปว่าที่นี่ไม่ใช่แคว้นหนานของพวกเขา  ด้วยจำนวนคนของอ๋องจิ่วที่มากมาย ทำให้พวกเขาพลาดพลั้งถูกจับตัวกลับมาทรมานจนแทบเอาตัวไม่รอด

       ก่อนหน้าที่จะถูกช่วยออกจากจวนอ๋อง คนของชิวเพ่ยเพ่ยเห็นพวกเขาน่าสงสาร จึงกัดฟันป้อนยาที่เจ้าตำหนักให้เอาไว้รักษาตัวยามบาดเจ็บกับพวกเขาคนละเม็ด  โดยเจ้าตัวคนให้เองไม่รู้เลยว่า ยานั้นสำคัญไฉน  นี่เป็นยาที่นางปรุงเองจากสมุนไพรมีค่ามากกว่าหลายร้อยชนิด  มันเป็นยาที่สามารถยื้อลมหายใจสุดท้ายของคนใกล้ตายได้มากกว่าห้าวันก่อนถึงมือหมอ  นางจึงให้พวกเขาเอาไว้คนละสองเม็ดเท่านั้น  แต่เจ้าคนใจดีคนนี้ มันกลับนำยาล้ำค่าให้คนอื่นเสียนี่  ถึงอย่างไรคนที่ถูกช่วยเหลือก็เป็นคู่หมั้นนาง ในตอนที่ชิวเพ่ยเพ่ยรู้ว่าเจ้าโง่คนนี้ทำอะไรลงไปจึงไม่ได้บ่นว่าอะไร นางเพียงแค่ให้ยาเพิ่มไปอีกสองเม็ดเท่านั้น

       ตอนนี้ในตัวของเฟยหยุนและองค์ชายสามไม่มีเงินแม้แต่น้อย  ก่อนที่จะถูกจับ พวกเขาสั่งไม่ให้องครักษ์เงาเผยตัวเพราะกลัวจะไม่มีคนส่งข่าวกลับแคว้นหนาน  พอออกมาได้ไม่นาน องครักษ์เงาที่คอยเฝ้าจวนอ๋องอยู่ก็รีบเข้าไปช่วยพวกเขาไปที่พักทันที

       เมื่อถึงที่พักก็พากันตรวจสอบบาดแผลของเจ้านาย และใช้ยารักษาให้พวกเขา  กระทั่งเกือบรุ่งสาง สองผู้หลบหนีจึงหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า  องครักษ์ทั้งสี่ของนายทั้งสองได้แต่มองพวกเขาอย่างเป็นห่วง  พวกเขาไม่น่าพาคนมาน้อยเกินไปจนทำให้นายน้อยบาดเจ็บกันขนาดนี้  ยังดีที่พวกเขารอดมาได้ ไม่อย่างนั้น ถึงพวกเขาจะมีหัวอีกสิบหัวก็ไม่พอให้ฮ่องเต้และท่านแม่ทัพใหญ่ตัดหรอก

       ส่วนชิวเพ่ยเพ่ยที่ทำความดีในวันนี้เสียหลายอย่าง  นางกลับห้องพักอาบน้ำเข้านอนอย่างสบายใจ รอนางตื่นก่อนค่อยจัดการเรื่องราวหลังจากนี้ก็แล้วกัน  นางง่วงมาก

       ก่อนเที่ยงวันต่อมา ชิวเพ่ยเพ่ยตื่นมาอย่างสดใส  นางรีบล้างหน้าล้างตาไปหาของกินข้างนอกทันที  โดยที่ไม่รู้เลยว่าข่าวจวนอ๋องไฟไหม้ดังกระฉ่อนไปทั่วเมืองหลวงแคว้นเยี่ยแล้ว  บรรดาชาวบ้านชาวเมืองที่ตกทุกข์ได้ยากจากสองพ่อลูกต่างพากันกราบขอบคุณสวรรค์ที่เมตตากำจัดคนชั่วให้แคว้นของพวกเขา  ส่วนพวกของอ๋องจิ่วที่ร่วมกันก่อกรรมทำเข็ญต่างตัวสั่นอย่างหวาดกลัวหลังรู้ข่าวตอนรุ่งเช้า  พวกเขาสั่งคนเก็บของมีค่าเพื่อเตรียมหลบหนี  แต่ฮ่องเต้ที่ได้รับหลักฐานการร่วมมือของขุนนางมากกว่าครึ่งในราชสำนักได้ออกคำสั่งให้ทหารฝ่ายเขาไปล้อมจวนขุนนางทุกคนเอาไว้ตั้งแต่ก่อนรุ่งสางแล้ว  กระทั่งช่วงสายที่ราชโองการถูกประกาศที่หน้าจวนขุนนางเหล่านั้นนั่นแหละ  พวกของอ๋องจิ่วจึงถูกจับรอการประหารในอีกห้าวันหลังจากนี้  นับว่าตอนนี้แคว้นเยี่ยหมดสิ้นซึ่งขุนนางเลวแล้ว  ฮ่องเต้ตอนที่ตกใจตื่นจากองครักษ์ลับพร้อมสมาชิกอีกสามคนในสาขายกกล่องมาวางให้เขาในห้องนอนเมื่อคืนแล้ว เขาไม่คิดว่าตำหนักเมฆาดับจะเมตตาแคว้นของเขาขนาดนี้  เขายังสัญญากับคนทั้งห้าว่า หากตำหนักเมฆาดับต้องการสิ่งใดในภายหน้า ขอเพียงส่งคนมาบอกเขา เขาจะตอบแทนบุญคุณครั้งนี้ให้ถึงที่สุด

       ชิวเพ่ยเพ่ยนั่งกินข้าวที่คนในสาขาเตรียมไว้ให้นางอย่างสบายอารมณ์  นางฟังรายงานจากหัวหน้าสาขาและองครักษ์เงาเสร็จจึงได้มอบหมายงานให้หัวหน้าสาขาต่อทันที  ทรัพย์สินในครั้งนี้นางได้มาไม่น้อย  นางแบ่งหนึ่งส่วนให้หัวหน้าสาขาเอาไว้บริหารงานในแคว้นเยี่ย  อีกหนึ่งส่วนนางให้เป็นเงินส่วนตัวกับคนในสาขาทั้งหมดนำไปแบ่งกัน สำหรับสองส่วนสุดท้าย ชิวเพ่ยเพ่ยให้คนของสาขานี้ขนไปที่สาขาใหญ่ในแคว้นหนาน  อีกส่วนที่เหลือนางให้องครักษ์เงาพาคนเอาไปส่งฮ่องเต้คืนนี้อีกครั้ง  ในเมื่อคลังว่างเปล่า นางก็ให้พวกเขาเอาไว้ใช้จ่ายนิดหน่อยก็แล้วกัน ถึงยังไงพวกเขายังไม่ได้ยึดทรัพย์สินขุนนางชั่วพวกนั้นเลย  ถ้ารวบรวมจากขุนนางจำนวนมากขนาดนั้น หนึ่งส่วนที่นางให้ไปก็เป็นเพียงขนมกินเล่นเท่านั้นแหละน่า

       สองวันต่อมาหลังจัดการเรื่องราวที่แคว้นเยี่ยทั้งหมด ชิวเพ่ยเพ่ยพาองครักษ์เงากลับไปยังแคว้นหนานอย่างไม่เร่งร้อน  นางใช้เวลาเดินทางกลับเกือบหนึ่งเดือน  เพราะเดี๋ยวก็หยุดเที่ยวเล่น เดี๋ยวก็หยุดล่าสัตว์ เดี๋ยวก็หยุดตกปลา นางทำประหนึ่งว่ามาท่องเที่ยวตามประสาเด็กหนุ่มเสียอย่างนั้น