งานเลี้ยงในวัง

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่หายออกจากเรือนไปไม่บอกไม่กล่าว  เกือบถูกท่านแม่คนงามแพ่นกบาลเสียแล้ว ถ้าท่านพ่อคนดีไม่เข้ามาห้ามเอาไว้เสียก่อน  ที่ท่านแม่โกรธก็ไม่ใช่อะไร เป็นท่านพ่อคนดีที่หาลูกสาวสุดที่รักไม่เจอ ถามใครก็ไม่มีใครรู้ จนเขาเกือบไปแจ้งทางการ  ท่านแม่ของนางจึงแก้ตัวว่านางไปเที่ยวบ้านท่านตาท่านยายน่ะสิ

       แต่พอนางกลับมา แล้วท่านแม่เห็นหน้าเท่านั้นแหละ ความโกรธที่สะสมมาก็ปะทุขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย  เดือดร้อนท่านพ่อที่คราแรกแสนจะเป็นห่วงบุตรสุดสวาท ต้องเกลี้ยกล่อมภรรยารักเสียหลายยกกว่านางจะหายดี เฮ้อ ภรรยาเขาแรงดีเสียจริง ๆ

       ส่วนตัวต้นเหตุที่ทำให้คนที่บ้านเป็นห่วงนั้นนนน  ตอนนี้นอนกระดิกเท้าอยู่บนเตียงนุ่ม ๆ ไปนานแล้ว  นางรู้นิสัยท่านแม่คนงามดีจะตาย แค่นางอยากให้ท่านพ่อเกลี้ยกล่อมใช่ไหมเล่า จึงได้ทำการแสดงที่แม้แต่นางยังดูออก  เสียดายที่ท่านพ่อคนซื่อมีหรือจะทันเล่ห์เพทุบายของท่านแม่นาง  ป่านนี้คงหมดแรงคาเตียงไปแล้วล่ะมั้ง หึ

       วันต่อมา ท่านพ่อกลับบ้านตั้งแต่บ่าย โดยบอกให้นางสองแม่ลูกเตรียมตัวไปงานเลี้ยงในวังตอนเย็น  โอ้ ไม่นะ  นางเบื่อหน่ายคุณหนูผู้ดีตีนแดงตะแคงตีนเดินพวกนั้นจะตายไป  แค่เห็นพวกนางเดินเฉิดฉายด้วยชุดผ้าไหมหรูหราในเมืองหลวง นางก็อิจฉาแทบตายแล้ว ใครใช้ให้ท่านพ่อนางชอบทำตัวติดดินกันเล่า ฮึ่ย คิดแล้วก็น่าเจ็บใจเสียจริง ๆ

       จากที่บ่นอยู่คนเดียวเกือบชั่วยาม  พอคนของท่านแม่หอบเสื้อผ้า เครื่องประดับหรูหรามาให้นางถึงเรือน ชิวเพ่ยเพ่ยรีบรักษากิริยาของคุณหนูผู้ดีในทันใด อ๊าาาา ข้าไม่คิดว่าท่านแม่จะเตรียมชุดสวยกับเครื่องประดับสุดหรูเอามาให้ข้าด้วย ข้ารักท่านแม่ที่ซู๊ดดดด ??’•

       ครอบครัวชิวขึ้นรถม้าไปสองคัน  แน่นอนว่าคันแรกคือท่านแม่กับท่านพ่อ  ส่วนนางก็ถูกท่านแม่ถีบกระเด็นมานั่งเหงาอยู่คนเดียวนี่แหละ เชอะ นางนั่งด้วยก็ไม่ได้  นางเองก็อยากอ้อนท่านพ่อของนางเหมือนกันนะท่านแม่ ฮึ่ย

       จากบ้านไปถึงหน้าวังหลวงใช้เวลาเกือบสามเค่อ  ด้วยระยะทางจากบ้านติดขอบกำแพงเมืองของนาง ทำให้เกือบจะเข้างานสายเสียแล้ว  ใครใช้ให้ท่านแม่แต่งองค์ทรงเครื่องนานเกินปกติเล่า  แถมท่านพ่อยังหวงภรรยาคนงามจนทำให้ท่านแม่ต้องเปลี่ยนชุดไปมาจนกว่าท่านจะยอมให้ออกจากห้องอีก เฮ้อ นางล่ะกลุ้มใจกับความรักของพวกเขาจริงจริ๊งงง

       ท่านพ่อจับมือท่านแม่ลงจากรถม้าอย่างอ่อนโยน  ส่วนนางน่ะหรือ หึ องครักษ์ที่ขับรถม้าต้องนำบันไดมาให้นางปีนลงเองน่ะสิ  ด้วยว่าเตียวเตียวไม่เคยเรียนรู้มารยาทแบบสาวใช้ทั่วไป  นางจึงไม่ได้รับอนุญาตให้มาดูแลนางในวันนี้

       ท่านพ่อท่านแม่ยืนรอชิวเพ่ยเพ่ยที่กำลังเดินอย่างแช่มช้อยจากรถม้าคันหลัง  ขุนนางคนอื่นที่มาสายพอ ๆ กัน ต่างมองคนหล่อคนสวยบ้านขุนนางชิวกันจนตาพร่า อ่า พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ขุนนางชิวจะแอบเก็บดอกไม้งามเอาไว้ในบ้านถึงสองดอก  ถึงว่า เวลามีงานเลี้ยงในวังทีไร เขาไม่เคยพาครอบครัวมาร่วมด้วยเลย  แต่ครานี้คงเพราะคู่หมั้นจากจวนแม่ทัพกำชับมา  เขาจึงกัดฟันพาคนที่บ้านออกงานเป็นครั้งแรก

       ชิวกังส่งเทียบเชิญให้ราชองครักษ์ที่ประตู  ขันทีรับเทียบเชิญมาพร้อมขานชื่อขุนนางชิวและครอบครัวในทันใด  พวกเขาสามพ่อแม่ลูก เดินตามหลังนางกำนัลไปยังห้องโถงที่จัดงานเลี้ยงไม่ไกลจากประตูวังนััก ครานี้ไม่รู้ฝ่าบาทเกิดอยากเลี้ยงอะไรนักหนาก็ไม่ทราบ  ทั้งที่ไม่มีเทศกาลหรือวันสำคัญช่วงนี้เสียหน่อย  แต่อย่างไรแล้ว พวกเขาที่เป็นขุนนางจำเป็นจะต้องเข้าร่วมตามหน้าที่  หวังว่าวันนี้คงไม่มีอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้นนะ เขาเป็นห่วงภรรยากับบุตรสาวยิ่งนัก ชิวกังเดินไปคิดไปจนมาถึงโต๊ะที่จัดเอาไว้ให้ครอบครัวเขาแล้ว

       ด้วยตำแหน่งขุนนางขั้นสี่ของเขา จึงได้ที่นั่งช่วงกลางค่อนไปทางท้ายแถวของงานเลี้ยง  วันนี้ฝ่าบาทให้ครอบครัวนั่งโต๊ะเดียวกัน  จากที่ปกติจะแยกชาย หญิง ทำให้ชิวกังพอจะเบาใจได้บ้าง  เขาไม่อยากห่างจากภรรยาคนงามและลูกสาวสุดสวาทแม้แต่น้อย

       ฝ่ายจวนแม่ทัพที่มากันพร้อมหน้าพ่อแม่ลูกเช่นกัน  พวกเขาเห็นขุนนางชิว  ภรรยา และว่าที่ลูกสะใภ้แล้ว จึงรีบลุกจากที่นั่งด้านหน้าเดินไปทักทายกันอย่างสนิทสนม  ฮูหยินแม่ทัพยังชมเตียวเฟยหลิวเสียจนนางแทบลอยขึ้นไปบนฟ้า  ถ้าชิวเพ่ยเพ่ยไม่กระแอมไอเตือนเสียก่อนว่าใกล้เวลางานจะเริ่มแล้ว  ครอบครัวท่านแม่ทัพใหญ่จึงได้แต่รีบกลับที่นั่งก่อน