แสดงความสามารถ

       หลังจากคารวะคนใหญ่คนโตเต็มพิธีการแล้วนั่งลง เป็นฮ่องเต้ที่ประกาศให้เริ่มงานเลี้ยงพระจันทร์เต็มดวงในวันนี้  ชิวเพ่ยเพ่ยที่มางานแบบนี้เป็นครั้งแรกได้แต่เบ้ปากมองบน  พระจันทร์มันก็เต็มดวงอยู่ทุกเดือน ฝ่าบาทจะไม่จัดงานเลี้ยงทุกเดือนเลยหรือ?

       กรมพิธีการจัดการแสดงเปิดงานจากกรมสังคีต  บรรดานักเต้น นักดนตรีต่างทำงานกันอย่างแข็งขัน  หากการแสดงออกมาเป็นที่พอพระทัย พวกเขาอาจจะได้รางวัลตอบแทนไม่น้อย  หลังจบการแสดง เป็นฮองเฮาที่มอบรางวัลให้คนของกรมสังคีต และแนะนำให้บุตรสาวขุนนางขึ้นมาแสดงความสามารถ  เนื่องด้วยองค์ชายสามบุตรชายนางยังไม่มีคู่ครองทั้งที่อายุเหมาะสมแล้ว

       ชิวเพ่ยเพ่ยจึงถึงบางอ้อกับเป้าหมายของงานเลี้ยงครั้งนี้  ที่แท้ก็หาเมียให้ลูกชายนี่เอง  นางอยากรู้เช่นกันว่าองค์ชายสามผู้นั้นจะได้รับสตรีเช่นไร  ชิวเพ่ยเพ่ยที่ลืมไปว่านางก็เป็นบุตรีขุนนางคนหนึ่งจึงต้องขึ้นแสดงด้วย  นั่งดูการแสดงอย่างเพลิดเพลิน

       กระทั่งขันทีเอ่ยเรียกบุตรีขุนนางชิวนั่นแล  นางจึงได้สะดุ้งโหยงแทบตกเก้าอี้  เอ้า  นางไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย แล้วจะแสดงอะไรเล่า

       ชิวเพ่ยเพ่ยหันไปมองท่านพ่อกับท่านแม่ด้วยแววตาขอความช่วยเหลือ  จนเตียวเฟยหลิวต้องเขกกะโหลกบุตรสาวโง่เขลาของนางอย่างหมั่นไส้  ความสามารถของเจ้าหรือก็มีมากมาย แค่เลือกมาแสดงสักอย่างมันจะไปยากอันใดกัน ฮึ ข้าคิดว่าลูกคนนี้แค่ต้องการอ้อนสามีข้าเสียมากกว่า

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่โดนมะเหงกเขกกะโหลกจึงได้แต่หน้ามุ่ย นางลุกขึ้นย่อกายคารวะบิดามารดา ก่อนจะเดินไปยังเวทีด้านหน้าด้วยกิริยาที่คุณหนูผู้ดีตระกูลใหญ่ยังต้องอาย กว่านางจะเดินไปถึง เหล่าคนในงานแทบจะหลับไป เฮ้อ แม่นางน้อยผู้นี้ช่างปฏิบัติตามมารยาทสตรีได้ดีเกินไปจริง ๆ

       ชิวเพ่ยเพ่ยกระซิบขอยืมฉินจากนักดนตรีกับขันทีข้างเวที  ไม่นานนักก็มีโต๊ะเล็กและฉินมาวางให้นางที่กลางเวที  ชิวเพ่ยเพ่ยเดินไปย่อกายคารวะบรรดาผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลาย  ก่อนจะนั่งลงด้านหน้าฉินแล้วเริ่มบรรเลงเพลงที่นางถนัดที่สุด

       ด้วยความสามารถขั้นสุดของชิวเพ่ยเพ่ย  เพลงที่นางเล่นมีทั้งจังหวะแผ่วเบาและหนักหน่วงอยู่ในบทเพลง  แถมเพลงนี้นับว่าเป็นเพลงที่ยากกว่ามาตรฐานที่บุตรหลานตระกูลขุนนางจะเรียนรู้ได้  ทำให้คนที่เข้าร่วมงานทั้งหลายต่างประเมินชิวเพ่ยเพ่ยสูงขึ้นมากหลังจากทราบว่านางเป็นบุตรีขุนนางขั้นสี่ผู้สมถะผู้นั้น

       พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่า  เด็กสาวคนนี้จะเก่งกาจถึงขนาดเล่นเพลงที่แม้แต่นักดนตรีในวังยังไม่กล้าบรรเลงสุ่มสี่สุ่มห้า  ตั้งแต่นางเริ่มดีดฉินขึ้นมา  เสียงดนตรีไม่เคยผิดคีย์และจังหวะไม่มีผิดพลาดเลยแม้แต่น้อย  นางดีดฉินเหมือนดั่งนั่งเล่นในสวนหลังบ้านของนางเอง

       หลังจบเพลงของชิวเพ่ยเพ่ย  บรรดาผู้คนที่หลงมัวเมาอยู่กับบทเพลงที่สุดแสนจะสมบูรณ์แบบก็ได้สติ  พวกเขาต่างปรบมือเกรียวกราวให้บุตรสาวขุนนางชิวอย่างไม่ตระหนี่  ชิวเพ่ยเพ่ยแย้มรอยยิ้มการค้า  พร้อมกับลุกขึ้นคารวะผู้คนโดยรอบที่มอบเสียงปรบมือให้กับนางตามมารยาท

       กระทั่งเสียงปรบมือซาลง ชิวเพ่ยเพ่ยเดินออกจากเวทีและแอบยัดตั๋วเงินพันตำลึงที่นางพกมาเผื่อต้องใช้ ให้ขันทีคนดีคนเดิมที่ช่วยเตรียมฉินกับโต๊ะให้นางแสดง  ขันทีนั้นรีบแอบยัดตั๋วแลกเงินเข้าชายแขนเสื้ออย่างรู้งาน  เขายังไม่มีเวลาดูว่าได้มาเท่าใด  แต่คิดว่าน่าจะสักร้อยตำลึงเป็นอย่างมาก เพราะข่าวที่ว่าขุนนางชิวนั้นสมถะและไม่ได้ร่ำรวย  เป็นสิ่งที่ทุกคนในเมืองหลวงล้วนรู้กันดี  เขายังคงยิ้มให้นางอย่างขอบคุณ  แล้วเชิญนางกลับไปยังที่นั่งเพื่อพักผ่อน  ก่อนเขาจะประกาศชื่อบุตรีของขุนนางคนต่อไป

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่เยื้องย่างอย่างอรชรกว่าจะกลับมาถึงที่นั่งได้  นางไม่รู้ว่าถอนหายใจเบื่อหน่ายไปไม่รู้กี่รอบแล้ว  เฮ้อ  นางเบื่อการเสแสร้งในงานแบบนี้ที่ซู๊ดดดด  ขนาดในบ้านนาง นางยังไม่ทำกิริยาเรียบร้อยถึงขนาดนี้เลย  ถ้าไม่ใช่เพราะหน้าตาท่านพ่อท่านแม่  มีหรือนางจะกดข่มความคับข้องใจจากการเดินเหมือนเต่าแบบนี้เล่า