ได้รับคำชม

       หลังจบการแสดงจากบุตรีขุนนางทั้งหมด  ฮองเฮาที่เล็งเป้าหมายบุตรีขุนนางที่อยากได้มาให้ลูกชายก็ประทานรางวัลให้เกือบสิบคน  รวมทั้งชิวเพ่ยเพ่ยก็ได้รับกับเขาด้วย

       ฮองเฮาและฮ่องเต้ต่างยกย่องเพลงฉินของชิวเพ่ยเพ่ยอย่างไม่ตระหนี่คำชม  พวกเขายังหยอกล้อชิวกังด้วยว่าที่ไม่พาภรรยาและบุตรสาวมา คงเพราะกลัวถูกครอบครัวอื่นแย่งชิงบุตรสาวไปหรือไม่

       ถึงแม้ฮ่องเต้และฮองเฮาจะแอบเสียดายนางอยู่ไม่น้อย  แต่พวกเขารู้ดีว่าจวนแม่ทัพคงไม่ปล่อยนางมาให้พวกเขาแน่  เด็กดีมีความสามารถขนาดนี้  เป็นใครใครก็คงหวงแหนยิ่งนักกระมัง

       ชิวเพ่ยเพ่ยยิ้มรับคำชมอย่างถ่อมตัว  นางเพียงตอบกลับฮ่องเต้และฮองเฮาว่า เป็นเพราะท่านพ่อและท่านแม่ให้การศึกษาแก่นางมาตั้งแต่เยาว์วัย  จึงทำให้นางสามารถเล่นฉินได้อย่างไพเราะเช่นนี้  คำพูดของนางยิ่งทำให้พวกเขารวมทั้งขุนนางอีกหลายครอบครัวที่คราแรกตั้งใจจะทาบทามนางให้บุตรชายตน เสียดายยิ่งขึ้นไปอีก  ถ้านางไม่ใช่คู่หมั้นของแม่ทัพใจโฉดคนนั้นแล้วล่ะก็  พวกเขาคงกล้าหน้าด้านส่งแม่สื่อให้ตระกูลชิวเลือกอีกสักครั้ง  แต่ลองถ้าพวกเขาทำจริง ๆ ตอนนี้ พวกเขาไม่กล้าคิดเลยจริง ๆ ว่าคนในจวนแม่ทัพจะจัดการกับพวกเขายังไง  ทั้งพ่อทั้งลูกจวนนี้  พวกเขาไม่ควรล้อเล่นด้วยเลยสักคน

       หลังผ่านการแสดงแล้วก็เป็นช่วงเวลาอาหารที่ชิวเพ่ยเพ่ยรอคอย  นางกินของว่างตั้งแต่งานเริ่มจนเบื่อแล้ว  นางอยากลองกินอาหารในวังที่ลือกันว่าอร่อยนักอร่อยหนานี่จริง ๆ ถ้าไม่อร่อยเท่าของในตำหนักเมฆาดับล่ะก็… นางจะขอท่านพ่อไม่มางานเลี้ยงน่าเบื่อแบบนี้อีกแล้ว

       เหล่านางกำนัลพากันนำอาหารมาวางที่โต๊ะในงานเลี้ยง  เมื่อวางเสร็จและได้รับสัญญาณให้กินดื่มได้จากฮ่องเต้ พวกเขาก็ลงมือกินกันทันที  ชิวเพ่ยเพ่ยสังเกตุรอบข้างก็เห็นว่า  บรรดาบุตรีขุนนางต่างกินกันเหมือนแมวดม  จนนางคิดว่า พวกเขาจะอิ่มไหม?  ทั้งที่งานเลี้ยงนี้ก็ฟรี ทำไมไม่กินกันจนอิ่มแปร้อย่างนางเล่า

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่ชิมอาหารจนหมดโต๊ะ ได้แต่ประเมินรสชาติเปรียบเทียบกับอาหารในตำหนักเมฆาดับ  จนไม่เห็นคู่หมั้นสุดหล่อที่มองมาทางนางอย่างไม่วางตาเลยทีเดียว  ท่านแม่คนงามผู้รำคาญสายตาว่าที่ลูกเขย นางใช้ศอกกระทุ้งชิวเพ่ยเพ่ยไม่เบานักแล้วกระซิบบอกนางหันไปมองเขาบ้าง  ยิ่งชิวเพ่ยเพ่ยถูกคนในงานชื่นชมมากเท่าไหร่  เฟยหยุนยิ่งหวงแหนนางมากขึ้นเท่านั้น  เตียวเฟยหลิวมีหรือจะมองว่าที่ลูกเขยไม่ออก เพราะสามีนางก็มักจะมีสายตาเช่นนี้เวลามีชายอื่นคอยมองนาง

       ชิวเพ่ยเพ่ยผู้กำลังกินอาหาร เกือบคายออกจากการถองศอกเกินกำลังของท่านแม่คนงาม  นางได้แต่รีบเคี้ยวแล้วกลืนลงคอก่อนที่จะพ่นออกมาให้เสียหน้าคนอื่นเขา  พอฟังคำกระซิบจากท่านแม่ นางแทบอยากวิ่งไปตบหัวคู่หมั้นที่ไม่รู้กาลเทศะ จะมองอะไรกันนักกันหนาจนนางเกือบหน้าคว่ำเพราะท่านแม่รำคาญ

       ชิวเพ่ยเพ่ยหันไปทางคู่หมั้นตัวดีพร้อมแยกเขี้ยวยิงฟันให้เขาอย่างโกรธเคือง  เฟยหยุนที่มองนางอยู่ เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่  เขารู้สึกผิดที่ทำให้คู่หมั้นตัวน้อยเกือบคายของในปากออกมา  จึงได้แต่ทำหน้าเศร้าแล้วก้มหน้าให้สาวเจ้าอย่างสำนึกผิด

       ชิวเพ่ยเพ่ยเห็นเขาเข้าใจความหมายในสีหน้า นางจึงไม่รู้จะทำอย่างไร  ก็เขาดันมาก้มหน้าตอนนางกำลังจะพ่นคำด่าแบบไม่มีเสียงออกมาเสียนี่ โว๊ะ แล้วนางจะระบายความโกรธเคืองนี้กับใครกันเล่า ฮึ่ย

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่หาทางระบายความโกรธไม่ได้  หันมาเห็นอาหารบนโต๊ะยังเหลืออยู่  นางจึงสวาปามเข้าไปอย่างไม่สนใจกิริยามารยาทแล้ว ฮึ่ม แบบนี้ต้องเคี้ยวแรง ๆ คิดซะว่าเป็นหน้าคู่หมั้นตัวดีที่ไม่รู้จักกาละเทศะไปเสีย หง่ำ ๆๆๆ

       เตียวเฟยหลิวเห็นอาการกระฟัดกระเฟียดของบุตรสาว  แถมยังยัดอาหารเข้าไปอย่างไม่สนใจหน้าตานางกับสามี  เตียวเฟยหลิวจึงหยิกเข้าไปอีกทีอย่างหมั่นไส้  จนชิวเพ่ยเพ่ยเกือบร้องออกมาพร้อมอาหารในปาก  ยังดีที่นางสำนึกได้ว่าอยู่ที่ไหนตอนนี้  จึงยังกล้ำกลืนอาหารลงท้องไปเสียก่อน

       ชิวเพ่ยเพ่ยมองท่านแม่คนงามพร้อมม่านน้ำตาจากความเจ็บแสบที่ท่านแม่หยิกนางอย่างไม่ออมแรง  ชิวกังเห็นบุตรสาวเหมือนจะร้องไห้ก็รีบไต่ถามอย่างอ่อนโยน  ชิวเพ่ยเพ่ยหรือจะกล้าฟ้องท่านพ่อคนดี  นางยังอยากมีปากเอาไว้กินข้าวอยู่นะ  ขืนฟ้องท่านพ่อแล้วท่านแม่เอาแส้ฟาดปากนางตอนนอนหลับ ใครจะรับผิดชอบเล่า ฮือ ท่านแม่ใจร้าย