แต่งก็ด๊ายยย

       ช่วงสายหลังอาหารเช้า เตียวเฟยหลิวไปที่เรือนบุตรสาว  นางเห็นสีหน้าบุตรสาวดูไม่ดีเหมือนก่อน  แถมยังดูซีดเซียวเหมือนผีดิบอีก  เตียวเฟยหลิวรีบลากดึงบุตรสาวมานั่งคุยกันดี ๆ ทันที

“เจ้าโตแล้วทำไมยังไม่รู้จักดูแลตัวเองอีก ห๊ะ! เจ้าอยากเห็นข้าอกแตกตายหรือยังไงกัน” เตียวเฟยหลิวตะคอกบุตรสาวที่เห็นนางไม่รักตัวเองแบบนี้  นางถึงกับน้ำตารื้นขึ้นมาอย่างไร้ซึ่งการเสแสร้งตามปกติ

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่เห็นท่านแม่แสดงความรักกับนางอย่างจริงใจ  นางก็สะอื้นไห้ออกมาอย่างสุดจะกลั้นอีกครั้ง  นางกอดมารดาแน่นแล้วเอาแต่พูดจาซ้ำ ๆ ว่าข้าจะแต่ง ๆ อยู่อย่างนั้น  ทำเอาเตียวเฟยหลิวน้ำตาไหลเป็นสายธารเช่นกัน

       สองแม่ลูกกอดกันร้องไห้อยู่เป็นนาน  กว่าจะหักห้ามใจคุยกันดี ๆ ได้เสียที เตียวเฟยหลิวยังใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาให้บุตรสาวในอ้อมกอด พร้อมเอ่ยคำให้นางเข้าใจในทุกอย่างที่นางทำลงไปก่อนหน้านี้ด้วย  ชิวเพ่ยเพ่ยจึงได้รู้ว่ามารดารักนางมากขนาดไหน  ทำเอานางน้ำตาร่วงจนหยุดไม่ไหวอีกแล้ว

“เอาล่ะ ๆ เจ้าหยุดร้องไห้ได้แล้ว  อีกสองวันจะถึงวันแต่งงานของเจ้า หากเจ้าตาบวมเหมือนปลาทองแล้วจะเป็นเจ้าสาวสุดสวยจนมัดใจสามีได้อย่างไรเล่า” เตียวเฟยหลิวลูบหน้าเช็ดน้ำตาให้บุตรสาวไป สั่งสอนนางไปด้วย

“ฮึก ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะท่านแม่ ข้าจะพยายามไม่ให้ตาบวมจนทำให้ท่านกับท่านพ่อขายหน้า” ชิวเพ่ยเพ่ยสะอึกสะอื้นรับปากมารดาคนงาม

       หลังปรับความเข้าใจกันแล้ว เตียวเฟยหลิวสั่งคนของนางมาเตรียมชุดเจ้าสาวให้บุตรสาวลองก่อนถึงวันจริง  ชุดนี้เป็นสิ่งที่ท่านพ่อ ท่านแม่นางส่งมาเมื่อสามวันก่อนหลังจากได้รับจดหมายนางและเพิ่งมาถึงเมื่อวานนี้ ส่วนขบวนสินเดิมน่าจะกำลังเดินทางมาใกล้ถึงแล้ว

       ชิวเพ่ยเพ่ยทำตามคำสั่งท่านแม่และคนของนางอย่างเชื่อฟัง  เตียวเฟยหลิวยังส่งหนังสือปกขาวที่นางช่ำชองกระบวนท่าแล้วให้บุตรสาวเอาไว้ใช้มัดใจสามี  นางกำชับให้ชิวเพ่ยเพ่ยท่องจำให้ขึ้นใจ  แล้วอย่าได้ทำผิดพลาดใด ๆ ให้อายสามี ชิวเพ่ยเพ่ยผู้ไร้เดียงสาและชอบการเรียนรู้เป็นทุนเดิมพยักหน้าหงึกหงักอย่างเชื่องเชื่อ

       วันนี้ทั้งวัน สองแม่ลูกขลุกตัวอยู่ด้วยกันโดยไม่ออกจากเรือนเลย  กระทั่งถึงมื้อเย็นจึงไปรวมตัวกับครอบครัวทานข้าวอย่างมีความสุขเช่นดังวันวาน  สองเฒ่าชราที่เห็นรอยยิ้มของหลานสาวสุดที่รักอีกครั้ง  ทำให้พวกเขาเหมือนมีอายุขัยเพิ่มขึ้นอีกหลายสิบปีเลยทีเดียว  หลานสาวตัวน้อยของพวกเขาตอนนี้โตเป็นสาวแล้ว  และอีกไม่กี่วัน นางต้องออกเรือนไปอีก เฮ้อ พวกเขาคงคิดถึงนางมากแน่ ๆ

       ด้านชิวเพ่ยเพ่ยที่เข้าใจคนในบ้านเป็นอย่างดี นางรีบพูดจาฉอเลาะว่าจะกลับมาหาพวกท่านบ่อย ๆ ถึงอย่างไรคนในจวนแม่ทัพคงไม่มีใครกล้าห้ามนางแน่กับแค่การมาเยี่ยมผู้อาวุโสใกล้ ๆ

       สองเฒ่าชราพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม  หากนางมาบ่อย ๆ ก็คงดี พวกเขาจะได้ไม่เหงา  ถึงจะมีสะใภ้คอยดูแลแต่ก็ไม่เหมือนมีหลานสาวคอยออดอ้อนสักเท่าไหร่  คืนนี้เป็นคืนแรกที่ชิวเพ่ยเพ่ยนอนหลับได้โดยไม่มีน้ำตา

       กระทั่งรุ่งเช้าต่อมา ท่านตา ท่านยายพร้อมขบวนสินเดิมยาวไปมากกว่าสิบลี้มาถึงหน้าจวน  เหล่าผู้คนในเมืองหลวงตั้งแต่หน้าประตูเมืองที่เห็นขบวนสินเดิมของสองเฒ่าชรา  พวกเขาสุดแสนอยากรู้ว่าเป็นลูกสาวบ้านใดกำลังจะแต่งงาน  และใครกันที่ร่ำรวยถึงขนาดมีสินเดิมมากมายกระทั่งต้องใช้รถม้าสิบกว่าคันขนมาแบบนี้

       ทุกคนในตระกูลชิวรีบออกมาต้อนรับอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา  พ่อบ้านรีบหาที่ทางให้รถม้าสินเดิมทั้งสิบกว่าคันจอดในจวนอันคับแคบของพวกเขาอย่างลำบากใจ  ดีที่เตียวหย่งไจ้รู้ดีว่าจวนบุตรเขยไม่น่าจะรองรับรถม้าได้หมด  เขาสั่งให้คนแบ่งไปจอดรถม้าเอาไว้ที่บ้านข้าง ๆ ซึ่งซื้อให้สามเพื่อนชราผู้เป็นอาจารย์ของหลานสาวเมื่อนานมาแล้ว  แต่ปัจจุบันทั้งสามคนนั้นกลับไปอยู่ที่ตำหนักกับเขา  บ้านด้านข้างจึงว่างอยู่ และมีคนดูแลมาตลอด

       ครอบครัวใหญ่ทานข้าวเช้าร่วมกันอย่างชื่นมื่น  ท่านยายของชิวเพ่ยเพ่ยยังให้คนขนเครื่องประดับสำหรับใส่พรุ่งนี้ไปไว้ที่เรือนนางด้วย  ชิวเพ่ยเพ่ยเห็นทุกคนในครอบครัวมีความสุขกับงานแต่งงานของนางที่กำลังจะเกิดในวันพรุ่งนี้ก็ได้แต่ถอนหายใจ  หากนางตกลงแต่งงานดี ๆ กับท่านแม่ตั้งแต่ทีแรก  นางคงไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเสียหลายวันอย่างที่ผ่านมา