ภรรยาหาย

       สัปดาห์ต่อมา ชิวเพ่ยเพ่ยได้รับข่าวว่าที่ตำหนักมีปัญหาใหญ่เข้ามา  พวกเขาไม่กล้าตัดสินใจจึงอยากให้นางไปช่วยดูให้สักหน่อย  ชิวเพ่ยเพ่ยที่เห็นสามียังไม่กลับมาเสียที  นางจึงเขียนจดหมายวางเอาไว้ให้เขาที่โต๊ะน้ำชาหน้าเตียงนอน  โดยนางคิดว่าเขาน่าจะเห็นได้อย่างชัดเจนหลังเข้าห้องเหมือนเช่นทุกวัน

       ชิวเพ่ยเพ่ยให้คนของท่านยายไปแจ้งท่านแม่สามีให้นางก่อนจะขี่ม้าออกจากจวนแม่ทัพไปอย่างรวดเร็ว  นางคิดว่าจะรีบไปรีบมาจึงใช้ม้าแทนรถม้าในครานี้  ส่วนเสื้อผ้านางไม่จำเป็นต้องนำไปด้วย  ที่นั่นมีเสื้อผ้าของนางมากมายที่ท่านยายผู้รักหลานสาวสั่งคนเตรียมเอาไว้ให้

       สองวันต่อมาชิวเพ่ยเพ่ยไปถึงตำหนักเมฆาดับ  นางจัดการงานไปหลายอย่างตั้งแต่ไปถึง  ท่านตาท่านยายยังเป็นห่วงหลานสาวที่ต้องเหนื่อยยากในวัยเพียงเท่านี้  แต่ชิวเพ่ยเพ่ยผู้รักเงินทองเพียงบอกพวกท่านให้อย่ากังวล  นางมียาสารพัดจะบำรุงและยังส่งขวดยาที่นางปรุงเองให้ท่านตาท่านยายบำรุงร่างกายเพิ่มเสียอีก  สองเฒ่าชราได้แต่เชื่อฟังหลานสาวบังเกิดเกล้าตรงหน้าและเลิกรบกวนนาง

       เฟยหยุนที่กลับจวนแล้วไม่พบภรรยาออกมารอรับดังเช่นปกติ เขากลับเรือนไปดูเผื่อว่านางจะยุ่งกับงานอยู่ที่นั่น  แต่พอเปิดประตูเขาก็พบกับความว่างเปล่า  คราวนี้เฟยหยุนเริ่มร้อนรนที่คนตัวเล็กหายไป  เขารีบวิ่งแจ้นไปหาท่านพ่อท่านแม่ที่เรือนใหญ่ในทันใด

       กระทั่งทราบว่าภรรยาไปเยี่ยมท่านตาท่านยายสายเปย์ที่ต่างเมือง เฟยหยุนได้แต่น้ำตาตกใน ทำไมภรรยาไม่พาเขาไปด้วยเล่า ฮือ แล้วเขาจะนอนเหงาเฝ้าเตียงจนกว่านางจะกลับมาได้อย่างไรกัน

       สองสามีภรรยามองหน้าบุตรชายที่น้ำตาจะไหลอยู่รอมร่อก็ทำได้แค่สมเพชเวทนา  บุตรชายพวกเขาท่าจะเป็นเอามาก  เมื่อก่อนมันยังไม่มีเมีย พวกเขาไม่เห็นว่ามันจะเป็นจะตายถ้านอนคนเดียว  พอมีเมียแล้วกลับเปลี่ยนไปจนไม่เหลือเค้าเดิมเสียแล้ว

       เฟยหยุนบอกลาท่านพ่อท่านแม่กลับเรือน  แถมยังบอกว่าจะกินข้าวที่เรือนจนกว่าภรรยารักจะกลับมาอีกต่างหาก  พวกเขาพ่อแม่จะทำสิ่งใดได้ คงต้องปล่อยเจ้าลูกชายให้ทำตามใจตนเองไปก่อน  แค่ลูกสะใภ้ไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ไม่กี่วันมันยังทำอย่างกับจะเป็นจะตายแบบนี้ เฮ้อ พวกเขาล่ะเหนื่อยหน่ายเสียจริง ๆ

       หลังกินอาหารเย็นในเรือนและอาบน้ำแล้ว  เฟยหยุนที่กำลังจะเข้านอนก็พบจดหมายของชิวเพ่ยเพ่ยเสียที  เขานั่งอ่านเนื้อหาก็เห็นว่านางเขียนบอกเขาอย่างละเอียดว่าเหตุใดต้องรีบไปจนไม่ทันลา  เฟยหยุนอ่านจบแล้วจึงหายโกรธภรรยาที่ไม่พาเขาไปด้วยได้เสียที  นางบอกเขาว่ามีเรื่องเร่งด่วนต้องรีบกลับไปแก้ไขให้ท่านตาท่านยายของนาง  เรื่องไม่อาจรอช้านางจึงไม่ได้อยู่รอเขา  เฟยหยุนที่อาการดีขึ้นมากแต่ยังคิดถึงร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอดตลอดเดือนกว่าที่ผ่านมา  ยังคงพลิกกายนอนอย่างยากลำบาก  กว่าเขาจะหลับได้ก็ปาเข้าไปเกือบเช้าแล้ว

       แม่ทัพใหญ่กับฮูหยินเห็นสภาพเหมือนผีดิบของบุตรชายในวันต่อมา  พวกเขาหมดปัญญาที่จะเกลี้ยกล่อมไอ้ลูกโง่คนนี้แล้ว  ปล่อยมันบ้าบอไปเถอะ  หากมันหมดแรงก็คงเลิกบ้าไปเอง  สองสามีภรรยาบอกลากันก่อนไปทำงาน  เฟยหยุนเห็นความหวานของพ่อกับแม่ก็ยิ่งคิดถึงภรรยาตัวน้อยของเขา  ฮือ เมียจ๋า กลับมาไว ๆ ได้ไหม ข้าคิดถึงเจ้าจะตายแล้ว

       ด้านชิวเพ่ยเพ่ยที่ไม่รู้เลยว่าสามีคนหล่อจะคิดถึงนางจนนอนไม่หลับ นางกลับรับภารกิจแทนคนของนางเสียหลายอย่าง  ไหนจะการปรับปรุงงานแต่ละสาขาในต่างแคว้น นางยังต้องเดินทางออกไปจัดการเองอีก  นางไม่แน่ใจว่ากว่าจะสะสางปัญหาทั้งหมดเสร็จสิ้น จะใช้เวลากี่วันถึงจะได้กลับไปบ้านสามี

       ในระหว่างที่ชิวเพ่ยเพ่ยไม่อยู่ เฟยหยุนคอยรบกวนองค์ชายสามจากความเหงาที่บ้านแทบทุกวัน  องค์ชายสามที่ไม่รู้ว่าเขามีกรรมอันใดจึงได้มีสหายบ้าบอถึงขนาดนี้  แค่เมียไม่อยู่ยังทำเหมือนจะเป็นจะตาย  คอยแต่พูดพร่ำให้เขารำคาญอยู่นี่  เขาอยากหนีจากไอ้สหายบ้าไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด  ถ้าไม่ติดว่าต้องเตรียมแผนการจัดการพวกขุนนางเลวที่คราวก่อนให้คนจับพวกเขาไปทรมานล่ะก็  เขาคงไม่ทนฟังมันพร่ำเพ้อเช่นนี้