บอกความจริง

       สองสัปดาห์ต่อมา คนของตำหนักเมฆาดับสาขาเมืองหลวงแคว้นหนานขอเข้าพบนางที่จวนแม่ทัพ  ชิวเพ่ยเพ่ยยังแปลกใจว่าเหตุใดเขาจึงมาพบนางถึงที่นี่  แต่ด้วยหน้าที่เจ้าตำหนัก ชิวเพ่ยเพ่ยจึงออกไปพบเขาที่โถงรับแขกเรือนใหญ่

       หัวหน้าสาขารีบคารวะเจ้าตำหนักอย่างนอบน้อม  เขารายงานเรื่องด่วนที่ต้องมาหานางด้วยตัวเองทันที  ด้วยข่าวที่เขาได้รับมาสด ๆ ร้อน ๆ ปรากฏว่ามีขุนนางกำลังจะก่อกบฏในอีกไม่กี่วันนี้  ซึ่งราชสำนักกำลังจะจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของฮองเฮานั่นเอง  พวกเขาวางแผนจะให้คนในวังที่เป็นพวกเดียวกันวางยาในอาหารและเครื่องดื่มในวันนั้น  แถมยังตั้งใจจะฆ่าท่านแม่ทัพใหญ่และครอบครัวด้วย  เขาที่พอทราบข่าวจึงรีบวิ่งแจ้นมาแจ้งนางถึงที่นี่ด้วยกลัวว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นเสียก่อน

       ชิวเพ่ยเพ่ยฟังรายงานจากลูกน้องพร้อมคิดตาม  อืม คนพวกนี้มันไม่อยากมีชีวิตอยู่กันจริง ๆ หนอ  ช่างหาเรื่องตายไม่เว้นแต่ละวัน  ชิวเพ่ยเพ่ยสั่งการให้เขาวางกำลังคนของตำหนักเมฆาดับทั่วเมืองหลวง  หากคนไม่พอให้ส่งพิราบสื่อสารไปเรียกคนมาจากสาขาใหญ่ได้  ส่วนเรื่องอื่นนางจะบอกอีกครั้งหนึ่ง

       หัวหน้าสาขารับคำสั่งเจ้าตำหนักแล้วรีบขอตัวจากไปทำงานที่ได้รับมอบหมายอย่างเร็วไว  เขาคิดในใจว่าครานี้สาขาเขาคงมีโบนัสพิเศษจากเจ้าตำหนักแล้วสินะ ฮิฮิ

       ชิวเพ่ยเพ่ยเห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่  นางคงต้องบอกสามีไปตามตรงเสียแล้ว  อีกอย่างกิจการของนางตั้งแต่นางรับตำแหน่ง  นางสั่งการให้ไม่รับงานที่ฆ่าคนดีเด็ดขาดน่ะซี  ทำให้ทุกวันนี้งานฆ่าคนลดน้อยลงไปมาก  ยังดีที่กิจการร้านแลกเงินทั้งห้าแคว้นยังไม่ได้รับผลกระทบ  เป็นเพียงว่าสมาชิกในสาขาจะไม่ได้รับเงินพิเศษจากการฆ่าเท่านั้น

       หลังจากนั่งคิดสะระตะไปจนเกือบเค่อ  นางจึงลุกเดินกลับเรือนไปรอสามีที่น่าจะกลับค่ำอีกในวันนี้  เขาบอกนางก่อนหน้าแล้วว่าต้องเตรียมกำลงคนสำหรับงานฉลองในอีกไม่กี่วัน  มีเรื่องหลายอย่างที่ต้องจัดการจึงไม่สามารถมาเร็วเช่นปกติ

       มื้อเย็นวันนี้จึงมีเพียงพ่อแม่สามีและชิวเพ่ยเพ่ยที่นั่งกินไปคุยไปตามประสา  พวกเขาขอบคุณลูกสะใภ้สำหรับเสื้อผ้าชุดใหม่ที่สวยถูกใจพวกเขามาก ราวกับว่าคนตัดเข้ามานั่งอยู่ในใจ  แต่ละชุดนั้นใช้สีและลวดลายที่พวกเขาสองคนชอบเป็นการส่วนตัว  ทั้งที่พวกเขาไม่ได้บอกตั้งแต่วันวัดตัวเลยแม้แต่น้อย  หากสองสามีภรรยารู้ว่า  ข้อมูลตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือรบของจวนแม่ทัพมีเก็บไว้ที่ตำหนักเมฆาดับแล้วละก็  ไม่รู้ว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างไร

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่อาบน้ำรอสามีมาเสียค่อนคืน  เฟยหยุนที่เพิ่งกลับมาด้วยหน้าตาอ่อนล้าไม่กล้ากอดภรรยาเพราะตัวเขามีแต่เหงื่อ  เขารีบไปอาบน้ำอาบท่าให้ตัวหอมกรุ่นก่อนเข้าไปกอดรัดภรรยาหวังว่าจะได้รับการปลอบโยนบ้าง  แต่ภรรยาตัวน้อยกลับยังคงนิ่งเฉย  จนเฟยหยุนหยุดการกระทำทั้งหมดและมองหน้านางเพื่อสอบถาม

       ชิวเพ่ยเพ่ยตัดสินใจบอกข่าวที่คนของนางรายงานให้เขารู้  รวมถึงบอกว่านางเป็นเจ้าตำหนักเมฆาดับในตำนานไปเสียให้หมด  อย่างไรนางก็เป็นภรรยาของเขา  หากเขารับไม่ได้กับหน้าที่การงานของนาง นางก็คงต้องตัดใจออกห่างจากเขาและครอบครัวไป

       เฟยหยุนฟังทุกอย่างที่ภรรยาสุดที่รักเล่าให้ฟัง  คราแรกเขาตกใจมากที่รู้ว่านางเป็นถึงเจ้าตำหนักนักฆ่าในตำนานผู้นั้น  กระทั่งได้สติ  เขาจึงไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดภรรยาตัวน้อยจึงเก่งกาจมากมายขนาดนี้  เขาจึงเอื้อนเอ่ยพร้อมกอดนางอีกครั้งว่า

“เพ่ยเพ่ย  ไม่ว่าเจ้าจะเป็นอะไร ไม่ว่าเจ้าจะโหดร้ายแค่ไหน  แต่สำหรับข้าแล้ว  เจ้าเป็นเพียงภรรยาสุดที่รักของข้าเท่านั้น  ดังนั้น เจ้าอยากทำสิ่งใดก็จงทำไปเสีย  ข้าจะไม่ห้ามเจ้า  เพียงแต่ขอให้เจ้าระมัดระวังตัวเองให้มาก ข้าไม่อยากให้ภรรยาข้าบาดเจ็บแม้เพียงนิด เจ้าเข้าใจหรือไม่”

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่ฟังคำพูดที่จริงใจจากสามีของนางได้แต่กอดตอบเขาพร้อมกับพยักหน้ารับปากว่านางจะระวังตัวเองให้ดี