บทที่ 15 เต็มไปด้วยความรัก (จบ)

บทที่สิบห้า

เต็มไปด้วยความรัก

         เมื่อทุกอย่างถูกจัดการเรียบร้อย หวังข่ายรู้สึกถึงความโล่งใจที่ไม่ต้องกังวลเรื่องหลิวผิงผิงอีกต่อไป แต่ด้วยความเป็นห่วงที่ยังอยูในใจกลัวว่านอกจากหลิวผิงผิงแล้วจะยังมีเรื่องอื่นมาทำให้หลี่รุ่ยหลินคนรักของเขาไม่สบายใจอีก เขาจึงได้ตัดสินใจทำสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต

ในช่วงเช้าของวันหนึ่งท้องฟ้าแจ่มใสและมีแสงแดดอ่อน ๆ อาบลานหน้าสำนักคุ้มภัย หวังข่ายตัดสินใจที่จะไม่รอช้าอีกต่อไป เขารู้ว่าเขาอยากจะใช้ชีวิตร่วมกับหลี่รุ่ยหลินไปตลอดและไม่ต้องการให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาถูกชะงักอีก

หวังข่ายเดินทางไปยังสำนักคุ้มภัยต้าอันฉวน เมื่อเขามาถึงบรรยากาศที่สำนักคุ้มภัยเต็มไปด้วยพี่น้องในสำนักที่ต่างกำลังฝึกซ้อมและเตรียมตัวสำหรับงานต่าง ๆ ที่พวกเขาจะต้องทำ แต่เมื่อเห็นหวังข่ายเดินเข้ามา ทุกคนต่างหยุดกิจกรรมของตนและหันไปมองด้วยความสนใจ เพราะพวกเขาสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น

"คุณชายหวัง…มาหานายหญิงหรือขอรับ นายหญิงอยู่ด้านใน" พี่น้องสำนักคุ้มภัยคนหนึ่งกล่าว

         "ขอบใจมาก" หวังข่ายเดินผ่านเข้าไปยังลานด้านใน

หลี่รุ่ยหลินที่กำลังยืนคุยงานกับซีหยางผู้ช่วยของนางหันไปมองหวังข่ายด้วยความสงสัย นางไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะมาที่นี่ในวันนี้ หัวใจของนางเริ่มเต้นแรงขึ้นเมื่อเห็นแววตามุ่งมั่นของเขาที่มองตรงมา

หวังข่ายเดินเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าหลี่รุ่ยหลินท่ามกลางสายตาของพี่น้องสำนักคุ้มภัยกว่าร้อยชีวิตที่กำลังมองดูพวกเขาอยู่ เขาสูดลมหายใจลึก และในชั่วขณะนั้นทุกเสียงรอบตัวก็เงียบลงเหลือเพียงเสียงหัวใจของเขาที่เต้นอยู่ในอก

“รุ่ยหลิน” หวังข่ายเอ่ยชื่อของนางด้วยเสียงนุ่มนวล เขามองเข้าไปในดวงตาของนางที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจและความสนใจ “ข้าคิดทบทวนเรื่องระหว่างพวกเรามานานแล้วและตอนนี้ข้าก็แน่ใจในสิ่งที่ข้าต้องการ”

หลี่รุ่ยหลินนิ่งฟังคำพูดของเขา เพียงแค่มองจากท่าทางของเขานางก็รู้สึกได้ว่าเรื่องที่เขาจะพูดนั้นย่อมเป็นเรื่องสำคัญ

“ตั้งแต่วันที่ข้าได้พบเจ้าข้าก็รู้สึกว่าเจ้าเป็นคนพิเศษสำหรับข้า เจ้าไม่เพียงแต่เป็นคนที่เก่งกาจและฉลาดเฉลียวแต่ยังเป็นคนที่มีหัวใจที่เข้มแข็งและจริงใจ” หวังข่ายพูดต่อด้วยเสียงที่เบาแต่หนักแน่น “

เขาหยุดครู่หนึ่งจากนั้นจึงพูดต่อ "ข้ารู้ว่าข้าอยากจะใช้ชีวิตร่วมกับเจ้า อยากจะปกป้องเจ้าและเดินเคียงข้างเจ้าไปตลอดชีวิต”

พี่น้องสำนักคุ้มภัยที่ยืนอยู่รอบ ๆ ต่างยืนนิ่ง ฟังคำพูดของหวังข่ายด้วยความสนใจและตื่นเต้น หลายคนยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเมื่อพวกเขาเห็นว่าหวังข่ายกำลังจะพูดในสิ่งที่ทุกคนคาดหวัง

หวังข่ายหยิบกล่องไม้เล็ก ๆ ออกมาจากแขนเสื้อ เขาเปิดกล่องนั้นออกมาเผยให้เห็นแหวนหยกที่มีลวดลายประณีตและงดงาม “รุ่ยหลิน ข้าอยากให้เจ้าเป็นภรรยาของข้า เจ้ายินดีจะแต่งงานกับข้าหรือไม่”

แหวนนี้เป็นแหวนที่มารดาของเขาให้เอาไว้ในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ ตอนที่ให้แหวนมานางยังบอกกับเขาว่าให้นำไปมอบให้กับคนที่จะเป็นภรรยาของเขา ดังนั้นวันนี้เขาจึงนำมันมามอบให้กับหลี่รุ่ยหลิน

หลี่รุ่ยหลินที่ได้ยินคำพูดนั้นถึงกับนิ่งอึ้ง นางไม่คาดคิดว่าเขาจะขอนางแต่งงานท่ามกลางพี่น้องสำนักคุ้มภัยที่เคารพรัก แต่หัวใจของนางกลับเต็มไปด้วยความสุขที่ยากจะบรรยาย

น้ำตาเริ่มเอ่อขึ้นมาในดวงตาของหลี่รุ่ยหลิน เมื่อนางตระหนักถึงความจริงที่ว่าหวังข่ายเป็นคนที่นางรักอย่างสุดหัวใจ นางรู้สึกได้ถึงความรักและความจริงใจที่เขามอบให้และไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกเหล่านั้นได้

“ข้าตกลงแต่งกับท่าน” หลี่รุ่ยหลินตอบด้วยเสียงแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความมั่นใจและความสุข

ทันทีที่คำตอบของหลี่รุ่ยหลินออกจากปาก เสียงโห่ร้องและเสียงปรบมือดังก้องขึ้นจากพี่น้องสำนักคุ้มภัยที่อยู่รอบๆ พวกเขาทุกคนต่างแสดงความยินดีและมีความสุขที่ได้เห็นคู่รักสองคนนี้ได้ตัดสินใจที่จะสร้างชีวิตร่วมกัน

หวังข่ายยิ้มกว้างด้วยความสุข เขาสวมแหวนหยกลงบนนิ้วของหลี่รุ่ยหลินอย่างอ่อนโยนแล้วดึงนางเข้ามาสวมกอด ท่ามกลางเสียงร้องและเสียงยินดีจากผู้คนที่อยู่รอบๆ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความรักและความสุขที่ได้รู้ว่าเขาจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับหญิงสาวที่เขารักอย่างสุดหัวใจ

หลี่รุ่ยหลินก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขด้วยเช่นกัน นางกอดตอบเขาแน่น ๆ และรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากเขา นี่คือช่วงเวลาที่นางรอคอยมานานและทำให้นางรู้สึกว่าเป็นคนที่โชคดีที่สุด

วันแห่งความยินดีและความสุขก็มาถึง ขบวนรับเจ้าสาวของหวังข่ายปรากฏตัวขึ้นที่หน้าสำนักคุ้มภัยต้าอันฉวน ท้องฟ้าแจ่มใสและแสงอาทิตย์อ่อน ๆ สาดส่องลงมาอาบทั่วทั้งย่านการค้า ขบวนรับเจ้าสาวที่มาในครั้งนี้ถูกจัดอย่างอลังการ ยิ่งใหญ่สมกับสถานะของราชบัณฑิตและว่าที่เจ้าสาวผู้เก่งกาจอย่างหลี่รุ่ยหลิน

เสียงกลองและฉาบดังขึ้นเป็นจังหวะอย่างพร้อมเพรียงผสมกับเสียงแตรทองที่เป่าอย่างกังวาน ขบวนม้าตัวใหญ่และสง่างามที่ถูกประดับด้วยผ้าไหมสีแดงสดสลับกับสีทอง เป็นผืนผ้าที่ถูกคัดสรรมาอย่างดีเพื่อแสดงถึงความมั่งคั่งและเกียรติยศ ขบวนเกี้ยวเจ้าสาวที่หรูหราและงดงามถูกยกด้วยชายฉกรรจ์สวมชุดสีแดงสดใส เกี้ยวนั้นถูกปักประดับด้วยดอกไม้ทองคำและเครื่องเงินที่เปล่งประกายแวววาว

หวังข่ายเป็นผู้นำขบวนด้วยตัวเอง เขาขี่ม้าตัวใหญ่ที่ถูกตกแต่งด้วยผ้าไหมสีแดงสดและมีระย้าเงินระยิบระยับห้อยตามกรอบอานม้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจและความภาคภูมิใจเมื่อได้เห็นภาพของขบวนรับเจ้าสาวที่งดงามดั่งฝันนี้ เขาสวมชุดเจ้าบ่าวสีแดงเข้มปักลายสีทอง เป็นชุดที่ถูกออกแบบมาเป็นพิเศษสำหรับวันนี้โดยเฉพาะ ทุกสายตาต่างจ้องมองเขาด้วยความชื่นชมและความยินดี

เมื่อขบวนมาถึงหน้าสำนักคุ้มภัยต้าอันฉวนพี่น้องในสำนักที่แต่งกายด้วยชุดเครื่องแบบของสำนักต่างออกมาต้อนรับขบวนด้วยรอยยิ้มและเสียงปรบมือ ทุกคนรู้สึกยินดีที่ได้เห็นหวังข่ายและหลี่รุ่ยหลินกำลังจะเริ่มต้นชีวิตคู่ที่มีความสุข

หลี่รุ่ยหลินในชุดเจ้าสาวสีแดงที่งดงามและประณีตก้าวออกจากสำนักคุ้มภัยต้าอันฉวนมาพร้อมกับมารดาของนาง นางมองบุตรสาวด้วยความภาคภูมิใจและความยินดี น้ำตาแห่งความสุขไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เพราะนางรู้ว่าหลี่รุ่ยหลินจะมีคนที่รักและคอยดูแลตลอดไป

หวังข่ายก้าวลงจากม้าและเดินเข้ามาหาหลี่รุ่ยหลิน เขาเอื้อมมือไปจับมือของนางด้วยความอ่อนโยนและมั่นคง ทั้งสองยืนอยู่เคียงข้างกันท่ามกลางเสียงโห่ร้องและความยินดีจากผู้คนรอบข้าง ภายใต้ผ้าคลุมศีรษะนั้นหลี่รุ่ยหลินยิ้มด้วยความสุข 

หลังจากพิธีที่สำนักคุ้มภัยต้าอันฉวนเสร็จสิ้น ขบวนเจ้าสาวก็เริ่มเคลื่อนตัวไปยังจวนอัครเสนาบดีที่บัดนี้เปลี่ยนมาเป็นจวนราชบัณฑิตแล้ว ภายในจวนนั้นถูกตกแต่งอย่างหรูหราและงดงามเพื่อรองรับงานมงคลที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ ตำหนักหลักถูกประดับด้วยผ้าไหมสีแดงและทองปักลายดอกไม้อันงดงาม โคมไฟประดับที่ห้อยตามทางเดินและบนกำแพงทำให้จวนทั้งจวนเปล่งประกายด้วยแสงสว่างอันอบอุ่นและน่าตื่นตาตื่นใจ

เมื่อขบวนเจ้าสาวมาถึงจวนราชบัณฑิต เสียงพลุที่จุดขึ้นส่งเสียงดังไปทั่วบริเวณแสดงถึงความยินดีและความเป็นสิริมงคลสำหรับคู่บ่าวสาว แขกเหรื่อที่มาร่วมงานแต่งในครั้งนี้มากมายจนแทบจะเต็มทุกมุมของจวน เหล่าขุนนาง แม่ทัพ ราชครู และสหายบัณฑิตของหวังข่ายต่างก็มาแสดงความยินดีและมอบของขวัญเพื่อแสดงถึงมิตรภาพด้วย

อัครเสนาบดีหวังเดินทางมาจากบ้านเกิดของเขาเพื่อมาเป็นผู้ใหญ่ในพิธีแต่งงานของบุตรชาย หวังข่ายรู้สึกยินดีและซาบซึ้งที่บิดาของเขามาร่วมในพิธีนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่อดีตอัครเสนาบดีได้เห็นเขาในชุดเจ้าบ่าว และบิดาก็มีความสุขที่ได้เห็นบุตรชายของตนเริ่มต้นชีวิตใหม่กับหญิงอันเป็นที่รัก

ในพิธีแต่งงานหลี่รุ่ยหลินก้าวเข้ามายังห้องพิธีพร้อมกับมารดาของนาง ใบหน้าเปล่งประกายด้วยความสุขที่เต็มเปี่ยม ผู้เป็นมารดามองดูบุตรสาวด้วยความภาคภูมิใจและความยินดี

พิธีแต่งงานดำเนินไปอย่างอบอุ่นและเต็มไปด้วยความสุข แขกเหรื่อทุกคนต่างมีความสุขที่ได้เห็นคู่รักที่มีความรักและความเชื่อมั่นต่อกัน หวังข่ายและหลี่รุ่ยหลินแลกคำสาบานกันด้วยความมั่นใจว่าจะรักและดูแลกันและกันตลอดไป

หลังจากพิธีเสร็จสิ้นแขกเหรื่อต่างก็เข้ามาแสดงความยินดีและมอบของขวัญให้กับคู่บ่าวสาว หวังข่ายและหลี่รุ่ยหลินยืนเคียงข้างกันรับความยินดีจากผู้คนมากมายที่มาร่วมงานนี้

งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่นี้เป็นสัญญาณเริ่มต้นของชีวิตคู่ที่มีความสุขและสมหวัง หวังข่ายและหลี่รุ่ยหลินรู้ว่าชีวิตข้างหน้านั้นจะมีทั้งช่วงเวลาที่ดีและอาจมีอุปสรรคที่ต้องฝ่าฟัน แต่ด้วยความรักและความเชื่อมั่นที่พวกเขามีต่อกัน พวกเขาก็มั่นใจว่าจะสามารถผ่านพ้นทุกสิ่งไปได้และพร้อมจะสร้างชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุขและความสำเร็จร่วมกัน