ตอนที่16 ป่าเถื่อน

“นี่ไงครับ...ใช่หรือเปล่า”

เมื่อรปภรีกล้องดูปรากฏว่าเห็นกลุ่มผู้ชายสามสี่คนกำลังอุ้มผู้หญิงออกไปแต่ภาพไม่ค่อยชัดเท่าไรเขาจึงบอกให้ทั้งสองดูว่าใช่แพรวาหรือเปล่า

“ใช่น้องแพรจริงๆด้วยค่ะ”

บุษบาแสร้งทำเป็นตื่นเต้นตกใจที่เห็นว่าแพรวานั้นโดนจับตัวไปทๆเหมือนว่าเธอไม่รู้ไม่เห็นเรื่องนี้มาก่อน

“คนพวกนี้จะจับตัวน้องแพรไปเพื่ออะไร”

ทิวาเกิดอาการหัวเสียทันทีเพราะเขาไม่รู้ว่าเรื่อที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะอะไรเพราะว่าแพรวาเองก็ไม่น่าจะมีศรัตรูที่ไหนจะว่าเรียกค่าไถ่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะแพรวาไม่เคยเปิดตัวว่าเป็นลูกใคร

“หรือจะเป็นแบบที่บุษสันนิษฐานไว้คะ”

บุษบาพยายามตอกย้ำให้ชายหนุ่มเชื่ออย่างสนิทใจว่าเป็นฝีมือของทอฝันแต่ก็มีทีท่าแบบแบ่งรับแบ่งสู้เพื่อไม่ให้ดูว่าเธอเจาะจงกล่าวหาหญิงสาวจนเกินไป

“ถ้าเป็นแบบนั้นผมไม่ปล่อยเธอไว้แน่”

ทิวากำมือแน่นพร้อมเดินออกมาด้านนอกเพื่อมาหาตัวการที่เขาคิดว่าเจ้าหล่อนเป็นคนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นทันที

“อยู่ไหนกันนะ...เฮ้อ...”

ทอฝันเดินตามหาแพรวาจนเมื่อและกลับมานั่งที่โต๊ะเพื่อรอสองคนนั้นกลับมาเผื่อเธออาจจะได้ฟังข่าวดีจากทั้งสองว่าพวกเขาเจอแพรวาแล้วก็ได้

“มานั่งสบายใจอยู่ตรงนี้นี่เองสินะ...ตามผมมานี่”

ทิวาออกมาด้านนอกก็มากระชากแขนทอฝันที่นั่งก้มหน้าอยู่ที่เก้าอี้ของโต๊ะอาหารที่พวกเขานั่งกันทันทีจนหญิงสาวตกใจและมองชายหนุ่มอย่างเดาอารมณ์ไม่ถูกว่าเขานั้นไปโมโหเรื่องอะไรมา

“คุณไทม์คะ...ใจเย็นๆค่ะ”

บุษบาเห็นภาพชายหนุ่มทำกับทอฝันเธอเองก็ตกใจเล็กน้อยคิดว่าเขาจะโมโหใส่ทอฝันขนาดนี้เหมือนกันแต่ก็เห็นแบบนี้เธอก็ยิ่งอุ่นใจว่าเขาคงปักใจเชื่อแล้วว่าทอฝันเป็นคนทำ

“นี่มันอะไรกันคะ..คุณไทม์”

ทอฝันต้องเอ่ยปากถามคนที่กำลังโมโหและลากเธอไปที่รถของเขาที่จอดอยู่ที่หน้าร้านว่าที่เขามีอาการแบบนี้เป็นเพราะเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วเขาตามหาแพรวาเจอแล้วหรือจึงกลับมาเธอพยายามมองหาแพรวาก็ไม่ยักจะเห็น

“เอ่อ...เมื่อกี้พี่ไปดูกล้องวงจรมาเห็นน้องแพรมีคนพาตัวไป...เอ่อ...เรื่องนี้เป็นฝีมือของฝันหรือเปล่าจ๊ะ”

บุษบาวิ่งตามทิวาที่ลากทอฝันออกจากร้านไปตอนนี้คนในร้านต่างก็มองพวกเขาทั้งสามเป็นตาเดียวว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเดินมาถึงนอกร้านบุษบาก็แสร้งทำเป็นถามทอฝันว่าเรื่องที่แพรวาโดนจับตัวไปทอฝันนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือเปล่า

“ฮะ...ฝันจะทำแบบนั้นทำไมล่ะคะ”

ทอฝันได้ยินเรื่องที่แพรวาถูกจับตัวไปเธอก็มีอาการตกใจอย่างมากแต่ที่ตกใจยิ่งกว่าก็คือทั้งสองคิดว่าเธอเป็นคนทำอย่างนั้นหรือพร้อมปฏิเสธว่าแล้วเธอจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร

“อย่าไปถามให้มากเรื่องเลยคุณบุษไม่มีผู้ร้ายคนไหนเขายอมรับผิดง่ายๆหรอก...ผมจะทำให้คุณยอมรับให้ได้คอยดู”

ทิวาจับทอฝันยัดลงไปในรถของเขาอย่างรวดเร็วและยังไม่วายที่จะพูดกระแทกแดกดันเธอทั้งที่ยังไม่มีหลักฐานว่าเธอเป็นคนทำจริงๆหรือเปล่าอีกด้วย

“คุณไทม์...คุณไทม์คะ”

บุษบาไม่ทันได้พูดอะไรต่อทิวาก็เดินไปนั่งที่ฝั่งคนขับพร้อมพาทอฝันขับออกจากที่ร้านไปทันทีตอนนี้เอไม่รู้ว่าเขานั้นจะพาทอฝันไปที่ไหนแต่เธอยังตามเขาไปตอนนี้ไม่ได้เพราะยังต้องเก็บหลักฐานที่มีให้หายไปให้หมดเสียก่อนเพื่อไม่ให้สาวถึงตัวของเธอโดยการจ้างรปภที่ดูกล้องนั้นลบข้อมูลออกไปทั้งหมดส่วนถ้าใครขอดูก็ให้แสร้งทำเป็นว่าไฟล์มีปัญหา

เพนท์เฮ้าส์

“ปล่อยฝันก่อนค่ะคุณไทม์....โอ้ยย”

“อย่าสำออย”

ทิวาฉุดกระชากลากทอฝันขึ้นมาที่เพนท์เฮ้าส์อย่างทุลักทุเลเพราะหญิงสาวไม่ยอมที่จะเดินตามเขามาแต่โดยดีเพราะเธอไม่ได้เป็นผู้ร้ายอย่างที่เขาคิดจึงพยายามที่จะหยุดคุยกับเขาให้เข้าใจแต่ดูท่าชายหนุ่มจะไม่รับฟังอะไรเอาเสียเลยแถมยังไม่สนว่าเธอนั้นจะหกล้มถลอกปอกเปิกหรือไม่ยังคงเอาแต่ใจลากเธอมาโยนไว้ในห้องอย่างป่าเถื่อน

“ฝันไม่ได้เป็นคนทำจริงๆนะคะ...คุณไทม์จะทำอะไร”

เมื่อชายหนุ่มโยนทอฝันเข้ามาในห้องของเธอหญิงสาวก็ยังไม่หยุดที่จะยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองโดยการตะโกนบอกชายหนุ่มทั้งน้ำตาว่าเธอนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่เขากล่าวหาแต่เมื่อมองเห็นการกระทำของเขานี้ตอนนี้เธอกลับรู้สึกกลัวขึ้นมาทันทีเพราะเขานั้นกำลังจะจับเธอมัดเหมือนสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่งอย่างทารุณ

“ผมก็จะขังคุณไว้ไงเผื่อคุณคิดหนี...จะขังจนกว่าผมจะรู้แน่ว่าใครเป็นตัวการถ้าเกิดว่ามันเป็นคุณจริงๆผมจะได้ส่งคุณให้ตำรวจได้ทันทียังไงล่ะ”

ทิวาเห็นว่าหากหญิงสาวปากแข็งนักเขาก็จะไม่ยอมปล่อยให้เธอได้อยู่ที่นี่อย่างอิสระเพราะหากเธอแอบหนีไปคงยากต่อการจัดการเขาจะต้องมัดและจับเธอขังเอาไว้และเขาจะได้ไปตามเรื่องน้องสาวของเขาอย่างสบายใจไม่ต้องห่วงกังวลว่าคนผิดจะหนีเมื่อทุกอย่างกระจ่างว่าเธอเป็นคนผิดจริงเขาก็พร้อมที่จะส่งเธอหาตำรวจ

“ยังไงฝันก็ยืนยันคำเดิมว่าฝันไม่ได้ทำ...ฝันไม่คิดว่าคุณจะใช้วิธีป่าเถื่อนแบบนี้กับฝัน”

ทอฝันดิ้นหนีสุดฤทธิ์เมื่อเห็นว่าเขานั้นกระทำกับเธอเหมือนสัตว์แต่มันก็สู้แรงของคนตัวโตไม่ได้อยู่ดีเธอได้แต่พูดเตือนสติกับเขาว่าเขานั้นจะใช้วิธีการป่าเถื่อนแบบนี้กับเธอไม่ได้ถ้าคิดว่าเธอผิดจริงก็ส่งเธอให้กับตำรวจก็ได้แต่ทำแบบนี้มันเหมือนศาลเตี้ยที่คนดีๆเขาไม่ค่อยทำกัน

“ผมจะเถื่อนได้มากกว่านี้ถ้าน้องแพรเป็นอะไรขึ้นมา”

ทิวาไม่สนใจกับคำด่าทอของหญิงสาวเสียสักนิดเขาจะร้ายได้มากกว่านี้หากเกิดอะไรขึ้นกับแพรวา

“อะไรที่ทำให้คุณไทม์คิดว่าฝันเป็นคนทำ”

ทอฝันอยากจะรู้นักว่าสิ่งใดที่ทำให้เขานั้นคิดว่าเธอเป็นคนทำและเชื่ออย่างสนิทใจขนาดนี้

“ก็น้องแพรทำให้พ่อคุณตายยังไงล่ะ...ไอ้ที่ทำดีกับน้องแพรทั้งหมดก็เพื่อรอวันนี้ใช่ไหม”

ทิวาบอกเหตุผลที่มันน่าจะเป็นไปได้ให้หญิงสาวได้ฟังคนอย่างหญิงสาวที่เขานั้นเคยทำดีด้วยขนาดไหนเธอยังไม่เห็นค่าแล้วเธอจะมาทำดีกับคนที่พรากชีวิตพ่อของเธอไปคงเป็นไปได้ยากและการทำแบบนั้นเขาก็คิดว่าเธอก็คงจะต้องมีจุดประสงค์อะไรบางอย่างซึ่งเขาก็น่าจะคิดถูกว่าจุดประสงค์ของเธอน่าจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับแพรวาในตอนนี้

“แล้วแต่คุณจะคิดก็แล้วกัน...แล้วคุณจะเสียใจ”

ทอฝันเหนื่อยใจที่จะยืนยันในความบริสุทธิ์ของเธอเองแล้วเพราะดูท่าชายหนุ่มนั้นจะเชื่อเสียเต็มประตูว่าเธอนั้นผิดจริงและเรื่องนี้เป็นแผนของเธอดังนั้นเธอจะไม่โวยวายให้เปลืองแรงอีกต่อไปคนที่มีทิฐิอย่างเขาคงไม่มีวันมองเธอในแง่ดีอยู่แล้วตอนนี้เธอก็แค่ต้องรอเวลาให้ความจริงเปิดเผยว่าเธอไม่รู้เรื่องและก็ขอภาวนาว่าอย่าให้เขานั้นป่าเถื่อนกับเธอไปมากกว่านี้เลย