“คุณไทม์ทานข้าวเช้ามาหรือยังคะแม่บ้านกำลังจะเตรียมข้าวเช้ามาพอดีเดี๋ยวบุษจะให้แม่บ้านจัดโต๊ะเพิ่ม”
“ขอบคุณครับ”
บุษบารีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่พึ่งลงจากรถทันทีจากสีหน้าบึ้งตึงเมื่อครู่ก็รีบเปลี่ยนเป็นสีหน้าอันเบิกบานทันทีเมื่อเข้าไปคุยกับชายหนุ่มพร้อมเดินพาเขาเข้ามาในบ้าน
“ช่วงนี้อาการคุณพ่อเป็นยังไงบ้างครับ”
ทิวาเองรู้สึกเป็นห่วงอาการของพิพัฒน์อยู่ไม่น้อยเพราะช่วงนี้พ่อของเขานั้นยังไม่มีวี่แววที่จะฟื้นขึ้นมาเสียทีอีกอย่างเขารู้ว่าบุษบานั้นติดต่อกับหมอเจ้าของไข้อยู่ตลอดจึงถามอาการจากบุษบา
“หมอนภดลบอกว่าช่วงนี้อาการคุณลุงยังทรงๆอยู่ค่ะไม่มีอะไรดีขึ้นหรือแย่ลง”
บุษบาพูดด้วยสีหน้าเศร้าลงนิดๆเธอคิดว่าเป็นการดีหากเธอจะจดการอะไรๆให้มันเสร็จสิ้นไปโดยเร็วเพราะว่ากลัวชายหนุ่มนั้นจะสงสัยในสิ่งที่ไม่ควรสงสัย
“ผมคิดว่าจะพาคุณพ่อไปรักษาที่อังกฤษ”
ทิวาคิดว่าถ้าอาการพ่อของเขายังไม่ดีขึ้นแบบนี้เขาก็ควรที่จะพาพ่อของเขาไปรักษากับทางการแพทย์ที่มีเครื่องมือที่ทันสมัยกว่านี้ถึงเขาจะไม่มีความรู้เรื่องการแพทย์แต่เขาก็คิดว่าการรักษามันอาจจะดูล่าช้าไปเกินควร
“เอ่อ...ไม่ดีค่ะ...บุษหมายความว่าหมอที่บุษเลือกมาก็เก่งมากอีกอย่างหากเคลื่อนย้ายคุณลุงตอนที่อาการยังป่วยหนักอยู่อาการอาจจะทรุดลงและบุษก็คิดว่าคุณลุงเองถ้าพูดได้ก็อยากจะอยู่รักษาที่นี่มากกว่า”
“อืม...ลองดูอีกสักพักก็ได้ถ้าอาการไม่ดีขึ้นค่อยว่ากันอีกที”
“ดีค่ะ...ทานข้าวกันเถอะค่ะ”
บุษบาเองถึงกับหน้าเสียยังดีที่เธอนั้นสามารถหาเหตุผลชักแม่น้ำทั้งห้ามาหว่านล้อมชายหนุ่มให้คล้อยตามเธอได้ไม่อย่างนั้นก็เสียแผนที่เธอวางเอาไว้เป็นแน่
หนึ่งเดือนต่อมา
“เห็นชัดไหมคะ”
หมอสาวที่ทำการผ่าตัดให้แพรวาตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่ต้องเปิดผ้าพันปิดตาออกพันปิดผ้าพันปิดตาของแพรวาออกพร้อมถามหญิงสาวว่าตอนนี้หญิงสาวนั้นเห็นชัดหรือไม่เพราะอยากรู้ว่าผลการผ่าตัดครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดีมากน้อยแค่ไหน
แพรวาค่อยๆขยับเปลือกตาขึ้นครั้งแรกเธอเห็นภาพตรงหน้าเบลอๆไปบ้างแต่เมื่อปรับสายตาได้เธอก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
“เห็นชัดค่ะหมอ...ชัดมากขอบคุณนะคะ”
เหมือนแพรวาได้ชีวิตใหม่เลยทุกคนในห้องต่างยิ้มออกกันเพราะว่าการผ่าตัดผ่านไปด้วยดีทิวาเองยิ้มออกเมื่อเห็นน้องสาวยิ้มได้แต่เขาก็ต้องมีอีกเรื่องที่ทำให้ต้องคิดหนักอยู่ในใจ
2 ชั่วโมงผ่านไป
“ทำไมเรายังไม่กลับกันเสียทีล่ะคะ”
แพรวาที่นั่งรอทิวาอยู่ในโรงพยาบาลนานสองนานเธอไม่รู้ว่าเขาไปคุยกับหมอเรื่องอะไรเมื่อเห็นพี่ชายของเธอออกมาแล้วเธอจึงถามว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้านเพราะตอนนี้เธออยากจะกลับไปนอนพักแล้ว
“น้องแพรคะ...พี่มีอะไรอยากให้น้องแพรดู”
ทิวาไปทำใจพักใหญ่ก่อนที่จะคิดว่าจะพาน้องสาวไปเยี่ยมพ่อของเขาได้แล้วเพราะว่าตอนนี้สภาพจิตใจของน้องสาวเขานั้นดีขึ้นเยอะมากคงจะพร้อมรับอะไรที่ทำให้บีบหัวใจได้บ้างแล้ว
“คุณพ่อ!!!”
ทิวาพาแพรวาเดินมาดูที่หน้าห้องกระจกภาพตรงหน้าทำให้แพรวานิ่งไปครู่หนึ่งพร้อมมีน้ำตาใสๆไหลลงมาเธอมีอาการช็อกอยู่นิดหน่อย
“ทำไมทุกคนไม่บอกเรื่องนี้กับแพรวาคะแล้วคุณพ่อเป็นอะไร”
แพรวาหันไปถามพี่ชายของเธอที่กำลังยืนก้มหน้าเธอยิงคำถามถามพี่ชายของเธออย่างอยากรู้เธออยากรู้ว่าพ่อเธอป่วยมานานแค่ไหนทำไมถึงไม่มีใครบอกเธอ
“คือว่า...”
ทิวาพยายามเล่าเรื่องทุกอย่างให้น้องสาวของเขาได้ฟังว่าพ่อของพวกเขานั้นป่วยเป็นอะไรและเป็นมานานแค่ไหนและบอกถึงเหตุผลที่ไม่สามารถบอกกับน้องสาวของเขาได้ให้เธอได้ฟังครั้งแรกเธอมีอาการน้อยใจอยู่นิดหน่อยแต่เมื่อเห็นว่าเหตุผลของพี่ชายนั้นเป็นการหวังดีกับตัวเธอหญิงสาวจึงทำใจสงบสติอารมณ์ได้และรู้ว่าตอนนี้พ่อเธอกำลังอาการกำลังจะดีขึ้นเรื่อยๆเรื่องนี้เธอจึงเบาใจและไม่เครียดอะไรมาก
“เดี๋ยววันนี้เรากลับกันก่อนเถอะน้องแพรวเหนื่อยมามากแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เราค่อยมาเยี่ยมคุณพ่อกันใหม่นะ”
“ค่ะพี่ไทม์”
หลังจากกลับจากโรงพยาบาลทิวาก็ไปส่งแพรวาที่บ้านและกลับไปที่เพนท์เฮ้าส์ของเขาทันที
“น้องแพรอาการเป็นยังไงบ้างคะ”
ทอฝันที่นั่งรอยืนรอฟังข่าวจากชายหนุ่มทั้งวันว่าผลการผ่าตัดของแพรวานั้นเป็นอย่างไรบ้างเพราะเธอหมดหน้าที่เป็นพยาบาลของแพรวาแล้วแต่ก็ยังเป็นห่วงแพรวาที่เป็นเหมือนน้องสาวคนนึงของเธออยู่ดี
“น้องแพรมองเห็นได้ปกติแล้ว”
ทิวาตอบคำถามหญิงสาวด้วยสีหน้าเหนื่อยๆและดูเป็นกังวลพร้อมเข้าห้องของเขาไปทันที
“เป็นอะไรของเค้านะ”
ทอฝันมีอาการแปลกใจเล็กน้อยเห็นว่าเรื่องทุกอย่างมันก็น่าจะดีขึ้นแต่ไม่เข้าใจว่าเขาว่าชายหนุ่มนั้นทำไมต้องมีอาการเหมือนมีอะไรคิดอยู่ในหัวตลอดเวลาแบบนั้นด้วย
20.00 น.
Rrrrrrr
“ลงมือได้แล้ว”
“โอเค”
บุษบาเห็นว่าเรื่องทุกอย่างมันเป็นไปตามที่เธอคาดตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่จะกัดจัดการทุกอย่างให้มันเรียบร้อยเสียทีโดยการโทรสั่งงานให้นภดลนั้นลงมือตามแผนที่เธอวางเอาไว้ได้
เช้าวันต่อมา
08.00 น.
Rrrrrrrr
ทิวาเห็นว่าเป็นเบอร์ของบุษบาโทรมาแต่เช้าเขาจึงกดรับทันทีเพราะถ้าหากไม่มีเรื่องด่วนเขารู้ว่าหญิงสาวคงไม่โทรมารบกวนเขาแต่เช้าแบบนี้แน่
“ว่ายังไงนะ”
ทิวาตกใจกับเรื่องที่เพิ่งได้ยินอยู่ไม่น้อยตอนนี้เขาถึงกับช็อกมือไม้สั่นน้ำตาไหลทิ้งตัวลงอยู่กับเตียงพร้อมใช้สองมือกุมหัว ใช้ความคิดอยู่ว่ามันเกิดเรื่องนี้ได้อย่างไรเพราะเมื่อวานที่ไปดูอาการของพ่อเขานั้นหมอยังบอกว่าอาการดีขึ้นเรื่อยๆแต่มาวันนี้เขาเพิ่งได้รับข่าวร้ายคือพ่อของเขาและหัวใจวายเฉียบพลันตั้งแต่เมื่อคืนมันเร็วเกินไปกว่าที่เขาจะทำใจแล้วเรื่องนี้เขาจะบอกกับแพรวาอย่างไรเรื่องนี้เขาคิดไม่ตกเลย
“คุณไทม์จะออกไปไหนแต่เช้าคะ”
ทอฝันเห็นว่าวันนี้เป็นวันหยุดของชายหนุ่มเธอกลับเห็นเขานั้นรีบร้อนที่จะออกไปจากห้องทั้งที่ยังไม่ได้ทานอะไรในตอนเช้าเธอที่กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่จึงถามชายหนุ่มว่าเขานั้นกำลังจะไปไหนด้วยสีหน้าสงสัย
“คุณไทม์เป็นอะไรคะ”อยู่ดีๆชายหนุ่มก็หันมากอดเธออย่างไม่มีสาเหตุเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรแต่ตอนนี้รู้ว่าเขาอ่อนแอมากตัวที่กำลังสั่นเท่าของเขาทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าเขานั้นกำลังร้องไห้อยู่หญิงสาวทำได้แค่ใช้มือลูบหลังปลอบเขาเท่านั้นเพราะเธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขามีเรื่องทุกข์ใจอะไร“คุณพ่อผมเสียแล้ว”ทิวาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆเล็กน้อยเขายืนกอดหญิงสาวอยู่พักใหญ่ทอฝันเองได้ยินเรื่องเช่นนั้นเธอก็ถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่งเรื่องนี้เธอเป็นคนนอกได้ยินเธอยังตกใจขนาดนี้แล้วชายหนุ่มตอนนี้ในใจเขาคงพังยับเยินตอนนี้หญิงสาวสงสารหัวใจของชายหนุ่มเหลือเกินเธอเข้าใจดีว่าการสูญเสียความรู้สึกอย่างไรตอนนี้เธอทำได้ก็แค่ปลอบใจชายหนุ่มไปก่อนเท่านั้นเพราะเรื่องการรักษาสภาพจิตใจเธอรู้ว่ามันคงต้องใช้เวลาอีกใจหนึ่งของเธอรู้สึกเป็นห่วงแพรวาเพราะแพรวานั้นพึ่งจะพ้นเรื่องไม่สบายใจในสุขภาพกายแต่ก็จะต้องมาทุกข์ใจกับเรื่องที่พึ่งเกิดอีก“ผมขอตัวไปจัดการเรื่องก่อนนะวันนี้ผมอาจจะไม่กลับ”เมื่อกอดหญิงสาวได้พักใหญ่ทิวาก็จำต้องปล่อยตัวของเธอเพราะตอนนี้เขานั้นต้องไปทำธุระติดต่อกับอีกหลายที่เพื่อนำร่างที่วิญญาณของพ่อบุญธรรมของเขากลับมา
ร้านอาหารXXX20.00 น.บุษบาชวนทั้งทิวาแพรวาแล้วก็ทอฝันมาทานอาหารที่ร้านอาหารของเพื่อนเอเพราะเห็นว่าที่นี่บรรยากาศดีโดยอ้างว่าการมาทานข้าวครั้งนี้อาจจะทำให้สภาพจิตใจของทุกคนดีขึ้นและเธอก็เจาะจงที่จะชวนทอฝันมาทานอาหารด้วยเพราะเธอมีจุดประสงค์บางอย่างแฝงอยู่“ร้านอาหารที่นี่บรรยากาศดีนะคะ”บุษบานั้นดูท่าจะสนใจที่จะคุยกับทิวาเป็นการออกนอกหน้าเธอพยายามตักอาหารจนชานโน้นจานนี้ให้ชายหนุ่มจนหญิงสาวที่มาด้วยทั้งสองรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน“เดี๋ยวแพรขอไปเดินเล่นแถวนี้ก่อนนะคะพอดีว่าอิ่มแล้ว”แพรวารู้สึกทานอะไรไม่ลงเพราะรำคาญหูรำคาญตากับอาการออเซาะของบุษบาที่ปฏิบัติกับพี่ชายเธอเสียจริงเธอดูออกมาตั้งนานแล้วว่าบุษบานั้นคิดกับพี่ชายเธออย่างไรเพราะเห็นนิสัยกันมาตั้งแต่เด็กๆได้แต่ภาวนาในใจว่าให้พี่ชายเธอนั้นเห็นธาตุแท้ผู้หญิงคนนี้ไวๆเพราะถ้าให้เธอไปบอกถึงพฤติกรรมของบุษบาว่าเป็นยังไงก็คงจะไม่มีใครเชื่อเพราะต่อหน้าคนอื่นเธอเป็นนางฟ้าผู้แสนดีของทุกคนนั่นเอง“เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อนค่ะน้องแพร”ทอฝันลุกขึ้นเดินตามแพรวาไปติดๆเพราะเธอก็ไม่อยากเห็นภาพที่มันทำให้เธอไม่สบายใจตรงนี้เหมือนกันตอนนี้เธอพอจะดูออกว่าบุษ
“นี่ไงครับ...ใช่หรือเปล่า”เมื่อรปภรีกล้องดูปรากฏว่าเห็นกลุ่มผู้ชายสามสี่คนกำลังอุ้มผู้หญิงออกไปแต่ภาพไม่ค่อยชัดเท่าไรเขาจึงบอกให้ทั้งสองดูว่าใช่แพรวาหรือเปล่า“ใช่น้องแพรจริงๆด้วยค่ะ”บุษบาแสร้งทำเป็นตื่นเต้นตกใจที่เห็นว่าแพรวานั้นโดนจับตัวไปทๆเหมือนว่าเธอไม่รู้ไม่เห็นเรื่องนี้มาก่อน“คนพวกนี้จะจับตัวน้องแพรไปเพื่ออะไร”ทิวาเกิดอาการหัวเสียทันทีเพราะเขาไม่รู้ว่าเรื่อที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะอะไรเพราะว่าแพรวาเองก็ไม่น่าจะมีศรัตรูที่ไหนจะว่าเรียกค่าไถ่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะแพรวาไม่เคยเปิดตัวว่าเป็นลูกใคร“หรือจะเป็นแบบที่บุษสันนิษฐานไว้คะ”บุษบาพยายามตอกย้ำให้ชายหนุ่มเชื่ออย่างสนิทใจว่าเป็นฝีมือของทอฝันแต่ก็มีทีท่าแบบแบ่งรับแบ่งสู้เพื่อไม่ให้ดูว่าเธอเจาะจงกล่าวหาหญิงสาวจนเกินไป“ถ้าเป็นแบบนั้นผมไม่ปล่อยเธอไว้แน่”ทิวากำมือแน่นพร้อมเดินออกมาด้านนอกเพื่อมาหาตัวการที่เขาคิดว่าเจ้าหล่อนเป็นคนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นทันที“อยู่ไหนกันนะ...เฮ้อ...”ทอฝันเดินตามหาแพรวาจนเมื่อและกลับมานั่งที่โต๊ะเพื่อรอสองคนนั้นกลับมาเผื่อเธออาจจะได้ฟังข่าวดีจากทั้งสองว่าพวกเขาเจอแพรวาแล้วก็ได้“มานั่งสบายใจอยู่ตรงนี้น
วันต่อมาไร่ภูตะวัน“ที่นี่ที่ไหน...แล้วเรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...เมื่อคืน!!”แพรวาลุกขึ้นมาบนเตียงนุ่มที่แสนแปลกตาในตอนเช้าตรู่เธอเดินสำรวจรอบๆห้องเปิดผ้าม่านดูด้านนอกเป็นทิวเขาสวยงามแต่เธอไม่รู้ว่าเธอมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ตอนไหนหญิงสาวเดินกลับมานั่งที่เตียงเช่นเดิมเพราะรู้สึกมึนหัวเธอพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้นเธอจำได้ว่าเธอกำลังเดินออกจากห้องน้ำเพื่อเดินกลับไปหาทอฝันแต่จู่ๆสติเธอก็ดับวูบลงไปแล้วต่อจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยแกร๊กกกแพรวาหันหน้าขวับไปยังเสียงตรงที่เปิดประตูอย่างตกใจ“ตื่นแล้วก็ดี”ภูดิษฐ์เดินถือถาดอาหารเช้ามาให้หญิงสาวพร้อมวางทีโต๊ะวางของในห้องแล้วเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่มองเขาด้วยสีหน้าที่แปลกใจอยู่เล็กน้อย“คุณเป็นใคร”แพรวามีอาการใจเสียอยู่บ้างเมื่อเห็นสายตาที่อำมหิตของชายหนุ่มพร้อมทำใจดีสู้เสือถามว่าเขานั้นเป็นใคร“เจ้ากรรมนายเวรเธอไง”ภูดิษฐ์เดินเข้ามาประชิดตัวหญิงสาวพร้อมใช้มือหนาของเขาจับใบหน้าน้อยๆของเธอสะบัดจนหญิงสาวฟาดลงไปบนเตียงนอนพร้อมบอกว่าเขานี่แหละคือเจ้ากรรมนายเวรของเธอเพราะเขาจะทำให้เธอได้รับผลกรรมอย่างสาสม“โอ้ยย..เมื่อคืนที่ฉันส
“แล้วคนพวกนี้จะจับตัวน้องแพรไปทำไมกัน”ทิวายิ่งคิดก็ยิ่งสงสัยว่ากลุ่มผู้ชายพวกนี้จะจับแพรวาไปทำไมกันพวกค้ามนุษย์ก็คงจะไม่ใช่เพราะคนพวกนี้น่าจะวางแผนกันมาดีกว่านี้และไม่กระทำการในที่โจ่งแจ้งแบบนี้แน่หรือคิดอีกแบบที่เขาคิดคราแรกก็คงจะเป็นทอฝันที่จ้างมาแต่ถ้าหญิงสาวจ้างพวกนั้นจะรายงานความคืบหน้ากันตอนไหนเพราะเครื่องมือติดต่อของทอฝันก็อยู่กับเขาตลอดเวลาก็ไม่เห็นจะมีใครติดต่อมาที่เธอเลยเขายิ่งคิดก็ยิ่งเครียดตอนนี้ทางเดียวที่จะทำให้เขารู้ได้เร็วที่สุดก็คือไปตามแพรวาตามจุดที่ชัชวาลสืบเจอ“นี่เอกสารบัญชีที่ขาดไปค่ะบุษไปเจอที่ห้องของคุณลุง”บุษบาเดินเอาบัญชีที่ขาดไปของบริษัทมาให้ทิวาในห้องทำงานของเขา“ขอบคุณครับ”“แล้วนี่กำลังจะไปไหนกันเหรอคะ”บุษบาเห็นวาทั้งชัชวาลและทิวาน่าจะกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอกกันเธออยากรู้ว่าเขาทั้งสองนั้นจะไปไหนเพราะดูรีบร้อนและมีสีหน้าที่เคร่งเครียดกันเป็นพิเศษ“ผมเจอเบาะแสที่อยู่ของคนที่พาตัวน้องแพรไปแล้วครับอีกไม่นานก็น่าจะรู้ว่าใครเป็นคนบงการ”ทิวาบอกให้บุษบาได้รู้ว่าเขานั้นเจอเบาะแสของคนที่จับตัวแพรวาไปแล้วและตอนนี้เขาก็กำลังจะไปตามเธอกลับมาเขาคิดว่าบุษบาน่าจะสบ
“คงพร้อมแล้วสินะ”ชายหนุ่มเห็นอาการเคลิบเคลิ้มของหญิงสาวเขาก็เห็นว่าตอนนี้เธอก็น่าจะพร้อมสำหรับการได้รับบทลงโทษจากเขาแล้วและตอนนี้เขาก็พร้อมมากๆเช้ากัน“อ๊ายยยยย....อื้มม”ชายหนุ่มแทรกตัวตนของเขาเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวคราเดียวจนสุดเสียงกรีดร้องของหญิงสาวทำให้เขาต้องครอบคลุมริมฝีปากบางโดยปากของเขาชายหนุ่มคิดว่าเธอนั้นก็คงจะผ่านเรื่องแบบนี้มาบ้างแล้วแต่ไม่เลยความคับแน่นและความรู้สึกสัมผัสด้านในมันทำให้เขารู้ว่าเขานั้นได้สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของหญิงสาวมาครองมันเป็นเรื่องที่ทำให้เขายิ่งได้ใจที่เขาสามารถพรากสิ่งที่มีค่าที่สุดของตัวเธอมาได้“อื้อ....ฮือๆๆๆ...”“อื้มมม..”ชายหนุ่มค่อยๆบดเบียดสะโพกแกร่งเข้าออกอย่างช้าๆเพื่อเปิดช่องทางรักของเธอให้รับตัวตนของเขาได้อย่างพอดีทำให้หญิงสาวนั้นต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่เสียงนั้นมันก็ไม่ได้ดังมากเพราะชายหนุ่มจัดการเก็บเสียงของเธอโดยรสจูบอันดูดดื่มของเขาเอาไว้อยู่บทสวาทของชายหนุ่มดำเนินไปพักใหญ่ด้วยแรงอารมณ์ที่ดิบเถื่อนของเขาทำให้สภาพของหญิงสาวตอนนี้แทบไม่เหลือชิ้นดีหัวสั่นคลอนตามแรงถาโถมของชายหนุ่มเธอไม่สามารถส่งเสียงร้องอะไรอีกได้เพร
“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกันแต่เมื่อเห็นน้องแพรดูโอเคฉันก็สบายใจแต่ก็คงต้องคอยตามดูเรื่อยๆเรื่องนี้ฉันให้เป็นหน้าที่นายก็แล้วกัน”“ครับ”ทิวาเองก็คิดเช่นเดียวกับชัชวาลเหมือนกันแต่ในเมื่อน้องสาวของเขาเป็นคนเอ่ยปากบอกเองว่าอยากอยู่ที่นี่สักพักเขาก็จะปล่อยให้เธออยู่เขารู้ที่อยู่ของเธอแล้วคงไม่ยากที่จะตามดูโดยยกหน้าที่นี้ให้เป็นของชัชวาลเพราะเขานั้นยังมีเรื่องที่บริษัทที่ให้ต้องดูมากมายเพราะเขานั้นต้องทำงานแทนพิพัฒน์พ่อบุญธรรมที่พึ่งเสียไปของเขาทั้งหมดตอนนี้อยู่ในช่วงดูแผนงานของการทำงานใหม่หมดเขาจึงปวดหัวอยู่ไม่น้อยเพนท์เฮ้าส์“ขอบคุณนะคะที่ยังใจดีแก้มัดให้ฝัน”ทอฝันกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตนเพราะชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาเขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่มองเธอครู่หนึ่งแล้วเข้ามาแก้มัดให้เธอเท่านั้นหญิงสาวเองไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนกับเธออีกแต่ก็อดพูดประชดประชันเขาไม่ได้ที่ทำกับเธอแบบไร้เหตุผลแล้วยังใจดีมาแก้มัดเชือกบ้านี่ออกจากมือเธอ“ขอโทษ”ทิวารู้สึกผิดอยู่ในใจที่เขาทำกับเธอเกินเหตุไปจริงๆเขาเอ่ยขอโทษกับหญิงสาวออกมาเสียงดังฟังชัดพร้อมจ้องไปที่หน้าของเธออย่างรู้สึกผิด“ว่าไงนะคะ”ทอฝันถึงกับต้อ
“น้องฝัน”ทอฝันกับทิวากำลังจะเดินออกนอกร้านหญิงสาวก็ต้องหันมาทางเสียงเรียกของผู้ชายคนหนึ่ง“พี่ธี”ทอฝันเห็นว่าเป็นใครเธอจึงเข้าไปทักทายอีกฝ่ายอย่างสนิทสนมเพราะเขานั้นเคยเป็นคู่หมั้นเธอในตอนที่ครอบครัวของเธอและครอบครัวของธีภพจับให้เธอและเขาหมั้นกันนั่นเองและที่เธอและธีภพสนิทกันได้เพราะคุยกันถูกคออีกอย่างธีภพเองที่ต้องมาหมั้นกับเธอก็เพราะว่าต้องถูกบังคับมาเหมือนกันหลังจากที่ถอนหมั้นกันไปแล้วเธอก็ได้ข่าวว่าธีภพนั้นไม่ค่อยได้อยู่ที่เมืองไทยเท่าไรและเธอก็ไม่ได้เจอกับเขาเลยจนกระทั่งวันนี้“ไม่ได้เจอกันนานเลยสบายดีนะพี่เห็นข่าวเรื่องคุณอาทินกรเสียใจด้วยนะ”ธีภพเองไม่ได้เจอทอฝันเสียนานหลายปีแต่เธอก็ยังดูสวยน่ารักเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเขาเองก็พึ่งจะได้ยินข่าวของพ่อหญิงสาวว่าเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเลยแสดงความเสียใจกับหญิงสาวเสียตรงนี้เลย“ฝันทำใจได้แล้วค่ะตอนนี้ฝันสบายดีพี่ธีสบายดีนะคะแล้วนี่มาทานข้าวเหรอคะ”ทอฝันเองก็ไม่ได้คิดมากเรื่องของพ่อเธอแล้วหละมีแค่แอบคิดถึงอยู่ทุกวันแค่นั้นเองพร้อมถามอีกฝ่ายว่าเขานั้นสบายดีหรือเปล่าเพราะเห็นสีหน้าของเขาสดใสกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยเธอเห็นเขาพึ่งเดินเข้ามาใ