“เสร็จแล้วก็กลับไปนอนพักที่ห้องของเธอได้แล้ว...แม่บ้านน่าจะทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว”
เมื่อมือของหญิงสาวที่กำลังทายาที่หลังให้เขาอยู่นั้นสัมผัสที่แสนนุ่มมันทำให้ตอนนี้เขาเริ่มคิดเตลิดไปถึงเรื่องเมื่อคืนอีกแล้วเลยต้องรีบไล่เธอให้กลับไปที่ห้องอย่างรวดเร็วเพราะกลัวจะอดใจไม่ไหวอีกอย่างเขาก็รู้ดีอยู่ว่าตอนนี้สภาพร่างกายของเธอคงจะไม่พร้อมกับเรื่องแบบนี้สักเท่าไร
“ค่ะ”
ทอฝันตอบตกลงชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่ต้องกลั้นสะอื้นเธอรู้ตัวดีว่าตอนนี้เธอนั้นควรอยู่ตรงไหนเธอคงจะมีค่าในเวลาที่เขาต้องการร่างกายเธอเท่านั้นหลังจากที่หญิงสาวทายาให้เขาเรียบร้อยแล้วเธอก็พยุงร่างบางของเธอกลับห้องอย่างทุลักทุเลโดยมีชายหนุ่มนั่งดูอย่างไม่สนใจ
โรงแรมXXX
“วันหลังอย่านัดฉันมาที่แบบนี้อีกฉันไม่ชอบ”
บุษบาเดินเข้ามาในโรงแรมม่านรูดตามที่นภดลหมอหนุ่มได้นัดเธอเอาไว้อย่างอารมณ์ไม่ดีเพราะเธอรู้ว่าการมาที่แบบนี้คงไม่พ้นการเปลืองตัวแต่ตอนนี้เธอก็คงต้องยอมไปก่อนเพราะถ้างานใหญ่ของเธอเสร็จเมื่อไรเธอก็คงจะเฉดหัวนภดลทิ้งไปทันที
“ถ้าไม่นัดคุณมาที่นี่เราก็ไม่ได้มีความสุขกันน่ะสิ”
นภดลเดินมากอดที่ด้านหลังของหญิงสาวพร้อมโน้มตัวเธอลงมานอนที่เตียงและไม่รีรอที่จะจัดการตามความต้องการของตัวเองอย่างรวดเร็ว
“จะทำอะไรก็ให้มันรวดเร็วหน่อยก็แล้วกันฉันไม่ได้มีเวลามากมายนักหรอก”
เมื่อบุษบาเหลือเพียงตัวเปล่าเธอก็ไม่รีรอที่จะบอกให้ชายหนุ่มจัดการกับตัวของเธออย่างไม่ชักช้าเพราะเธอนั้นต้องมีงานต่อที่จะต้องรีบไปทำ
“ใจร้อนซะด้วย”
เมื่อได้ยินคำสั่งของหญิงสาวนภดลก็จัดการตักตวงความสุขจากร่างกายที่เคยมอบความสุขให้เขามานานร่างนี้ทันทีเขาไม่เคยเบื่อรสชาติการร่วมรักกับบุษบาเลยแม้สักนิดเดียวเพราะแม่สาวเจ้าชอบมีท่าทีไม่เต็มใจแต่เมื่อเนื้อตัวถึงกันกับเขาเมื่อไรเธอก็ร้อนแรงเหมือนไฟทำให้เขาแทบคลั่งอยู่ได้ทุกครั้งไป
“นี่เงินแล้วช่วงนี้อย่าให้ขอบ่อยนักฉันไม่รู้จะหาที่ไหนให้คุณแล้ว”
หลังจากที่บทรักของทั้งสองผ่านไปบุษบาก็เตรียมแต่งตัวอย่างรวดเร็วพร้อมโยนซองน้ำตาลที่ภายในนั้นมีเงินอยู่จำนวนสองล้านบาทให้กับชายหนุ่มที่นอนเปลือยกายอยู่ที่เตียงเป็นค่าเลี้ยงไข้ของพิพัฒน์ที่บุษบานั้นจ้างให้เขาเป็นคนจัดการ
“แหม....เงินเท่านี้ที่ให้ผมเทียบกับสิ่งที่คุณจะได้มันน้อยนิดเองนะ”
นภดลยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หยิบซองเงินมานอนกอดหน้าตาชื่นมื่นอย่างพอใจ
“ฉันก็ยังไม่ได้มาตอนนี้เสียเมื่อไร”
“เอ่อ...แล้วคุณจะให้ผมลงมือเมื่อไร”
เมื่อนภดลได้ของที่เขาต้องการแล้วเขาจึงถามเรื่องที่เธอนั้นจะให้เขาจัดการตอนนี้เขาเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วเหลือแค่ว่าหญิงสาวนั้นสั่งให้ลงมือเวลาไหนก็เท่านั้นเอง
“วันที่นังแพรวามันมองเห็นแล้ววันนั้นเหมือนเป็นโลกใหม่ของมันแต่ก็จะเป็นวันที่มันเจ็บปวดด้วยเหมือนกัน”
อันที่จริงถ้าไม่ติดปัญหาเรื่องแพรวาเธอก็อยากจะจัดการให้มันจบๆเสียเร็วๆนี้แต่เพราะต้องการความสะใจเธอจึงรอเวลาให้วันที่แพรวานั้นจะมีความสุขแต่เธอนั้นก็จะเป็นคนดับความสุขนั้นเสียเองอย่างสาแก่ใจ
“โอเค...คุณก็รอดูความสำเร็จไว้ได้เลย”
บุษบากับกับหมอนภดลรู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนทั้งสองคบกันเงียบๆแต่บุษบานั้นขอเลิกเพราะชายหนุ่มนั้นชอบติดการพนันใช้เงินเก่งตั้งแต่ตอนเรียนจนเธอที่ไม่ไหวเธอมาเจอกับเขาอีกครั้งเมื่อไม่นานมานี้ด้วยหน้าที่การงานของเขามันเอื้ออำนวยให้เธอนั้นต้องสานสัมพันธ์กับเขาอีกครั้งเพื่อใช้เป็นเครื่องมือแต่ก็ต้องเสียเงินให้เยอะหน่อยกับคนพรรค์นี้แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอจะได้มาหญิงสาวก็ยอมแลกเพราะมันคุ้มค่ากว่ากันมาก
วันต่อมา
“เดี๋ยวไปกับผม....วันนี้ผมว่าจะไปดูน้องแพรพอดี”
ทิวาเห็นว่าหญิงสาวออกมาจากห้องพอดีวันนี้เขาเห็นหน้าตาเธอสดใสขึ้นก็ค่อยโล่งอกเขากำลังจะไปที่บ้านเพื่อไปหาน้องสาวของเขาพอดีเลยให้หญิงสาวนั้นไปพร้อมเขาในตอนนี้เสียเลย
“ไม่ดีกว่าค่ะ...เดี๋ยวคนอื่นเห็นมันจะไม่ดี”
ทอฝันปฏิเสธชายหนุ่มทันทีเพราะเธอกลัวว่าจะมีใครเห็นเธอนั่งรถไปกับเขาเพราะมันอาจจะทำให้คนอื่นสงสัยได้ว่าเธอนั้นมากับเขาได้อย่างไร
“เห็นแล้วไงผมไม่สน”
ทิวาถึงกับหงุดหงิดเล็กน้อยที่หญิงสาวไม่ค่อยจะฟังเขาสักเท่าไรจ้องแต่จะหาเรื่องขัดเขาตลอดพร้อมดึงมือเธอให้เดินตามเขาออกจากห้องไปทันทีหญิงสาวต้องส่ายหัวให้กับความเอาแต่ใจของเขาเล็กน้อยเพราะเขาเป็นคนพูดเองว่าอยากให้เธออยู่อย่างลับๆแต่การกระทำของเขาเองต่างหากที่จะทำให้มันไม่ลับเอาเสียเลย
บ้าน ธรรมรงค์ชัย
“เดี๋ยว...เย็นนี้กลับไปทำอาหารเย็นให้ผมตรงเวลาด้วยล่ะ”
เมื่อรถเข้ามาจอดในบ้านเรียบร้อยแล้วทอฝันกำลังจะเปิดประตูลงจากรถแต่โดนมือของชายหนุ่มรั้งเอาไว้เสียก่อนพร้อมยื่นหน้ามาใกล้กับเธอจนทำให้หญิงสาวนั้นต้องเบือนหน้าหนีเพราะกลัวใครจะมาเห็น
“ฝันไม่ลืมหรอกค่ะ”
จุ๊บบ
“..คุณไทม์..”
ทอฝันรีบผลักชายหนุ่มออกก่อนที่เขาจะใกล้เธอมากกว่านี้แต่ก็ไม่เป็นผลแถมเขายังใช้มือทั้งสองดึงใบหน้าของเธอมาให้ใกล้กับเขามากพี่สุดพร้อมจูบปากเธอเบาๆหนึ่งทีจึงปล่อยให้หญิงสาวนั้นหลุดพ้นจากมือของเขาได้หญิงสาวเองพอรู้ตัวว่าเขาปล่อยเธอเป็นอิสระก็รีบลงจากรถแล้ววิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว
“ทำไมสองคนมาพร้อมกัน”
บุษบาที่รีบมาต้องรับชายหนุ่มเพราะเห็นว่าเขาขับรถเข้ามาในบ้านตั้งแต่เช้าแต่เมื่อเห็นว่าทอฝันนั้นพึ่งลงรถชายหนุ่มมาเธอก็หน้าเปลี่ยนสีและสงสัยทันทีว่าทั้งสองนั้นทำไมจึงมาด้วยกันได้เธอไม่พอใจหญิงสาวอยู่เล็กน้อยเพราะไม่ชอบให้ผู้หญิงคนไหนใกล้คนที่เธอรัก
“อ๋อ...คุณไทม์เจอฝันเดินอยู่หน้าปากซอยค่ะเลยชวนขึ้นรถมาด้วยฝันขอไปดูน้องแพรก่อนนะคะพี่บุษ”
“จะ...ไปเถอะ”
ทอฝันถึงกับหน้าเสียทันทีพร้อมหาข้ออ้างว่าเธอนั้นเจอกับเขาโดยบังเอิญเลยมาด้วยกันและขอตัวออกจากพื้นที่ตรงนี้โดยอ้างว่าจะรีบไปหาแพรวาทันทีเพราะไม่อยากให้ใครถามอะไรมากมายนัก
“คุณไทม์ทานข้าวเช้ามาหรือยังคะแม่บ้านกำลังจะเตรียมข้าวเช้ามาพอดีเดี๋ยวบุษจะให้แม่บ้านจัดโต๊ะเพิ่ม”“ขอบคุณครับ”บุษบารีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่พึ่งลงจากรถทันทีจากสีหน้าบึ้งตึงเมื่อครู่ก็รีบเปลี่ยนเป็นสีหน้าอันเบิกบานทันทีเมื่อเข้าไปคุยกับชายหนุ่มพร้อมเดินพาเขาเข้ามาในบ้าน“ช่วงนี้อาการคุณพ่อเป็นยังไงบ้างครับ”ทิวาเองรู้สึกเป็นห่วงอาการของพิพัฒน์อยู่ไม่น้อยเพราะช่วงนี้พ่อของเขานั้นยังไม่มีวี่แววที่จะฟื้นขึ้นมาเสียทีอีกอย่างเขารู้ว่าบุษบานั้นติดต่อกับหมอเจ้าของไข้อยู่ตลอดจึงถามอาการจากบุษบา“หมอนภดลบอกว่าช่วงนี้อาการคุณลุงยังทรงๆอยู่ค่ะไม่มีอะไรดีขึ้นหรือแย่ลง”บุษบาพูดด้วยสีหน้าเศร้าลงนิดๆเธอคิดว่าเป็นการดีหากเธอจะจดการอะไรๆให้มันเสร็จสิ้นไปโดยเร็วเพราะว่ากลัวชายหนุ่มนั้นจะสงสัยในสิ่งที่ไม่ควรสงสัย“ผมคิดว่าจะพาคุณพ่อไปรักษาที่อังกฤษ”ทิวาคิดว่าถ้าอาการพ่อของเขายังไม่ดีขึ้นแบบนี้เขาก็ควรที่จะพาพ่อของเขาไปรักษากับทางการแพทย์ที่มีเครื่องมือที่ทันสมัยกว่านี้ถึงเขาจะไม่มีความรู้เรื่องการแพทย์แต่เขาก็คิดว่าการรักษามันอาจจะดูล่าช้าไปเกินควร“เอ่อ...ไม่ดีค่ะ...บุษหมายความว่าหมอที่บุษเลือกมาก็
“คุณไทม์เป็นอะไรคะ”อยู่ดีๆชายหนุ่มก็หันมากอดเธออย่างไม่มีสาเหตุเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรแต่ตอนนี้รู้ว่าเขาอ่อนแอมากตัวที่กำลังสั่นเท่าของเขาทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าเขานั้นกำลังร้องไห้อยู่หญิงสาวทำได้แค่ใช้มือลูบหลังปลอบเขาเท่านั้นเพราะเธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขามีเรื่องทุกข์ใจอะไร“คุณพ่อผมเสียแล้ว”ทิวาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆเล็กน้อยเขายืนกอดหญิงสาวอยู่พักใหญ่ทอฝันเองได้ยินเรื่องเช่นนั้นเธอก็ถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่งเรื่องนี้เธอเป็นคนนอกได้ยินเธอยังตกใจขนาดนี้แล้วชายหนุ่มตอนนี้ในใจเขาคงพังยับเยินตอนนี้หญิงสาวสงสารหัวใจของชายหนุ่มเหลือเกินเธอเข้าใจดีว่าการสูญเสียความรู้สึกอย่างไรตอนนี้เธอทำได้ก็แค่ปลอบใจชายหนุ่มไปก่อนเท่านั้นเพราะเรื่องการรักษาสภาพจิตใจเธอรู้ว่ามันคงต้องใช้เวลาอีกใจหนึ่งของเธอรู้สึกเป็นห่วงแพรวาเพราะแพรวานั้นพึ่งจะพ้นเรื่องไม่สบายใจในสุขภาพกายแต่ก็จะต้องมาทุกข์ใจกับเรื่องที่พึ่งเกิดอีก“ผมขอตัวไปจัดการเรื่องก่อนนะวันนี้ผมอาจจะไม่กลับ”เมื่อกอดหญิงสาวได้พักใหญ่ทิวาก็จำต้องปล่อยตัวของเธอเพราะตอนนี้เขานั้นต้องไปทำธุระติดต่อกับอีกหลายที่เพื่อนำร่างที่วิญญาณของพ่อบุญธรรมของเขากลับมา
ร้านอาหารXXX20.00 น.บุษบาชวนทั้งทิวาแพรวาแล้วก็ทอฝันมาทานอาหารที่ร้านอาหารของเพื่อนเอเพราะเห็นว่าที่นี่บรรยากาศดีโดยอ้างว่าการมาทานข้าวครั้งนี้อาจจะทำให้สภาพจิตใจของทุกคนดีขึ้นและเธอก็เจาะจงที่จะชวนทอฝันมาทานอาหารด้วยเพราะเธอมีจุดประสงค์บางอย่างแฝงอยู่“ร้านอาหารที่นี่บรรยากาศดีนะคะ”บุษบานั้นดูท่าจะสนใจที่จะคุยกับทิวาเป็นการออกนอกหน้าเธอพยายามตักอาหารจนชานโน้นจานนี้ให้ชายหนุ่มจนหญิงสาวที่มาด้วยทั้งสองรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน“เดี๋ยวแพรขอไปเดินเล่นแถวนี้ก่อนนะคะพอดีว่าอิ่มแล้ว”แพรวารู้สึกทานอะไรไม่ลงเพราะรำคาญหูรำคาญตากับอาการออเซาะของบุษบาที่ปฏิบัติกับพี่ชายเธอเสียจริงเธอดูออกมาตั้งนานแล้วว่าบุษบานั้นคิดกับพี่ชายเธออย่างไรเพราะเห็นนิสัยกันมาตั้งแต่เด็กๆได้แต่ภาวนาในใจว่าให้พี่ชายเธอนั้นเห็นธาตุแท้ผู้หญิงคนนี้ไวๆเพราะถ้าให้เธอไปบอกถึงพฤติกรรมของบุษบาว่าเป็นยังไงก็คงจะไม่มีใครเชื่อเพราะต่อหน้าคนอื่นเธอเป็นนางฟ้าผู้แสนดีของทุกคนนั่นเอง“เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อนค่ะน้องแพร”ทอฝันลุกขึ้นเดินตามแพรวาไปติดๆเพราะเธอก็ไม่อยากเห็นภาพที่มันทำให้เธอไม่สบายใจตรงนี้เหมือนกันตอนนี้เธอพอจะดูออกว่าบุษ
“นี่ไงครับ...ใช่หรือเปล่า”เมื่อรปภรีกล้องดูปรากฏว่าเห็นกลุ่มผู้ชายสามสี่คนกำลังอุ้มผู้หญิงออกไปแต่ภาพไม่ค่อยชัดเท่าไรเขาจึงบอกให้ทั้งสองดูว่าใช่แพรวาหรือเปล่า“ใช่น้องแพรจริงๆด้วยค่ะ”บุษบาแสร้งทำเป็นตื่นเต้นตกใจที่เห็นว่าแพรวานั้นโดนจับตัวไปทๆเหมือนว่าเธอไม่รู้ไม่เห็นเรื่องนี้มาก่อน“คนพวกนี้จะจับตัวน้องแพรไปเพื่ออะไร”ทิวาเกิดอาการหัวเสียทันทีเพราะเขาไม่รู้ว่าเรื่อที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะอะไรเพราะว่าแพรวาเองก็ไม่น่าจะมีศรัตรูที่ไหนจะว่าเรียกค่าไถ่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะแพรวาไม่เคยเปิดตัวว่าเป็นลูกใคร“หรือจะเป็นแบบที่บุษสันนิษฐานไว้คะ”บุษบาพยายามตอกย้ำให้ชายหนุ่มเชื่ออย่างสนิทใจว่าเป็นฝีมือของทอฝันแต่ก็มีทีท่าแบบแบ่งรับแบ่งสู้เพื่อไม่ให้ดูว่าเธอเจาะจงกล่าวหาหญิงสาวจนเกินไป“ถ้าเป็นแบบนั้นผมไม่ปล่อยเธอไว้แน่”ทิวากำมือแน่นพร้อมเดินออกมาด้านนอกเพื่อมาหาตัวการที่เขาคิดว่าเจ้าหล่อนเป็นคนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นทันที“อยู่ไหนกันนะ...เฮ้อ...”ทอฝันเดินตามหาแพรวาจนเมื่อและกลับมานั่งที่โต๊ะเพื่อรอสองคนนั้นกลับมาเผื่อเธออาจจะได้ฟังข่าวดีจากทั้งสองว่าพวกเขาเจอแพรวาแล้วก็ได้“มานั่งสบายใจอยู่ตรงนี้น
วันต่อมาไร่ภูตะวัน“ที่นี่ที่ไหน...แล้วเรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...เมื่อคืน!!”แพรวาลุกขึ้นมาบนเตียงนุ่มที่แสนแปลกตาในตอนเช้าตรู่เธอเดินสำรวจรอบๆห้องเปิดผ้าม่านดูด้านนอกเป็นทิวเขาสวยงามแต่เธอไม่รู้ว่าเธอมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ตอนไหนหญิงสาวเดินกลับมานั่งที่เตียงเช่นเดิมเพราะรู้สึกมึนหัวเธอพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้นเธอจำได้ว่าเธอกำลังเดินออกจากห้องน้ำเพื่อเดินกลับไปหาทอฝันแต่จู่ๆสติเธอก็ดับวูบลงไปแล้วต่อจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยแกร๊กกกแพรวาหันหน้าขวับไปยังเสียงตรงที่เปิดประตูอย่างตกใจ“ตื่นแล้วก็ดี”ภูดิษฐ์เดินถือถาดอาหารเช้ามาให้หญิงสาวพร้อมวางทีโต๊ะวางของในห้องแล้วเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่มองเขาด้วยสีหน้าที่แปลกใจอยู่เล็กน้อย“คุณเป็นใคร”แพรวามีอาการใจเสียอยู่บ้างเมื่อเห็นสายตาที่อำมหิตของชายหนุ่มพร้อมทำใจดีสู้เสือถามว่าเขานั้นเป็นใคร“เจ้ากรรมนายเวรเธอไง”ภูดิษฐ์เดินเข้ามาประชิดตัวหญิงสาวพร้อมใช้มือหนาของเขาจับใบหน้าน้อยๆของเธอสะบัดจนหญิงสาวฟาดลงไปบนเตียงนอนพร้อมบอกว่าเขานี่แหละคือเจ้ากรรมนายเวรของเธอเพราะเขาจะทำให้เธอได้รับผลกรรมอย่างสาสม“โอ้ยย..เมื่อคืนที่ฉันส
“แล้วคนพวกนี้จะจับตัวน้องแพรไปทำไมกัน”ทิวายิ่งคิดก็ยิ่งสงสัยว่ากลุ่มผู้ชายพวกนี้จะจับแพรวาไปทำไมกันพวกค้ามนุษย์ก็คงจะไม่ใช่เพราะคนพวกนี้น่าจะวางแผนกันมาดีกว่านี้และไม่กระทำการในที่โจ่งแจ้งแบบนี้แน่หรือคิดอีกแบบที่เขาคิดคราแรกก็คงจะเป็นทอฝันที่จ้างมาแต่ถ้าหญิงสาวจ้างพวกนั้นจะรายงานความคืบหน้ากันตอนไหนเพราะเครื่องมือติดต่อของทอฝันก็อยู่กับเขาตลอดเวลาก็ไม่เห็นจะมีใครติดต่อมาที่เธอเลยเขายิ่งคิดก็ยิ่งเครียดตอนนี้ทางเดียวที่จะทำให้เขารู้ได้เร็วที่สุดก็คือไปตามแพรวาตามจุดที่ชัชวาลสืบเจอ“นี่เอกสารบัญชีที่ขาดไปค่ะบุษไปเจอที่ห้องของคุณลุง”บุษบาเดินเอาบัญชีที่ขาดไปของบริษัทมาให้ทิวาในห้องทำงานของเขา“ขอบคุณครับ”“แล้วนี่กำลังจะไปไหนกันเหรอคะ”บุษบาเห็นวาทั้งชัชวาลและทิวาน่าจะกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอกกันเธออยากรู้ว่าเขาทั้งสองนั้นจะไปไหนเพราะดูรีบร้อนและมีสีหน้าที่เคร่งเครียดกันเป็นพิเศษ“ผมเจอเบาะแสที่อยู่ของคนที่พาตัวน้องแพรไปแล้วครับอีกไม่นานก็น่าจะรู้ว่าใครเป็นคนบงการ”ทิวาบอกให้บุษบาได้รู้ว่าเขานั้นเจอเบาะแสของคนที่จับตัวแพรวาไปแล้วและตอนนี้เขาก็กำลังจะไปตามเธอกลับมาเขาคิดว่าบุษบาน่าจะสบ
“คงพร้อมแล้วสินะ”ชายหนุ่มเห็นอาการเคลิบเคลิ้มของหญิงสาวเขาก็เห็นว่าตอนนี้เธอก็น่าจะพร้อมสำหรับการได้รับบทลงโทษจากเขาแล้วและตอนนี้เขาก็พร้อมมากๆเช้ากัน“อ๊ายยยยย....อื้มม”ชายหนุ่มแทรกตัวตนของเขาเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวคราเดียวจนสุดเสียงกรีดร้องของหญิงสาวทำให้เขาต้องครอบคลุมริมฝีปากบางโดยปากของเขาชายหนุ่มคิดว่าเธอนั้นก็คงจะผ่านเรื่องแบบนี้มาบ้างแล้วแต่ไม่เลยความคับแน่นและความรู้สึกสัมผัสด้านในมันทำให้เขารู้ว่าเขานั้นได้สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของหญิงสาวมาครองมันเป็นเรื่องที่ทำให้เขายิ่งได้ใจที่เขาสามารถพรากสิ่งที่มีค่าที่สุดของตัวเธอมาได้“อื้อ....ฮือๆๆๆ...”“อื้มมม..”ชายหนุ่มค่อยๆบดเบียดสะโพกแกร่งเข้าออกอย่างช้าๆเพื่อเปิดช่องทางรักของเธอให้รับตัวตนของเขาได้อย่างพอดีทำให้หญิงสาวนั้นต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่เสียงนั้นมันก็ไม่ได้ดังมากเพราะชายหนุ่มจัดการเก็บเสียงของเธอโดยรสจูบอันดูดดื่มของเขาเอาไว้อยู่บทสวาทของชายหนุ่มดำเนินไปพักใหญ่ด้วยแรงอารมณ์ที่ดิบเถื่อนของเขาทำให้สภาพของหญิงสาวตอนนี้แทบไม่เหลือชิ้นดีหัวสั่นคลอนตามแรงถาโถมของชายหนุ่มเธอไม่สามารถส่งเสียงร้องอะไรอีกได้เพร
“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกันแต่เมื่อเห็นน้องแพรดูโอเคฉันก็สบายใจแต่ก็คงต้องคอยตามดูเรื่อยๆเรื่องนี้ฉันให้เป็นหน้าที่นายก็แล้วกัน”“ครับ”ทิวาเองก็คิดเช่นเดียวกับชัชวาลเหมือนกันแต่ในเมื่อน้องสาวของเขาเป็นคนเอ่ยปากบอกเองว่าอยากอยู่ที่นี่สักพักเขาก็จะปล่อยให้เธออยู่เขารู้ที่อยู่ของเธอแล้วคงไม่ยากที่จะตามดูโดยยกหน้าที่นี้ให้เป็นของชัชวาลเพราะเขานั้นยังมีเรื่องที่บริษัทที่ให้ต้องดูมากมายเพราะเขานั้นต้องทำงานแทนพิพัฒน์พ่อบุญธรรมที่พึ่งเสียไปของเขาทั้งหมดตอนนี้อยู่ในช่วงดูแผนงานของการทำงานใหม่หมดเขาจึงปวดหัวอยู่ไม่น้อยเพนท์เฮ้าส์“ขอบคุณนะคะที่ยังใจดีแก้มัดให้ฝัน”ทอฝันกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตนเพราะชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาเขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่มองเธอครู่หนึ่งแล้วเข้ามาแก้มัดให้เธอเท่านั้นหญิงสาวเองไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนกับเธออีกแต่ก็อดพูดประชดประชันเขาไม่ได้ที่ทำกับเธอแบบไร้เหตุผลแล้วยังใจดีมาแก้มัดเชือกบ้านี่ออกจากมือเธอ“ขอโทษ”ทิวารู้สึกผิดอยู่ในใจที่เขาทำกับเธอเกินเหตุไปจริงๆเขาเอ่ยขอโทษกับหญิงสาวออกมาเสียงดังฟังชัดพร้อมจ้องไปที่หน้าของเธออย่างรู้สึกผิด“ว่าไงนะคะ”ทอฝันถึงกับต้อ