“คุณไทม์เป็นอะไรคะ”
อยู่ดีๆชายหนุ่มก็หันมากอดเธออย่างไม่มีสาเหตุเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรแต่ตอนนี้รู้ว่าเขาอ่อนแอมากตัวที่กำลังสั่นเท่าของเขาทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าเขานั้นกำลังร้องไห้อยู่หญิงสาวทำได้แค่ใช้มือลูบหลังปลอบเขาเท่านั้นเพราะเธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขามีเรื่องทุกข์ใจอะไร
“คุณพ่อผมเสียแล้ว”
ทิวาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆเล็กน้อยเขายืนกอดหญิงสาวอยู่พักใหญ่ทอฝันเองได้ยินเรื่องเช่นนั้นเธอก็ถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่งเรื่องนี้เธอเป็นคนนอกได้ยินเธอยังตกใจขนาดนี้แล้วชายหนุ่มตอนนี้ในใจเขาคงพังยับเยินตอนนี้หญิงสาวสงสารหัวใจของชายหนุ่มเหลือเกินเธอเข้าใจดีว่าการสูญเสียความรู้สึกอย่างไรตอนนี้เธอทำได้ก็แค่ปลอบใจชายหนุ่มไปก่อนเท่านั้นเพราะเรื่องการรักษาสภาพจิตใจเธอรู้ว่ามันคงต้องใช้เวลา
อีกใจหนึ่งของเธอรู้สึกเป็นห่วงแพรวาเพราะแพรวานั้นพึ่งจะพ้นเรื่องไม่สบายใจในสุขภาพกายแต่ก็จะต้องมาทุกข์ใจกับเรื่องที่พึ่งเกิดอีก
“ผมขอตัวไปจัดการเรื่องก่อนนะวันนี้ผมอาจจะไม่กลับ”
เมื่อกอดหญิงสาวได้พักใหญ่ทิวาก็จำต้องปล่อยตัวของเธอเพราะตอนนี้เขานั้นต้องไปทำธุระติดต่อกับอีกหลายที่เพื่อนำร่างที่วิญญาณของพ่อบุญธรรมของเขากลับมาทำพิธีตามศาสนาและตอนนี้เขาก็คิดว่าควรที่จะไปดูแพรวาด้วยเพราะน้องสาวของเขาคงสภาพจิตใจย่ำแย่ไม่ต่างจากเขาเช่นกัน
“ค่ะ...คุณไทม์ดูแลตัวเองด้วยนะคะ”
ตอนนี้ทอฝันนั้นไม่มีทิฐิอยู่ในใจกับชายหนุ่มทั้งนั้นตอนนี้เธอมีแต่ความห่วงใยให้เขาเพราะดูท่าทางแล้วชายหนุ่มนั้นอาการไม่ค่อยดีเอาเสียเลยเมื่อเขาจะออกไปเธอจึงต้องบอกให้เขานั้นดูแลตัวเองดีๆเพราะจะให้เธอตามไปดูแลก็คงจะไม่ได้หญิงสาวคิดว่าเธออาจจะต้องไปให้กำลังใจแพรวาบ้างแต่คงต้องรออีกสักวันสองวันเพราะถ้าหากเธอเข้าไปตอนนี้เลยอาจจะมีคนสงสัยว่าเธอนั้นรู้ข่าวเร็วเกินไปทั้งที่ไม่ใช่คนในครอบครัวและก็ออกจากงานเป็นพยาบาลดูแลแพรวาตั้งแต่ก่อนแพรวาผ่าตัดดวงตาแล้วด้วย
3 วันต่อมา
“ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีชะตาชีวิตที่ต้องพบกับจุดจบอยู่ที่ว่าใครจะไปช้าไปเร็วแค่นั้นเองพี่คงบอกให้แพรเลิกเศร้าไม่ได้แต่พี่ก็ขอให้น้องแพรทำใจได้ในเร็ววนนี้ก็แล้วกันนะคะ”
วันนี้เป็นวันเผาศพของพิพัฒน์แพรวาที่ทำใจอยู่ร่วมงานไม่ได้เธอเลยขออยู่ที่บ้านจะดีกว่าโดยมีทอฝันนั้นมาอยู่เป็นเพื่อนเพราะทุกคนในบ้านต่างก็ยุ่งอยู่ที่งานกันหมดตอนนี้ทอฝันก็ได้แต่นั่งอยู่เป็นเพื่อนกับแพรวาเพื่อให้เธอรู้สึกไม่โดดเดี่ยวพร้อมปลอบเธอเท่าที่จะปลอบได้เท่านั้นเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนจะต้องใช้เวลาในการเยียวยาเรื่องในหัวใจเพราะเธอก็เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อนเธอรู้ดีเป็นที่สุด
เพนท์เฮ้าส์
22.00 น.
ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องทิวาก็ไม่ได้กลับมาที่เพนท์เฮ้าส์อีกเลยทอฝันเองก็ไม่ได้อยากกวนอะไรชายหนุ่มมากจึงไม่อยากจะถามว่าเขานั้นจะกลับมาตอนไหนได้แต่ทำอาหารรอชายหนุ่มทุกวันเผื่อว่าเขาจะกลับมาวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอคิดว่าชายหนุ่มน่าจะไม่กลับเพราะอาจจะยุ่งกับธุระที่ต้องเคลียร์หญิงสาวทิ้งตัวนอนลงอย่างอย่างเป็นห่วงชายหนุ่มอีกเช่นเคยเธออยากถามว่าตอนนี้เขารู้สึกอย่างไรบ้างทานข้าวตรงเวลาหรือไม่แต่ก็ทำได้แค่คิดเพราะกลัวว่าเขาจะเห็นว่าเธอนั้นก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเขาเกินๆไปทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่
“คุณไทม์”
เมื่อทอฝันทิ้งตัวลงนอนกำลังเคลิ้มหลับเธอก็รู้สึกว่าเตียงของเธอนั้นยุบลงจนทำให้เธอตกใจสะดุ้งตื่นเด้งตัวขึ้นมานั่งเมื่อเห็นเงาลางๆว่าเป็นชายหนุ่มเธอก็ถึงกับเอามือทาบอกถอนหายใจที่ไม่ใช่โจรผู้ร้ายอย่างที่เธอคิดแอบตำหนิเขาในใจที่กลับมาแบบไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงแต่ก็ดีใจไม่น้อยที่เห็นเขากลับมาเสียที
“นอนเถอะ...ผมเหนื่อย...”
ทิวาโน้มตัวหญิงสาวนอนลงพร้อมกอดเธอจากด้านหลังและปิดเปลือกตาลงตอนนี้เขารู้สึกเหนื่อยหัวใจเพียงแค่อยากนอนซบลงที่เขารู้สึกว่าเป็นพื้นที่ที่มันทำให้เขาสบายใจขึ้นก็เท่านั้น
ทอฝันเองก็ได้แต่กุมมือให้กำลังใจชายหนุ่มที่นอนกอดเธออยู่คืนนี้เป็นคืนแรกที่ทำให้เธอยิ้มออกตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เพราะเธอรู้สึกพอใจอยู่ไม่น้อยที่ชายหนุ่มนั้นอยู่กับเธอแล้วทำให้เขาสบายใจขึ้นอย่างน้อยความสัมพันธ์ของเธอกับเขาพักหลังมานี้ก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดตอนนี้หญิงสาวขอหลับตาและลืมความคิดที่ว่าเธอนั้นมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไรไปก่อนก็แล้วกันเธอขอเก็บความสุขนี้ไว้ให้หัวใจของเธอดูกระชุ่มกระชวยขึ้นบ้าง
5วันต่อมา
ไร่ภูตะวัน
ภูดิษฐ์พ่อเลี้ยงแห่งไร่ภูตะวันเป็นหนุ่มใหญ่ที่ดูหล่อเหลามาดนายแบบเคร่งขรึมเข้าถึงยากสาวๆในไร่ต่างก็ต้องแอบมองเขาตาเป็นมันแต่ไม่กล้าเอื้อมถึงเพราะพ่อเลี้ยงนั้นดุยิ่งกว่าเสือและไม่ทำตัวเป็นสมภารกินไก่วัดแม้จะมีสาวๆคอยหว่านเสน่ห์ไม่เว้นแต่ละวันก็ตามเขายังครองตัวเป็นโสดมาจนถึงทุกวันนี้เพราะผู้หญิงที่เขารักได้จากไปพร้อมกับลูกในท้องที่ยังไมมีโอกาสจะลืมตาดูโลกเพราะความประมาทของผู้หญิงคนนั้นคนเดียว
“พ่อเลี้ยงครับของที่ให้เตรียมสำหรับคืนนี้พร้อมแล้วครับ”
“ดี...แล้วคืนนี้ก็มาเจอฉันตามเวลานัดด้วยล่ะ”
ภูดิษฐ์นั่งอยู่ในห้องทำงานของเขาอย่างเหม่อลอยเมื่อลูกน้องคนสนิทเข้ามารายงานว่าคืนนี้ของทุกอย่างที่เขาให้จัดเตรียมนั้นเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาจึงกลับมามีสีหน้าที่เคร่งขรึมครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในคืนนี้อีกครั้ง
สองวันก่อนเขาได้รับการติดต่อจากผู้หวังดีว่าต้องการช่วยเขาแก้แค้นแต่เขาเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใครและเขาก็ไม่ได้ใส่ใจจะรู้ด้วยแค่มีคนยื่นมือมาช่วยเรื่องนี้ก็ดีต่อตัวของเขาชายหนุ่มแค้นที่คิดว่าแพรวานั้นใช้อำนาจของเงินให้หลุดพ้นความผิดเรื่องการขับรถประมาทจนทำให้ผู้อื่นเสียชีวิตและคนที่เสียชีวิตก็เป็นผู้หญิงที่เขารักแบะกำลังจะแต่งงานด้วยอีกต่างหากที่ทำให้เขาเสียใจไปมากกว่านั้นก็คือเขาต้องสูญเสียลูกในท้องที่ยังไม่มีโอกาสลืมตามมาดูโลกด้วยซ้ำถึงแม้กฎหมายจะทำอะไรหญิงสาวไม่ได้เขานี่แหละจะเป็นคนทำให้คนผิดได้รับโทษเอง
ร้านอาหารXXX20.00 น.บุษบาชวนทั้งทิวาแพรวาแล้วก็ทอฝันมาทานอาหารที่ร้านอาหารของเพื่อนเอเพราะเห็นว่าที่นี่บรรยากาศดีโดยอ้างว่าการมาทานข้าวครั้งนี้อาจจะทำให้สภาพจิตใจของทุกคนดีขึ้นและเธอก็เจาะจงที่จะชวนทอฝันมาทานอาหารด้วยเพราะเธอมีจุดประสงค์บางอย่างแฝงอยู่“ร้านอาหารที่นี่บรรยากาศดีนะคะ”บุษบานั้นดูท่าจะสนใจที่จะคุยกับทิวาเป็นการออกนอกหน้าเธอพยายามตักอาหารจนชานโน้นจานนี้ให้ชายหนุ่มจนหญิงสาวที่มาด้วยทั้งสองรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน“เดี๋ยวแพรขอไปเดินเล่นแถวนี้ก่อนนะคะพอดีว่าอิ่มแล้ว”แพรวารู้สึกทานอะไรไม่ลงเพราะรำคาญหูรำคาญตากับอาการออเซาะของบุษบาที่ปฏิบัติกับพี่ชายเธอเสียจริงเธอดูออกมาตั้งนานแล้วว่าบุษบานั้นคิดกับพี่ชายเธออย่างไรเพราะเห็นนิสัยกันมาตั้งแต่เด็กๆได้แต่ภาวนาในใจว่าให้พี่ชายเธอนั้นเห็นธาตุแท้ผู้หญิงคนนี้ไวๆเพราะถ้าให้เธอไปบอกถึงพฤติกรรมของบุษบาว่าเป็นยังไงก็คงจะไม่มีใครเชื่อเพราะต่อหน้าคนอื่นเธอเป็นนางฟ้าผู้แสนดีของทุกคนนั่นเอง“เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อนค่ะน้องแพร”ทอฝันลุกขึ้นเดินตามแพรวาไปติดๆเพราะเธอก็ไม่อยากเห็นภาพที่มันทำให้เธอไม่สบายใจตรงนี้เหมือนกันตอนนี้เธอพอจะดูออกว่าบุษ
“นี่ไงครับ...ใช่หรือเปล่า”เมื่อรปภรีกล้องดูปรากฏว่าเห็นกลุ่มผู้ชายสามสี่คนกำลังอุ้มผู้หญิงออกไปแต่ภาพไม่ค่อยชัดเท่าไรเขาจึงบอกให้ทั้งสองดูว่าใช่แพรวาหรือเปล่า“ใช่น้องแพรจริงๆด้วยค่ะ”บุษบาแสร้งทำเป็นตื่นเต้นตกใจที่เห็นว่าแพรวานั้นโดนจับตัวไปทๆเหมือนว่าเธอไม่รู้ไม่เห็นเรื่องนี้มาก่อน“คนพวกนี้จะจับตัวน้องแพรไปเพื่ออะไร”ทิวาเกิดอาการหัวเสียทันทีเพราะเขาไม่รู้ว่าเรื่อที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะอะไรเพราะว่าแพรวาเองก็ไม่น่าจะมีศรัตรูที่ไหนจะว่าเรียกค่าไถ่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะแพรวาไม่เคยเปิดตัวว่าเป็นลูกใคร“หรือจะเป็นแบบที่บุษสันนิษฐานไว้คะ”บุษบาพยายามตอกย้ำให้ชายหนุ่มเชื่ออย่างสนิทใจว่าเป็นฝีมือของทอฝันแต่ก็มีทีท่าแบบแบ่งรับแบ่งสู้เพื่อไม่ให้ดูว่าเธอเจาะจงกล่าวหาหญิงสาวจนเกินไป“ถ้าเป็นแบบนั้นผมไม่ปล่อยเธอไว้แน่”ทิวากำมือแน่นพร้อมเดินออกมาด้านนอกเพื่อมาหาตัวการที่เขาคิดว่าเจ้าหล่อนเป็นคนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นทันที“อยู่ไหนกันนะ...เฮ้อ...”ทอฝันเดินตามหาแพรวาจนเมื่อและกลับมานั่งที่โต๊ะเพื่อรอสองคนนั้นกลับมาเผื่อเธออาจจะได้ฟังข่าวดีจากทั้งสองว่าพวกเขาเจอแพรวาแล้วก็ได้“มานั่งสบายใจอยู่ตรงนี้น
วันต่อมาไร่ภูตะวัน“ที่นี่ที่ไหน...แล้วเรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...เมื่อคืน!!”แพรวาลุกขึ้นมาบนเตียงนุ่มที่แสนแปลกตาในตอนเช้าตรู่เธอเดินสำรวจรอบๆห้องเปิดผ้าม่านดูด้านนอกเป็นทิวเขาสวยงามแต่เธอไม่รู้ว่าเธอมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ตอนไหนหญิงสาวเดินกลับมานั่งที่เตียงเช่นเดิมเพราะรู้สึกมึนหัวเธอพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้นเธอจำได้ว่าเธอกำลังเดินออกจากห้องน้ำเพื่อเดินกลับไปหาทอฝันแต่จู่ๆสติเธอก็ดับวูบลงไปแล้วต่อจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยแกร๊กกกแพรวาหันหน้าขวับไปยังเสียงตรงที่เปิดประตูอย่างตกใจ“ตื่นแล้วก็ดี”ภูดิษฐ์เดินถือถาดอาหารเช้ามาให้หญิงสาวพร้อมวางทีโต๊ะวางของในห้องแล้วเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่มองเขาด้วยสีหน้าที่แปลกใจอยู่เล็กน้อย“คุณเป็นใคร”แพรวามีอาการใจเสียอยู่บ้างเมื่อเห็นสายตาที่อำมหิตของชายหนุ่มพร้อมทำใจดีสู้เสือถามว่าเขานั้นเป็นใคร“เจ้ากรรมนายเวรเธอไง”ภูดิษฐ์เดินเข้ามาประชิดตัวหญิงสาวพร้อมใช้มือหนาของเขาจับใบหน้าน้อยๆของเธอสะบัดจนหญิงสาวฟาดลงไปบนเตียงนอนพร้อมบอกว่าเขานี่แหละคือเจ้ากรรมนายเวรของเธอเพราะเขาจะทำให้เธอได้รับผลกรรมอย่างสาสม“โอ้ยย..เมื่อคืนที่ฉันส
“แล้วคนพวกนี้จะจับตัวน้องแพรไปทำไมกัน”ทิวายิ่งคิดก็ยิ่งสงสัยว่ากลุ่มผู้ชายพวกนี้จะจับแพรวาไปทำไมกันพวกค้ามนุษย์ก็คงจะไม่ใช่เพราะคนพวกนี้น่าจะวางแผนกันมาดีกว่านี้และไม่กระทำการในที่โจ่งแจ้งแบบนี้แน่หรือคิดอีกแบบที่เขาคิดคราแรกก็คงจะเป็นทอฝันที่จ้างมาแต่ถ้าหญิงสาวจ้างพวกนั้นจะรายงานความคืบหน้ากันตอนไหนเพราะเครื่องมือติดต่อของทอฝันก็อยู่กับเขาตลอดเวลาก็ไม่เห็นจะมีใครติดต่อมาที่เธอเลยเขายิ่งคิดก็ยิ่งเครียดตอนนี้ทางเดียวที่จะทำให้เขารู้ได้เร็วที่สุดก็คือไปตามแพรวาตามจุดที่ชัชวาลสืบเจอ“นี่เอกสารบัญชีที่ขาดไปค่ะบุษไปเจอที่ห้องของคุณลุง”บุษบาเดินเอาบัญชีที่ขาดไปของบริษัทมาให้ทิวาในห้องทำงานของเขา“ขอบคุณครับ”“แล้วนี่กำลังจะไปไหนกันเหรอคะ”บุษบาเห็นวาทั้งชัชวาลและทิวาน่าจะกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอกกันเธออยากรู้ว่าเขาทั้งสองนั้นจะไปไหนเพราะดูรีบร้อนและมีสีหน้าที่เคร่งเครียดกันเป็นพิเศษ“ผมเจอเบาะแสที่อยู่ของคนที่พาตัวน้องแพรไปแล้วครับอีกไม่นานก็น่าจะรู้ว่าใครเป็นคนบงการ”ทิวาบอกให้บุษบาได้รู้ว่าเขานั้นเจอเบาะแสของคนที่จับตัวแพรวาไปแล้วและตอนนี้เขาก็กำลังจะไปตามเธอกลับมาเขาคิดว่าบุษบาน่าจะสบ
“คงพร้อมแล้วสินะ”ชายหนุ่มเห็นอาการเคลิบเคลิ้มของหญิงสาวเขาก็เห็นว่าตอนนี้เธอก็น่าจะพร้อมสำหรับการได้รับบทลงโทษจากเขาแล้วและตอนนี้เขาก็พร้อมมากๆเช้ากัน“อ๊ายยยยย....อื้มม”ชายหนุ่มแทรกตัวตนของเขาเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวคราเดียวจนสุดเสียงกรีดร้องของหญิงสาวทำให้เขาต้องครอบคลุมริมฝีปากบางโดยปากของเขาชายหนุ่มคิดว่าเธอนั้นก็คงจะผ่านเรื่องแบบนี้มาบ้างแล้วแต่ไม่เลยความคับแน่นและความรู้สึกสัมผัสด้านในมันทำให้เขารู้ว่าเขานั้นได้สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของหญิงสาวมาครองมันเป็นเรื่องที่ทำให้เขายิ่งได้ใจที่เขาสามารถพรากสิ่งที่มีค่าที่สุดของตัวเธอมาได้“อื้อ....ฮือๆๆๆ...”“อื้มมม..”ชายหนุ่มค่อยๆบดเบียดสะโพกแกร่งเข้าออกอย่างช้าๆเพื่อเปิดช่องทางรักของเธอให้รับตัวตนของเขาได้อย่างพอดีทำให้หญิงสาวนั้นต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่เสียงนั้นมันก็ไม่ได้ดังมากเพราะชายหนุ่มจัดการเก็บเสียงของเธอโดยรสจูบอันดูดดื่มของเขาเอาไว้อยู่บทสวาทของชายหนุ่มดำเนินไปพักใหญ่ด้วยแรงอารมณ์ที่ดิบเถื่อนของเขาทำให้สภาพของหญิงสาวตอนนี้แทบไม่เหลือชิ้นดีหัวสั่นคลอนตามแรงถาโถมของชายหนุ่มเธอไม่สามารถส่งเสียงร้องอะไรอีกได้เพร
“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกันแต่เมื่อเห็นน้องแพรดูโอเคฉันก็สบายใจแต่ก็คงต้องคอยตามดูเรื่อยๆเรื่องนี้ฉันให้เป็นหน้าที่นายก็แล้วกัน”“ครับ”ทิวาเองก็คิดเช่นเดียวกับชัชวาลเหมือนกันแต่ในเมื่อน้องสาวของเขาเป็นคนเอ่ยปากบอกเองว่าอยากอยู่ที่นี่สักพักเขาก็จะปล่อยให้เธออยู่เขารู้ที่อยู่ของเธอแล้วคงไม่ยากที่จะตามดูโดยยกหน้าที่นี้ให้เป็นของชัชวาลเพราะเขานั้นยังมีเรื่องที่บริษัทที่ให้ต้องดูมากมายเพราะเขานั้นต้องทำงานแทนพิพัฒน์พ่อบุญธรรมที่พึ่งเสียไปของเขาทั้งหมดตอนนี้อยู่ในช่วงดูแผนงานของการทำงานใหม่หมดเขาจึงปวดหัวอยู่ไม่น้อยเพนท์เฮ้าส์“ขอบคุณนะคะที่ยังใจดีแก้มัดให้ฝัน”ทอฝันกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตนเพราะชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาเขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่มองเธอครู่หนึ่งแล้วเข้ามาแก้มัดให้เธอเท่านั้นหญิงสาวเองไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนกับเธออีกแต่ก็อดพูดประชดประชันเขาไม่ได้ที่ทำกับเธอแบบไร้เหตุผลแล้วยังใจดีมาแก้มัดเชือกบ้านี่ออกจากมือเธอ“ขอโทษ”ทิวารู้สึกผิดอยู่ในใจที่เขาทำกับเธอเกินเหตุไปจริงๆเขาเอ่ยขอโทษกับหญิงสาวออกมาเสียงดังฟังชัดพร้อมจ้องไปที่หน้าของเธออย่างรู้สึกผิด“ว่าไงนะคะ”ทอฝันถึงกับต้อ
“น้องฝัน”ทอฝันกับทิวากำลังจะเดินออกนอกร้านหญิงสาวก็ต้องหันมาทางเสียงเรียกของผู้ชายคนหนึ่ง“พี่ธี”ทอฝันเห็นว่าเป็นใครเธอจึงเข้าไปทักทายอีกฝ่ายอย่างสนิทสนมเพราะเขานั้นเคยเป็นคู่หมั้นเธอในตอนที่ครอบครัวของเธอและครอบครัวของธีภพจับให้เธอและเขาหมั้นกันนั่นเองและที่เธอและธีภพสนิทกันได้เพราะคุยกันถูกคออีกอย่างธีภพเองที่ต้องมาหมั้นกับเธอก็เพราะว่าต้องถูกบังคับมาเหมือนกันหลังจากที่ถอนหมั้นกันไปแล้วเธอก็ได้ข่าวว่าธีภพนั้นไม่ค่อยได้อยู่ที่เมืองไทยเท่าไรและเธอก็ไม่ได้เจอกับเขาเลยจนกระทั่งวันนี้“ไม่ได้เจอกันนานเลยสบายดีนะพี่เห็นข่าวเรื่องคุณอาทินกรเสียใจด้วยนะ”ธีภพเองไม่ได้เจอทอฝันเสียนานหลายปีแต่เธอก็ยังดูสวยน่ารักเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเขาเองก็พึ่งจะได้ยินข่าวของพ่อหญิงสาวว่าเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเลยแสดงความเสียใจกับหญิงสาวเสียตรงนี้เลย“ฝันทำใจได้แล้วค่ะตอนนี้ฝันสบายดีพี่ธีสบายดีนะคะแล้วนี่มาทานข้าวเหรอคะ”ทอฝันเองก็ไม่ได้คิดมากเรื่องของพ่อเธอแล้วหละมีแค่แอบคิดถึงอยู่ทุกวันแค่นั้นเองพร้อมถามอีกฝ่ายว่าเขานั้นสบายดีหรือเปล่าเพราะเห็นสีหน้าของเขาสดใสกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยเธอเห็นเขาพึ่งเดินเข้ามาใ
“ทำตัวโสดบอกว่ามากับเจ้านายอยากจะสานสัมพันธ์กับมันใหม่หรือยังไง...จำไว้ให้ขึ้นใจเลยว่าผมเป็นผัวคุณ...คุณมีผัวแล้ว”เป็นเพราะอารมณ์หึงหวงของทิวาที่ยังควบคุมสติให้มันเบาลงไม่ได้ทั้งยังเสริมด้วยความดื้อของหญิงสาวที่ต่อต้านเขาทำให้ตอนนี้ชายหนุ่มนั้นไม่มีทีท่าว่าจะหยุดต่อว่าหญิงสาวเสียๆหายๆอีกทั้งยังตอกย้ำให้เธอรู้ว่าเธอนั้นมีเขาเป็นสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วถ้าคิดจะไปหาผู้ชายคนอื่นคงจะเป็นไปได้ยากเพราะเขานั้นไม่ยอมปล่อยเธอไปเป็นแน่พร้อมทั้งโน้มตัวไปหาหญิงสาวที่นั่งหน้าหงิกหน้างออยู่ข้างๆใช้มือแร่งทั้งสองจับใบหน้าของเธอและใช้ริมฝีปากหนาของเขาบดจูบอย่างหนักหน่วงสั่งสอนให้เธออย่ามาโต้เถียงและคิดที่จะดื้อกับเขา“อื้อ...ก็คุณไทม์เป็นคนบอกเองนี่คะว่าเรื่องของเราเป็นความลับครั้งหน้าถ้าอยากจะให้ฝันแนะนำคุณกับคนอื่นว่าอะไรก็สั่งมาค่ะ”ทอฝันรีบผลักชายหนุ่มออกอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าใครจะมาเห็นถึงเธอและเขาจะนั่งอยู่ในรถก็ใช่ว่าจะเป็นจุดสนใจไม่ได้เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะโมโหอะไรนักหนาทั้งที่เขาเป็นคนออกคำสั่งกับเธอเองเรื่องความสัมพันธ์ของเธอและเขาแต่พอเธอพยายามปกปิดตามข้อตกลงเขาก็ชอบประชดประชันเธอทุกที“ท้าทา