"You left without saying a word, Ciana. Hinanap kita, naghintay ako. Umasa akong babalikan mo 'ko dahil baka sakali na maisip mo ako," napatitig ako sa mga mata niyang kulay kayumanggi ngunit lumuluha. "Tapos ngayon babalik ka na para bang walang nangyari?" nakagat ko ang ibabang labi kasabay ng pagyuko sa kaniyang pangunguwestyon. "Sinisisi mo 'ko kasi hindi kita magawang kausapin ng maayos? Pansinin tulad nang dati?" napapikit ako ng matapos niyang sabihin iyon ay hinampas niya ang pader sa aking tabi. "You think I'm okay? Nasasaktan ako Ciana, kahit sorry man lang galing sa mismong bibig mo wala akong natanggap." Tinitigan ko siya ngunit ako mismo ang nasaktan nang umaagos na ang luha sa mga mata niya. "I'm sorry," mahinang sabi ko. "This is not the right time to do that, because I can't f-forgive you for l-leaving me." Malamig niyang sabi ngunit bakas ang hirap sa pananalita. "Mahal kita at nakalimutan kong may gusto ka nga pa lang iba," hindi ko siya makapaniwalang tinitigan dahil sa sinabi sa akin. "I'm leaving." Paalam ni Mateo tapos tumango at lumabas na ng kwarto.
Lihat lebih banyakCiana’s Point of View“Kamusta siya? Kakagaling lang namin sa ibaba, kinuhanan kami. Maraming bags na ’yon, aba,” saad ni Vince, kaya napangiti ako.“Salamat.” Lumapit ako sa kanila at isa-isa ko silang niyakap.“Naks, kaya pala di ako gusto. Ang gwapo ng mister,” asar ng kaibigan kong nanligaw noon.“Sus,” tugon ko.“Kamusta si Viera?” tanong ni Miyu.“Paano mo nalaman ang pangalan niya?” tanong ko, nagtataka.“Sa kaisa-isa niyang ninong,” sagot niya. Napalunok ako.“What’s up, Tita?” Napalingon ako sa nasa likuran nila. Ngumiti ako nang makita si Luke.“Hala, ang pogi-pogi at ang laki-laki mo na!” sabi ko, sabay yakap sa kanya.“Kamusta ang inaanak ko, Tita?” tanong niya, kaya itinuro ko si Viera.Nilapitan niya ito, kaya naman pinaupo muna namin ang mga bisita habang si Luke ay chine-check si Viera. Nakakatuwa dahil naka-uniporme pang doktor siya. Sila Miyu at Vince naman ay kinakausap ang mga magulang ni Mateo.“Ang laki niya na,” saad nila.“Parang kailan lang, dalagang-dalaga si
Ciana’s Point of ViewHabang nagluluto ako, panay ang ngisi ni Mateo habang sumusulyap sa akin. Pakiramdam ko, inaasar na naman ako ng mga tingin niyang iyon. May pasabi-sabi pa akong hindi ko na siya mahal, pero sa second proposal niya, “YES” naman ang isasagot ko.“Honey, after the wedding?” tanong niya, kaya awtomatiko akong napairap.“Bubbles, Mommy,” paggaya niya kay Viera, kaya naman inirapan ko siya at hindi na lang umimik upang siya ang mainis.“Hon.”“Vion.”“Hatdog,” sagot ko sa pagtawag niya, dahilan para matawa siya at ngisian ako.“Mine?” tanong niya, ngisi-ngisi pa.“Two inches,” asar kong sagot, ikinalaki ng mata niya.“Gusto mo lang ata makita, kaya inaasar mo ako,” tatawa-tawang sabi niya. Pinanlakihan ko naman siya ng mata at hininaan ang apoy ng stove.Nilingon ko siya tapos nginisian. “Mabibitin ka lang sa akin,” mahinang sabi ko sabay lapit sa kanya. “Pag nabitin ka, walang sisihan, ha?” tanong ko habang titig na titig siya sa mukha ko.“Hmm, ’di na lang,” mabilis
=Ciana’s Point Of View=“I really love you, Vion. But now that we have Viera… I love you both, more than anything,” sinsero niyang sabi habang ang mga mata niya ay nakatitig sa’kin.“Iisa ako ulit ngayon, nang tayong dalawa lang,” dagdag niya habang naging emosyonal, dahilan para kunot ang noo ko at mapuno ng pagtataka.“A-anong iisa ba?” takang-taka kong tanong saka tumayo.“This…” Hindi ako makapaniwalang napatingin sa kanya nang may hugutin siya mula sa bulsa niya.Natakpan ko ang bibig ko gamit ang kaliwang kamay, lalo na nang lumuhod siya gamit ang isang tuhod sa carpet ng banyo.“Huh?” gulat kong saad.“I’ll ask you again, to marry me,” malumanay ngunit matamis niyang sabi, dahilan para kabahan ako at mawalan ng sasabihin.“M-Mateo…”“Ciana Vion, will you marry me?” Nangapa ako ng sasabihin, saka napatingin sa singsing.“This is a different ring, don’t worry,” dagdag niya.“It’s been years, and I’m still in love with you… I hope you still love me that way,” mahinang sabi niya, n
Habang nag-aayos ng ref sa hospital room ni Viera, may kumatok sa pinto. Nang tumayo si Mateo para buksan ito, napangiti ako agad nang makita sila Mom at Dad—ni Mateo.“Oh my gosh!” bulalas ko. Nagtataka naman si Viera habang tinitingnan sila.“Siya na ba ang apo namin?” masayang tanong ni Mom sa akin bago ako niyakap.“Siya na po,” tugon ko. Napangiti siya at agad lumapit kay Viera.Nagpakilala sila, at agad namang natuwa ang anak ko. Kaya naman nakahinga ako ng maluwag dahil sumigla muli si Viera.“Mommy, cook a lot of my favorite na po. I’m going to have a bonding with my grandparents,” sabi ni Viera habang nakangiti.“Sure, Baby,” sagot ko.“Mom, Dad, samahan ko po muna si Vion,” paalam ni Mateo. Ngunit abala na ang magulang niya kay Viera kaya sinenyasan ko na lang siyang sumama sa akin.Habang tinatahak ang daan papunta sa hotel, tahimik lang kaming dalawa.Pagdating sa hotel, dumeretso ako sa kwarto. Mukhang nag-check-in sila Sonya dito dahil may note na iniwan. Inayos ko ang k
Ciana’s Point of View“Baby, ang kasal ay para sa taong nagmamahalan. Sa ngayon, mas importante ang kalagayan mo kaysa sa kasal-kasal na ‘yan.” Mukhang narinig niya ang usapan kanina.“But Mommy, you are both my parents po. So why aren’t you married yet?” Mana-mana talaga kay Mateo ang isang ’to—matanong masyado.“I know, Baby. Pero before wedding, dapat magaling ka muna,” huminga ako sandali ng malalim.“Pag magaling ka na, edi papakasal na kami ng Daddy mo,” nakangiti kong dagdag, pero hindi ko tinitingnan si Mateo. Kahit hindi ko kita ang mukha niya, batid kong maganda ang ngiti niya. Sa mga oras na ’to, alam kong join forces na naman sila ng anak ko.“Talaga po?” tanong ni Viera, ang maliit niyang boses ay kahit anong pilit niyang palakihin ay tulad pa rin ng tangkad niya.“Yes, Baby,” sagot ni Mateo.“I love you po, Daddy, Mommy. Sana po magkaayos na kayong dalawa so we’re a complete family.” Sa sinabi niya, mas napamaang ako.“Baby, saan mo ba naririnig ang mga ‘yan?” tanong ko
Nanood ako habang si Mateo ay piniling iupo ang sarili upang magpahinga.“Ma’am, we’ll check her po later,” maayos na sabi ng isang nurse habang ang isa naman ay pinipisil ang bag of blood.“Thank you,” aniya ko hanggang sa maayos na sila at sabay silang lumabas. Naupo ako sa bakanteng upuan malapit kay Viera at hinawakan ang kamay niya. Kinakabahan pa rin ako para sa anak ko. Bata pa siya, at ayokong bumalik kami sa puntong iyon.Makalipas ang ilang minuto, may kumatok at pumasok sa loob ng room ni Viera—ang doctor niya. Kaya naman hinarap namin siya ni Mateo habang tahimik lang si Sasha at Carlo. Si Shion at Sonya ang nagbabantay sa bata.“Missis, balak ko ho sana kayong sabihan na humanap ng kaparehas niyang tipo ng dugo dahil hindi maaaring magbigay ang mister niyo ng dugo nang paulit-ulit,” panimula ng doctor.“Ilang bags po ba ang kailangan naming ihanda?” tanong ni Mateo sa doctor.“Biglaan ang pagbaba ng dugo ng anak niyo. Ibig sabihin no’n maraming beses pang pwedeng bumaba a
Ciana’s Point of View“Doc, ano ba talagang kailangan naming gawin? Why is she still bleeding?” Maiiyak ko nang tanong sa doctor.“I’m so sorry, missis, but her blood count suddenly dropped, and we need an instant blood transfusion. Kung may kapatid siya na maaaring magbigay ng dugo o, kung hindi, isa sa inyo.” Nanlumo ako.“It’s you, Mateo. Hindi kami parehas ng blood type ni Viera,” nanghihina kong sabi habang nasapo ang noo.“Please, Mateo. She needs you,” mahinang sabi ko, pero naramdaman ko ang paghawak ni Mateo sa pisngi ko. Iniangat niya ang mukha ko upang magtagpo ang mga mata namin.“You don’t have to beg for it. She’s my daughter, and I’ll do everything.” Kaya naman tumango-tango ako bilang tugon sa sinabi niya.Ang masiglang mukha ni Viera, ang mapula niyang labi, ay biglang namutla. Ang mapupula niyang pisngi ay naging matamlay na puti. Hinawakan ko ang kamay niya dahil wala pa rin siyang malay.“Baby, I want you to fight, okay?” pakiusap ko kasabay ng pagluha.“Please?” I
=Ciana’s Point Of View=Nandito ngayon si Sasha, Carlo, at Oliver. Susunod daw sila Shion, Sonya, at Klein.“Mommy! Tita Sasha said I was made in OFFICE daw poooo!” Agad na nanlaki ang mata namin ni Mateo.“SASHAAAAAAA!!!!”Nakataas ang kilay kong pinuntahan siya sa sala.“It’s a PRANK, GAGA!” sigaw niya at agad na tumayo. Sinamaan ko siya ng tingin.“JOKE LANG YON!!!” aniya kaya mabilis kaming nag-ikutan—mahampas o masabunutan ko man lang siya sa kagagahan niya. Lintek na gaga.“Si Oliver nga, gawang CR!” sigaw ko sa pagkapikon.“Hoy mali! Sa kusina kaya!” sigaw niya pabalik.“Sa CR! Nahuli ko nga kayo noon! Sa CR sa bar!” nanlaki ang mata niya.“GAGA!” bulyaw niya.“VION, ENOUGH, MAY BATA!” awat sa akin ni Mateo kaya inis na inis ko siyang tinignan.“Nakakainis!” singhal ko pa.“TAO POOOOOO.”Nanlaki ang mata kong nilingon ang pinto namin at saka ako lumapit doon para buksan. Nakita ko kaagad ang gwapong bata na nakangiti.“HELLO PO,” masiglang bati niya sa akin habang ang ama at in
Ciana’s Point of ViewHuminga ako ng malalim habang pinapakain ang anak ko. Ayaw niya talagang kumain ng gulay, kahit alam kong nakakatulong ang mga berdeng gulay.“Baby, eat this na,” pang-aamo sa kanya ng sariling ama.“If you don’t want to eat that, ampalaya na ang ipapakain ko sa’yo,” banta ko. Sa sinabi ko, kinuha niya agad ang kutsara at tinidor, saka nagsimulang kumain.Bumuntong-hininga ako at inayos ang iinumin niyang gamot. “Habaan mo na lang ang pasensya mo kay Viera. Hindi pa niya lubusang nauunawaan ang sakit niya,” mahinahon na sabi ni Mateo.“Alam ko naman. Maselan talaga siya sa pagkain, pero mawawala rin ’yon,” sagot ko.“Iinumin niya lang ang gamot niya kung sakaling may pampalubag-loob kang ihahain sa kanya,” natatawang sabi ni Mateo.“What about soy milk?” tanong niya.“Base sa nabasa ko, puwede ’yon,” ani Mateo.“Pwede rin,” nakangiting sagot ko.“Mabuti naman at ngumiti ka na. Sungit mo eh,” sabi niya, kaya umismid ako. Lumapit ako kay Viera at pinunasan ang bibi
Umiiyak si Ciana sa loob ng bar dahil sa pagsisi niya sa sarili dahil sa pagkamatay ng pamilya niya. Buong pamilya niya kasi ang napahamak at siya na lang ang natitirang buhay. Nakailang boteng alak na siya at ramdam niya na ang hilo ngunit nais niyang mas mamanhid pa. Hanggang sa bigla niyang mamataan ang isang lalake na nakatayo sa stand table at pinanonood siya habang umiinom ito. “I-Ikaw!” malakas niyang sigaw at dinuro ang lalake. Nangunot ang noo nito at itinuro ang sarili, bilang sagot ay tumango si Ciana. “Lapit!” pinagpag ni Ciana ang espasyo sa kanyang tabi. Naglapat ang labi ng lalake at nagtatakang lumapit, ngunit nang papaupo pa lamang siya ay natigilan ang lalake nang hablutin ni Ciana ang kwelyuhan nito at halíkan. Kanina pa siya pinanonood ng lalakeng ito dahil na rin sa pag-aalala, ngunit hindi niya inaasahan na parehas silang madadala sa alak hanggang sa puntong kamuntikan na silang gumawa ng kababalaghan sa pampublikong lugar. “Are you giving yourself to
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen