Lokong lalaki, psh nabigla ako doon, hindi ako makamove on. “The pancake tastes better, huh?” ngumiti naman ako. “But the hotdog is not, mine is better.” Napayuko ako sa sinabi niya, ito na naman eh! “Ah, ganon ba, sir?” sagot ko na lang. ’Anong mine is better! Mine is better! Wag mo nang ulit-ulitin, baka hanapin ko ‘yan at tikman! Yung MINE na brand ng hotdog, ah…’ “Pfft…” Napaangat ako ng tingin nang marinig ang mahina at nagpipigil niyang tawa. “Oh sir, hotdog, baka gusto niyo pa.” Nilagyan ko pa siya sa plato niya sa inis ko at kahihiyan at the same time. ‘Sana tumigil na siya sa kaka mine is better niya…’ Nang makapag-ayos, kinuha ko ang travel bag tapos naglakad na kasabay si Mateo. Sana makamove on na siya… “Sa airport na tayo dumeretso, taxi na lang siguro,” ani pa nito. “Sure, sir, medyo kinakabahan na ako sa party,” ani ko pa. “Don’t worry, I’m on your back,” sa sagot niya ay hindi ko alam kung kikiligin o aasa na maayos kami, pero paano ko malalaman kung
Ciana’s Point of ViewDahil lunch time pa lang, nag-ayos muna ako ng pormahan at saka kinuha ko ang wallet ko. Pero pagkabukas ko ng pinto ay napatingin ako kay Mateo.Maliit lang naman kasi ako, hindi ako gano’n katangkad para sa babae at siya, matangkad na, kasi lalaki siya eh. Ha? Ano daw?Basta, sa pagkakaalam ko, his height is 6-foot something. “Let’s have lunch together,” aniya pa niya, kaya naman tumango ako.Sumunod ako sa kaniya papalabas ng kwarto. Habang naglalakad ay nasa kaniya ang lahat ng atensyon. Gwapo naman kasi talaga siya at malakas rin ang dating in his own way. “Good day, Ma’am/Sir,” ngumiti na lang ako sa bumati sa amin.Nang papasok na sa elevator, mukhang kakilala ni Mateo ang nakasakay dito. “Mr. Martinez, it’s nice to see you here.” Nakita ko ang tipid na ngiti ni Mateo.“It’s nice to see you too,” bati niya pabalik. Nang mapatingin sa akin ang lalaking ’yon, nailang ako.“Are you Ms. Vion?” Napalunok ako at magandang ngumiti sa kaniya kasabay ng pagtango.“
=Ciana’s Point Of View=Sumapit ang ala-sais nang gabi at nakapaghanda na ako, buhok na lang ang aayusin ko while Mateo is fixing his hair and coat. He looks so manly, he looks so professional.“Are you done?” tanong niya, kaya naman huminga ako nang malalim. Magpapashort hair na talaga ako next month para no need to style.Nang matapos ay tumayo na ako at naglagay ng konting pabango. Tumayo ako at hinarap si Mateo, napansin ko naman ang mga mata niya sa akin habang nakaharap siya sa salamin, kaya napalunok ako.Nakataas ang buhok niya at nakahati pa ‘yon sa gitna. Hindi ko agad naiiwas ang tingin dahil naaliw ako sa mukha niya. Napakagwapo.“Let’s go then,” aniya pa. Kinuha ko ang maliit kong pouch, tapos naglakad na. Medyo hindi ako kumportable sa takong, pero ayos na rin.“Wala ka na bang naiwan, Ciana?” tumango ako.“Wala na, Sir. Everything is ready.” Tumango siya, tapos sinenyasan niya akong sumunod.“Sa rooftop ng hotel ang venue.” Tumango na lang ako at sumunod na. Dahil nga m
Ciana’s Point of View“S-Sir Mateo…” sambit ko sa pangalan niya, nakita ko naman ang titig niya sa akin. Nang hindi niya ako magawang tignan, nagrereklamo ako at ngayon, tinititigan niya ako.‘Nagrereklamo pa rin? Tinde mo, Ciana. Ano ba talaga ang gusto mo?’“Are you okay?” Kinakabahan man, ngunit nagawa kong tumango sa tanong niya. Nang ialok sa akin ang kamay, tinanggap ko iyon, kaya naman nang ilagay niya ang kamay ko sa braso niya, mas kinabahan ako.‘Maging masaya dapat ako, di ba?’“Let’s go, baka may tama ka na sa iniinom mo.” Hindi ko man alam ang sasabihin, ngunit hindi na siya naghintay ng sagot.‘Hindi nga niya tinatanong kung bakit ko siya iniwan, bakit ako umalis nang walang paalam…’Nang makabalik, inalalayan niya rin ako sa pag-upo. Kaya naman naisipan kong kumain na lang ng chocolate na nasa harapan namin.‘May wine ang chocolate na ito, pero masarap siya…’“Okay ka lang ba, Ms. Vion?” Nilingon ko ang isang businessman na nagtanong sa akin at nginitian.“I’m good, hin
“My heart still beats like this whenever you’re around, Ciana.” Napalunok ako at napatitig lang sa mukha niya.“M-Mateo…” sambit ko sa pangalan niya, pero nakita ko ang matamis niyang ngiti, ngunit malungkot.“Naghintay pa rin ako, aminin ko man o hindi. Inantay pa rin kita, itanggi ko man o aminin.” Bigla akong nanlambot nang makita ko ang pag-kislap ng mata niya dahil namamasa na ito.“Ano bang plano ng tadhana sa atin, Vion?” Napalunok ako nang tawagin niya ako sa tawag niya sa akin noon.(Wala naman sigurong nagbabasa sa inyo ng Vion na VA-YON, di ba?)“T-Tayo ba talaga o hindi?” Hindi ko maalis ang titig ko sa kaniya. Naupo ako nang maayos ngunit hinayaan siyang hawakan ang kamay ko at itapat sa dibdib niya.“Hindi ko magawang lapitan ka habang napapanood kita sa malayo, Vion. Gusto kitang tawaging ‘Vion,’ but I can’t. It reminds me of the painful waiting.” Napalunok ako nang punasan niya ang luhang tumulo sa mata ko.“It took years of waiting, Vion. Why did you have to leave me
Ciana’s Point of ViewI just came back to my senses after hearing some loud noises outside our hotel room. Napatakip ako sa katawan at hinila ang comforter nang matagpuan ang sarili kong nakahubad.“Tch, wait for me there…” Kusang pumikit ang mga mata ko nang yumuko siya at hinalikan ako sa noo. Mabilis siyang nagsuot ng bathrobe at tinali ito, tapos lumapit sa pinto.“What’s happening?” I heard his voice. Nakagat ko ang ibabang labi nang maalala ang mga nangyari.‘I’m not a… Shit!’Napayuko ako at napahawak sa mukha ko. May nangyari nga sa amin… Shit…‘You’re stupid! Yes, I am stupid! Nasaan ang pag-iwas doon, Ciana? Binigyan mo siya ng hope…’“Ganun ba? Okay, I thought there was an emergency.” Nang bumalik si Mateo, nahiya ako. Yumuko ako habang kagat ang labi.Nang maupo siya sa tabi ko, hindi ko siya magawang tignan.“V-Vion…” Kapalunok ako nang tawagin niya ako.“I-I’m sorry… N-nagpadala ako sa nararamdaman…” Nakagat ko nang sobrang diin ang ibabang labi hanggang sa makaramdam ak
Here’s the corrected version of your text with improved punctuation and capitalization:Nang may kumatok sa hotel room namin, tumayo ako at pinilit maglakad nang maayos. Nasasanay naman ako, kaya hindi mahirap.“Let me help you,” ani ko sa waiter, tapos tumulong rin si Mateo.“Where’s my bill?” tanong ni Mateo, kaya naman pumunta ako sa kama ko at inabot ang wallet.“I’ll pay for it,” sambit ko.“No, I’m on it,” ani pa ni Mateo, tapos nagbayad.“Keep the change,” nakangiting sabi niya. Nagpasalamat naman ang lalaki at mabilis na umalis, kaya naman napangiti ako nang makita ang food ngunit agad na natigilan nang may suso shell na naman rito.“Let’s eat.” Naupo kami sa maliit na dining table, tapos napalunok ako nang pagsilbihan niya ako.“No need, sir, ako na,” ngiting sabi ko pa, pero ngumiti siya.“I’m on it, honey.” Hindi ako makapaniwalang tinitigan siya.“Stop calling me that, sir. I’m just one of your employees.” Sinulyapan niya ako habang nakangiti.“Should I make you my wife th
Ciana’s Point of ViewMagkakrus ang braso ko habang nasa office ni Mateo. Mabilis na kumalat ang sinabi niya, dahilan para sobrang mahiya ako sa lahat, at ngayon suot ko pa ang black longsleeve polo niya.“It suits you,” nakangiting sabi pa niya, kaya mabilis ko siyang inirapan.“Stop it, sir,” naka-tuck in sa akin ang longsleeve polo niya dahil nakapantalon naman ako.“I didn’t wish to become famous,” nakanguso kong sabi.“That’s not my intention, so if that’s the case, wala nang mananakit sa’yo inside my company,” nakangiting sagot pa niya.“I’m just a simple employee, sir. A lot of negative comments about us is not good for you,” sagot ko.“So that is your reason why you told me you don’t love me?” agad akong napatitig sa kanya, hindi makapaniwala.“Or you’re afraid of losing me like others?” Napalunok ako sa pahabol niya.“I didn’t say that,” ani ko.“And you didn’t deny it.” Napairap ako.“So what?”“Be mine, honey. Don’t make things complicated.” Ngumisi ako at nilapitan siya. N