How to Keep the Bad Boy On My Side

CHANDRIA BUENAVISTA

Kasabay ng pagtulo ng mga luha sa aking mga mata ay ang pagkaladkad sa akin ng kinilala kong pamilya palabas ng mansiyon na kinalakihan ko. Walang awa si Papa na hinila ang buhok ko—noon pa'y may lihim na silang pagdududa sa katauhan ko. Kaya nagtagumpay silang inimbestigahan ako.

Masaya akong bumalik sa bahay mula sa maghapong pagsubsub ko sa trabaho upang umunlad ang negosyo nila, sa halip sinuklian nila ako ng karahasan.

"Dad, let me go! nasasaktan na 'ko!"pagmamakaawa ko. Hinawakan ko ang kamay niya. Nagbabakasakaling lumuwag ang pagsabunot niya sa buhok ko.

"Salbahe ka! Pinagloloko mo pala kami!"Bulyaw niya. Lalong humigpit ang pagsabunot niya. Matatanggal ata sa anit ko ang mga buhok ko.

Hindi ko inaakala na tratuhin nila ako ng ganito sa gayong buwis-buhay kong tinutok ang sarili para sa ikabubuti nila. Nasa crisis ang aming negosyo kumakailan, ngunit sa pagiging masipag ko nagawa kong i-stabilize ang financial problems. Bubog sarado kasi kami ng mga loan shark. Hindi rin tinatangkilik ng mga tao ang mga produkto namin at marami pang kakompetinsiya ang Harvest Basket.

Our grocery business would never have a future without my help.

"I don't understand,dad? Why are you doing like this to me?"

"You are not my real daughter! You damn bastard!"paratang niya.

Dalawampu't limang taon ang ginugol ko para alagaan at mahalin sila. Dalawampu't taon ko silang nakasama at inakala na tunay ko silang magulang.

Walang pakundangan nila akong inihagis sa damuhan, malapit sa gate ng mansiyon. Humahapdi ang mga mata ko sa pag-iiyak. Hinang-hina ang tuhod ko sa tindi ng pagod at sakit na tinatamasa ko ngayon. Humihingal si Papa habang binabatuhan ako ng matatalim na titig. Si Mama ay napahalukipkip at hindi maipinta ang kanyang mukha. Walang bahid ng awa at pagmamahal sa kanilang ekspresyon ngayon. Mistula akong mangmang at bulag sa tunay na kulay nila. Nagbago ang lahat sa buhay ko ng isang araw.

"I can't believe we raise this liar!"sabi ni Mama sa matinis na tinig. Ramdam ko ang pagkasuklam niya.

Bumuga ng hangin si Papa. Desperadong menasahe ang gilid ng ulo. "Tama ang kutob ko na hindi natin siya totoong anak,"sang-ayon niya.

Tumulo ang huling mga butil ng luha ko. Sinapian ako ng poot nang matanto ang hilatsa nila. I can't believe I was a fake daughter,used for their own benefit. Tinangka kong bumangon mula sa pagkasubsub bagama't mabigat ang katawan sa sakit na nararamdaman.

"I had no idea I wasn't your real daughter!"buhos loob kong giit. "Bakit niyo ito ginagawa sa akin? Wala akong kamuwang-muwang na napunta sa puder niyo. Ito ba ang isusukli niyo sa akin sa kabila ng pagmamahal ko? Tinuring ko kayong totoong magulang tapos susumbatan niyo ako ng masasamang salita?"

"Isusukli?"nakakainsultong tumawa si Papa.

"Do you have any idea what you've done?"asik ni Mama sa nanlilisik na mga mata. "Niloko kami ng pamilya mo ng dalawampu't limang taon! Pinagpalit ka na nila para sa pera. Ano? para alagaan ka, malayo sa sakit at tatamasiin ang kayaman imbes ang tunay na anak namin ay naghihirap dahil sa'yo!"

"H-hindi ko alam! Kailanma'y hindi ko kayo niloko. I loved you! I did everything for this family and the company!"Desperada kong sigaw.

Hindi ko sinasadyang tumindi ang galit nila. Naikuyom ni Papa ang kamao. Lumitaw rin ang litid sa leeg niya. Nanlaki ang mga mata at kunti na lang ay susuntukin na niya ako.

"Everything? Do you think taking credit for our work means anything? Pinaimbestigahan kita matapos kong makarinig ng impormasyon na hindi kita totoong anak,"sumbat niya at may papel na inabot si Mama sa kanya. "This is the evidence. We found out through this damn DNA test that you're not our child,Chandria. Wala ka nang karapatan sa lugar na ito!"

Niyanig ako.

"Take this if you don't want to believe."Binato niya 'yon sa akin. Nanlaki ang mga mata ko habang minasdan ang pagliparan ng mga papel.

Wala na talaga akkng puwang sa mundong ito. Reincarnation ba ko ng kontrabida kaya hanggang dito sinusuyod ako para burahin sa storyang ito?

"DNA test?"I echoed, nanghina ang puso ko. "W-Wala kayong utang na loob! Paano niyo nagawa ito sa akin?"

Mapaklang humalakhak si Papa. Kanina pa 'yan atat na saktan ako.

"Kami walang utang na loob? Ang mga magulang mo ang walang utang na loob! Sinira nila ang buhay namin!"nagwawalang sigaw ni Mama.

"Now we know the truth, wag kang mag-aakalang maging payapa ang buhay mo. Kasi lahat ng impostor ay dinidispatsya namin!"

Wala akong nagawa kundi ang humikbi.

"Lumayas ka sa pamamahay namin!"

"Magsama kayo ng mga magulang mong sinungaling!"

"You filthy impostor, I wish that your life will be more miserable than our real daughter,"dugtong ni Mama. Mas masakit ang salitang binitawan niya ngayon.

Nanatili akong nakaupo sa damuhan. Malagkit ang balat ko sa pawis na hinaluan ng alikabok. Nilalampaso nila akong parang basahan. Pinagmumukha nila na kasalanan ko lahat. Wala akong kamuwang sa kaganapan ng buhay ko. Masakit sa loob nang malaman kong fake ako. Kinasusuklaman ko ang biological parents ko sa pagiging makasarili.

"Pasalamat ka hindi ka namin kakasohan. Kapalit ng naitulong mo sa pamilyang ito, hahayaan ka naming umalis pero ni peso wala kang makukuha sa amin. At least may awa pa rin kami sa'yo,"medyo malambot ang boses na lahad ni Papa.

Naikuyom ko ang mga palad. May awa? Sa halip na umiyak ako ay humalakhak ako sa suhestyon niya.

"Pagpalain sana kayo mga Buenavista. Wala bang thank you d'yan sa naitulong ko? Saka wag kayong mag-aalala hindi ko kailangan ng pera niyo,"nanunudyo kong sabi na tila mechanical doll.

Lingid sa kaalaman nila hawak ko lahat ng pera nila. Kayang-kaya kong ipa- bankrupt ang negosyo nila. Puputulin ang investment at iwawaldas lahat ng credit cards nila. Tignan natin kung sino ang maauna sa putikan. Masasabi na nilang iyon ang totoong awa.

Nangangatog ang mga benti ko nang tumayo ako. Hindi ako magpapatinag sa dalawang mata-pobreng matandang 'to.

"Ang lakas ng loob mo—"

"Sinasauli ko na ang marumi niyong apelyido. At magkita-kita na lang tayo sa impyerno,"pamumutol ko kay Mama. Ginawaran ko sila ng matamis na ngiti bago tinalikuran.

Humanda sila. Matitikman nila ang galit ko bilang bagong Chandria. Pinulot ko ang mga papeles sa damuhan. Tinapos ang paghimkbi. Sinikap kong maging matatag. Ginawaran ko sila ng masamang tingin bago tuluyang lumabas sa gate ng kanilang mansyon.

Paghihigantihan ko ang ginawa nila.

Natagpuan ko ang sarili na pasuray-suray sa daan. Nag-iisip ng maraming plano para sa susunod na kabanata ng aking buhay. Dinukot ko ang cellphone. What if tatawagan ko si Lauren. Ang nag-iisang loyal kong kaibigan. Magbabaka-sakaling patuluyin niya ako.

"Chandria, what happened?" Bulalas niya agad. Madalang akong tumawag ng gabi sa kanya kaya ganoon ang reaksyon niya.

Suminghap ako. "Lauren, pwede ba akong tumuloy ng isang gabi sa condo mo?"sabi ko sa pagak na boses.

"Are you crying? Sabihin mo, sino ang gumawa sa'yo nito?"natataranta niyang tugon.

"It's a long story bes,"naiiyak kong tugon.

Pumalatak siya. Ramdam ko ang pagkabalisa niya sa akin

"Where are you? I gonna fetch you right away." Narinig ko ang ingay ng susi ng sasakyan niya.

Lumunok muna ako bago siya sinagot. "Nandito sa kalsada papunta ng seven-eleven na malapit sa mansyon."

"Don't go anywhere. I'll be right there."

"Thank you,bes."

Tinapos agad namin ang tawag. Umupo ako sa malapit na bench kahit na basa. Tinignan ng nakatulala ang ilaw sa poste.

What shall I do now? Hindi ko rin kilala ang totoong mga magulang ko.