CHANDRIA MIELLE
Umungol ako nang magkaroon ng ulirat. Hindi ko kaagad naimulat ang mga mata. Nakakasilaw ang liwanag. Mabigat ang katawan ko. Masakit ang balakang ko. Mas malala ang pagitan ng hita ko. Ang hapdi, hindi ko naiinidihan. Saka parang nilalamig ako—wala yata akong suot. Bumalikwas ako para bumangon pero lumanding ako sa sahig. Nasa dulo pala ako ng kama. "Argh!"Hiyaw ko. Sumama sa akin ang kumunot. Mistulang balat ng ahas na bumalot sa'kin. Bumangon ako. Hinihilot ang kirot sa pang-upo. Hinay-hinay kong minulat ang mga mata. "Saan ako?"Tanong ko sa sarili bago dumapo ang matinding sakit ulo. Sumingkit ang mga mata ko. Nilibot ang tingin. Wala ako sa bahay. Talagang wala ako sa bahay dahil pinalayas nila ako. Aber, nasaan ako?! Gumana ang hinala ko. Ang huling alaala ko ay nakipaglustay ako ng pera sa casino, sa kamaang palad na nanalo. Hayun, naalala ko ang gwapong lalaki na mala-modelo ng brief. Niyaya ko siya sa disco. "At ano ito?" Tiningnan ko ang sarili. Wala akong saplot. Nakipag-ano ako! What? Hindi naman ito kasali sa plano. Sapat na sa'kin ang ilustay ang pera ng Beunavista. Diyos ko, Lord. Ang timang ko! Nang-akit ako at ako pa ang nawalan. Hinagilap ko ang pera. Wala na. Dinala ng hudyo. Naluluha akong pinulot ang mga damit. Nangyari na. Binigay ko ang hiyas ko sa isang estranghero. Ano pa ba ang silbi 'non? Anak naman ako ng squatter, at least nakatikim ako ng gwapo. Sinusuot ko ang damit. Makaalis na nga rito. Teka, wais ng lalaking iyon kinuha niya ang pera ko, okay lang hindi na iyon sa'kin. Nagsusuot ako ng takong ko nang mapuna ang bracelet sa kamay. Kunot-noo kong tinanggal. "May pa remembrance pa siya,"anang ko. Inusisa ko ang bracelet. Nababakasakaling may pangalan n'ya. Tumpak meron nga. "Hmp, Nicola Hayes Henderson?"Nalulula kong sabi. Kilala ko ang Henderson. Teka, Nicola? Nicola! Ang may-ari ng H Lending corporation at Lux Grand Casino Hotel at iba pang sikat na Casino sa buong mundo? Ang lalaking naka-one night stand ko kagabi? Jusko! Naka-jackpot ako. Nilagay ko ang kuku sa ngipin. Kinagat-kagat na parang bata. Hindi ko naman maabot si Nicola kasi poor na ako ngayon. Saka iyong tipo niya, magkakama lang tapos wala na. Maliban kapag magbubunga ito. Sana nga para makabalik ako sa marangyang buhay. Ako'y humayo ng masama at nilisan ang hotel. Dumiretso ako sa bahay ng kaibigan ko. Wala na kasi akong matutuluyan. Mabuti marami akong savings, for the meantime, gagamitin ko 'yon para mag-apply ng bagong trabaho. Marami naman akong experience, malamang pwedeng manager ng puputsuging restaurant o grocery store. "Where have you been? Bigla-bigla kang nawawala sa night club ka gabi?"Sita ni Lauren habang tinatanggal ko ang takong. May hawak siyang walis, halatang day off ngayon. May sarili siyang book store at binibigyan niya ng day off ang sarili tuwing sabado. Maghahanap daw siya ng boyfriend. Kami 'yong magkakaibigan na NBSB. Magaganda naman kami pero hindi kami tinakda para magkap-nobyo. Nasa croptop siya at square pants. Nakatali patayo ang buhok. I gritted my teeth. "Nakipagtalo doon sa lalaki,"tamad kong salaysay. Lumitaw ang mapaglarong ngiti niya. "Sino ba ang natalo sa inyo? Ikaw o siya? Wag mong sabihin pinusta mo ulit ang perang pinanalunan mo?" "Tumpak! May tama ka!"Napalakpak kong sabi na may malapad na ngiti. "Nagpadale ka agad bes?"Sumulpot si Autumn. Isa ko pang kaibigan. Tinignan ko siya ng blanko. "'Nong ginagawa mo rito? Akala ko ba nasa Yong ka?"Asik ko. Ngumising aso lang. Isa siyang fashion designer at may-ari ng maliit na kompanya. Magaling siyang tumahi at patay na patay sa mga Korean Actor. Sa katunayan may isa siyang boyfriend na korean pero hindi actor. Yong ang tawag sa kompanya niya at mga designer outfit ang binibenta nila. Magkakaedad kaming tatlo.Parehong venti-cinco. Parehong magaganda at sexy. "Day off ko rin ngayon,"rason n'ya. Tinanggal niya tuwalya sa ulo. Nakatapis siya. Kakalabas lang sa banyo. "Rason mo lang 'yon kasi na-hang over ka. Hindi ka ba hahanapin ni Singkit?"anang ko. Sinamahan ko sila sa sala. Kumibit balikat si Autumn. Binaba ni Lauren ang walis. "In-inform ko na siya. Free day natin ngayon. Ano kwento ka naman doon sa paruparo mo,"nasasabik na usisa ni Autumn. Lumukot ang mukha ko. Natatawa ako sa pa-Mr. Butterfly niya. Nicola Henderson, hindi marunong pumili ng nickname. "Si Mr. Butterfly tinakasan ako at tinangay ang pera ko,"lahad ko. "Ano?" Sabay silang nagulat. Magsasalita sana ako pero inunahan nila "Maldito siya!" "Yeah, what a thief bastard!" Tinaas ko ang dalawang kamay. Pumait ang itsura nila nang matanto na dinidepensahan ko ang lalaki, "Hinay-hinay kayo.Wala naman problema ang sa'kin kung tatangayin niya ang pera. Alam n'yo na pinalayas ako ng tinuring kong mga magulang at naghihiganti ako. Salamat sa kanya kasi sampung milyon ang tinangay niya. Hindi lang cash iyon lahat pero nilagay ko doon ang credit card at cheke,"mahabang litanya ko. Marahan kong panahayag para maintindihan nila. Ngumiwi si Lauren. "I'm sorry to hear that,Bes. Wala talagang puso ang mga Buenavista. Kahit hindi ka nila totoong anak sana hindi ka minaltrato. Wala silang utang na loob. Ang laki pa naman ng na-contribute mo sa kanila,"paghihimutok niya. Ramdam ko ang genuine concern sa tinig niya. Tumaba ang puso ko. Tama ang mga kaibigang nakilala ko. Nunca nila akong iniwan kahit ngayo'y pobre na ako. "Hayaan na natin sila. Ang mahalaga nagtagumpay akong naiwaldas ang pera nila,"nagbubuntong hininga kong saad. Pa-poker face akong tiningnan ni Autumn. "Swerte nong lalaki ha, hindi lang siya nakaisa kundi dalawa pa." "Okay lang gwapo rin naman,"deretsahan kong sagot. Humagalpak sila sa tawa. "Adik ka bes? Nagpapa-easy to get kaagad!"Tudyo ni Lauren. Napahawak sa panga. Malamang nangalay na sa kakatawa. "Hoping na makikita ulit kayo. Sayang naman kung sa one-night stand lang mag-uuwi,"anang ni Autumn. Naintriga ako sa pangarap niya. Inangat ko ang pulseras. Gawa sa pilak,na may infinity ang design, kumikinang sa liwanag ng araw at talagang mamahalin. "Yes, magkikita ulit kami ni Mr. Butterfly,"nasasabik kong wika. Umangat ang kilay nilang dalawa. "Dahil siya si Nicola Hayes Henderson. Sino pa ba ang hindi makakakilala sa kanya?" Napatutup ng bibig si Autumn."Omo,bes!" Binaba ko ang kamay. Naglakad-lakad. "First things first, aayusin ko muna ang gusot ng pamilya ko. Saka hindi pa ako tapos sa Buenavista. Hindi ako mananahimik hangga't hindi pa sila nababagsak,"madiin kong pahayag. Nasa mata ko ang determinasyon. Umaalab ang pagkasabik kong sirain sila. "So, ano ang plano mo?"Nag-aalalang tanong ni Lauren. "Pupuntahan ko muna ang totoo kong mga magulang,"deklara ko. Menasahe ko ang sintido nang makaradam ng kirot. "But first let me take a rest." Mahina silang napatawa.CHANDRIA MIELLENapakunot ako ng noo nang makaapak sa squatter area ng Manila. Nandiri ng limang segundo pero pinatatag ang sarili. Kinuyom ko ang mga palad at sinuong ang di pamilyar na lugar.The air was thick with a musty odor, a blend of stale food and something more unpleasant, a reminder of neglect and dispair. Idagdag pa ang makitid na kalye na punong-puno na nakakalat na basura—mga supot, styro-foam, mga basag na bote at ibang bagay na kinalimutan na nila.Tumingala ako. Tiim ang bagang nang matanaw ang sira-sirang gusali at barong-barong bahay. May mga batang naglalaro sa alikabok. Ang ingay ng tawanan nila ay humahalo sa bangayan ng mga matatanda. Damang-dama ko ang kahirapan nila.My heart sank as I walked deeper into the maze of dilapidated structures. Ramdam ko ang mapanuring mga mata ng mga residente. Sino bang hindi makakapansin sa outfit ko. Sobrang elegante ko at parang pupunta sa opisina. Nag-click ang takong ko sa bako-bakong kalsada na lalong inaakit ang atensyon n
NICOLA HAYES I gripped the pool cue tightly as I lined up my next shot. Mag-isa akong naglalaro ng billiard habang umiinom ng chivas regal. Tatlong araw ang nakalilipas nang may mangyari sa amin ng magandang dilag na nakilala ko. Hindi ko makalimutan ang pangalan niya. Chandria. Her name rolled off my tongue like a sweet, forbidden liquor, rich and dangerously smooth. It lingered in my mind, each syllable as slow burn that crept through me, leaving a heady warmth that was both intoxicating and addictive. Iyong tipong lalo akong naki-crave sa kanya, para siyang alak na iniiwan akong uhaw at sa bawat tikim ko ay parang nilulubog ako sa kumunoy at di ako makakatakas. Siya ang unang babaeng naramdaman ko ng ganito. Marami akong naging girlfriend pero iba siya, parang gusto ko siyang makasama habambuhay. Bigla-bigla akong na-o-obsess sa babaing unang beses kong nakilala. Nasisiraan ata ako ng bait. Tinuon ko ang sarili sa tina-target kong bola. Nakalimutan ko ang paligid hanggang sa
NICOLAMapayapa akong minamaneho ang Mclaren P1 kong sasakyan sa kahabaan ng mataong kalsada. Tinatapik ang mga daliri sa manubela habang nakikinig ng kantang just the way you are ni Bruno Mars. Naging mapayapa ako makalipas ang dalawang linggo pagkatapos ng mahabang proseso ng pagpapatawad ko kay Papa. Patay na siya at nilibing na namin. Wala na kong problema.Sisikapin ko ngayo'y kalimutan ang masamang nakaraan at magbagong buhay. Napagdesisyonan kong tumabay muna ng tatlong taon sa Luxemburg. Lalayo muna ako sa bisyo, hihilumin ng husto ang puso at magpopukos sa negosyo. Sa katunayan meron akong pinatatayong grand casino doon. Saka bigatin ang mga investor. Palalaguhin ko ng husto ang mga casino ko at magre-relax mamaya.Sinipat ko ang oras sa wrist watch. Pasado alas singko ng hapon. Alas dose pa ang flight ko. Kaso naiirita ko sa sitwasyon ngayon. Uwian kaya maraming tao.As I inched forward, my eyes darted to the rearview mirror, and then suddeny, from the coner of my vision, a
CHANDRIA MIELLE Binibilang ko ang aking salapi habang hinihintay ang taxi. Tutungo ako ngayon sa malayong mansyon ng mga Callagry. Pupunta ako sa Ayala Alabang Village. Makipasagupaan sa tunay kong pamilya.Makulimlim ang panahon nang sumakay ako ng taxi. Ilang sandali narating ko ang malawak at prestihiyosong village. Tahanan ng maraming mga prominenteng pamilya. Isa sa mga nakatira ang tunay kong pamilya. Sad to say, hindi malinis ang pangalan nila. Involve maraming eskandalo sa bansa. Kaya't biglang naglaho sa politika at industriya ng mga artista.Kilala ko si Dara Callagry dahil dati siyang artista. Isang actress na maraming awards. Biglang naglaho noong twelve years old ako. Sa ayaw't gusto, kinakabahan ko. Nasa lalamunan ko na ang malakas na tibok ng puso ko. Hindi ko mahanap ang wastong salita para ipagtapat na ako ang anak nila. Saka wala akong sapat na ebidensya, tanging DNA test at report ng huling pang-iimbestiga sa mag-asawang Nestor at Blisha. "Manong, dito lang po ako
CHANDRIABumalik ako sa mansyon ng Callagry. Nasa sala ako ngayon. Kahit basa at nilalamig, pinilit kong maging matatag. Mataman akong tinitigan ng mag-asawa. Nasa tabi ko ang dalawang binata. Parehong matangkad. Mabangis ang mukha. Ang isa nakahalukipkip at ang isa naman nakapameywang. The brothers exuded a striking blend of Filipino roots and a European, almost Irish look that made them stand out. Halatang madalas sila mag-gym. Pero ang moderno ng dating nila. Para silang artista o modelo manamit. Sinong babae ay tiyak malaglag ang panty. Pareho silang moreno. Matatangos ang ilong. Mahahaba ang pilik mata at pinaghalong chocolate at amber ang kulay no'n. Maalon ang buhok ng isa. Army cut naman ang buhok ng isa. "Ano ang ibig sabihin nito,Ezekiel? Bakit pinapasok mo ang babaeng ito?"Alma ni Dara. Masama ang tingin niya sa lalaking nakasuot ng leather jacket at rugged jeans. Ito ang unang tumanggap sa'kin. Pinilit niya akong pumasok."I think she was my long-last sister. I dreamed l
NICOLA"It's good to be back!"usal ko matapos kung lumabas ng arrival area. Lumipas ang tatlong taon na parang isang ihip ng hangin. Hinubad ko ang shades nang masalubong ang pandak kong sekretaryo. Matipid siyang nakangiti habang hawak-hawak ang karatola na may pangalan ko."Welcome back,Sir!"masigla niyang bati.Taliwas sa ekpresyon niya kanina. Kinakabahan siyang makita ko. Alam niyang bibigyan ko siya ng sakit ng ulo muli.Natapos ang mahabang bakasyon ko sa Luxemburg kaso hindi ko na-enjoy. Nabitin ako sa piling ng magagandang dilag. Sana wala akong nabuntis sa kanila para walang maghahabol sa akin dito.Nilampasan ko si Troy. Lakad-takbo siyang sinundan ko. Isang hakbang niya, dalawa sa'kin. Mabilis din akong maglakad. Inangat ko ng kilay ang chauffeur na umaabang sa'kin. Binuksan niya ang pintuan ng nagniningning na itim at marangyang sasakyan. Sumakay agad ako. Walang imik na pinapakinggan ang mahabang listahan ng schedule ko na binabasa ni Troy.Bumuntong hininga ako bago tin
NICOLALumusot ang malumanay na liwanag ng umagang ito sa dambuhalang bintana ng aking master bedroom, gumuhit ang mahahaba at manipis na gintong liwanag sa sahig. 5:00 AM, ang nababasa ko sa wall clock. Ang minamahal kong oras kahit na sinusundan ito ng kaguluhan mamaya. Hindi ko kailangan matulog. Di talaga. I've trained myself over the years to operate on adrenaline, on purpose. Walang kaibahan ang umagang 'to. Bumalik ako sa gawain ko dati.Nakatayo ako sa harap ng full-length size mirror,tiningan ang sariling repleksyon. Pinasadahan ko ng tingin ang matatalim na angolo ng aking mukha, ang kamalamigan ng aking mga mata–sakto ang lahat. Walang labis, walang kulang. Sinumang babae ay mafu-fall head over heels sa kagawapuhan ko. Tatlong lahi ang dumadaloy sa dugo ko, kaya walang duda na perpekto ang resulta ng aking mukha. Dinampot ko ang grey button-up shirt, mabilis na sinilid sa aking kamay. Ramdam ko ang malamig na tela na dumapi sa king balat. Habang sinasara ko ang butones ay
CHANDRIA Parang kailan lang ako nanganak. Malalaki na ang tatlong bubwit. Isang buwan na rin ang nakalilipas nang bumalik kami sa Manila. Wala akong naging problema. Tinanggap ng pamilya ko ang pagkaroon ko ng mga anak. Masaya si Mom at Dad na may automatic apo sila, di lang isa kundi tatlo. Idagdag pa ang tatlo kong kababatang kapatid, mga overprotective at sobrang maalaga. Pinagaagawan nilang tatlo ang mga anak ko. Iisa lang naman ang problema ko: si Marga. Mailap pa rin siya sa'kin. Palagi malamig ang trato niya sa'kin. Saka panay ang pakitang-tao niya sa mga magulang namin. Mabait siya kapag nasa harapan kami ng mga magulang namin pero demonyo 'pag nakatalikod. Inaaway n'ya ako na di ko naman siya inaano. Umiling ako para itaboy ang masamang iniisip. Ang hirap mamuhay bilang mayaman kasi maraming problema. Kararating ko lang ng bahay matapos kong ayusin ang problema ni Dad sa Henderson Lending Corp. Sa dami na pwedeng pag-uutangan do'n pa. Buwaya ang may-ari no'n dahil mataas an
CHANDRIA MIELLE Nagising ako na may duct tape sa bibig at may lubid sa mga kamay. Namamanhid ang katawan ko habang nakahiga sa malambot na kama. Dahan-dahan kong dinilat ang mga mata, nanlabo sa umipisa pero mabilis kong natanto kung nasaan ako. Madilim ang paligid. Naamoy ko ang mamahalin kong perfume na humahalo sa matapang na amoy ng silid na ito at sa tanya ko ay nasa stockroom ako. "Gising ka na pala, baby," bungad ni blake. His smirking like he owns the world. Natagumpayan niyang gawin akong hostage ngayon. Gumalaw ako, sinubukan umastras kaso kulang ang lakas ko para magawa 'yon. Lumapit siya at yumukod sa akin. Malakas ang tibok ng puso ko habang pinagmamasdan ang madilim niyang mukha na may hayagang pagnanasa. "Akala mo siguro makakatakas ka sa akin? Ang totoo, rason ko lang na ayokong ibenta ang casino dahil ikaw naman ang habol ko at ginugulo lang kita," bulong niya sabay hila sa kwelyo ko. "Wala ka nang choice ngayon, Chandria." I squirms, my muffled cries pleading fo
NICOLA HAYES HINABOL KO SILA. Buong akala ko na 'yon ang tanging paraan upang maligtas ko si Chandria. Dumating na nga ang pagkakataon na lumabas ang tunay na kulay ng taksil kong kaibigan. Tumiim bagang ako habang mahigpit na kumakapit sa manubela. Nabura ang tanawin sa paligid dahil nasa kotse niya ang buong konsentrasyon ko. Malapit ko na sana silang masundan subalit may humarang na ten wheeler sa akin. Pinili kong huminto kaysa ilagay sa panganib muli ang sarili. Kapagkuwan ay tinabi ko ang sasakyan sa gilid ng kalsada saka tinawagan si Paolo. "Paolo, I need your help," natataranta kong turan. "May nangyari ba?" Inosente niyang tanong. "Kinidnap ni Blake si Chandria. Dapat nating hanapin ang lugar na pagdadalhan nila. Sinubukan kong sundan sila pero nawala ako." "Ako na ang bahala. Eksaktong may number niya ako at iyon ang gagamitin ko para sundan siya." "Good. Pupunta ako dyan ngayon sa inyo, Paolo," wika ko. Akma ko sanang patayin ang tawag nang tumikhim s'ya. "Nasa mans
NICOLA HAYES "Dapat pala ako mamatay ng araw na 'yon, Paolo," pasimula ako habang niri-reload ang baril ko. Inangat ko ito at tinutok sa target ko. "Nawala ako sa sarili at padalos-dalos na sinugod si Theo. Nagtagumpay nga siyang pasabugin ang kotse ko at itapon ako sa ilog pero sadyang mahal ako ng tadhana." Mariin na nilapat ni Paolo ang mga labi niya. Nasa pribadong hardin kami ng vacation haouse niya sa Batangas ngayon. Sininghot ko ang maalat na simoy ng hangin na dala ng dagat, kasabay ang mahinang pagsampa ng alon sa dalampasigan mula sa likod ng bahay. Sinalinan ni Paolo ng whiskey ang mga baso namin. Sumandal siya't pinakatitigan ako. "You're damn lucky, Nic. Malaki ang utang na loob ko sa matandang babae. Kung hindi ka niya nakita... paano na kaya ngayon." "Nagtataka ako kung paano nila ako dinala papunta sa malayong probinsya na 'yon," tugon ko sabay putok ng baril, ngumiti ako nang ma-bull's eye ko ang target. "Salamat pa rin sa matandang iyon, wala sana ako ngayon
CHANDRIA MIELLE "So, is this casino is for sale or not?" Sumandal si Nate Torres habang pinag-aaralan ang sitwasyon. Tagos kaluluwa ang mga titig niya sa 'kin kaya may duda ako na di siya si Nicola. Parang magkahawig sila pero magkaiba ang kanilang galaw. Hindi ako mapakali ngayon habang nakaupo sa high-end conference room, samantala si Blake ay naging taong bato sa tabi. Mahina akong napaubo. "No. It's not for sale." Inunahan ako ng malamig na si Blake. Awtomatiko akong napabaling sa kanya sabay bigay ng matatalim kong tingin. "Hindi totoo ang sinasabi niya. Hindi kita pinapunta rito kung hindi ko ibebenta ang casino," sabi ko kay Nate. Huling-huli ko sa peripheral vision ko ang pagtigas ng panga ni Blake. "Hindi nga namin binibenta. H'wag kang maniwala d'yan." Tinaas ang boses mula sa pagkaubos ng pasensiya. "H'wag kang makialam, Blake. Diba napag-usapan na natin na ibenta ito? Lumulubog sa utang ang casino at makakatulong ang offer niya." "Wala tayong may pinag-usapan na
CHANDRIA "I don't know you, miss. I'm sorry," medyo naiiritang sambit ng lalaki habang tinatanggal ang kamay ko sa kanya. Huli kong namalayan na mahigpit pala akong nakakapit sa kanya. "I-I'm sorry," nahihiya kong sagot na binato sa ere ang mga kamay. Bakit? Bakit nakikita ko na siya si Nicola lalo na kung paano tumingin ang kanyang mga mata. May mahaba siyang balabas at mahabang buhok pero sigurado akong pamilyar siya. Magaan ang loob ko sa kanya at parang siya ang taong matagal ko nang hinahanap. "And I'm not Nicola. My name is Nate," pakilala niya. Hinawakan ko ang dibdib ko. Why his voice is like him? He's really Nicola? Humikbi ako sa harap niya. Wala akong pakialam kung pagsabihin niya akong baliw o ano. Nangungulila lang ako ng husto sa lalaking mahal ko. "A-Ano'ng nangyari sa'yo, Miss? May masakit ba sa'yo? Gusto mo dadalhin kita sa ospital?" Nataranta niyang tanong. Matigas akong umiling. "W-Wala may naalala lang ako." "Sigurado ka? Baka mamaya sasabihin nilang pi
Chandria Nawalan ako ng ganang makipagkaibigan kay Blake nang sinabi niyang mahal niya ako. Pakaramdam ko kasi ay trinaidor niya ako't wala na akong dapat pagkatiwalaan sa mundong ito. Buong buhay ko mabuti ang intensyon niya. Natatakot ako ngayon na lumapit sa kanya. "Nandito ako ngayon sa Grand Lux," sabi ko kay Ezekiel sa telephono. Kanina pa siya tumatawag sa akin kaya medyo mainit ang ulo. Nababalisa siya ngayon sa komplikadong sitwasyon ko. "Who's with you?" He replied sternly. "Ako lang. Bakit?" "Pupuntahan kita d'yan." "Wag na. Uuwi naman ako kaagad," tanggi ko. Bumuntong hininga siya. "You're not safe right now, Ate. You can't go out anytime you want." Sinabi ko kasi sa kanila ang nangyari sa'kin noon sa night club at ang totoong kaaway ni Nicola. Nalaman namin na isang matatag na myembro ng Cartel si Theo pati ang kapatid niyang si Thaddeo Tan. Hindi sila madaling hulihin at hayok sila sa human trafficking. Pinaiimbestigahan na naman sila sa NBI at sila na ang bahal
CHANDRIA "Come here, Chandria," malapad ang ngiti ni Joaquin na tinawag akong umupo sa tabi niya. Humalo-halo ang emosyon ko sa loob nang lumapit ako sa kanya saka umupo sa tabi niya. Lalo akong ginugulo ng makukulay na neon lights at maingay na tugtug. Akyat baba ang mga kamay ko sa sa aking hita at parang naiilang ako sa dibdib ko kasi halos luluwa na ito sa sobrang baba ng V-line Nasipat ko si Joaqin na tumingin doon kaya bigla kong niyakap ang sarili. Pinalilibutan kami ng mga kaibigan niya. Walang katapusan silang nagtatawanan, kiniliti at may kakaiba sa kanilang mga mata nila, parang naha-high sila. Masangsang ang magkahalong amoy ng alak, pawis at matalim na bagay. "By the way, this is my friend Chandria. Nakilala ko lang siya sa Siargao. She's a nice girl, you know. She's a nice girl," pakilala ni Joaqin sa mga kaibigan. Ngumiti ang babae na di ko alam kung transwoman ba saka may inabot na cocktail sa akin. Sinuklian ko siya ng ngiti nang kinuha 'yon pero di ko muna inino
CHANDRIALumipas ang tatlong buwan. Lumipas ang mabibigat na hamon sa aming buhay. Sa kabila ng nakakabangungot na pagkawala ni Nicola ay pinilit kong ipagpatuloy ang buhay. Nandito ulit ako sa N Lending company para sa isang investment deal.Sumandal ako sa swivel chair habang pinagmamasdan ang nakakalulang tanawin ng Manila skyline. Nandito ako sa conference room dahil hinihintay ko ang bagong investor. Tinatapik ko ang gel pen sa itaas ng dokumento. Napatuwid ako ng upo nang bumukas ang pinto.Niluwa ng pinto ang nakangising si Joaqin. Kinurap ko ang mga mata. Oo, hindi ako nag-iilusyon. Siya nga, si Joaqin na di ko alam ang apelyido hanggang ngayon."Oh, Chandria? I-Ikaw pala ang CEO ng N Lending? Diba si Nicola Henderson iyon?" Bungad niya.My hands freeze on the gel pen. Pigil ang hininga kong tiningnan siya ng mataimtim. Hindi ko sukat akalain na lilitaw sa harap ko ang naging kaibigan ko noon sa Siargio. Ngunit ba't biglang bumigat ang pakiramdam ko sa kanya? Sinasabi ng insti
CHANDRIA Wala akong ibang inisip kundi ang asikasuhin ang naiwang negosyo ni Nicola. Ang N Lending Company at ang Grand Lux Resort and Casino. Mahirap sa parte ko dahil meron pa akong sariling negosyo. Hindi ko alam kung paano patakbuhin ng sabay-sabay. Pero salamat kay Paolo dahil siya ang business partner ni Nicola at ang taong inaasahan nito kung sakaling may mangyayaring masama rito. Humugot ako ng malalim na hininga. Dapat kung harapin na may tapang ang araw na 'to. Halos isang linggo na ang lumipas nang nilibing namin si Nicola kaso di ko mapigilan lumuksa. Maraming aspect sa buhay ko na lalo akong nangulila sa kanya. I missed his laugh, his kisses, and his teasing remarks. Nangingig ako sa magkahalong lungkot at galit. Nagagalit ako sa mga taong pinatay siya. Gusto ko ng hustisya. Gusto kong malaman kung sino ang mga kaaway niya. Tinanggal ko ang reading glass bago inangat ang tingin kay Paolo. Nasa maaliwalas na opisina kami ni Nicola ngayon. Kitang-kita ang mga ulap sa