CHANDRIA MIELLE Binibilang ko ang aking salapi habang hinihintay ang taxi. Tutungo ako ngayon sa malayong mansyon ng mga Callagry. Pupunta ako sa Ayala Alabang Village. Makipasagupaan sa tunay kong pamilya.Makulimlim ang panahon nang sumakay ako ng taxi. Ilang sandali narating ko ang malawak at prestihiyosong village. Tahanan ng maraming mga prominenteng pamilya. Isa sa mga nakatira ang tunay kong pamilya. Sad to say, hindi malinis ang pangalan nila. Involve maraming eskandalo sa bansa. Kaya't biglang naglaho sa politika at industriya ng mga artista.Kilala ko si Dara Callagry dahil dati siyang artista. Isang actress na maraming awards. Biglang naglaho noong twelve years old ako. Sa ayaw't gusto, kinakabahan ko. Nasa lalamunan ko na ang malakas na tibok ng puso ko. Hindi ko mahanap ang wastong salita para ipagtapat na ako ang anak nila. Saka wala akong sapat na ebidensya, tanging DNA test at report ng huling pang-iimbestiga sa mag-asawang Nestor at Blisha. "Manong, dito lang po ako
CHANDRIABumalik ako sa mansyon ng Callagry. Nasa sala ako ngayon. Kahit basa at nilalamig, pinilit kong maging matatag. Mataman akong tinitigan ng mag-asawa. Nasa tabi ko ang dalawang binata. Parehong matangkad. Mabangis ang mukha. Ang isa nakahalukipkip at ang isa naman nakapameywang. The brothers exuded a striking blend of Filipino roots and a European, almost Irish look that made them stand out. Halatang madalas sila mag-gym. Pero ang moderno ng dating nila. Para silang artista o modelo manamit. Sinong babae ay tiyak malaglag ang panty. Pareho silang moreno. Matatangos ang ilong. Mahahaba ang pilik mata at pinaghalong chocolate at amber ang kulay no'n. Maalon ang buhok ng isa. Army cut naman ang buhok ng isa. "Ano ang ibig sabihin nito,Ezekiel? Bakit pinapasok mo ang babaeng ito?"Alma ni Dara. Masama ang tingin niya sa lalaking nakasuot ng leather jacket at rugged jeans. Ito ang unang tumanggap sa'kin. Pinilit niya akong pumasok."I think she was my long-last sister. I dreamed l
NICOLA"It's good to be back!"usal ko matapos kung lumabas ng arrival area. Lumipas ang tatlong taon na parang isang ihip ng hangin. Hinubad ko ang shades nang masalubong ang pandak kong sekretaryo. Matipid siyang nakangiti habang hawak-hawak ang karatola na may pangalan ko."Welcome back,Sir!"masigla niyang bati.Taliwas sa ekpresyon niya kanina. Kinakabahan siyang makita ko. Alam niyang bibigyan ko siya ng sakit ng ulo muli.Natapos ang mahabang bakasyon ko sa Luxemburg kaso hindi ko na-enjoy. Nabitin ako sa piling ng magagandang dilag. Sana wala akong nabuntis sa kanila para walang maghahabol sa akin dito.Nilampasan ko si Troy. Lakad-takbo siyang sinundan ko. Isang hakbang niya, dalawa sa'kin. Mabilis din akong maglakad. Inangat ko ng kilay ang chauffeur na umaabang sa'kin. Binuksan niya ang pintuan ng nagniningning na itim at marangyang sasakyan. Sumakay agad ako. Walang imik na pinapakinggan ang mahabang listahan ng schedule ko na binabasa ni Troy.Bumuntong hininga ako bago tin
NICOLALumusot ang malumanay na liwanag ng umagang ito sa dambuhalang bintana ng aking master bedroom, gumuhit ang mahahaba at manipis na gintong liwanag sa sahig. 5:00 AM, ang nababasa ko sa wall clock. Ang minamahal kong oras kahit na sinusundan ito ng kaguluhan mamaya. Hindi ko kailangan matulog. Di talaga. I've trained myself over the years to operate on adrenaline, on purpose. Walang kaibahan ang umagang 'to. Bumalik ako sa gawain ko dati.Nakatayo ako sa harap ng full-length size mirror,tiningan ang sariling repleksyon. Pinasadahan ko ng tingin ang matatalim na angolo ng aking mukha, ang kamalamigan ng aking mga mata–sakto ang lahat. Walang labis, walang kulang. Sinumang babae ay mafu-fall head over heels sa kagawapuhan ko. Tatlong lahi ang dumadaloy sa dugo ko, kaya walang duda na perpekto ang resulta ng aking mukha. Dinampot ko ang grey button-up shirt, mabilis na sinilid sa aking kamay. Ramdam ko ang malamig na tela na dumapi sa king balat. Habang sinasara ko ang butones ay
CHANDRIA Parang kailan lang ako nanganak. Malalaki na ang tatlong bubwit. Isang buwan na rin ang nakalilipas nang bumalik kami sa Manila. Wala akong naging problema. Tinanggap ng pamilya ko ang pagkaroon ko ng mga anak. Masaya si Mom at Dad na may automatic apo sila, di lang isa kundi tatlo. Idagdag pa ang tatlo kong kababatang kapatid, mga overprotective at sobrang maalaga. Pinagaagawan nilang tatlo ang mga anak ko. Iisa lang naman ang problema ko: si Marga. Mailap pa rin siya sa'kin. Palagi malamig ang trato niya sa'kin. Saka panay ang pakitang-tao niya sa mga magulang namin. Mabait siya kapag nasa harapan kami ng mga magulang namin pero demonyo 'pag nakatalikod. Inaaway n'ya ako na di ko naman siya inaano. Umiling ako para itaboy ang masamang iniisip. Ang hirap mamuhay bilang mayaman kasi maraming problema. Kararating ko lang ng bahay matapos kong ayusin ang problema ni Dad sa Henderson Lending Corp. Sa dami na pwedeng pag-uutangan do'n pa. Buwaya ang may-ari no'n dahil mataas an
CHANDRIA"Oh, damn! This shitty pieces of trash. What the hell are you doing?!"Kinakapos ang hiningang singhal niya.Awtomatikong kumulo ang dugo ko nang matanto kong si Marga ang walang modong nagmura sa harap ng mga anak ko. Sarap suntukin ng bunganga niya dahil tinawag niyang basura ang mga anak ko. Nasa pintuan siya ng sala at basang-basa ang damit. Nanginginig siya sa galit habang binabatuhan ng matatalim na tingin ang mga anak ko."Hindi mga basura ang mga anak ko. Simpleng basa lang eh, akala mo nasira na ang buhay mo,"asik ko.Tumakbo palapit ang tatlo sa'kin saka kumapit sa damit ko. Ramdam ko ang kaba nila at pagsinghap kasi may takot sila sa bruha bagamat ilang beses ko sabihin na wala silang dapat ikatakot.Kumibit-balikat si Marga."Oh come on, Chandria. H'wag kang magpanggap, totoo namang mga basura sila... hindi pala sila kundi kayo. Literal kayong mga basura na nakikisiksikan sa pamilyang to!""Watch your fucking mouth, Marga!"Babala ni Atlas. Di ko namalayan na sumusun
NICOLA Nakaupo ako sa gilid ng kama, naaningan ko ang silid sa tanging liwanag ng bedside lamp. Maingat kong sinusuri ang magazine ng baril bago nilagay sa holster sa ilalim ng aking blazer. Binibigyan ako ng kapanatagan ng malamig at mabigat na armas na sukbit ko.Timindig ako habang binubutones ang aking blazer, pinantay ang gusot bago binuksan ang pinto. Humugot ako ng malamim na hininga bago lumabas. Dinig ko ang bawat yabag ng aking paa sa marmol na pasilyo, malakas ang tunog ng sapatos ko habang papalapit sa garahe.When I reach the garage, the lights flickered on automatically, revealing my collection of pristine vehicles. Walang-wala ito kay Phoenix pero sapat na para tawagin akong bilyonaryo. Ginala ko ang tingin kaso wala akong nagustuhan sa kanila, hindi ang itim na Roll Royce o ang Ferrari ang nagpaalindog sa akin kundi sa halimaw sa sulok-ang malaki kong motor.Ngumisi ako, tumibok ang puso sa kulay itim at nakakatakot na kumikinang na motor. Nilapitan ko kaagad saka kin
NICOLAPangalawang araw ko sa kompanya matapos kong magbakasyon ng tatlong taon. Sinalubong ako ng pamilyar na tunog nang pumasok ako sa dambuhalang salamin na pintuan ng aking lending company. Kuminang ang marmol na sahig sa liwanag ng flourescent light, at umalingawngaw ang tunog ng telepono at mahinang pag-uusap ng mga empleyado.I adjusted my cufflinks, a habit I couldn;t shake, and make my way to the office floor.Napagpasyahan kong ikutin muna ang lahat ng department bago tumungo sa aking opisina. Isa-isa ko silang binati at nagkipag-kwentuhan saglit. Huminto ako sa huling destinasyon—ang Loan Processing and Underwriting Department. Nagkataon na di pala sila busy dahil maaga pa.The moment my presence registered, heads turned. Pati sila'y nasasabik na makita muli ako, tinuring kong pamilya ang lahat ng empleyado kaya wala sa'min ang hiyaan. Lumaganap ang bulungan kabuan ng silid, at ilang sandali ay nasa paligid ko na sila."Sir Nicola!" Tawag ng isa, nababalot ng gulat at tuwa
NICOLA Pumasok ako sa La Nuit VIP Night Club. Alas dyes ng gabi at abala ang mga suki ng club sa paglabas-masok. Naningkit ako sa kumikislap na mga ilaw na may mga kulay pula, asul at dilaw na umaagaw. Ramdam ng kalamnan ko ang humahaplos na malakas na tugtug ng musika na sumasabog sa dingding na hinaluan ng bulungan ng mga kliyente Dumapo sa ilong ko ang amoy magkahalong amoy ng pabango, usok at alak.I stepped in, my eyes scanning the room, kabisago ko ang bawat detalye at pasikot-sikot sa club na parang mapa sa utak. Nandito ako para sa isang rason, ang manmanan si Artemio. Binabalak kong ipadakip siya sa police ngayong gabi kaya sinadya akong hindi isama ang aking bodyguards pero konektado ako sa pulisyo at sa isang pindot ko'y darating sila agad. Binigyan ko ng trabaho si Paolo na bantayan niya ako at siguraduhing mapagtagumpayan ang entrapment operation.Pagod na ako sa pagba-blackmail niya. Hindi habambuhay na mahing principal sponsor niya ako para lamang iligtas at maitago an
CHANDRIASa sumunod na araw, pumunta ako sa mall upang bumili ng regalo para kay Nicola. Magpapasko na't malapit na ang birthday ng kambal. Mag-a-apat na taon na pala sila, eh parang kailan lang kami lumipat sa mansyon ni Nicola. Nasa jewellery shop ako nang mabangga si Autumn. Halos dalawang buwan kaming di nagkita at sa group chat lang kami nagbo-bonding. "Is that you, Chandria?" Gulat niyang bati.Abot tenga ang tawa ko na sinalubong siya ng yakap. "It's been a long time! Kamusta ka na?"Matamis siyang ngumiti habang hinamas-himas niya ang likod ko. "Look!" Nilahad niya ang kamay para makita ko ang kumikinang niyang diamond ring."Nag-propose na si Yong sa'yo?! Finally, natauhan din!" Sabi ko na napatutup ng bibig.Kinikilig kaming tumalon-talon at nagyakapan ulit. "Congratulations, Besh! I'm very happy for you!"I can't believe this college friend of mine is finally getting married! Kapagkuwan ay pumunta kami sa fast food para magmeryenda. Malapad ang mga ngiti namin nang nilap
CHANDRIA Minulat ko ang mga mata nang tumama ang liwanag ng sumisikat na araw sa umagang ito. Bumangon ako, kasabay ng pagngiti nang makitang nakaupo sa dulo ng kama si Nicola. Bahagyang nakakurba ang likod habang nakayuko. May hawak siyang sigarilyo na dahan-dahang hinihithit. His bare back was exposed as morning ligjt filtered through curtains, casting soft, golden rays across his tone shoulder. Pinagkatitigan ko ang bawat linya ng muscles ng likod niya. Nakatalikod siya pero mukha ng sexy, kaya naakit akong hagkan siya ulit. Pumewesto ako siya, hinigpitan ang kapit sa manipis na kumot na bumabalot sa katawan ko. Ramdam ko pa ang init ng pagsasalpukab namin kagabi. Ginala ko ang tingin sa komplikado niyang tattoo sa likod. It was twin wings, dark and sweeping across his shoulder blades, their design are both fierce and hauntingly beautiful.Kanina pa niyang napapansin ang kalikutan ko pero hinayaan niya na hawakan ko ang likod niya. Puno ako ng kuryosidad na binaybay ang daliri
CHANDRIA🔞 aheadMainit na hininga ni Chandria ang dumantal sa batok ko nang niyakap niya ako mula sa likod. Nabigla ako sanhi ng pagbilis ng tibok ng puso ko.Kakarating lang namin sa bahay mula sa reception ng kasal ni Paolo. Pasado alas dyes na rin kaya napagod ng husto ang mga bata. Pinatulog muna sila ni Chandria samantala ako ay naligo. Subalit hindi ko inaasahan na gagapangin ako ng girlfriend ko. At parang may gustong ipagawa sa akin. Kasalukuyang umiinon ako ng tubig sa kusina. Nanuyo ang lalamunan ko sa kantyawan kanina. Habang nandoon ako ay sinikap kong hindi uminom ng alak dahil ako ang nagmamaneho ng kotse at ayaw rin makita ni Chandria na naglalasing ako kaya panay ang tanggi ko kay Blake at sa iba naming kaibigan."Hmmm," ungol ko dahil tinamad magsalita at nahuhulog na ang mga talukap."Pwede rin ba tayo mag-honeymoon?" Malandi niyang pahayag.Nanlaki ang mga mata ko saka tila kinuryente ako nang hinipan niya ang tenga ko. "Ano'ng pinagsasabi mo? Pwede banv matulog
NICOLA "I still can't believe it," bulong ko sa sarili.Sumandal ako sa upuan ng kotse, dinig ko ang mahinang tunog ng makina habang nagmamaneho patungo sa kasal ni Paolo. Hindi ko pinagtunan ng pansin ang magandang tanawin sa labas, subalit nasa milya-milya ang isipan ko. Malakas na kumakabog ang dibdib ko sa pagiging masama at di makapaniwala na nasa realidad ako ng pangarap ko.Just a month ago, Chandria became officially mine. Walang halong biro, girlfriend ko na siya. Even now, saying it in my head felt surreal. Madali pala siyang bilhin, pero mahal ko talaga s'ya. May isa akong problema: paano ko sasabihin ang 'i love you'? Kasi tuwing maglalakas loob ako ay bigla namang manghihina ang tuhod ko. I don’t know how to express my affection through words, but I’ve mastered the art of showing it through my actions. Every glance, every touch, every little thing I do—it’s my way of screaming the feelings I can’t say out loud. Words can falter, but actions? They never lie.Kaya dinadaan
CHANDRIAUmagang akong umuwi, nagdahilan akong magpapagupit kay Nicola para maniwala siya pero ang totoo ay pupunta ako sa sekreto kong kompanya. Tinatago ko ito sa Makati at di nila kilala kung sino ang totoong may-ari. May nilagay akong tao para umaktong CEO habang minamaniobra ko ang kompanya sa likod ng lahat. Hinugot ko ang maskara, maingat na sinuot bago bumaba. My delicate heels clicked softly against the cobblestone driveway as I approached the imposing facade of Mielle Tech, my secret empire nestled discreetly in the heart of the city."Good afternoon, ma'am," bati ng guard nang pumasok ako.Ginantihan ko siya ng ngiti. Heto na naman ako sa masagana kong kompanya na taga-supply ng groundbreaking techonologies such as wearable medical devices, anti-aging solutions, and personalize health care apps. "How's life?" Bati ko sa mga empleyado. Ngumiti sila at kanya-kanya ang sagot. Tumatawa akong sumakay sa elevator kasama sila. Una silang bumaba sa 7th floor at sa 10th floor na
CHANDRIA "Suplado," nayayamot kong singhal kay Nicola nang inabot ko ang kahon ng doughnut. Alam kong paborito niyang snack ito pero wala siya sa mood kumain ngayon."Itapon mo 'yan ayaw kong kumain," nangangalumbaba niyang sagot na di inangat ang tingin sa'kin. Sinusubukan niya ang pasensiya ko."Hirap na hirap akong binili ito tapos itatapon lang. Wala talagang puso! Hindi mo alam na maraming nagugutom sa mundo," pangangaral ko.Pinukulan niya ako ng mataman na tingin. "Kasalanan nila kaya nagugutom sila. Sundin mo na ang inuutos ko.""Hindi," tutol ko saka inabot sa kanya ang isang doughnut. "Kainin mo. Diba paborito mo 'to?""Noon, ngayon hindi na kasi pinipilit mo akong subuan. Nakalimutan mong galit pa rin ako sayo at hindi mo ako madadala sa pa-doughnut mo." Iniwas niya ang tingin.Sumalpok ang kilay ko. "Ba't ka naman nagagalit? Para kang three years old, daig mo pa ang kambal. Saka wala akong balak subuan ka. Hindi ka naman PWD na walang kakayahang kumain gamit ang kamay mo.
NICOLATwo days later, natagpuan ko si Frost na kumakain ng choco flakes bilang agahan sa sala. Nayamot ako sa pagkakalat niya sa sahig kasi ako ang tipong strikto sa kalinisan at kaayusan ng paligid lalo na ang bahay ko."Sino nagsabi sa'yo na dito kumain ng breakfast?" Hinila ko ang tenga niya."Si... si Ate Chandria, of course," nauutal niyang rason."Palusot ka pa!" Kinaladkad ko siya papunta ng dining room. "Kailan ka ba lalayas sa bahay ko? Diba pasukan na sa susunod na buwan?""Sa October pa ang pasukan namin," pagtatama niya.Binitawan ko siya matapos siyang paupuin. "Pero katapusan na ng Agosto ngayon. Bumalik ka na agad doon para makapaghanda,"sabi ko na tinukod ang isang kamay sa glass table."May five days pa ako rito," alma niya."No, you should go back.""Pinagkait mo nga sa'kin ng one week ang kambal tapos pauuwin mo ako. It's a bit unfair, 'ya."Frustrated kong pinikit ang mga mata bago tinuwid ang tindig. "Alright, I'll go two days then shu-shu.""Ano'ng shu-shu pinag
NICOLA That week, wala akong ginawa kundi magbuwis buhay para patahimikin si Thaddeo. Binayaran ko siya ng 20 million para sa pansamantalang kapayapaan. Matagal ko nang alam na hindi lang buhay ko ang gusto niya kundi pera. Sinimulan ko ito kaya sigurado na araw-arawin niya ang paghingi ng 20 million. Ganoon ang iniisip ko matapos iparada ang ferrari ko sa harap ng mansyon ng Callagry.Humugot ako ng malalim na hininga nang bumaba ako sa kotsea saka inayos ang polo shirt bago pumasok. Inangat ko ang mga kilay nang marinig ng kakaibang alingaw-ngaw, tila may malaking diskusyon na nangyayari sa hardin nila."Wala akong alam dito!" The familiar voice declared firmly. I stood frozen in the doorway. Hindi ko inaasahan na may gyerang nagaganap sa pagitan nila. Nakatayo si Chandria sa gitna nila, matuwid ang tindig at bahagyang nakataas ang kamay. Namumula ang mukha dahil sa frustration. Nasa harap niya si Dara na may hawak na bag at katabi nito si Marga. Maang na nakamasid ang apat na lal