02—Roulette

NICOLA HENDERSON

Inayos ko ang cufflink ng suot kong grey tailored suit habang naglalakad patungo sa entrance ng casino. Gabi-gabi pagkatapos asikasuhin ang lending empire ko, bahagi tio ng routine ko, tutungo kaagad ako sa casino.This was my ritual—a daily retreat after after a long day in the office,crunching numbers as the billionaire CEPO of my lending company and casino empire. Ang paborito kong lugar—The Grand Lux Casino. Hindi lang ako ordinaryong player dito kundi ako mismo ang may-ari ng bigating negosyong ito.

Poker,ang paborito kong laro at sinigurado kong manalo palagi. Hindi lang naman kasi ito para sa pera. It was about power, control, and the thrill of watching my opponents crumble beneath the weight of their own arrogance.

Determinado akong manalo ngayong gabi.

Dapat sa akin ang huling halakhak. Wala na akong pakialam kung huhusgahan nila akong sugarol. Ito ang pinaka-espesyal na bisyo ko bukod sa mga babae. Hindi ko na nga mabilang kung ilang babae ang naikama ko.

Hinawi ko paatras ang maitim at bagong gupit kong buhok. Na-sway ang ilang kababahian na kasabay kong pumapasok. Kinindatan ko sila at hindi ako nabigo na pakiligin sila.

"Good evening, Mr. Henderson,"bungad ni Danes na nahihirapang huminga. Ramdam ko ang pagkabalisa niya. Salubong ang kilay at hinihila ang laylayan ng long sleeve. A sure sign something was off.

"Good eve,"I replied flatly. Nagmamadali akong pumasok. Patakbo siyang sumunod sa likod ko. Deri-deritso ang tingin ko sa lamesa kung saan sila nagsusugal.

"Sire, May sasabihin po ako." Hinarang niya ako.

Inangat ko ang mga kilay na may maliit na ngiti. "Go ahead, I'm listening."

"It's about Mr. Hertz. He wants to challenge you to a game tonight,"maagap niyang imporma.

Iritable akong ngumiti. "Uh-ho, Hertz? Hindi pa siya nadala. I almost put that cheater to the jail last time."

"Seryoso po siya,sir. Narinig kong sinasabi niya sa isa mga dealers na tatalunin ka niya ngayong gabi.Pinagmamayabang niya ang bagong strategy para talunin ka,"lahad niya.

Namutawi ang mapaglarong ngiti sa labi ko. "That arrogant fool thinks he can outsmart me? Huh, hindi niya alam na mas malala pa ang sinapit ko noon."

Pinatuloy ko ang paglalakad.

"Alam kong natalo mo siya noon, pero lalo siya naging desperado ngayon. He's willing to do whatever it takes to win."

Ngumiwi lang ako. Walang sinuman ang haharang sa dinadaraan ako. Ako lang ang casino king. Manalo man o matalo. May pera man o wala. Hindi ko ibibigay ang world champion belt ko.

"Wag siyang mag-alala,, ibibigay ko ang gusto niya. Pero hindi ko hahayaang sirain niya ang reputasyon ko. Cheaters should know their place,"sabi ko sa lumiliyab na damdamin. Sabik na akong makaharap ang mataba at matandang sugarol at saksakan ng pandadaya.

"Siya nga pala, he suggested a high-stakes poker game. Nand'yan ang madalas niyong mga kalaban at may iilan na bago. Inaakala siguro na matatakot ka niya sa dami ng kakampi niya,"pumapalatak nitong sabi.

I smirked. "Ako matatakot? Siguro sa anino ko lang. Hindi niya talaga kinikilala kung sino ang kinakalaban niya. Maghanda ka na. Sisiguraduhin kong maalala niya na ako lang ang totoong hari rito."

Huminto kami sa dambuhalang double ng papasukin kong silid. Bumaling ako saglit kay Danes.

Nanginginig ang mga mata niya sa kaba. "Mag-iingat po kayo. Nasaksihan ko kung anong klaseng tao si Mr. Hertz kapag kino-corner. Delikadong tao s'ya,"habilin niya.

Mahina akong napatawa. "Danger is part of the game,Danes. At ngayong gabi, isasampal ko sa kanya kung ano ang kinahahantungan ng mga mandaraya." Tinapik ko ang balikat niya. "Tonight, I'm taking him down."

Humugot ako ng malalim na hininga bago itinulak pabukas ang pintuan. Gumuhit ang nakakalokong ngiti sa labi ko nang masalubong ang mapanghamong titig ni Mr. Hertz. Nakaupo siya sa gitna ng lamesa na parang smug king. Sinuklian niya ako ng ngising aso niya habang ritmatikong tinatapik anf mga daliri sa itaas ng mga chips sa harap niya. Humigpit ang panga ko sa bastardong matanda—ang taong lubusan kong iniiwasan. A cheat, a snake. He was more trouble than any pile of chips was worth.

Ramdam ko ang pagkauhaw niyang manalo. Pwes nangkakamali siya. I won't give him the change.

Nilinis niya muna ang lalamunan."What a great view, Nicola Henderson,"mayabang niyang bati. "Akala ko ba hindi ka magpapakita ngayon? Sabi nila naging expertise mo na raw tumago sa mga taong kinatatakutan mong baka matalo ka."

Peke akong tumawa nang lumakad papunta sa kanila. Lakas naman ng loob niyang magpasikat. Tignan natin kung makapagmayabang ka pa mamaya.

"You are my best opponent,Mr. Hertz. But let's not pretend you're here for a fair game. Alam nating kung paano ka paglaro,"malamig kong pahayag. Diniin ang bawat salita para manuot sa kanya.

"Don't be too proud of yourself, Mr. Henderson. Just settle down already. Let's see who will win between us,"nababagot niyang turan.

Umiling-iling ako habang naupo sa dating pwesto ko. Ngumisi si Paolo Llenares na nakaupo sa tabi ko. Ang casino buddy ko at matalik na kaibigan. Pinsan siya ni Mikhael sa maternal side. Siya rin ang business partner ko sa negosyong ito. Binalikan ko siya ng ngisi.

Hinarap ko si Hertz na nagpapanggap na kalmado sa kabila ng frustration. Hindi mapakaling sina-shuffle ang baraha. Ramdam ko ang masaya at puno ng pagkasabik ng ibang player habang sinisimulan ang laro.

Maangas akong sumandal kalakip ang mayabang na ngiti na ginawad ko kay Hertz. "Handa ka na bang matalo,Hertz? Nasasabik na kong gastahin ang kumikinang mong ginto d'yan."

"Mangarap ka. Luck is a fickle friend,and tonight, she's my friend,"asik niya. Tinuon ang sarili sa mga baraha.

Kinibot ko ang dulo ng labi. Yumukod sa lamesa. Binasa ang baraha na nakataas ang kilay.

Ipinamahagi namin ang baraha. Ramdam ko ang kumukuryenteng tensyon na kumakalat sa hangin. Tahimik at seryoso kaming sumasandal sa upuan habang maiging sinusuri ang hawak-hawak naming baraha. Habang palalim ng palalim ang laro namin ay tumataas din ang taya. Sinipat ko si Hertz, lukot ang mukha at pinapawisan na kahit malakas ang aircon.

"The game is brutal tonight, huh?"basag katahimikan ng isa naming kalaban. "I've never seen Hertz so quiet. Baka nanalo na."

Pigil akong tumawa sa pagiging sarkastiko niya.

"Shut that fucking mouth! I'm just strategizing!" Saway niya. Dinaan pa sa mura ang pagiging talunan.

I fixed my eyes on him. Titignan ko kung magdadaya siya ngayon. "Galingan mo,Hertz,"bulong ko sapat lang para marinig niya.

Inirapan niya ako ng isang segundo saka binalik ang atensyon sa baraha. Habang umuusad kami sa laro'y tumataas din ang tensyon ng paisa-isang nagaalisan ang talunang player. Napansin kong tumaas din ang poker chips ko. Nalalasap ko na ang tagumpay.

Inangatan ako ng tingin ni Hertz,may dinagdag naman na taya. "I'll call.Let's see what you've got,"mapanghamon niyang turan.

With a flick of wrist, siniwalat ko ang mga baraha. It's a royal flush. Nanlaki ang mga mata niya.Suminghap ang ibang kalaban namin. Napa-oh na lamang si Paolo. Tiyak proud sa akin. Ano pa ba ang makakatalo sa baraha ko?

"Nasaan si Lucky girl? Magmamayabang ka pa ba? I win, Mr. Kristoff Hertz." Kinindatan ko siya.

Nagsimula ang bulungan ng mga tao sa paligid.

"No way! Naka-hit siya ng royal flush?"

"That's incredible!"

"It's the luckiest night of my dear friend after those sleepless nights of bad luck,"tumatawang anas ni Paolo.

Ngumisi ako.Inipon ko lahat ng napanalunan. "It's not about luck. You should have the skill and best strategy to win it. I'm sorry for the loss,"paalala ko sa kanya. Nagboses bata pa ako para asarin siya.

"I demand rematch!"bulyaw niya nang sinalapak ang hawak na baraha. Tumayo siya at sinuntok niya ang lamesa. Nanginginig ng mga kamao niya sa galit, ramdam ko ang tensyon sa bawat kilos niya.

I tilted my head. Nangalumbaba sa harap ng premyo ko. "Para ano? Mangdaya? Just accept it, I won your penthouse and roll-royce phantom. May panregalo naman ako kay Phoenix."

"Fuck this! I should've known fucking better than to play against you. You son of a bitch think you're so clever, but this isn't fucking over! You asshole. I'll come back!"pagmumura niya bago kami iniwan.

Na-a-amused akong pinanood siyang padaskol na lumabas. Hindi niya mabalanse ang mabigat na katawan kaya parang pilay na naglakad.

Umiiling akong binalik ang atensyon sa iba. Naiwan kaming pito rito kasi sumunod iyong mga bagong kasamahan niya. Mapaghamon kong tinignan ang lahat. Hindi pa malalim ang gabi. Ang totoo, nabitin ako sa laban kanina. Gusto ko pang talunin ang pinanalunan ko kanina.

Umuo kaagad sila. Nakangisi akong nilatag ang mga baraha. Akma akong hugutin ang baraha nang biglang bumukas ang pinto. Napatingin kaming lahat. Pribadong lugar ito kaya napkapagtataka kung may papasok na walang paalam.