KADENANG PAPEL

Elaidia "Mom, Dad? Pinatawag niyo raw ho ako?"Humalik ako sa pisngi nila at umupo sa kaharap nilang sofa. I don't know, what's going on. But, I think there's a bad news that they want to say? Or anything? Base on their face it's unexplained. They looked doleful.What's going on?"A-Anak, s-sorry," panimula ni mommy. Nakayuko lang ito at medyo balisa dahil sa galaw ng kaniyang mga daliri. "Sorry Elaidia, anak." I stunned when she start to sob.I chuckled. "Mom? Just tell me what is happening. May pupuntahan pa ako," simpleng sabi ko."Eda, ako na lang ang magsasabi," sabat ni daddy. Tumikhim ito at umupo ng maayos. Seryosong tumingin sa akin si daddy. "Ihanda mo

Elaidia Napadilat ako nang biglang tumama sa mukha ko ang sikat ng araw. Pupungas-pungas akong bumangon. Pagtingin ko sa side table, napataas ako ng kilay nang makitang 9a.m na ng umaga. Seryoso? Gano'n ako katagal nakatulog? 'Di ko rin namalayan na nakatulog ako.  Tiningnan ko ang cellphone ko at nakitang may message si Xaito. Agad-agad ko itong binasa. From: Xaito Goodmorning beautiful. Simpleng text pero nakakakilig. Isurprise ko kaya siya? Hehe. I'm sure tulog na naman 'yon. PAGKABABA ko, nadatnan kong kumakain si mommy sa dining. Nilapitan ko it

Elaidia's POV Naalimpungatan ako nang may maamoy na kung ano. Amoy pagkain, sobrang bango. Bigla tuloy kumulo tiyan ko. Gutom na ako. Dahan-dahan akong umupo at humawak sa ulo. Medyo masakit pa at nahihilo pa ako ng kaunti. "Gising ka na pala." Napatingin ako nang may biglang magsalita. Si Xaito nasa labas ng pinto. "D'yan ka lang. Ipaghahanda kita ng pagkain mo," dugtong niya pa. Umalis din siya agad. Hindi naman nagtagal ay bumalik na siya. Bitbit ang isang tray. Inilapag niya muna ito sa side table at inayos ang maliit na lamesa para ro'n ilagay ang pagkain. Adobong baboy at kanin. Lalo akong nakaramdam ng gutom. "Mainit ka pa ba?" Hinipo niya ang noo ko at leeg para ma

ElaidiaNagpaalam na ako kay Mommy na babalik na kina Xaito. Mahirap na baka maabutan pa ako ni Dad. Siguradong mag-aaway na naman kami no'n."Are you sure? Babalik ka pa sakanila?" malungkot na tanong ni Mommy."Yes po Mommy. Ayoko pong maabutan ni Dad dito.""Don't mind him. Ako ang bahala sayo. Please, don't leave anak," mangiyak-ngiyak na sabi ni Mom."Mom, don't worry po. Babalik po ako kapag maayos na. Ayoko rin po na mag-away kayo dahil sa akin," sabi ko at tumayo na. "Kaya ko po maghintay kung kailan mawawala ang galit ni Dad." Nginitian ko si Mom at siya naman ay alinlangang umiling."Eladia...""Mom, I will be fine po. Don't worry about me. You know Xaito, 'di po niya ako pababayaan," sabi ko at niyakap si Mom.Labag man din sa loob ko ang umalis, ginawa ko pa rin. Hindi ko na tiningnan si Mom. Baka kasi 'di ko na kayanin lalo na kapag nakikita ko siyang malungkot.Hindi muna ako dumeretso kin

Elaidia's POV"Nakakahiya naman kay Xaito," biglang sabi ni Mommy. "Pagtapos ng nangyari, nagawa niya pa rin 'to.""Aba'y dapat lang na tumulong siya. Matagal siyang nakinabang sa anak mo," biglang sabat ni Dad."Ano kamo Chris? Why are you like that? Bakit ganiyan ka makapagsalita?""Dahil kahit kailan, hinding-hindi mawawala ang galit ko r'yan sa anak mo!""Ano bang ginawa ng anak ko? 'Di mo ba maintindihan na kailangan din ng desisyon niya? Sarili mo lang ang iniisip mo!""Pamilya natin ang iniisip ko Edalyn! Para sa atin! Ngayon? Saan na tayo pupulutin?""Mom, Dad? Tama na po. 'Wag na po kayo mag-away," awat ko sakanila. "Mag-usap po tayo ng mahinahon. 'Di rin po mabuti sa inyo ang magalit ng sobra." Sinamaan lang ako ng tingin ni Dad. "Mom?" Ngumiti naman siya sa akin.Makalipas ang tatlong araw, gano'n pa rin ang sitwasyon namin. Laging wala si Dad. Inaasikaso lagi ang business niya. Kahit malabo na 'tong umangat pinipilit niya pa rin. Uuwi siya ng galit at mag-aaway sila ni Mom.