HUSBAND OF A SPOILED BRAT BILLIONAIRE

PAGKAGISING ko, wala na sa loob ng kuwarto namin si Ohani kaya agad akong napabangon.Himala! First time nangyari 'to na hindi ko siya naabutan na tulog. Ako kasi lagi ang nagigising ng maaga dahil morning person ako at siya naman ay hindi. Kaya malaking himala talaga na maaga siyang nagising ngayon umaga.Naghilamos muna ako ng mukha ko bago ako nagbihis ng pang-jogging outfit at saka sinimulan ko nang mag-jogging sa labas.Pagkatapos kong mag-jogging ay dumiritso na ako sa loob ng dining area upang makapag-agahan na. Pasimple naman akong lumilingon sa paligid. Nagbabakasakali na makita ko si Ohani pero wala akong nakikitang Ohani rito.Saan naman kaya nagpunta 'yon?Pagkatapos kong ligpitin ang pinagkainan ko ay dumiritso na ako sa kuwarto upang makaligo na. Marami naman kaming maids dito, pero ayoko na i-utos pa sa kanila ang mga bagay na kaya ko naman na gawin. Simpleng pagliligpit lang naman ng pinagkainan ang gagawin ko. Sobrang maliit na bagay lang.Simpleng white shirt at blac

“I like Chichay... I thought I was going to get mad at her but she's nice naman pala.” aniya habang nagtutupi ito ng mga damit namin. Simula kasi ngayon ay hindi ko lang siya tuturuan na magtipid ng pera kundi ang gumawa rin ng mga gawaing bahay. Just in case rin na kapag mag-isa lang siya ay kaya na niya ang sarili niya. Mabilis kasi siyang magalit at kunti lang ang pasensya ng babaeng 'to. “Hindi ka ba nagtataka kanina? Ni-hindi nga niya sinagot ang tanong ko at nong nagalit ka na, maya-maya ay bigla nalang siyang aalis?” “Bakit ganyan ka mag-isip sa kanya? Sino ba sa ating dalawa ang kababata niya? 'Di ba ikaw? So, ikaw dapat ang mas nakakaintindi sa kanya because you already know her.... At saka buntis pa yung tao.” mahabang wika niya. “Hindi naman talaga kami ganoon ka close dati... Oo, magkababata kami, pero bihira ko na siyang makita noong nagdalaga na siya, dahil pabalik-balik siya rito sa maynila,” saad ko naman. “But still, naging close pa rin naman kayo... What if kail

HALOS mabingi na kaming dalawa ni Ohani rito sa loob ng kubo sa sobrang lakas ng tugtog nila. Nasa sahig ako nakatulala ngayon, at si Ohani naman ay nasa kama nakahiga habang nakatakip ang kaniyang dalawang kamay sa kaniyang mga tainga.Mukhang wala kaming choice kundi ang maki-celebrate na rin sa kanila ngayong gabi. Nabalik naman ako sa ulirat nang bigla nalang tumayo si Ohani.“Ugh! I can't take it anymore. Let's join them nalang.” saad niya at isinuot na ang kaniyang tsinelas na binili ko kanina lang.Dali-dali naman akong tumayo at sumunod dito palabas.“Sandali, hintayin mo 'ko.” saad ko habang inaayos ko pa ang isang tsinelas ko.Huminto naman ito at inantay nga ako. At nang makarating na kami sa dulo, doon lang namin napagtanto na andami palang tao rito. May nagsasayawan, nag-iinuman, at yung iba naman ay nakaupo lang sa may gilid. Uupo na sana kami sa may gilid ng biglang may tumawag sa pangalan ni Ohani.“Hani... Hani...”Sino pa nga ba? Edi si Rael na naman.Nagkunwari nama

NGAYON ay kausap na ni Ate Beka si Auntie Olla.Iyong tungkol naman sa nangyari kanina ay wala rin akong kahit isang ideya, kung bakit iyon pa ang napiling itanong sa akin ni Ohani. At hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasagot ang tanong niya dahil nagkunwari akong tulog kanina, at hanggang sa makatulog na talaga ako.Si Ohani ay nasa kusina ngayon tumutulong kay Ate Beka magluto nang hapunan. At ako naman, kinakabit ko ang malaking ceiling fan sa taas.Pagkatapos kong ikabit ang ceiling fan sa taas ay nag-isip muna ako ng ibang gagawin, at iyon ay ang pag-aayos ng mga gamit ko sa aparador. Parang hindi ko ata kaya ngayon na lumabas nang kuwartong ito.Nataranta naman ako nang biglang bumukas ang pintuan. Hindi ko na napansin na nahulog na pala yung mga damit ko.“Ayos ka lang ba, Rufus? Pasensya ka na, nagulat ba kita?” agad na tanong ni Ate Beka.Akala ko si Ohani ang nagbukas ng pinto.“A-Ayos lang po.” sagot ko at dinampot ko na isa-isa yung mga damit ko na nahulog kanina.“Tig

SINUNDO kami ng family driver nila Ohani na galing sa states.Mukhang pinabalik na ni Auntie Olla yung mga trusted old family drivers nila sa states, at hanggang ngayon ay wala kaming imikan ni Ohani sa biyahe hanggang sa makarating kami sa mansyon.Hindi ko alam kung bakit siya nagkakaganyan ngayon. Hindi na tuloy kami nakapagpaalam ng maayos kina Ate Beka at Mama Mia dahil sa pagmamadali niya.Pagkapasok ko sa loob ng kuwarto naabutan ko roon si Ohani na nagsasalita mag-isa.“It’s nice to be back!” sabi niya at nagpaikot-ikot ito sa loob ng kuwarto namin.Habang umiikot ito bigla naman itong natisod. Mabuti nalang at nasalo ko kaagad ito. Nabitawan ko rin tuloy yung bag ko.“Dahan-dahan kasi.” sabi ko sa kanya.Nang tumingala ito ay nagtama ang aming mga tingin. Ilang beses itong kumurap-kurap bago dali-daling tumayo at iniwan ako roon sa loob ng kuwarto na mag-isa at tulala.“Ohani....” tawag ko sa kanya nang marinig kong tumigil ito sa may tapat ng pintuan.Hindi ito sumagot bagku