Kabanata 07

“MAMA MIA, andito na kami.” biglang sigaw ni Aleng Beka pagkapasok namin sa loob ng bahay nila.

“Kami? Sinong kasama mo?” tugon naman nang ina ni Aleng Beka mula sa loob ng kusina.

“Labas ka muna rito, ma. May unexpected bisita tayo, dali,” excited naman na sabi ni Aleng Beka. “Maupo muna kayo. Nagluluto pa kasi si Mama Mia.” dugtong naman nito.

Inilapag na rin namin ang mga gamit namin sa gilid. Maya-maya ay lumabas na rin ang ina ni Aleng Beka mula sa loob ng kusina. “Si Karding na naman 'yan, ano?” Bigla namang napalitan nang tuwa ang reaksyon ni Aleng Mia nang makita niya si Ohani.

Nilapitan naman agad nito si Ohani. “Ohani? Ikaw na ba iyan?.... Jusmiyo! Napakagandang bata.” namamanghang wika ni Aleng Mia habang sinusuri ang mukha at katawan ni Ohani.

Nang lingunin ako ni Ohani ay saka lamang ako napansin ni Aleng Mia.

“Ohhh.... Tisoy!” aniya. Nagtataka ko naman itong tiningnan.

Kilala niya ako? Hindi pa naman kami nagkita.

Ibinalik naman ni Aleng Mia ang atensyon kay Ohani.

“Huhulaan ko. Boyfriend mo itong si Tisoy, ano?” nakangiting saad ni Aleng Mia.

Umiling naman si Ohani. “Hindi po.”

“Talaga? Akala ko rin kanina na boyfriend mo siya,” pagsingit naman ni Aleng Beka at saka umakbay sa kaniyang ina. Seryoso naman silang dalawa na nakatingin sa amin ni Ohani.

Nagkatinginan rin kami ni Ohani. Lumapit naman sa akin si Ohani at saka humawak sa braso ko. “He's my husband po.” aniya.

Pati ako ay nagulat din sa sinabi niya. Kaya hindi ako makapagsalita kanina ay dahil hinihintay ko lang siyang ipakilala ako, dahil baka hindi pa rin siya komportable na ipakilala ako bilang asawa niya. Mahirap na. Ayoko siyang pangunahan.

“Seryoso?” sabay na bigkas nilang dalawa. Bakas pa rin sa mga mukha nilang ang pagkagulat.

“Yes po,” sagot naman ni Ohani at pagkatapos ay may kinalkal ito sa loob nang mini shoulder bag niya na LV.

Inilabas naman niya ang wedding ring namin, at ito'y kaniyang isinuot sa kaniyang daliri. Pagkatapos ipinagdikit naman niya ang kamay naming dalawa at saka ipinakita sa kanila ang suot namin na wedding ring.

Napakurap-kurap naman silang dalawa.

“Kailan pa kayo ikinasal? Bakit wala man lang kaming nabalitaan na ikinasal ka na pala, Ohani?” tanong naman ni Aleng Beka.

“Uhm... Ako nga po pala si Rufus at last year lang po kami ikinasal ni Ohani. Actually, it's a secret wedding po. At... iyon po kasi ang huling kahilingan ng Daddy niya bago po ito mamaalam.” sagot ko.

Natahimik naman silang dalawa at napatango nalang.

Lumapit naman si Aleng Mia kay Ohani at saka niyakap niya ito.

“Pasensya ka na at hindi kami nakadalaw man lang noong nakaburol pa ang Daddy mo.... Parang anak na rin ang turing ko kay Sheldon, kahit hindi kami nagtagal ng Grandpa mo,” mahabang saad ni Aleng Mia habang tinatapik ang balikat ni Ohani.

Nagulat naman ako ng biglang humikbi si Ohani habang nakayakap na rin ito kay Aleng Mia. Mga tatlong linggo pagkatapos ng libing ng ama ni Ohani ay hindi ko na ito nakitang umiiyak. Ngayon ko nalang ulit siya narinig at nakitang umiyak.

Nabaling naman ang atensyon namin ni Aleng Beka nang biglang mag-ring ang phone na nasa ibabaw ng mesa. Kaagad naman nitong kinuha at sinagot ang tawag.

“Pupunta nga si Mama Mia, riyan.... Ako? Hindi ako interesado, Aleng Myrna. Si Mama Mia nalang ho.” malumanay na saad naman ni Aleng Beka sa kaniyang katawag sa kabilang linya, bago niya ibinalik ang phone sa ibabaw ng mesa.

Bumitaw naman sa pagkakayakap si Ohani kay Aleng Mia. “Sorry po.” wika niya.

“Ayos lang 'yon. Maiwan ko muna kayong dalawa kay Ate Beka ninyo ha? May pupuntahan pa kasi akong birthday party.” saad naman ni Aleng Mia bago ito umakyat sa second floor.

“Uhm.... Maiwan ko muna kayong dalawa rito ha, magbibihis lang muna ako sa taas.” paalam naman ni Aleng Beka. Sumunod naman ito sa kaniyang ina sa second floor.

Naiwan naman kami ni Ohani sa sala. Uupo na sana ako sa sofa nang biglang humikbi na naman si Ohani kaya nilapitan ko na ito.

Sinapo ko naman ang mukha nito. Mabilis na nagsipatakan ang mga luha niya sa kaniyang mga pisngi nang magtama ang aming mga tingin.

“I-I'm tired of pretending.... I-I am not really o-okay, Rufus.” umiiling-iling na sabi nito habang patuloy pa rin sa pagbagsak ang kaniyang mga luha.

Niyakap ko naman ito pagkatapos kong punasan ang mga luha sa kaniyang mga pisngi.

“I understand you. Iiyak mo lang. At kapag ready ka nang mag-open up sa akin, sabihin mo lang. Handa akong pakinggan ka.” saad ko rito habang tinatapik ko ng mahina ang likod nito.

“Don't leave me, Rufus. I-I'm sorry if I didn't introduce you to, Rael, that you're my husband.” aniya.

“Ayos lang 'yon. Hindi naman gano'n ka big deal sa akin 'yon. Naging kapatid din naman kita.” Natawa naman ito sa sinabi ko.

“A-About kanina? I'm sorry too. Nadala lang ako ng emosyon ko kanina kaya ko nasabi ang mga salitang 'yon.... I'm really really sorry. I can't control my mouth every time na mas nangingibabaw yung emotions ko. I'm sorry.” mahabang saad niya at saka yumakap ito pabalik.

Isang malaking buntong-hininga naman ang pinakawalan ko.

“Ang sweet niyo naman.” biglang sabi ni Aleng Beka mula sa aking likuran.

Napabitiw naman agad kami ni Ohani.

“Ay! Sorry, dapat pala hindi nalang ako nagsalita.” Napakamot naman sa kanyang ulo si Aleng Beka.

“A-Ayos lang po.” sabi ko at nag-iwas ng tingin.

Natawa naman ito ng bahagya. “Anyway, you can call me, Ate Beka. At kay Mama naman ay Mama Mia rin. Mas sanay kasi si Mama sa gano'n. Ayaw niya na tinatawag siyang 'Lola'.” natatawang sabi ni Aleng Beka. Ay, Ate Beka na pala! Masyado kasi akong nasanay sa 'Ale'.

Ilang segundo lang ang lumipas ay bumaba na rin si Mama Mia. Naka-dress ito na kulay puti with sandals na kulay puti rin.

“O, 'di ba hindi halatang sixty six years old na ang Mama Mia ko?”

Napanganga naman si Ohani sa kaniyang narinig. Maski ako rin ay nagulat. Napakaganda pa rin nito. Hindi halatang sixty six years old na si Mama Mia.

Umikot naman si Mama Mia para ipakita sa amin ang kaniyang suot. “Bagay ba sa akin, mga anak?” tanong nito.

Tumango naman ako.

“It suits you po, Mama Mia.” saad naman ni Ohani.

“Ay bet ko 'yan. From now on, call me Mama Mia na okay, Ohani?” nakangiting tumango naman si Ohani sa itinanong nito. “Ikaw din, Rukus, okay?” tanong din nito sa akin.

“Mama, Rufus hindi Rukus!” singit naman agad ni Ate Beka.

Napangiti naman ako.

“Ay, Rufus ba? Pasensya ka na ha? Minsan humihina yung pandinig ko.” natatawang sabi niya.

“Ayos lang po.” sagot ko naman.

“O siya sige, mauna na ako sa inyo. Babush mga anak ko!” Kumaway pa ito bago rumampa palabas ng bahay nila.

Nagulat naman kami ng bigla itong bumalik sa loob ng bahay. Nakalimutan niya raw palang b****o sa aming tatlo. Pagkatapos nitong b****o ay umalis na talaga ito ng tuluyan.

“Pagpasensyahan niyo na yung Mama Mia ko ha? Gano'n talaga 'yon.” saad naman ni Ate Beka.

“She's cute pa rin po.” saad rin ni Ohani.

Napangiti naman si Ate Beka sa sinabi nito.

“Uhm... Ilang araw or weeks nga pala kayong mananatili rito?” tanong nito.

“Uhm.... Sa totoo lang, Ate Beka, hindi pa namin alam.” saad ko.

Tumango-tango naman ito. “Naku. Ayos lang iyon. Mabuti na rin 'yon at para may kasama ako rito sa bahay sa tuwing aalis si Mama Mia,” tugon naman nito.

“Kakausapin daw naman po kayo ni Auntie Olla, mamaya.” sabi ko.

Natuwa naman ito sa kaniyang narinig.

“Mabuti naman kung gano'n. Matagal ko na rin kasi siyang hindi nakakausap.... Uhm... Ayos lang ba sa inyo kung dito kayo matutulog sa ibaba? Dalawa lang kasi yung kuwarto namin sa taas at itong kuwarto lang sa ibaba yung available. Hindi naman kasi kayo nagsabi na pupunta kayo rito. Sana nalinis ko man lang yung kuwarto ko sa taas para roon muna kayo.” aniya.

“Ayos lang po, Ate Beka. Kami nalang po rito sa ibaba at saka nakakahiya naman po kung kayo pa ang mag-a-adjust. Okay na po kami rito sa baba.” saad ko.

Napatingin naman ako kay Ohani nang tumingin din sa kanya si Ate Beka.

“Don't worry about me, Ate Beka.” agad naman na sabi ni Ohani.

“Pasensya ka na talaga, Hani. Uhm.... wala rin kasi kaming aircon dito, electric fan lang at saka ceiling fan.” nahihiyang sabi ni Ate Beka kay Ohani.

Napatingin naman sa akin si Ohani. Ngumiti nalang ako, pinipigilan kong 'wag matawa dahil iyon talaga ang una niyang iniisip sa tuwing hindi siya sa mansyon matutulog.

“It's okay po. Masasanay din po ako.” saad naman ni Ohani.

“Huwag kang mag-alala, Ate Beka. Ako na ang bahala sa kanya. At kapag nagreklamo pa ito, sa labas ko nalang siya patutulugin. Libre aircon na rin 'yon.” sabi ko.

Tiningnan naman ako nito nang masama. Natawa nalang sa amin si Ate Beka.

“Tara ipasok niyo na rito yung mga gamit ninyo. Malinis naman itong kuwarto na 'to sa ibaba, dahil nililinisan ko naman ito tuwing sabado or linggo kasi rito natutulog ang pamangkin ko kapag nasa mood siya.” paliwanag na saad ni Ate Beka.

Isinukbit ko na ang bag ko sa balikat at kinuha ko na rin ang malaking maleta ni Ohani. Nahirapan pa kaming ipasok ito sa loob pero kalaunan ay nagkasya na rin ito.

“Oh my goodness. I really really like pink!” namamanghang wika ni Ohani habang pinagmamasdan ang loob ng kuwarto.

Natawa naman si Ate Beka sa inasal niya.

Nilapitan naman ako ni Ate Beka. “Ayos lang ba sa 'yo, Rufus, na pink lahat ng nasa loob ng kuwarto?” mahinang saad ni Ate Beka sa akin.

“Ayos lang po. Mukhang natutuwa naman iyong isa. Wala po akong choice.” pagtukoy ko kay Ohani sa mahinang boses.

Natawa naman ulit si Ate Beka. Nilapitan naman nito si Ohani at nag-usap muna sila saglit bago ito magpaalam at saka umalis sa loob ng kuwarto.

Ngayon, kaming dalawa nalang ni Ohani ang natira sa loob ng kuwarto. Hindi naman gano'n ka liit yung kuwarto, at yung kama rito ay malaki naman ito para sa akin, ewan ko lang kay Ohani.

Pinagmamasdan ko naman ito habang nag-aayos ito ng mga gamit niya. Nagpaalam na rin ito kay Ate Beka kung ayos lang na gamitin niya ang aparador at pinayagan naman siya nito.

Dahil wala naman akong ginagawa rito sa loob, nahiga nalang muna ako roon sa kama.

“Dating gawi ulit. Dito ka sa kama, at dito ako sa sahig.” saad ko habang nakatitig sa kisame ng kuwarto.

Ang akala ko ay papayag ito ngunit iba ang kaniyang sinabi.

“Malaki naman ang kama, kasya naman tayong dalawa riyan.” rinig kong sabi nito sa mahinang boses niya.

Napaayos naman ako nang upo. “A-Anong sabi mo? Paki-ulit nga, hindi ko masyadong narinig,” pagsisinungaling ko.

“I said, we can share in the bed. You don't have to sleep on the floor.” pag-uulit niya habang patuloy pa rin sa pag-aayos ng mga kagamitan niya.

Hindi naman ako makapaniwala sa narinig ko mula sa kanya.

“Sigurado ka ba?” paniniguradong tanong ko rito.

“Of course. You don't do anything to me naman, 'di ba?” tanong nito.

“Oo naman” sagot ko.

“Then, good.” aniya.

Napabalik naman ako sa pagkakahiga bago ko ipinikit ang mga mata ko.

Maya-maya ay naramdaman kong lumubog ang kama sa tabi ko dahilan para maidilat ko ang mga mata ko, at pagtingin ko si Ohani pala. Nakahiga na rin ito sa tabi ko.

“Why are you looking at me?” tanong nito habang nakatitig lang ito sa kisame.

Hindi naman ako nakasagot at saka tumitig na rin ako sa kisame.

“Aren't you going to arrange your clothes? May space pa naman roon sa closet.” saad niya.

“Ma-mamaya nalang siguro,” sagot ko at tumingin sa kanya.

“Okay...” aniya at tumingin rin ito sa akin.

Nagkatitigan naman kaming dalawa. Sa huli ay nag-iwas din ako nang tingin.

“Rufus,” tawag nito sa pangalan ko dahilan para mapalingon ako sa kanya. “Hindi mo ba talaga ako nagustuhan?” dagdag pa niya.

Nagulat naman ako sa itinanong nito. Hindi ko alam kung anong isasagot ko.