sorry medyo matagal yung update ng chapters, busy kasi and minsan walang load hehe, thank you sa pagbabasa! 😊😙
“RUFUS, GET UP!” biglang sigaw ni Ohani sa may bandang tenga ko kaya dali-dali akong napabangon.Dahil sa pagmamadali kong bumangon natamaan ko tuloy iyong noo niya.Umatras tuloy bigla yung antok ko, napalitan nang sakit.“Ouch!” daing niya at saka sinapak ako nito sa braso.“Bakit ka kasi sumisigaw sa may tenga ko?” reklamo ko habang hinihilot ko ang noo ko.Nilingon ko naman ito nang hindi ito magsalita. Nakayuko lang ito habang nakahawak sa kanyang noo.“Sandali, ikukuha kita ng ice.” sabi ko at saka bumangon na ako mula sa kama.Pagkababa ko ng hagdanan dumiretso agad ako sa kusina at doon nalang ako naghilamos ng mukha ko, at pagkatapos kinuha ko na iyong ice pack na nakalagay sa ibabaw ng ref at nilagyan ko na ito ng ice cube mula sa loob ng freezer.Dinampian ko muna ang noo ko upang hindi ito mamaga hanggang sa makapasok ako ng kuwarto.Nilapitan ko na si Ohani nang makita kong nakaupo pa rin ito roon sa kama habang nakahawak ito sa kanyang ulo.“Ayos ka lang? Ipatong mo ito
UMUWI agad kami pagkatapos ng shoot ni Ohani sa Lex Resort.“Sumabay ulit kayo sa amin ha, para mas masaya.. babush!” saad ni Madam Meran.“Sige po. Bye.” sagot naman ni Ohani habang kumakaway sa kanila. Kumaway rin pabalik yung mga staff pati na rin si Madam Meran. Kumaway nalang din ako. “Bye, ma'am Ohani. Bye, sir Rufus.” paalam ng mga staff sa Elites sa 'min.Pagkatapos isinarado na ng isang staff yung pinto ng van.“Ako na ang magdadala ng maleta mo.” saad ko at kinuha ko na mula sa kanyang kamay ang hawakan ng kanyang maleta.Habang naglalakad kami sa hallway biglang nagsalita si Ohani. “I felt guilty.” aniya.Napatingin naman ako sa kanya.Guilty saan? Sa nangyari kaya sa amin sa Lex Resort? Pero bakit naman siya magi-guilty e nagkiss lang naman kami?“Saan?” tanong ko rito.“Hindi "saan" kundi "kanino".... Guilty ako dahil kahit na alam kong responsibilidad ko na ngayon ang kompanya namin dahil ako lang naman ang nag-iisang anak ni Dad, pinayagan pa rin ako ni Auntie Olla na t
NAGMAMADALI ako ngayon dahil nagtext sa akin si Auntie Olla na kailangan n'ya ng tulong ko sa kompanya ngayon dahil may gusot daw na kailangan na ayusin.Saktong paglabas ko nang mansyon naabutan ko si Ohani na papalapit sa akin. Kakatapos niya lang atang mag-jogging.“Where are you going?” bungad na tanong niya. Tagaktak ang mga pawis niya sa kanyang mukha.“Pinapapunta ako ni Auntie Olla sa kompanya dahil may gusot daw na kailangan ayusin ngayon doon.” sabi ko.“Don't forget our dinner tonight, okay?” tanong niya.Tumango naman ako, at tinalikuran ko na s'ya.Napatigil naman ako bigla sa aking paglalakad nang bigla akong hinarangan ni Ohani sa unahan.“Bakit? May sasabihin ka pa ba?” tanong ko.“May nakalimutan ka, Rufus.” sabi niya.Huh? Ano naman iyong nakalimutan ko?Ipinakita ko naman sa kanya ang susi ng kotse na hawak ko.“Walq naman akong nakalimutan.” sabi ko sa kanya.“Not that.” sabi niya.Eh, ano?Napatingin naman ako sa aking relo.“Babalikan ko nalang mamaya yung nakali
Rufus POV: NAGTUNGO ako sa mini bar counter na nasa gilid ng event. Agad akong humingi ng margarita sa bartender at mabilis itong nilagok sa sandaling ipinatong niya iyon sa ibabaw ng counter. O-order pa sana akong muli nang may lalaking lumapit sa gilid ko at saka inalok ang kaniyang kamay sa babaeng katabi ko. “Puwede ba kitang isayaw?” kaagad na tanong ng lalaki. “Go away,” walang ganang tugon nito sa lalaki. Mas lalo lang nainis ang katabi ko ng hawakan ng lalaki ang kaniyang kamay na kaagad rin niyang nabawi. “You are hitting on my wife, mister,” matigas na Ingles ko habang nakatuon lang ang atensiyon ko sa babaeng kaharap ko ngayon. “Kung gusto mo pang mabuhay, umalis ka sa harapan ng asawa ko ngayon din!” Dali-dali naman na umalis ang lalaki. Pagkalingon ko sa babaeng kaharap ko ngayon ay inirapan lang ako nito. Ano na naman ba ang problema niya? Tinotoyo na naman ba siya?... Mga babae nga naman. Nang tumayo ito ay tumayo na rin ako. “Don't follow me.” nakabu
PAGKAGISING ko, wala na sa loob ng kuwarto namin si Ohani kaya agad akong napabangon.Himala! First time nangyari 'to na hindi ko siya naabutan na tulog. Ako kasi lagi ang nagigising ng maaga dahil morning person ako at siya naman ay hindi. Kaya malaking himala talaga na maaga siyang nagising ngayon umaga.Naghilamos muna ako ng mukha ko bago ako nagbihis ng pang-jogging outfit at saka sinimulan ko nang mag-jogging sa labas.Pagkatapos kong mag-jogging ay dumiritso na ako sa loob ng dining area upang makapag-agahan na. Pasimple naman akong lumilingon sa paligid. Nagbabakasakali na makita ko si Ohani pero wala akong nakikitang Ohani rito.Saan naman kaya nagpunta 'yon?Pagkatapos kong ligpitin ang pinagkainan ko ay dumiritso na ako sa kuwarto upang makaligo na. Marami naman kaming maids dito, pero ayoko na i-utos pa sa kanila ang mga bagay na kaya ko naman na gawin. Simpleng pagliligpit lang naman ng pinagkainan ang gagawin ko. Sobrang maliit na bagay lang.Simpleng white shirt at blac
“KUMUSTA kagabi?” biglang tanong ni Auntie Olla na nakangiti. Niyaya kasi ako nitong magkape sa labas ng mansyon.Nagtataka ko naman itong tiningnan. “Po?.. Ano po ang ibig ninyong sabihin?”Pabiro naman ako nitong sinapak sa kanang braso ko. “Alam mo na 'yon. Naku! Normal lang naman 'yan sa mag-asawa. Ano, okay na ba kayo ngayon ng pamangkin ko? Na-settle na ba kagabi?”Umiling naman ako. Kasi totoo naman na hindi pa kami okay, kasi sinubukan ko itong kausapin kagabi pero mukhang nagtulog-tulugan lang ito. Kaya hinayaan ko nalang. Nasanay na rin naman ako sa ganyang ugali niya, dahil kinabukasan naman o sa susunod na araw ay ito na ang nagkukusang kausapin ako.“Ano? Hindi pa rin kayo okay hanggang ngayon?” dismayadong tanong ni Auntie Olla.“Ganyan po talaga siya. Magkukusa rin po siyang kausapin ako.” sabi ko bago humigop ng kape sa aking tasa.“Ano?! Paano naman kayo magkaka-baby niyan kung wala kang ginagawa?” mabilisang tanong ni Auntie Olla dahilan para maubo ako sa kapeng inii
“I like Chichay... I thought I was going to get mad at her but she's nice naman pala.” aniya habang nagtutupi ito ng mga damit namin. Simula kasi ngayon ay hindi ko lang siya tuturuan na magtipid ng pera kundi ang gumawa rin ng mga gawaing bahay. Just in case rin na kapag mag-isa lang siya ay kaya na niya ang sarili niya. Mabilis kasi siyang magalit at kunti lang ang pasensya ng babaeng 'to. “Hindi ka ba nagtataka kanina? Ni-hindi nga niya sinagot ang tanong ko at nong nagalit ka na, maya-maya ay bigla nalang siyang aalis?” “Bakit ganyan ka mag-isip sa kanya? Sino ba sa ating dalawa ang kababata niya? 'Di ba ikaw? So, ikaw dapat ang mas nakakaintindi sa kanya because you already know her.... At saka buntis pa yung tao.” mahabang wika niya. “Hindi naman talaga kami ganoon ka close dati... Oo, magkababata kami, pero bihira ko na siyang makita noong nagdalaga na siya, dahil pabalik-balik siya rito sa maynila,” saad ko naman. “But still, naging close pa rin naman kayo... What if kail
“MAAM, SIR, gumising na po kayo,”Ang akala ko ay nananaginip lang ako. Nang maramdaman kong may tumatapik sa akin ay agad akong nagmulat ng mga mata ko. Pagtingin ko sa tabi ko ay mahimbing pa rin ang tulog ni Ohani.“Mabuti naman at nagising na kayo, sir. Babalik na po kasi kami ngayon sa terminal, kapag naibalik na yung gulong. Pasensya na po at kailangan niyo na pong bumaba.” Nabaling naman ang tingin ko kay manong nang magsalita ito.“Pasensya na rin po, manong.” sabi ko at ginising ko na rin si Ohani.Nang magmulat ito ng kaniyang mga mata ay bakas sa kanyang mukha ang inis. “Rufus, don't disturb me.” aniya at muli niyang ipinikit ang kaniyang mga mata.“Nasa bus tayo, Ohani. Wala tayo sa mansyon.” wika ko na nakapagmulat nang kaniyang mga mata.Agad naman itong napabangon. Napahawak pa ito sa kaniyang ulo. “What?! It's not a dream?!” Umiling naman ako sa kanya.“Pasensya na po, ma'am. Kailangan niyo na po talagang bumaba ngayon.” saad naman ni manong.“Tara na,” sabi ko at hini