เรื่องราวระหว่าง พี่สาว และ น้องชายข้างบ้าน ที่มีโอกาสได้กลับมาใกล้ชิดกันอีกครั้ง
View MoreCRUSH ON YOUCHAPTER 5 ตกเย็น หลังจากเมื่อเช้าทำอาหารให้ไทกินเสร็จ เด็กนั่นก็ไม่ได้มาก่อกวนอะไรกลับเข้าบ้านไปเงียบเชียบเหมือนว่าจะไปนอน เพราะคืนนี้จะออกไปเที่ยวกับเพื่อน ส่วนฉันเองก็ทำกิจกรรมที่ตัวเองตั้งใจไว้จนเสร็จ แต่พอจะอาบน้ำเตรียมตัวนอนก็มีสายเรียกเข้าหน้าจอโชว์เบอร์ที่ระบุว่าเป็นแฟนของฉันเอง “อือ” ‘วันนี้เจ๊ว่างไหม?’ “ก็ว่างจนจะหมดวันแล้วเนี่ย” ฉันหัวเราะออกมาเบา ๆ ปลายสายเองก็หัวเราะเหมือนกัน ‘เพื่อนผมอยากเจอ ออกมาเที่ยวได้ไหม?’ “…” ฉันเม้มริมฝีปากคิดหนัก เพื่อนเขาก็คือแก๊งที่เที่ยว ๆ กันอยู่ทุกคืนนั่นไง ‘เจ๊ไม่เคยออกมาเที่ยวกับผมเลย ลองมาไหม?’ “แต่ว่าเจ๊…” ‘มาเถอะน่า… เปิดหูเปิดตา’ “พรุ่งนี้เจ๊ทำงานนะ” ‘อืม… เที่ยงคืนกลับก็ได้’ “เอาจริงเหรอ? เจ๊ไม่มีชุดแบบนั้นเลย” ฉันถอนหายใจเบา ๆ เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าการไปเที่ยวกลางคืนจะให้ใส่เสื้อผ้าเป็นแม่ชีแบบที่ฉันมีก็กระไรอยู่ ‘ไม่เป็นไรหรอกมาเถอะ ผมอยากเจอด้วย’ “…” ‘นะ ๆ ๆ ๆ ๆ’ “อือ จะ
CRUSH ON YOUCHAPTER 4 หลายวันต่อมา กิจวัตรประจำวันของฉันดำเนินไปอย่างปกติสุขที่สุด ช่วงนี้งานน้อยไม่ได้หนักหนาอะไรเหมือนเคย พอเลิกงานก็รอบาสมารับ ก็จะมีบ้างที่ไปกินข้าวดูหนังไม่ก็เดินเล่นกัน แต่ระยะหลังมานี้บาสก็ดูแปลกไปนิดหน่อย เจ้าตัวไม่ค่อยโทรมาตอนดึก ๆ ซึ่งปกติก็จะโทรมาบอกฝันดีบ้างอะไรบ้าง แต่หลายวันก็ไม่ได้โทรมา แต่เพราะฉันโตแล้วเลยไม่อยากจะไปเซ้าซี้อะไรให้มาก ก็แค่อยากทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่นั่นแหละจะได้ไม่น่ารำคาญ… แต่วันนี้แปลกกว่าทุกวันก็ตรงที่ฉันนั่งรอบาสมาร่วมสองชั่วโมงแล้ว แต่เจ้าตัวก็ยังไม่มา โทรไปก็ไม่รับสาย ทักแชตไปก็ไม่ตอบ และเพราะเหตุการณ์นี้มันไม่เคยเกิดขึ้นทำให้ฉันเลือกที่จะนั่งรอ รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มา สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจว่าควรจะกลับเอง แต่ปัญหาก็คือออฟฟิศฉันมันอยู่ลึกเข้ามาในซอยเปลี่ยวเพราะทำเกี่ยวกับโลจิสติกส์ การมีรถคอนเทนเนอร์เลยต้องเลือกทำเลที่ห่างไกลจากผู้คนไม่น้อย และปกติฉันก็ไม่มีปัญหาเรื่องที่จะกลับบ้านเลย แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะมี… อย่างที่ไทบอกนั่นแหละ ว่าแถวนี้กระทั่งดีลิเวอรียังแทบไม่รับงานเลยถ้ามัน
CRUSH ON YOUCHAPTER 3วันต่อมา ฉันตื่นแต่เช้าเพราะต้องมาให้อาหารจัมโบ้ที่บ้านข้าง ๆ และดูเหมือนว่าคุณป้าสมรกับคุณลุงรัตน์จะไม่อยู่กันอย่างที่ไทบอกจริง ๆ ถุงกอล์ฟที่มักจะเห็นวางอยู่ตรงประตูทางเข้าบ้านเป็นประจำหายไป เดาว่าพวกท่านคงจะพากันไปเที่ยวสองคนเหมือนอย่างเคย ระหว่างที่ฉันกำลังเก็บกวาดหน้าบ้านพวกท่านที่ตอนนี้มีใบไม้จากต้นมะม่วงร่วงกราวอยู่เต็มพื้นคอนกรีต ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูบ้าน หันไปมองก็พบว่าตอนนี้ไทตื่นแล้ว สภาพหัวยุ่งนิด ๆ เรือนผมสีดำชี้โด่ชี้เด่ไม่เป็นทรง นัยน์ตาหรี่มองมาเหมือนแสบตากับแสงสว่างจ้าในตอนเช้า ร่างสูงเดินออกมาหาพร้อมทั้งขมวดคิ้วมองเมื่อเห็นว่าฉันกำลังกวาดใบไม้ด้วยไม้กวาดทางมะพร้าวแบบมีด้าม ฉันทำเป็นไม่สนใจเรือนร่างโตเต็มวัยของน้องที่ตอนนี้ยิ่งเห็นก็ยิ่งคิดดีไม่ได้ โอเค… ฉันเวอร์จิ้นก็จริง แต่ก็ไม่ถึงขั้นอาโนเนะไม่รู้เรื่องใต้สะดืออะไรขนาดนั้นหรอก ยังไงก็อายุตั้งยี่สิบหกเข้าไปแล้ว “นาไม่ไปแต่งตัวอะ? จะไปแล้วเนี่ย” “ก็แต่งแล้วนี่ไง… ไทนั่นแหละทำไมไม่อาบน้ำอีก?” ฉันหยุดกวาดพื้นแล้วหันกลับไปมองสภาพเจ้าตัวในก
CRUSH ON YOUCHAPTER 2วันต่อมา เพราะเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้ฉันต้องเรียกช่างมาเปลี่ยนผ้าม่านแทบจะในทันทีที่สามารถเรียกได้ และในช่วงเที่ยงของวันผ้าม่านเก่าก็ถูกพับเก็บเรียบร้อย ห้องนอนฉันกลายเป็นผ้าม่านแบบทึบแสงแทน เมื่อก่อนเราสนิทกันก็จริง แต่ตอนนี้เรามีระยะห่างพอสมควร ทั้งฉันเองก็โตขึ้น ส่วนไทเองไม่ต้องพูดถึง เขาอยู่ในวัยที่กำลังกลัดมัน เรื่องผู้หญิงคงจะแพรวพราวน่าดู และยิ่งสายตารวมถึงรอยยิ้มที่เปลี่ยนไปทำให้ฉันต้องคิดใหม่ว่าไท… ไม่ใช่แค่น้องชายข้างบ้านอีกต่อไป เขาหล่อ สูง ดูดี เซ็กซ์แอปเพียลสูงขนาดนั้น… เทียบกับฉันที่แม้จะอายุมากกว่าแล้วมันคนละเรื่องกันเลย ฉันเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เคยมีแฟนแค่คนเดียว ซ้ำยังไม่เคยไปถึงขั้นนั้น แต่คงไม่ใช่กับไทหรอก… แค่มองก็รู้แล้วว่าน้องมันเป็นเสือผู้หญิง ไทดูแพรวพราวมากจริง ๆ วันนี้ก็เหมือนทุกวันฉันทำงานเสร็จก็นั่งรอบาสมารับหลังเลิกงาน เพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยเก่งเท่าไรฉันเลยได้งานง่าย ๆ ที่แม่กับพ่อฝากฝังกับคุณลุงไกรสรเพื่อนของพวกท่านเอาไว้ เรื่องงานเลยไม่ใช่อะไรที่น่าปวดหัวสักเท่าไรสำหรับคนที่ไม่ค่อยจะเก่งแบบฉ
CRUSH ON YOUCHAPTER 123.30 น. “พรุ่งนี้ผมไปรับเจ๊ที่ออฟฟิศนะ” “อือ” “แล้วเรา… ไปต่อกันดีไหม?” “…” ฉันรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องตอนที่โดนสายตาคาดหวังมองกันมาเหมือนทุก ๆ ครั้งที่พูดเรื่องทำนองนี้ ใบหน้าหล่อเหลาคมชัดไปทุกส่วนมองกันอยู่อึดใจก็หันกลับไปแล้วถอนหายใจเบา ๆ เครื่องปรับอากาศบนรถเย็นฉ่ำแต่ฉันกลับมีเหงื่อผุดซึมที่กรอบหน้าเพราะความประหม่า แต่เพราะไม่อยากให้บรรยากาศระหว่างเราอึดอัดมากไปกว่านี้ ฉันเลยจำใจต้องพูดอะไรบางอย่างออกไป “เจ๊ว่าเราไปดูหนังต่อก็ได้…” “อืม… โอเค…” คนข้าง ๆ หันมาฝืนยิ้มให้กันอีกครั้ง ยกมือขึ้นมาลูบผมฉันเบา ๆ ก่อนจะพยักพเยิดไปทางรั้วบ้านที่ปิดสนิทอยู่ ถึงแม้ว่าบทสนทนาในวันนี้จะจบลงด้วยบรรยากาศอึมครึมเหมือนเคย แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่สุดท้ายแล้วฉันก็เลือกที่จะไม่พูดต่อถึงเรื่องที่อีกคนคาดหวัง และเจ้าตัวเองก็คงจะไม่อยากพูดเหมือนกัน “เข้าบ้านเถอะเจ๊” “อือ กลับบ้านดี ๆ นะ” “ครับผม” คนเป็นแฟนคลี่ยิ้มกว้างแล้วขยับตัวเข้ามาหอมแก้มกันฟอดใหญ่ราวกับว่าเมื่อนาทีก่อนระหว่างเร
CRUSH ON YOUCHAPTER 123.30 น. “พรุ่งนี้ผมไปรับเจ๊ที่ออฟฟิศนะ” “อือ” “แล้วเรา… ไปต่อกันดีไหม?” “…” ฉันรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องตอนที่โดนสายตาคาดหวังมองกันมาเหมือนทุก ๆ ครั้งที่พูดเรื่องทำนองนี้ ใบหน้าหล่อเหลาคมชัดไปทุกส่วนมองกันอยู่อึดใจก็หันกลับไปแล้วถอนหายใจเบา ๆ เครื่องปรับอากาศบนรถเย็นฉ่ำแต่ฉันกลับมีเหงื่อผุดซึมที่กรอบหน้าเพราะความประหม่า แต่เพราะไม่อยากให้บรรยากาศระหว่างเราอึดอัดมากไปกว่านี้ ฉันเลยจำใจต้องพูดอะไรบางอย่างออกไป “เจ๊ว่าเราไปดูหนังต่อก็ได้…” “อืม… โอเค…” คนข้าง ๆ หันมาฝืนยิ้มให้กันอีกครั้ง ยกมือขึ้นมาลูบผมฉันเบา ๆ ก่อนจะพยักพเยิดไปทางรั้วบ้านที่ปิดสนิทอยู่ ถึงแม้ว่าบทสนทนาในวันนี้จะจบลงด้วยบรรยากาศอึมครึมเหมือนเคย แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่สุดท้ายแล้วฉันก็เลือกที่จะไม่พูดต่อถึงเรื่องที่อีกคนคาดหวัง และเจ้าตัวเองก็คงจะไม่อยากพูดเหมือนกัน “เข้าบ้านเถอะเจ๊” “อือ กลับบ้านดี ๆ นะ” “ครับผม” คนเป็นแฟนคลี่ยิ้มกว้างแล้วขยับตัวเข้ามาหอมแก้มกันฟอดใหญ่ราวกับว่าเมื่อนาทีก่อนระหว่างเร...
Comments