บทที่1.วันแรก

“เก็บตังค์ด้วยค่ะป้า”

อีฟสวมเสื้อเชิ้ตขาวแขนสั้นติดกระดุมชายเสื้อปล่อยนอกกระโปรงพลีทจีบเล็กยาวเหนือเข่าเล็กน้อยนั่งทานก๋วยเตี๋ยวอยู่ตรงข้ามหน้าทางเข้าไนต์คลับแห่งหนึ่งตะโกนเรียกแม่ค้า มือล้วงใบแดงสุดท้ายที่มีติดตัว ยื่นจ่ายค่าอาหารเย็นก่อนเข้าทำงาน วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์แต่เป็นวันแรกของการทำงาน มือหิ้วถุงกระดาษใส่เสื้อผ้าที่เตรียมไว้พร้อมเปลี่ยน

เวลาพึ่งจะหัวค่ำแต่ต้องไปให้ทันตามเวลานัด เธอก้าวเข้าไนต์คลับแห่งหนึ่งด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความหวัง ว่า “คืนนี้เธอต้องรอด”

อีฟเป็นนักศึกษาปริญญาตรีภาคเรียนสุดท้ายที่กำลังหาเงินใช้จ่ายเพื่อดำรงชีพใน กทม.ในช่วงท้ายก่อนจบการศึกษา เพราะครอบครัวที่เคยส่งเสียต้องจากไปอย่างกะทันหัน

“อีฟ” เสียงเรียกของเจ๊แตงผู้จัดการร้านและเป็นคนแนะนำอีฟเข้าทำงานพาร์ตไทม์ยืนเท้าสะเอวรออีฟหน้าประตูทางเข้า

“เดี๋ยวเจ๊พาเข้าห้องแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยจ้า”

เจ๊แตงเป็นสาวสองเป็นผู้จัดการไนต์คลับแห่งนี้ซึ่งอาศัยอยู่อะพาร์ตเมนต์เดียวกัน อีฟรู้จักมักจี่กับเจ๊แตงเพราะเแกเปิดร้านตามสั่งข้างหอที่อีฟทานเป็นประจำ กลางวันแกก็เป็นแม่ค้าตกกลางคืนก็เป็นผู้จัดการ

ไนต์คลับแห่งนี้อยู่ใจกลางเมือง มีสาวๆ มากมายกำลังจัดแต่งร่างที่ห้องแต่งตัว อีฟมาถึงก็รีบจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เตรียมมา สวมกางเกงยีนขาสั้นเสมอต้นขาท่อนบนเสื้อสายเดี่ยวเอวลอยสีขาวเผยหน้าท้องที่แบนราบ เพื่อเตรียมขึ้นสเทจรอบถัดไป

ราตรีแห่งแสงสีเสียงดนตรีเพลงEDMกระหึมดังรอบทิศทางลูกบอลหลากสีหมุนวน ลูกค้ามีทั้งชายหนุ่มและหญิงบ้างต่างเข้ามาจับจองโต๊ะเพื่อเพลิดเพลินกับโคโยตี้และเสียงเพลง

สาวร่างบางผอมเพรียวผิวคล้ำหน้าเนียนใสคมมีแค่ลิปสติกสีจางที่เคลือบริมปากโยกร่างขึ้นบนสเทจกลมกลืนไปกับบรรดาสาวสวยหลากหลายและเสียงเพลง

“อีฟ” พนักงานเสิร์ฟเรียกเธอมารับช็อตเมรัยหลายช็อตที่วางทับด้วยใบแดงบนถาดที่ยกมาให้ด้านหน้าเวที

“โต๊ะ ไหนคะพี่”

“นู่นเลย หนุ่มหล่อตาน้ำข้าว นั่งอยู่หลังสุดจ้า” เจ๊แตงเป็นทุกอย่างในร้าน สุดยอดพนักงานสายเอนเทอะเทน

อีฟยกแก้วช็อตกระดกขึ้นดื่มเก็บเงินที่วางเสียบไว้ในกระเป๋า มองไปที่หนุ่มโต๊ะหลังสุดที่จ้องเธออยู่เช่นกัน

“ลงไปทักทายผู้ชายหน่อยสิ”

เธอมองหนุ่มหล่อนั่งโดดเด่นอยู่ด้านหลังด้วยหัวใจที่ตื่นเต้น แต่เธอก็เป็นคนที่ค่อนข้างจะมั่นใจในตัวเองระดับหนึ่ง

“โอเค ได้เลย” เธอไม่ลังเลลงจากเวทีตรงไปทักทาย

วันนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือเงินติดตัวเพียง100บาทพึ่งจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยวไปตะกี้ คืนนี้เป็นคืนแรกเธอตั้งใจจะทำเพียงระยะสั้นๆ เท่านั้นด้วยเวลาที่จำกัดในการหาเงินในค่าใช้จ่ายค่าห้องพักและค่ากินประจำวันของเธอ

ร่างที่เพรียวถึงขั้นผอมไขมันสะสมแทบเป็นศูนย์หุ่นของเธอก็ถือว่าถูกใจหนุ่มต่างแดน เธอมุงตรงไปที่หนุ่มตาน้ำข้าวที่เลี้ยงดื่มเตกีล่าเธอหลายช็อตเมื่อครู่

“สวัสดีค่ะ” ใบหน้ายิ้มอ่อนพร้อมเอ่ยทักทายพลางโยกตัวลงนั่งข้างหนุ่มต่างแดน

“Hi” (สวัสดีครับ)

“How are you” (สบายดีไหมครับ)

“I’m Sam” (ผม แซม)

แซมหนุ่มโปรแกรมเมอร์เมืองผู้ดีผิวขาวสูงนัยน์ตาสีฟ้า หน้าตาเข้าขั้นหล่อมากเลยทีเดียว มาตามความฝันที่เมืองไทย

“I’m fine” (สบายดีค่ะ)

“อีฟ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

แซมซึ่งกำลังเริ่มเรียนภาษาไทยเขาพยายามใช้ภาษาไทยให้มากที่สุดแต่ยังไม่คล่อง ส่วนใหญ่ใช้ภาษาบ้านเกิดของตัวเองสานสัมพันธ์ทั้งสองคุยกันเรื่อย ๆมีแอลกอฮอลล์เป็นตัวเชื่อมเพราะอีฟเองก็กำลังมีปัญหาด้านการเงินและค่าใช้จ่าย เธอ ต้องรีบยกดื่มให้ไวเพื่อแลกเป็นเงิน เธอมองช็อตเตกีล่าเล็ก 5 ช็อตที่ตั้งอยู่ข้างหน้าในสมองเธอตีเป็นเงินเรียบร้อยราว 750 บาทรวมค่าแรงคืนนี้อีกในใจอีฟ ค่อยใจชื้น คิดขึ้นมาว่า “เธอรอด” เธอจัดการยกแก้วนั้นรัวต่อกันเลยโดยไม่พักเบรก

“Are you okay ?” (คุณโอเคไหม)

แซมอึ้งในการกระทำที่รวดเร็วแต่ก็แอบเป็นห่วงนิดๆ ว่าเธอจะไหวไหม หลังจากที่ดื่มเสร็จอีฟนั่งนิ่งไปชั่วขณะ แล้วขอตัววิ่งเข้าห้องน้ำทันที

เธอเดินเร็วมุ่งตรงเข้าห้องน้ำเปิดฝารองชำระทันใดน้ำจากกระเพาะรวมทั้งก๋วยเตี๋ยวที่กินเข้าไปก็พุ่งออกมา เจ๊แตงที่แอบมองอีฟอยู่ห่างๆ ในร้านรีบวิ่งเข้ามาลูบหลังเพราะวันนี้อีฟทำงานเป็นวันแรก

“ไหวป้าว อีฟ”

“บอกแล้ว ไม่ต้องรีบดื่ม ใจเย็นๆ”

“ไหว;... ค่ะ” หัวใจที่เต้นเร็วเพราะอ้วกออกมาหมดกระเพาะ

แต่หลังจากนั้นอาการเมาก็ตามมาทันควัน โลกหมุนหูอื้อจนเธอต้องขอตัวไปนั่งพักแล้วฟุบอยู่หลังห้องแต่งตัว เริ่มงานวันแรกช่างสู้ชีวิตมาก

พักนานจนเวลาผ่านไปใกล้เลิกงาน

“อีฟ ตื่นเป็นไงบ้าง” เจ๊แตงเขย่าร่างอีฟเบาๆ

“ค่ะ” เธอขานรับเพราะยังพอมีสติ

“หนุ่มหล่อตาน้ำข้าวเมื่อกี้ขอเบอร์โทร” เจ๊แตงเดินเข้ามาเช็กความเรียบร้อยของอีฟ พลางยื่นกระดาษปากกาให้อีฟ จดเบอร์ลงไป

“เนี่ยใกล้ จะตีหนึ่งละเดี๋ยวเรากลับบ้านพร้อมกันนะถึงหอแล้วเดี๋ยวเจ๊จะต้มมาม่าร้อนๆ ให้เธอกิน เธอจะได้รู้สึกดีขึ้นพรุ่งนี้จะได้ไม่แฮ้งค์มาก”

“ได้ ค่ะ เดี๋ยวหนูนั่งรอพี่ตรงนี้แหละ”

งานในร้านออกแนวเอนเทอะเทนไม่มีอะไรไปมากกว่านั้นแต่ที่สำคัญช่วงร้อนเงินสำหรับอีฟก็ถือว่าเงินดีเลยสำหรับงานพาร์ตไทม์เพราะถ้านับรวมค่าแรงแล้วคืนหนึ่งก็พันกว่าบาทซึ่งเธอก็พอใจ

หลังจากที่อีฟหายไปพักซะนานแซมได้เช็กบิลเรียบร้อยตามเวลาก่อนปิดร้าน นั่งรอเจ๊แตงเดินมาพร้อมกระดาษเบอร์โทรของอีฟที่เธอจดให้ เขาอ่านพลางอมยิ้มอย่างพอใจที่ได้เบอร์ติดต่อ และข้อความว่า “Thank you” เพราะเขาได้โล่งอกว่าเธอจะไม่เป็นไร