เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่2.เพื่อนสนิท
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-18 05:12:51คืนวันศุกร์ที่สู้ชีวิตของอีฟได้ผ่านไป..จนถึง
สายของวันเสาร์ร่างเพลียยังนอนนิ่งในห้องแคบ ๆบนอะพาร์ตเมนต์ เสียงเคาะประตูห้องดังก้องขึ้นปลุกเธอให้ตื่นเกือบทุกวันเวลาเดิม ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก “อีฟ” แนนซี่ส่งเสียงเรียก แนนซี่คือเพื่อนสนิทเรียนด้วยกันเป็นเด็กต่างจังหวัดลูกสาวเจ้าของสวนยางเช่าห้องบนอะพาร์ตเมนต์เดียวกับเธอ “อีฟ ตื่นเร็วข่าวด่วนๆ” “จ้าแนนซี่” อีฟลืมตาที่ยังงัวเงียออกไปเปิดประตูหรี่ตาจากแสงที่สาด มองแนนซี่ที่ทำตาโตราวกับมีเรื่องใหญ่โต “มีอะไรเหรอ แนนซี่” “เนี่ยแฟนเก่าเธอ ไอวา มากับยัยลิซซี่ขับเบนซ์มาอยู่ลานจอดรถ” เมื่อได้ยินที่แนนซี่พูด อีฟสร่างขึ้นมาทันที ปรี่ออกไปตรงระเบียงห้องด้านหน้าทางเดินอะพาร์ตเมนต์เห็นได้ชัดจากชั้น2 ไอวาแฟนเก่าที่เรียนรั้วมหาลัยเดียวกันควงมากับ ลิซซี่สาวสวยห้องเรียนเดียวกับเธอซึ่งเป็นดาวคณะ กำลังตรงเข้าอะพาร์ตเมนต์ อีฟที่ยังอยู่ในชุดนอนผมเผ้ากระเซิงกลิ่นเหล้าโชยอ่อนๆ ยืนอึ้งอยู่หน้าห้องเมื่อเห็น เขาทั้งสองมาด้วยกันเดินตรงมาที่ห้องเธอ “อีฟ เรามาเก็บของที่ฝากไว้อะ ขอเข้าห้องไปเก็บได้ไหม” ไอวาหนุ่มหล่อหน้าคมเข้มมาดแบดบอยเคยคบหาไปมาหาสู่กับอีฟได้สักพักใหญ่ “เชิญ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงห้วน ๆพลางเอียงหน้ามองไปทางอื่น แนนซี่มองทั้งคู่ที่ควงกันมาด้วยสายตาเคืองขุ่นไม่คิดว่าไอวาจะกล้าพายัยลิซซี่เข้ามาเหยียบย้ำหัวใจอีฟถึงที่แม้จะเลิกรากันไปแล้วก็ตาม เพราะตัวเธอเองกับอีฟ ไม่ค่อยจะกินเส้นกับกลุ่มยัยลิซซี่กันซักเท่าไหร่นัก เหมือนเอาเท้ามาเหยียบหน้าเธอเพราะปากหล่อนชอบหาเรื่องถึงแม้จะอาศัยบารมีว่าเป็นลูกสาว นักการเมืองก็เถอะ สวยแต่รูปแต่จูบไม่หอม “เหม็นกลิ่นเหล้าราคาถูก กลิ่นสาบคนจนสงสัยเมื่อคืนคงจัดหนักละสิ ดูสภาพหล่อนสิ ดูทุเรศ” ลิซซี่พูดด้วยน้ำเสียงกระแทกเหล่ตามองอีฟพลางเบะปากเชิดคอเพราะหล่อนคงจะหึงหวงไอวาไม่น้อยที่เคยเป็นแฟนกับอีฟ “พูด ดีๆ นะ อีลิซซี่ เดี๋ยวกูตบปากแตกเลย” แนนซี่รีบชิงตอบแทนทันควันทำให้ลิซซี่ลดท่าทางอวดดีลง ไอวา ที่เข้าไปเก็บของที่แพ็กไว้แล้ว ก็เดินออกมา เอ่ยเพียงคำว่า "ขอบคุณ" “มันไปคบกันตอนไหนวะ แต่ช่างเถอะดูแล้วก็เหมาะสมกันดีผีเน่ากับโลงผุ เชอะ” แนนซี่พูดพลางมองตามหลังสองคนนั้นเดินไป แล้ว แนนซี่ก็เข้ามาโอบไหล่ อีฟ พลางถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เป็นไงบ้างเพื่อนเมื่อคืน ไปทำงานกับเจ๊แตงวันแรกอะ เออแต่เงินที่ยืมเราไปไม่ต้องรีบคืนนะ” แนนซี่เห็นแล้วว่านางน่าจะสู้ชีวิตน่าดูเลยช่วงนี้รู้สึกเป็นห่วง “ก็ดี” เธอตอบเพียงสั้นๆ “นี่ เดือนหน้าฉันก็จะกลับบ้านที่ ตจว. อีฟไปเที่ยวด้วยกันไหม” “ยังไปไม่ได้หรอกเพื่อน” “มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ เราเป็นเพื่อนกันนะ” “ไปทานข้าวกันเถอะ ที่ร้านอาหารตามสั่งข้างหอ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเองอีฟ” “โอเค ไปก็ไปสิ ขออาบน้ำแต่งตัวแป๊บ” แนนซี่คือเพื่อนสนิทของอีฟคอยซัปพอร์ตช่วยเหลือตลอด หลังจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่ไอวา พาลิซซี่เข้ามาอดีตรังรัก ของเธอและเขา ปากที่บอกว่าไม่เป็นไรแต่ ในหัวใจเธอก็เจ็บใช่น้อยเพราะช่วงเวลาที่ย่ำแย่ที่สุดเขากลับทิ้งเธอไป บนโต๊ะอาหาร ข้าวผัดกะเพราหมูสับไข่ดาวที่อีฟจ้องมองใช้ช้อนเขี่ยไปมา “อีฟ เป็นไรป้าว” “เปล่า” ไม่ทันไรน้ำตาก็ร่วงหล่น แนนซี่เข้าใจสถานการณ์เพื่อนตอนนี้ดี “เอาน่า เดี๋ยวก็ดีขึ้นเพื่อน” “กินๆ ดูเธอสิผอมแห้งเกินไปนะ” “ขอบใจเพื่อน” อีฟพูดพลางตักแบ่งข้าวในจานให้เพื่อนที่รูปร่างสมบูรณ์อย่างแนนซี่ “งั้นช่วยฉันกินด้วยละกัน” เธอเป็นคนเข้มแข็งแม้จะมีน้ำตาแต่แค่ต้องการระบายแค่นั้น บนคอนโดใจกลางกรุง แซมหนุ่มโปรแกรมเมอร์กำลังนั่งจ้องจอสี่เหลี่ยมบนเตียงนอนด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมกับโปรเจ็กต์ใหญ่ที่เขากำลังวางไว้ซึ่งพึ่งจะเริ่มต้นสำหรับเขาในการใช้ชีวิตให้ชินในเมืองไทย รู้สึกสมองมึนคิดไม่ออก ลุกขึ้นไป เปิดขวดเบียร์ในตู้เย็น กระดกขึ้นดื่ม แสงแดดส่องกระทบร่างสูงขาวผมสีบลอนด์ ดวงตาสีฟ้า ราวกับนายแบบ หยิบกระดาษบนหลังตู้เย็น พิมพ์ข้อความหาอีฟพลางเดินออกไปรับแดดที่นอกระเบียง “Hi eve” (สวัสดี อีฟ) “Can I see you tonight ?” (คืนนี้ ผมเจอคุณได้ไหม) อีฟกับแนนซี่เมื่อทานข้าวอิ่มก็เดินกลับขึ้นห้อง “เออ อีฟคืนนี้จะให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหมอะ ฉันเป็นห่วงแก” “ไม่เป็นไรแนนซี่ ไว้วันอื่นก็ได้เพื่อน วันไหนที่เธอเบื่อ” ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันที่ตัวแทบจะติดกันเลย “ไว้เจอกัน” อีฟพอเข้าถึงห้องก็หยิบบิลมารวมนับค่าใช้จ่ายทั้งหมด ดวงตาเลื่อนมองมือถือที่วางไว้มีข้อความส่งมา เธอหยิบมือถือขึ้นมาอ่าน ข้อความส่งมาจากแซม เธอพอนึกออก ว่าหนุ่มฝรั่งคนเมื่อคืน “Sure, and See you tonight” (ได้ค่ะ,เจอกันคืนนี้ค่ะ) เธอตอบสั้นๆ เพราะคืนนี้เธอต้องไปทำงานที่ร้านจัดงานวันวาเลนไทน์ซึ่งรับปากกับเจ๊แตงเอาไว้อย่างมั่นเหมาะจะผิดคำพูดไม่ได้ มองดูเวลาก็พอมีเวลาให้เปิดอ่านหนังสือทบทวนนิดหน่อยแม้จะเปิดผ่านตาก็ยังดีเพราะสมองเธอไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่นัก จวนใกล้เวลานัดกับเจ๊แตงเอาไว้ เธอรีบอาบน้ำแต่งตัวแต่คืนเธอสละคราบสาวที่สดใสออกไปอย่างสิ้นเชิงแปลงร่างจัดเต็มในชุดเดรสเกาะอกสั้นเสมอท่อนขาบนรองเท้าส้นสูง อาจจะเรียกว่าชุดแก้แค้นแฟนเก่าก็ว่าได้ เธอจ้องใบหน้าตัวเองผ่านกระจกถือลิปสติกทาลงบนริมปากพลางนึกถึงภาพเมื่อเช้าวันนี้ที่ยังติดตาเธออยู่ ก๊อก ก๊อก ก๊อก “พร้อมยังจ๊ะ คนสวย” เจ๊แตงมาตรงเวลาพอดีเปล่งเสียงอยู่หน้าห้อง “ค่ะ”บทที่เกี่ยวข้อง
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่3.รอ..You.
ทุ่มตรงรถแท็กซี่เทียบจอดหน้าทางเข้าไนต์คลับเจ๊แตงเปิดประตูก้าวลงจากรถด้วยชุดอลังการในเดรสขนนกสีแดงปักเลื่อมเงาวับยืนบนรองเท้าส้นแหลมมือขวาถือพัดญี่ปุ่นเครื่องรางนำโชคสะบัดให้ลมพัดเข้าที่ใบหน้าเพื่อกันรองพื้นที่หนามันเยิ้มก่อนเริ่มงาน เดินมาพร้อมกับอีฟร่างเล็กเพรียวในชุดเดรสเกาะอกสั้นโชว์ขาเนียนเรียวดูแล้วก็สวยตามสไตล์งานปาร์ตี้คืนนี้ลูกโป่งหลากสีประดับเต็มร้านตั้งแต่ทางเข้าหน้าประตู เวลาก็เริ่มเปิดให้ลูกค้าได้จับจองที่นั่งเพื่อชมคอนเสิร์ตของนักร้องดังที่ทางร้านได้เชิญมาแสดงมาบนเวที อีฟเดินเข้าไปเตรียมตัวด้านหลังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เตรียมมาเช่นเดิม เธอมองหน้าตัวเองผ่านกระจกยาวเต็มตัวแล้วพูด กับตัวเองว่า “สู้ๆ.”“ขยับไปหน่อยสิ” น้ำเสียงแหลมฟังแล้วไม่ค่อยรื่นหูเท่าไรนักใบหน้าที่ไม่เป็นมิตรของหญิงสาวร่างสูงหนาผิวคล้ำดันร่างผอมบางของอีฟจนเซเพื่อตัวเองได้เชิดส่องใบหน้าที่หยิ่งผยองของหล่อน หล่อนชื่อเจนด้วยการที่อีฟเป็นเด็กใหม่ก็ไม่ได้โต้ตอบใดๆ เธอเก็บอาการไว้แต่มองเจนด้วยสายตาแข็งทื่ออย่างไม่พอใจเช่นกัน“อ้าวเร็วๆ สาวๆ แต่งตัวให้ไวหน่อยจ้า งานกำลังจะเริ่มแล้ว” เจ๊แตงยืนเปล่งเสียงอยู่หน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่4.วันที่พิเศษ
แสงไฟนีออนส่องใบหน้าแดงอ่อนเพราะฤทธิ์สุรา นัยน์ตาสีฟ้าจมูกโด่งเป็นสันยกยิ้มพลางปากขยับ“Hi” (สวัสดี ครับ)ใบหน้าเรียวส่งยิ้มหวานให้หนุ่มตาน้ำข้าวแล้วเชิญเขานั่งลงข้างเธอ เขาไม่ได้อธิบายถึงเหตุผลอะไรมากมายที่มาสายมีเพียงเสียงที่ละมุนที่เอ่ย ว่า“Sorry I’m late” (ขอโทษที่ผมมาสาย)“That’s alright, ไม่เป็นไรค่ะ” .. บนโต๊ะอาหารทุกคนร่วมทานอาหารด้วยกันพลางสนทนาสัพเพเหระด้วยภาษาอังกฤษที่อาจจะไม่ถูกแกรมม่าบ้างแต่แซมก็เข้าใจได้ดีราตรีแห่งคืนสังสรรค์ของคืนนี้ใกล้เลิก.. รถที่เบาบาง ร้านค้าบางร้านก็เตรียมจะปิด นักเที่ยวบางกลุ่มก็กำลังจะกลับ เจ๊แตงได้เดินนำหน้าไปหลายก้าวเพื่อไปเรียกแท็กซี่ที่ปากทางหนุ่มสูงยาวกับสาวร่างเพรียวเดินคู่บนไหล่ทางพูดคุยสานสัมพันธ์ที่เริ่มสนิทพลันสายตาแซมชำเลืองมองเด็กหนุ่มยืนเรียกลูกค้าอยู่ริมทางที่ดังชัดเจน เขาก้าวยาวเข้าไปหาหนุ่มน้อยคนนี้ทันที หมุนตัวกลับมาพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ที่เหมาจากเด็กหนุ่มผู้โชคดีหอบมาด้วยสายตามันวาวส่งดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ให้อีฟ “Happy valentine day”แซมพูดด้วยน้ำเสียงชวนหลงใหล“Can I see you again tomorrow?” (ผมสามารถเจอคุณพรุ่งนี้อีกได้ไหม)“S
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่5.ก้อนเมฆสีเทา
ยามสายของวันจันทร์ในรั้วมหาลัยแห่งหนึ่งในห้องสี่เหลี่ยม อีฟนั่งหลังงอมือซ้ายเท้าคางสายตาของเธอมองดูก้อนเมฆสีเทาเกาะกลุ่มอยู่ด้านนอกหน้าต่างกระจกพลางนิ้วยาวจับปากกาค้างไว้ แนนซี่ชำเลืองมองด้วยความสงสัย ดูอีฟไม่มีสมาธิและตั้งใจฟังการบรรยายของอาจารย์ที่ถือไมค์อยู่หน้ากระดานไวท์บอร์ดเลย ... จนจบชั่วโมงเรียน“เป็นไรป้าว อีฟ” แนนซี่เอ่ยถาม ขณะที่ทุกคนกำลังเตรียมลุกออกจากห้อง“เปล่า แนนซี่” อีฟตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย…“ได้ข่าว ว่าใครบางคนแถวนี้หมดตัวออกไปรับจ๊อบกลางคืนดึกๆ ดื่นๆ สงสัยไปเป็นหญิงบำเรอ จนแฟนเก่าทนไม่ไหวต้องไปหาหญิงดีที่เพียบพร้อมอย่างลิซซี่”เสียงนินทาดังมาจากกลุ่มเพื่อนของลิซซี่ที่อยู่ห่างไปแค่ไม่กี่ก้าวพลางชายตามาที่อีฟตั้งใจให้อีฟและแนนซี่ได้ยินทำให้เข้าใจได้ชัดเจนว่ากำลังสื่อถึงใครคำพูดเหล่านั้นไม่เข้าหูของแนนซี่ยิ่งนัก สาวพลัสไซซ์หันมองด้วยสายตาไม่พอใจเมื่อได้ยิน ยกแขนเสื้อขึ้นเหนือไหล่เตรียมจะเดินไปหากลุ่มปากหมาพวกนั้นอีฟเห็นท่าทีของเพื่อนจึงรีบลุกจากเก้าอี้ไปฉุดแขนออกจากห้อง“ไปเถอะแนนซี่”“เธอจะดึงฉันทำไม ปล่อยให้มันว่าเธอทำไม”“เอาน่า ไม่เป็นไรเพื่อน ไม่กี่เดือนก็ไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่6.Promise
อีฟจับมือแซมก้าวเท้ายาวให้ถึงร้านสะดวกซื้อที่ตั้งห่างไปประมาณ 500เมตรรีบเร่งไปให้ทันเพราะท้องฟ้าที่ได้ส่งสัญญาณเตือนแล้วเมื่อครู่ว่าจะเทฝนลงมาตี๊.. ตูด.. ประตูอัตโนมัติเลื่อนออกมือเล็กคว้าตะกร้าหยิบเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์สองสามกระป๋องแค่พอได้ล้างปากจากอาหารเย็น.. เพียงแป๊บเดียวฟ้าที่คำรามก็กระหน่ำสายฝนลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตาทั้งสองเอียงหน้ามองกันในใจที่คิดตรงกัน ว่า “สายไปแล้ว เราได้ติดฝนอยู่ตรงนี้ ต้องทำใจยืนรอให้ฝนเบาลง”พลางจิบเบียร์ไปเรื่อยๆ จนเกือบหมดกระป๋องอีฟเงยหน้า พูดกับแซม“Sam, I think this time is it.” (แซม ฉันคิดว่า เวลานี้แหละ)“Let's go"(เราไปกันเลยนะ)" Okay" แซมพยักหน้ารับแล้วกระดกเบียร์ที่เหลือให้หมด สองมือประสานแน่นแล้ววิ่งฝ่าสายฝนกลับ…..“เจ๊แตงและแนนซี่ละพี่แมน” อีฟเอ่ยถามแฟนของเจ๊แตงที่กำลังยุ่งกับการเก็บร้าน ทันทีเมื่อมาถึงโต๊ะทานข้าวเห็นแต่จานอาหารช้อนซ้อมวางไว้“แนนซี่กลับขึ้นห้องบอกว่า ปวดท้องจะขึ้นไปเข้าห้องน้ำและไปเก็บผ้าที่ตากไว้ด้วย”“แตง ไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน”“ อ่อ..ค่ะ”“นั่งก่อนได้นะ อีฟ” พี่แมนเอ่ยชวนพลางเก็บโต๊ะและเก้าอี้ที่เหลือเข้าที่“ไม่เป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่7.ผมจะอยู่ข้างๆคุณ
เปรี้ยง เปรี้ยง! “อีฟ ตื่นเร็ว สายแล้ว” แนนซี่เปล่งเสียงเรียกพลางกำมือกระแทกประตูอยู่หน้าห้องเปรี้ยง เปรี้ยง ! " อีฟ ! " เสียงดังลั่นทั่วอะพาร์ตเมนต์จนข้างห้องต้องเปิดประตูออกมาดู " เบาๆหน่อยน้อง คนกำลังหลับนอน จะทุบประตูแหกปากลั่นทำไมเกรงใจชาวบ้านบ้าง " หญิงวัยกลางคนในชุดนอนผ้ามันผมม้วนเป็นลอนใบหน้าดูราวยังไม่ได้นอนเพราะเครื่องสำอางบนใบหน้าของนางยังแน่น พูดด้วยน้ำเสียงฟัดเหวี่ยง จนแนนซี่ทำหน้าแหยๆ กล่าวคำขอโทษ ให้หล่อนได้พอใจ“ตื่นแล้ว แนนซี่” แล้วอีฟก็ขานรับเสียงเรียกดังของแนนซี่พลางหันมองมือถือบนหัวเตียงที่ไม่ดังเตือนเช่นทุกวันพลันนึกได้ ว่า ลืมตั้งนาฬิกาปลุกรู้เลยทันทีว่าสายแล้วเธอรีบเด้งตัวออกจากเตียง“รอฉันด้วย แนนซี่” รีบเร่งจัดการแต่งตัว......สองสาวต่างไซซ์หน้าตาตื่นก้าวยาวเข้าห้องเรียนแทรกตัวลงนั่งตรงที่ว่าง ขณะที่อาจารย์กำลังถือไมค์บรรยายอยู่หน้ากระดาน“อีฟ” เสียงของอาจารย์หญิงวัยกลางคนสวมแว่นหนาเตอะ ขานชื่อของเธอที่ยังนั่งหลุกหลิกจัดท่าเพราะพึ่งมาถึง“อธิบายถึงหัวข้อที่อาจารย์พึ่งบรรยายไปให้กระจ่างหน่อย”อีฟเงยหน้าขึ้นตามเสียงที่กังวานดวงตาจ้องบนกระดานด้วยใบหน้างุนงงอ้ำอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่8. HAPPY BIRTH DAY MELON
สองอาทิตย์ ผ่านไป…..“อีฟ เธอช่วยฉันเลือกหน่อยสิลองมาหลายชุดแล้วตัดสินใจเลือกไม่ถูกเลย” แนนซี่เอียงซ้ายทีขวาทีมองดูตัวเองอยู่หน้ากระจกใสห้องของเธอมีอีฟนั่งเขี่ยมือถือรอแนนซี่แต่งตัวเพื่อจะไปงานคืนนี้กันเพราะราตรีนี้เจ้าของไนต์คลับได้จัดวันเกิดให้กับเจ๊แตงผู้จัดการดีเด่นที่ทำยอดได้ตามเป้าทุกเดือนและนี่ก็เป็นโอกาสเดียวที่แนนซี่จะได้ออกไปเปิดหูเปิดตาสักทีหลังจากที่อยากติดตามอีฟไปหลายครั้งแล้วแต่เธอกลับถูกปฏิเสธแทบทุกครั้ง“ชุดไหนก็ได้แนนซี่ สวยทุกชุด เดรสยาวสวยเหมาะกับเธอแล้ว” อีฟเงยหน้าตอบแนนซี่ที่กำลังจ้องตัวเองอยู่หน้ากระจก“โอเค ตามนี้ฉันเชื่อเธอเพราะก็เหนื่อยแล้วเหมือนกัน”ก๊อก ก๊อก ก๊อก . ไปกันยังจ๊ะสาวๆ“ปะ แนนซี่ไปกันเถอะ เจ๊แตงมาเรียกแล้ว”อีฟหมุนลูกปิด คลิก ! เจ๊แตงยืนบนรองเท้าแก้วใบหน้าขาววอกยกยิ้มอยู่หน้าประตู“Happy birth day ค่ะเจ๊แตงมีความสุขมากๆ กิจการรุ่งเรืองนะคะ” พลางทั้งสองเข้าสวมกอดเจ๊แตง“ขอบใจจ้า อีฟและแนนซี่ เจ๊ขออวยพรกลับ ให้ทั้งสองเรียนจบประสบความสำเร็จนะ”“ปะสาวๆ เราไปกันเถอะแท็กซี่มารอรับแล้ว”คืนงานปาร์ตี้วันเกิดของเจ๊แตง ทางร้านได้จัดถาดอาหารวางเรียงตั้งอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่9.ที่มีแต่เราเพียงสองคน
รุ่งเช้าของวันหยุดสุดสัปดาห์ก็มาถึงหลังจากที่อีฟได้ลาออกจากงานที่ไนต์คลับได้หลายวันแล้ว เมื่อคืนที่ผ่านเธอได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มอิ่มใบหน้าสดใสดวงตาสดชื่นเพ่งอ่านอีเมลของบริษัทประกัน อยู่ที่อะพาร์ตเมนต์ในห้องของเธอติ้ง!“See you at the train station,I’m on my way” (เจอกันที่สถานีรถไฟนะ ผมกำลังไป)เธอเลื่อนสายตาอ่านข้อความบนหน้าจอมือถือ พลางพับจอโน้ตบุ๊กลงแล้วโยกตัวไปคว้ากระเป๋าเป้ใบตุงที่อัดแน่นด้วยเสื้อผ้าเพื่อเตรียมจะออกเดินทางไปท่องเที่ยวกับหนุ่มแดนนอกช่วงวันหยุดยาวติดต่อกันหลายวันและชายหนุ่มผู้มุ่งมั่นก็ได้จัดตารางงานของเขาไว้เรียบร้อยแล้วเช่นกัน เขาทำตามเพลนท่องเที่ยวที่เขาได้เสิร์ชหาข้อมูลมาล่วงหน้าไว้หลายอาทิตย์มาอย่างดี หนุ่มสูงยาวในชุดฟรีสไตล์ยืนตัวตรงหน้าตู้รถไฟที่จอดเทียบชานชาลา ปู้น ปู้น เสียงเรียกดังเร่งให้ผู้โดยสารรีบขึ้นขบวน“แซม! ” อีฟในเสื้อสีขาวตัวจิ๋วกางเกงยีนขาสั้นโชว์ขาเรียวบนรองเท้าผ้าใบเดินตรงมาด้วยใบหน้ายิ้มเปล่งเสียงเรียกแซมให้เงยหน้าที่กำลังก้มดูตั๋วที่ถืออยู่ในมือ“ Eve” แซมยิ้มกว้างกางแขนรับสาวร่างเล็กสวมกอดทักทาย“Let’s go (ไปกันเถอะ) ทั้งสองจับมือ ก้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่10.สวรรค์ชั้น 7
เสียงนกเจื้อยแจ้วบ่งบอกว่าเป็นรุ่งอรุณของวันใหม่คู่หนุ่มสาวที่ผ่านศึกรักที่หนักหน่วง ฝูงนกได้ปลุกให้แซมตื่น เขาขยับร่างมือค่อยเลื่อนสัมผัสร่างสาวเจ้าเสน่ห์เข้ามาชิดแล้วลูบไล้ทั่วร่างเนียน อีฟขยับเปลือกตาด้วยความเคลิ้มรู้สึกได้ถึงมือที่ซุกซนสอดแทรกไปทุกจุดที่ไวต่อการสัมผัสพลันท่อนรักผ่าเข้าร่องสาวที่ตื่นตัว เธอลืมตามองชายหนุ่ม ที่คร่อมร่างเธอและแสงแดดยามเช้าสาดส่องให้เห็นหน้าอกหนุ่มแน่นขาวผ่องผมสีบอลนด์เธอมองลึกลงไปในดวงตาฟ้าใสละมุนเก็บรายละเอียดนี้ไว้ด้วยสายตาแห่งความหลงใหล แล้วจังหวะรักที่แซมเร่งขย่มถี่เพียงครู่ก็สำเร็จกิจหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วอีฟออกมานั่งที่ตรงระเบียงด้วยความรื่นรมย์ กางแผนที่และกระดาษแพลนเที่ยวของแซมที่จดไว้แล้วตามลำดับ มือจับปากกาวงไว้เป็นจุดๆ เพราะที่จริงแล้วนี่คือครั้งแรกของเธอที่ได้ไปเยือนแหล่งท่องเที่ยวเหล่านี้แม้เธอจะรู้ข้อมูลมามากพอสมควรจากตำรา" Are you hungry? "(คุณหิวไหม) แซมเดินออกมาจากห้องเอ่ยถามอีฟที่มองแผนที่สลับกับกระดาษสีขาวพลางมือที่กำลังขยุกขยิก"Yes,I’m hungry" (หิวค่ะ) เธอเงยหน้าขึ้นเพราะท้องร้องได้เริ่มร้อง ว่าหิว“So let’go,Shall we?”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18
บทล่าสุด
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่18.บทสุดท้าย
สถานการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องของแซมอาจเพราะด้วยความกดดันของทั้งสองที่ต้องการเพียงระยะห่างเท่านั้นและอีฟก็แค่ตั้งใจจะไปปรึกษาเรื่องงานของเธอกับแซม ยังไม่ทันได้ปริปากพูดถึงมันเลยกลับต้องจบลงแบบนี้จะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่างแต่บทสุดท้ายคือตอนนี้เธอเศร้าใจนัก และคำปลอบใจที่พูดกับตัวเองก็มีเพียงอย่างเดียวคือ ต้องมูฟออน เมื่อถึงห้องเธอก็ไม่รอช้าคว้าโน้ตบุ๊กขึ้นมาเปิดแล้วตอบกลับอีเมลงานที่รอคำตอบจากเธอมาหลายวันแล้วด้วยใจที่แน่วแน่มั่นใจและพร้อมเดินทางในวันถัดไปโดยไม่จำเป็นต้องรีรอ วันต่อมา… บางครั้งโชคชะตาก็พลิกผันรวดเร็วเกินตั้งตัวให้เราเดินตามทางที่ถูกกำหนดมาตามเวลาที่เหมาะสม ตอนนี้เธอได้เก็บข้าวของเครื่องใช้ต่างๆแพ็กลงกล่องเพื่อจัดการส่งให้กับบริษัทขนส่งที่กำลังจะมารับ หนังสือที่ตั้งวางอยู่ด้านหน้ามือหยิบลงใส่กล่องกระดาษสี่เหลี่ยมที่เตรียมไว้เป็นพิเศษสำหรับหนังสือเล่มโปรดของเธอแต่แล้วดวงตาต้องสะดุดกับสมุดบันทึกรักที่เคยจดบันทึกไว้เธอหยิบขึ้นมาแล้วเพ่งมองชวนให้นึกถึงและคิดว่าจะเปิดดูและอ่านอีกรอบแต่แล้วทันใดนั้นเสียงประตูหน้าห้องก็ดังแทรก ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ใครคะ?” “แม่บ้านจ้า” เธอตั
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่17.ถึงเวลาต้องเลือกทางเดิน
ที่ร้านอาหารตามสั่งของเจ๊แตงอีฟและแนนซี่ได้ทยอยขนของลงมาไว้บ้างแล้วเพื่อรอครอบครัวของแนนซี่จะมารับในไม่ช้า บนโต๊ะอาหารทุกคนนั่งรับประทานอาหารพร้อมสนทนากันไปพลางๆพลันสายตาหลายคู่ต้องหันมองไปทางเดียวกันเพราะรถเบนซ์คันหรูที่ดูคุ้นตาและนานๆจะมีเข้ามาที่อะพาร์ตเมนต์ราคาประหยัดเช่นนี้ซึ่งดูคลับคล้ายคลับคลาว่าเมื่อหลายเดือนก่อนนั้นน่าจะเป็นคันเดียวกันที่เคลื่อนเข้าเมื่ออีฟและแนนซี่จ้องมองไปยังแผ่นป้ายทะเบียนนั้นแล้วก็ตรงเป๊ะและคิดว่า “ต้องใช่!หล่อนแน่ๆ”แต่วันนี้กลับมีสาวสวยสวมแว่นดำเดินออกมาจากรถมันเงาเพียงลำพังไร้เงาชายหนุ่มข้างกาย ลิซซี่ยืนบนรองรองเท้าส้นแหลม คอหันซ้ายหันขวาแล้วสายตาสะดุดเห็นอีฟและแนนซี่นั่งอยู่ที่ร้านอาหารข้างๆหอหล่อนจึงรีบเดินดุ่มๆมาแล้วเอ่ยถาม “อีฟเจอไอวาไหมฉันตามหาเขาอยู่เขาพยายามหลบหน้าหลบตาฉัน”เธอพูดด้วยเสียงที่กระซิกๆคล้ายกับจะร้องไห้ใต้แว่นดำแต่ไร้ซึ่งหยดน้ำตาต่อให้ลิซซี่จะสวยเพอร์เฟกต์แค่ไหนแต่หล่อนก็เป็นคนเอาแต่ใจให้ได้มาซึ่งทุกอย่างตามประสาลูกคนรวยที่ถูกสปอยล์แต่ตอนนี้เสียงของหล่อนที่พูดกับอีฟได้อ่อนปวกเปียกต่างจากเมื่อก่อนเพียงเพื่อต้องการให้ได้สิ่งที่หล่อนต
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่16.ความสัมพันธ์เหินห่าง
ในห้องสี่เหลี่ยมที่บรรยากาศอึมครึมเพราะชายหนุ่มผู้มุ่งมั่นและจริงจังตอนนี้เขาได้เก็บตัวปิดประตูสังคมนั่งหน้าดำคร่ำเครียดปล่อยหนวดเครายาวสมองหมกมุ่นหนักกับงานที่ไม่ลงตัว แม้แต่อีฟคนที่กำลังคบหาเขาก็ไม่ได้สนใจตอบข้อความของเธออย่างเช่นเคยเพราะตอนนี้เขาแทบจะถวายชีวิตให้กับงานเลยก็ว่าได้ สามารถยอมแลกได้ทุกอย่างให้ได้มาซึ่งความสำเร็จแต่เขาอยากระบายออกมาบ้างในบางครั้งแล้วเสียงของชายหนุ่มได้ตะโกนลั่นปลดปล่อยอารมณ์ความเครียดจากสมองพลางมือขยำกระดาษเป็นก้อนแล้วปามันติดกำแพงผนัง..ที่อะพาร์ตเมนต์ในที่พักอาศัยของอีฟและแนนซี่ ตอนนี้ทั้งสองกำลังยุ่งกับการเก็บข้าวของ แนนซี่มองดูรูปถ่ายที่ถืออยู่ในมือเป็นภาพของเธอกับอีฟในชุดนักศึกษาสมัยปีหนึ่งที่ถ่ายคู่กันด้วยความสนิทสนมด้วยความปลาบปลื้มที่มีเพื่อนดีๆเช่น อีฟ แล้วเก็บใส่กล่องสี่เหลี่ยมส่วนตัวของเธอ ข้าวของเครื่องใช้ที่แพ็กไว้เรียบร้อยพร้อมขนย้ายเพื่อเตรียมกลับบ้านที่ต่างจังหวัดอย่างถาวร ในขณะที่อีฟมือแพ็กกล่องสลับหยิบมือถือขึ้นมาดูเป็นระยะๆเพื่อเช็กข้อความแซมที่จะตอบกลับเธอ“มีอะไรหรือเปล่าอีฟ เช็กมือถือตลอดเลย”แนนซี่เอ่ยถามเมื่อสังเกตว่าอีฟพะวงดูมื
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่15.เฉลิมฉลอง
หนึ่งเดือนผ่านไปเช้าของวันที่อากาศสดใสปลอดโปร่งในรั้วมหาวิทยาลัยที่ สองสาวใช้เวลาหลายปีในการร่ำเรียนและมีความผูกพันกับสถานที่เรียนแห่งนี้ก็มาถึงช่วงท้ายสุดของชีวิตนักศึกษา นักศึกษามากมายหลายคนต่างยื่นหน้าจ้องบนกระดาษที่แปะไว้ที่บอร์ดของคณะพลางนิ้วไล่เช็กรหัสของตัวเอง “อีฟฉันผ่านแล้ว”แนนซี่กระโดดกอดอีฟด้วยความดีใจเมื่อเห็นรหัสประจำตัวและชื่อของตัวเองติดอยู่ว่าสอบได้และอีฟยิ้มอย่างภูมิใจที่ทำสำเร็จเมื่อเห็นชื่อของเธอว่าสอบผ่านด้วยเช่นกันและตัวเธอเองจะไม่โอเคแน่ๆถ้าต้องเสียเวลาสอบใหม่อีกรอบเพราะฐานะการเงินที่ฝืดเคืองไม่สามารถประคองชีวิตต่อไปได้อีกหลายเดือนหากยังไม่มีงานประจำทำแล้ววันนี้เธอก็ทำสำเร็จซึ่งเธอก็ภูมิใจกับตัวเองอยู่ไม่น้อย สองสาวที่แพลนเอาไว้เป็นเดือนแล้วว่าจะรวบรวมเงินกันจัดงานฉลองเล็กๆกันที่ร้านข้างหอถ้าสอบผ่านและสำเร็จทั้งสองคน “แนนซี่ เดี๋ยวเจอกันที่ร้านเจ๊แตงนะเราต้องเฉลิมฉลองกันตามที่เราได้สัญญากันไว้แต่ตอนนี้ฉันต้องรีบไปก่อนนะเพื่อนมีนัดกับแซมไว้เจอกันเย็นนี้นะ ” อีฟพูดพลางก้าวถอยหลังเดินออกไปด้วยใบหน้าที่แจ่มใสและเธอก็ยิ้มไม่หุบระหว่างการเดินทางไปหาชายหนุ่มที่คบแล
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่14.บททดสอบ
เวลา10โมงเช้าบรรยากาศในห้องสอบที่เงียบทุกคนต่างเพ่งตาทำข้อสอบอีฟใบหน้าผ่อนคลายอย่างมีสมาธิเธอรู้สึกดีใจที่ถึงวันนี้เสียทีเพราะเท่ากับว่าเธอได้นับเวลาถอยหลังถึงเส้นชัยแม้ช่วงเวลาที่ผ่านมาอันรวดเร็วเธอจะผ่านประสบการณ์ทำงานที่แปลกใหม่ในชีวิตจนได้พบกับใครบางคนที่ชะตาฟ้าลิขิตให้มาเจอ พอถึงช่วงเวลาบ่ายหลังจากสอบเสร็จอีฟกับแนนซี่กำลังนั่งเม้าท์กันตามประสาเพื่อนสนิทใต้ต้นไม้ใหญ่ในรั้วมหาวิทยาลัยแต่ทั้งสองต้องเหลียวมองตามเสียงผู้หญิงที่กำลังพูดไฟแลบด้วยท่าทางฟึดฟัดอย่างไม่พอใจและนั่นคือ ไอวาและลิซซี่กำลังทะเลาะกัน “สองคนนั้นเขาทะเลาะอะไรกัน” “ฉันว่าสงสัยเจอฤทธิ์หนุ่มแบดบอยเข้าให้ไอวาก็คงทำนิสัยเดิมๆ เจ้าชู้ไปทั่วแหงๆ แต่ว่าสองคนนั้นคบกันแป๊บเดียวเองนะไม่ทันไรก็เผยสันดานออกมาละ สมน้ำหน้า จะอยู่ด้วยกันได้อย่างไรยัยลิซซี่ที่ขี้เหวี่ยงขึ้วีนขนาดนั้น กับคาสโนว่าตัวพ่อ”แนนซี่พูดรัวชุดใหญ่ แต่อีฟเมื่อได้ฟังก็รู้สึกเฉยๆเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาแล้วอีฟก็มองดูเวลาเพราะเธอได้เวลาต้องไปเปลี่ยนกะที่ร้านขนมหวานกลางเมือง“แนนซี่ ฉันจะต้องไปทำงานต่อที่ร้านขนมเดี๋ยวเจอกันตอนเย็นที่ห้องนะ ” “ได้สิ แล้วเจอกัน” แน
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่13.คอนโดสูงกลางเมือง
หลังจากเจ๊แตงได้จัดการติดต่อหางานพาร์ตไทม์ช่วยอีฟให้ได้ทำงานแล้ว วันนี้ก็เป็นวันแรกของการทำงานพาร์ตไทม์ในร้านขนมหวานซึ่งใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงต่อวัน ผมยาวถักเปียเรียงซ้อนงามเป็นระเบียบ สาวหุ่นเพรียวในเสื้อยืดสีดำชายเสื้อเข้าในกระโปรงยีนสั้นบนรองเท้าผ้าใบสีขาวคลุมด้วยผ้ากันเปื้อนเดินจัดเสิร์ฟขนมหวานและเครื่องดื่มน้ำผลไม้ให้กับลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการซึ่งทั้งร้านมีพนักงานสองสามคนสลับกันเข้าออกเป็นกะ เพื่อนร่วมงานที่เป็นมิตรอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอและอีฟเองก็พึงพอใจกับงานที่ทำและในวันแรกเธอไม่ได้กดดันหรืออึดอัดอะไรเลยดูแล้วงานนี้ก็เหมาะกับเธอด้วยซ้ำแม้รายได้เพียงเป็นค่าอาหารและค่าเดินทางในแต่ละวันซึ่งก็เพียงพอสำหรับเธอในช่วงนี้และใช้เวลาเพียงสามชั่วโมงก็เสร็จงานของเธอในวันนี้เย็นนี้เธอได้นัดกับแซมไว้ให้มาเจอกันที่หน้าร้านขนมหวานหลังจากเธอเสร็จงาน อีฟยืนก้มหน้าพิมพ์ข้อความบนมือถือถึงชายหนุ่มที่นัดแล้วเขาก็มาตรงเวลาเป๊ะ“Hi,sam” ทั้งสองสวมกอดทักทายด้วยความคิดถึง “Shall we go? ” (เราไปกันเลยไหม) แซมตั้งใจไว้ว่าจะแวะดูคอมพิวเตอร์เพื่อไว้ใช้สำหรับธุรกิจของเขาที่กำลังจะเปิดเร็วๆนี้แต่นั่น
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่12.สมุดบันทึกรัก
“Sam,Can you stop the car for a moment?” (แซมหยุดรถสักครู่ได้ไหม)อีฟพูดขึ้นในขณะที่แซมกำลังขับรถตรงไปยังจุดอื่นระหว่างทางหลังจากที่ได้รับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้วเพราะเธอได้ มองเห็นกลุ่มช้างที่น่ารักซึ่งเป็นสัตว์ที่เธอชอบเป็นพิเศษและขวานช้างรอให้นักท่องเที่ยวได้สัมผัสและใกล้ชิดที่หน้ารีสอร์ต แซมชำเลืองมองกลุ่มช้างนั้นแล้วเขาก็ได้เลี้ยวหยุดรถชิดขอบทาง อีฟยกกล้องมือถือถ่ายรูป ซื้ออาหารให้ช้างเหล่านั้นพลางมือลูบคลำงวงช้างที่แสนเชื่อง เขามองเธอที่มีความสุข ในห้วงเวลานั้น พลางมือกดรัวชัตเตอร์บนกล้องที่คล้องมา สองมือประสานแน่นเธอเอียงศีรษะพิงไหล่กว้าง มองฟ้าสีคราม ในหัวใจนึก อยากหยุดเวลาไว้เพียงเท่านี้ แซมเอียงหน้าจูบบนหน้าผากเธอเบาๆ มือซ้ายขยับกอด เพื่อบ่งบอกว่า เขาอยู่ข้างเธอไม่ต้องกังวล แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ซึ่งคือความจริงที่ต้องดำเนินไปแล้วทั้งสองก็ขึ้นมาถึงจุดสูงของภูเขาเพื่ออำลาผืนป่าก่อนกลับไปใช้ ชีวิตในเมืองกรุง มีเพียงสายตาและรอยยิ้มที่มองกันด้วยความลึกซึ้งยืนคู่ชิดโดดเด่นมองท้องฟ้าที่กว้างไกลป่าสีเขียวสุดลูกตา พวกเขาจะบันทึกไว้ในความทรงจำไว้ว่าที่ตรงนี้บนเขาใหญ่เป็นพยานแ
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่11.กวางป่าหนุ่มผู้มีเขาที่สง่างาม
11.00am ณ ที่สถานีขนส่งแห่งหนึ่งซึ่งเป็นประตูสู่ภาคอีสาน มีผู้คนพลุกพล่านเข้าออกขึ้นลง อีฟและแซมก้าวลงจากรถทัวร์สะพายเป้ใบตุง เดินมองหาผู้ให้บริการรถเช่าที่แซมได้จองไว้ทางอินเทอร์เน็ต“Sam I think that man” (แซม ฉันคิดว่าผู้ชายคนนั้นนะ) เธอพูดพลางนิ้วชี้ให้เขาดูชายวัยกลางคนยืนยิ้มกว้างหน้ารถออฟโรดสีดำซึ่งมองดูแล้วก็ตรงตามรูปบนใบจองที่เธอถืออยู่ในมือเส้นทางที่มุ่งสู่จุดหมายบนถนนลาดยางแหวกป่าเขาลำเนาไพรแซมขับรถสองที่นั่งสี่ล้อยกสูงไปอย่างช้าๆ ตาเลื่อนสลับไปมาแลมองแผนที่บนมือถือเป็นระยะๆ กระจกรถเลื่อนลงสุดคางของอีฟวางลงบนขอบกระจกให้ใบหน้ารับลมสูดอากาศที่บริสุทธิ์ ผ่านหุบเขาทุ่งหญ้าสีเหลืองทอง ชายหนุ่มผู้สายตายาวไกลเลี้ยวจอดรถริมขอบทาง ดวงตามุ่งมั่นก้าวลงค่อยๆย่องเท้าฝ่าดงหญ้า พลางมือยกกล้องที่คล้องไว้บนคอ มือนิ่งตาเล็งเป้าโฟกัสแล้วซูมไปที่กวางป่าเขายาวกำลังกินหญ้าอย่างสำราญ แซมรอจังหวะกวางเขายาวสง่าเงยหัวขึ้น เขาอธิษฐาน อยู่ในใจ “อย่าขยับนะ ได้โปรด ๆ อยู่นิ่งๆ” ..แสงแดดย่ามบ่ายแก่ๆ สาดแสงหญ้าเหลืองทองอร่าม กวางหนุ่มผู้มีเขายาวคล้ายกิ่งไม้เงยหัวเผยดวงตาที่น่าเอ็นดู นิ้วเขารีบกดชัตเตอร์ร
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่10.สวรรค์ชั้น 7
เสียงนกเจื้อยแจ้วบ่งบอกว่าเป็นรุ่งอรุณของวันใหม่คู่หนุ่มสาวที่ผ่านศึกรักที่หนักหน่วง ฝูงนกได้ปลุกให้แซมตื่น เขาขยับร่างมือค่อยเลื่อนสัมผัสร่างสาวเจ้าเสน่ห์เข้ามาชิดแล้วลูบไล้ทั่วร่างเนียน อีฟขยับเปลือกตาด้วยความเคลิ้มรู้สึกได้ถึงมือที่ซุกซนสอดแทรกไปทุกจุดที่ไวต่อการสัมผัสพลันท่อนรักผ่าเข้าร่องสาวที่ตื่นตัว เธอลืมตามองชายหนุ่ม ที่คร่อมร่างเธอและแสงแดดยามเช้าสาดส่องให้เห็นหน้าอกหนุ่มแน่นขาวผ่องผมสีบอลนด์เธอมองลึกลงไปในดวงตาฟ้าใสละมุนเก็บรายละเอียดนี้ไว้ด้วยสายตาแห่งความหลงใหล แล้วจังหวะรักที่แซมเร่งขย่มถี่เพียงครู่ก็สำเร็จกิจหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วอีฟออกมานั่งที่ตรงระเบียงด้วยความรื่นรมย์ กางแผนที่และกระดาษแพลนเที่ยวของแซมที่จดไว้แล้วตามลำดับ มือจับปากกาวงไว้เป็นจุดๆ เพราะที่จริงแล้วนี่คือครั้งแรกของเธอที่ได้ไปเยือนแหล่งท่องเที่ยวเหล่านี้แม้เธอจะรู้ข้อมูลมามากพอสมควรจากตำรา" Are you hungry? "(คุณหิวไหม) แซมเดินออกมาจากห้องเอ่ยถามอีฟที่มองแผนที่สลับกับกระดาษสีขาวพลางมือที่กำลังขยุกขยิก"Yes,I’m hungry" (หิวค่ะ) เธอเงยหน้าขึ้นเพราะท้องร้องได้เริ่มร้อง ว่าหิว“So let’go,Shall we?”
