เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่14.บททดสอบ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-18 05:52:38เวลา10โมงเช้าบรรยากาศในห้องสอบที่เงียบทุกคนต่างเพ่งตาทำข้อสอบอีฟใบหน้าผ่อนคลายอย่างมีสมาธิเธอรู้สึกดีใจที่ถึงวันนี้เสียทีเพราะเท่ากับว่าเธอได้นับเวลาถอยหลังถึงเส้นชัยแม้ช่วงเวลาที่ผ่านมาอันรวดเร็วเธอจะผ่านประสบการณ์ทำงานที่แปลกใหม่ในชีวิตจนได้พบกับใครบางคนที่ชะตาฟ้าลิขิตให้มาเจอ
พอถึงช่วงเวลาบ่ายหลังจากสอบเสร็จอีฟกับแนนซี่กำลังนั่งเม้าท์กันตามประสาเพื่อนสนิทใต้ต้นไม้ใหญ่ในรั้วมหาวิทยาลัยแต่ทั้งสองต้องเหลียวมองตามเสียงผู้หญิงที่กำลังพูดไฟแลบด้วยท่าทางฟึดฟัดอย่างไม่พอใจและนั่นคือ ไอวาและลิซซี่กำลังทะเลาะกัน “สองคนนั้นเขาทะเลาะอะไรกัน” “ฉันว่าสงสัยเจอฤทธิ์หนุ่มแบดบอยเข้าให้ไอวาก็คงทำนิสัยเดิมๆ เจ้าชู้ไปทั่วแหงๆ แต่ว่าสองคนนั้นคบกันแป๊บเดียวเองนะไม่ทันไรก็เผยสันดานออกมาละ สมน้ำหน้า จะอยู่ด้วยกันได้อย่างไรยัยลิซซี่ที่ขี้เหวี่ยงขึ้วีนขนาดนั้น กับคาสโนว่าตัวพ่อ”แนนซี่พูดรัวชุดใหญ่ แต่อีฟเมื่อได้ฟังก็รู้สึกเฉยๆเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาแล้วอีฟก็มองดูเวลาเพราะเธอได้เวลาต้องไปเปลี่ยนกะที่ร้านขนมหวานกลางเมือง “แนนซี่ ฉันจะต้องไปทำงานต่อที่ร้านขนมเดี๋ยวเจอกันตอนเย็นที่ห้องนะ ” “ได้สิ แล้วเจอกัน” แนนซี่มองตามอีฟที่เดินออกไปด้วยอาการงุนงงเล็กน้อยและคิดในใจว่า “เราพูดอะไรมากไปหรือเปล่า” ในขณะที่เวลานี้แซมนั่งหน้าดำคร่ำเครียดคิ้วขมวดที่หน้าจอคอมที่เขาตั้งใจจ้องทำงานตั้งแต่เช้ามืดหลังจากที่อีฟกลับไป กระดาษที่เกลื่อนกลาดบนพื้นห้อง เขาถอนหายใจนวดคลึงขมับอยู่อย่างนั้นเพราะจากนี้ไปคืออุปสรรคที่ต้องเผชิญให้อยู่รอดซึ่งเขาจะต้องจริงจังเสียทีและโฟกัสไปที่งาน ดวงตาที่เลื่อนมองดูแผนงานที่ปะติดรอบโต๊ะทุกอย่างที่เลื่อนลอยไม่ลงตัวรายรับที่แทบเป็นศูนย์เขาคงยังคิดไม่ออกแล้วจ้องมันอยู่อย่างนั้นเพื่อหาทาง.. อีฟยุ่งกับงานที่ร้านขนมหวานเดินวนบริการรอบร้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ทุกอย่างก็เป็นไปราบรื่นจนได้เวลาเลิกงานวันนี้ทั้งวันแซมกลับเงียบไปแต่เธอก็ไม่คิดจะรบกวนเขาปล่อยให้แซมได้ทำงานและเธอก็ต้องกลับไปเตรียมตัวสำหรับวันพรุ่งนี้เช้ากับการสอบที่มหาวิทยาลัย เธอเดินออกมาจากร้านขนมหวานเพื่อจะดินทางกลับโดยรถประจำทางที่นั่งจนเคยชิน “อีฟ”เสียงของชายหนุ่มที่เคยรู้จัก ไอวาเรียกเธอด้วยใบหน้าเศร้าสร้อยราวคนสำนึกผิดแต่อีฟกลับหงุดหงิดที่เขาทำแบบนี้ “นี่เธอเป็นสตอล์กเกอร์เหรอ”เธอพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจยิ่งนักที่เขาได้ตามเธอมาแล้วมาดักรอแบบนี้อีกครั้งเป็นรอบที่สองแล้ว “เราขอโทษกับทุกอย่างที่ผ่านมาเราเป็นเพื่อนกันได้ไหม”ใจจริงแล้วเขาอยากมีโอกาสแก้ตัวกลับมาคบกับเธอมากกว่าว่าจะด้วยเหตุผลอะไรกับลิซซี่ที่ดูแล้วไม่รอดเธอก็ไม่อยากจะรับรู้ ‘พอแล้วนะ เลิกการกระทำที่ดักรอแบบนี้ ระหว่างเราจะไม่มีคำว่าเพื่อนให้กัน ไม่อย่างนั้นเราจะถือว่าเธอกำลังคุกคามเราแล้วเรื่องทั้งหมดมันจบไม่สวยอีกแน่ๆ” เธอพูดจบแล้วเดินผลุนผลันออกไป ทิ้งให้ไอวายืนอึ้งกับคำพูดอีฟที่ดูมั่นใจและแข็งแกร่ง ทั้งที่เมื่อก่อน เธอต้องเป็นฝ่ายยอมเขาแต่เขาก็ต้องยอมรับกับความจริงทั้งหมดตั้งแต่วันนั้นที่ทำกับเธอพาลิซซี่ไปถึงห้องของเธอจนเธอไม่เหลือสถานะเพื่อนให้กับเขาเลย ‘................... ก๊อก ก๊อก ก๊อก “แนนซี่เปิดประตูหน่อย ฉันมาถึงแล้ว” ก๊อก ก๊อก “แนนซี่” อีฟกลับมาพร้อมหิ้วถุงขนมหวานที่แนนซี่พูดพร่ำว่าอยากกินนักอยากินหนาเธอเปล่งเสียงเรียกอยู่หน้าประตูพลางกำมือเคาะประตู แนนซี่กำลังนั่งเคลิ้มบนโซฟามือจับหนังสือเปิดค้างไว้ต้องตื่นจากภวังค์เพราะเสียงเรียกของเพื่อนสาวที่ตะโกนอยู่ด้านนอกเธอจึงขานตอบทันที “มาแล้วอีฟ” “ฉันเอาขนมมาฝาก”อีฟยิ้มกว้างยื่นถุงขนมให้ทันทีเมื่อเจอบัดดี้ตัวแสบ “ขอบใจมากเพื่อนนี่เป็นขนมที่ฉันอยากกินมากๆ” แนนซี่ทำตาโตด้วยความดีใจเมื่อเห็นรีบเปิดถุงขนมเข้าปากทันที อีฟอยากทำสิ่งดีๆตอบแทนแนนซี่เท่าที่เธอพอจะทำได้เพราะแนนซี่ก็คือเพื่อนยามยากและก็เคยหยิบยื่นเงินให้เธอยืมอยู่บ่อยครั้ง ช่วงนี้เป็นช่วงสอบอีฟกลับมาหาแนนซี่ที่ห้องของเธอที่ทั้งสองได้นัดกันไว้ว่าจะทบทวนตำราที่เรียนมาด้วยกันตามประสาเพื่อนซี้ ยิ่งนับวันถอยหลังที่ต้องจากกันก็ยิ่งเศร้าใจ เพราะแนนซี่ต้องกลับไป ตจว. ตามแพลนของครอบครัวที่วางไว้ให้กับเธอ กว่าจะได้เจอกันอีกก็นานจนกว่าจะถึงวันรับปริญญาและตัวอีฟเองก็ยังไม่มีแพลนใดๆว่าจะอยู่ที่นี้ต่อหรือจะไปที่ไหนก็ยังไม่รู้อนาคต เพราะงานที่เธอสมัครไว้หลายแห่งยังไร้การตอบกลับ เธอได้แต่ภาวนาในใจ ว่า "ขอให้ได้งานทำ" สองสาวนั่งหลังพิงขอบโซฟาเปิดตำราพลางเม้าท์มอยฝันถึงเรื่องชีวิตหลังจบอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า แนนซี่ที่มีพ่อแม่ปูทางไว้แล้วเธอก็ไม่ค่อยสีเรียจเท่าไหร่นักแล้วเรื่องผู้ชายก็ยิ่งไม่มีเลย แม้ว่าเธอจะฝันหวานถึงพระเอกในซีรีส์อยู่บ่อยๆ อีฟที่เปิดหนังสือพอผ่านตา ฟังบ้างไม่ฟังบ้างกับเสียงของแนนซี่ที่กำลังเพ้อฝันด้วยใบหน้ามีความสุขแต่อีฟกลับเหม่อลอยถึงแซมและหัวสมองเต็มไปด้วยคำถามต่างๆนานา “อีฟ อีฟ” “ อีฟเธอฟังฉันพูดอยู่หรือเปล่าฉันถามเธอตั้งหลายครั้งแล้วนะ ” อีฟสะดุ้งเมื่อแนนซี่เปล่งเสียงเรียกข้างใบหูของเธอ “ถึงไหนแล้วละเพื่อนเล่าใหม่สิ” “โอ้ แม่เจ้า” แนนซี่ลุกขึ้นยกมือกุมหน้าผากแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงเพราะเรื่องที่พูดตะกี้มันยาวแล้วไม่สามารถเรียบเรียงใหม่ได้เหมือนเดิมอีก “เอาใหม่ ๆเธอเล่าเรื่องใหม่ก็ได้เพื่อน ฉันฟังได้หมดแหละ น้าๆ” อีฟเขย่าตัวแนนซี่เพื่อให้เล่าเรื่องอื่นเพื่อเธอจะได้ปลดปล่อยอารมณ์สาวช่างฝันอย่างตามใจเพื่อนซี้แล้วก็อดขำอยู่ในใจอยู่บ้างแต่เพียงเธอแค่ต้องการเก็บความทรงจำช่วงนี้เอาไว้ก่อนจบภาคเรียนเทอมสุดท้ายบทที่เกี่ยวข้อง
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่15.เฉลิมฉลอง
หนึ่งเดือนผ่านไปเช้าของวันที่อากาศสดใสปลอดโปร่งในรั้วมหาวิทยาลัยที่ สองสาวใช้เวลาหลายปีในการร่ำเรียนและมีความผูกพันกับสถานที่เรียนแห่งนี้ก็มาถึงช่วงท้ายสุดของชีวิตนักศึกษา นักศึกษามากมายหลายคนต่างยื่นหน้าจ้องบนกระดาษที่แปะไว้ที่บอร์ดของคณะพลางนิ้วไล่เช็กรหัสของตัวเอง “อีฟฉันผ่านแล้ว”แนนซี่กระโดดกอดอีฟด้วยความดีใจเมื่อเห็นรหัสประจำตัวและชื่อของตัวเองติดอยู่ว่าสอบได้และอีฟยิ้มอย่างภูมิใจที่ทำสำเร็จเมื่อเห็นชื่อของเธอว่าสอบผ่านด้วยเช่นกันและตัวเธอเองจะไม่โอเคแน่ๆถ้าต้องเสียเวลาสอบใหม่อีกรอบเพราะฐานะการเงินที่ฝืดเคืองไม่สามารถประคองชีวิตต่อไปได้อีกหลายเดือนหากยังไม่มีงานประจำทำแล้ววันนี้เธอก็ทำสำเร็จซึ่งเธอก็ภูมิใจกับตัวเองอยู่ไม่น้อย สองสาวที่แพลนเอาไว้เป็นเดือนแล้วว่าจะรวบรวมเงินกันจัดงานฉลองเล็กๆกันที่ร้านข้างหอถ้าสอบผ่านและสำเร็จทั้งสองคน “แนนซี่ เดี๋ยวเจอกันที่ร้านเจ๊แตงนะเราต้องเฉลิมฉลองกันตามที่เราได้สัญญากันไว้แต่ตอนนี้ฉันต้องรีบไปก่อนนะเพื่อนมีนัดกับแซมไว้เจอกันเย็นนี้นะ ” อีฟพูดพลางก้าวถอยหลังเดินออกไปด้วยใบหน้าที่แจ่มใสและเธอก็ยิ้มไม่หุบระหว่างการเดินทางไปหาชายหนุ่มที่คบแล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่16.ความสัมพันธ์เหินห่าง
ในห้องสี่เหลี่ยมที่บรรยากาศอึมครึมเพราะชายหนุ่มผู้มุ่งมั่นและจริงจังตอนนี้เขาได้เก็บตัวปิดประตูสังคมนั่งหน้าดำคร่ำเครียดปล่อยหนวดเครายาวสมองหมกมุ่นหนักกับงานที่ไม่ลงตัว แม้แต่อีฟคนที่กำลังคบหาเขาก็ไม่ได้สนใจตอบข้อความของเธออย่างเช่นเคยเพราะตอนนี้เขาแทบจะถวายชีวิตให้กับงานเลยก็ว่าได้ สามารถยอมแลกได้ทุกอย่างให้ได้มาซึ่งความสำเร็จแต่เขาอยากระบายออกมาบ้างในบางครั้งแล้วเสียงของชายหนุ่มได้ตะโกนลั่นปลดปล่อยอารมณ์ความเครียดจากสมองพลางมือขยำกระดาษเป็นก้อนแล้วปามันติดกำแพงผนัง..ที่อะพาร์ตเมนต์ในที่พักอาศัยของอีฟและแนนซี่ ตอนนี้ทั้งสองกำลังยุ่งกับการเก็บข้าวของ แนนซี่มองดูรูปถ่ายที่ถืออยู่ในมือเป็นภาพของเธอกับอีฟในชุดนักศึกษาสมัยปีหนึ่งที่ถ่ายคู่กันด้วยความสนิทสนมด้วยความปลาบปลื้มที่มีเพื่อนดีๆเช่น อีฟ แล้วเก็บใส่กล่องสี่เหลี่ยมส่วนตัวของเธอ ข้าวของเครื่องใช้ที่แพ็กไว้เรียบร้อยพร้อมขนย้ายเพื่อเตรียมกลับบ้านที่ต่างจังหวัดอย่างถาวร ในขณะที่อีฟมือแพ็กกล่องสลับหยิบมือถือขึ้นมาดูเป็นระยะๆเพื่อเช็กข้อความแซมที่จะตอบกลับเธอ“มีอะไรหรือเปล่าอีฟ เช็กมือถือตลอดเลย”แนนซี่เอ่ยถามเมื่อสังเกตว่าอีฟพะวงดูมื
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่17.ถึงเวลาต้องเลือกทางเดิน
ที่ร้านอาหารตามสั่งของเจ๊แตงอีฟและแนนซี่ได้ทยอยขนของลงมาไว้บ้างแล้วเพื่อรอครอบครัวของแนนซี่จะมารับในไม่ช้า บนโต๊ะอาหารทุกคนนั่งรับประทานอาหารพร้อมสนทนากันไปพลางๆพลันสายตาหลายคู่ต้องหันมองไปทางเดียวกันเพราะรถเบนซ์คันหรูที่ดูคุ้นตาและนานๆจะมีเข้ามาที่อะพาร์ตเมนต์ราคาประหยัดเช่นนี้ซึ่งดูคลับคล้ายคลับคลาว่าเมื่อหลายเดือนก่อนนั้นน่าจะเป็นคันเดียวกันที่เคลื่อนเข้าเมื่ออีฟและแนนซี่จ้องมองไปยังแผ่นป้ายทะเบียนนั้นแล้วก็ตรงเป๊ะและคิดว่า “ต้องใช่!หล่อนแน่ๆ”แต่วันนี้กลับมีสาวสวยสวมแว่นดำเดินออกมาจากรถมันเงาเพียงลำพังไร้เงาชายหนุ่มข้างกาย ลิซซี่ยืนบนรองรองเท้าส้นแหลม คอหันซ้ายหันขวาแล้วสายตาสะดุดเห็นอีฟและแนนซี่นั่งอยู่ที่ร้านอาหารข้างๆหอหล่อนจึงรีบเดินดุ่มๆมาแล้วเอ่ยถาม “อีฟเจอไอวาไหมฉันตามหาเขาอยู่เขาพยายามหลบหน้าหลบตาฉัน”เธอพูดด้วยเสียงที่กระซิกๆคล้ายกับจะร้องไห้ใต้แว่นดำแต่ไร้ซึ่งหยดน้ำตาต่อให้ลิซซี่จะสวยเพอร์เฟกต์แค่ไหนแต่หล่อนก็เป็นคนเอาแต่ใจให้ได้มาซึ่งทุกอย่างตามประสาลูกคนรวยที่ถูกสปอยล์แต่ตอนนี้เสียงของหล่อนที่พูดกับอีฟได้อ่อนปวกเปียกต่างจากเมื่อก่อนเพียงเพื่อต้องการให้ได้สิ่งที่หล่อนต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่18.บทสุดท้าย
สถานการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องของแซมอาจเพราะด้วยความกดดันของทั้งสองที่ต้องการเพียงระยะห่างเท่านั้นและอีฟก็แค่ตั้งใจจะไปปรึกษาเรื่องงานของเธอกับแซม ยังไม่ทันได้ปริปากพูดถึงมันเลยกลับต้องจบลงแบบนี้จะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่างแต่บทสุดท้ายคือตอนนี้เธอเศร้าใจนัก และคำปลอบใจที่พูดกับตัวเองก็มีเพียงอย่างเดียวคือ ต้องมูฟออน เมื่อถึงห้องเธอก็ไม่รอช้าคว้าโน้ตบุ๊กขึ้นมาเปิดแล้วตอบกลับอีเมลงานที่รอคำตอบจากเธอมาหลายวันแล้วด้วยใจที่แน่วแน่มั่นใจและพร้อมเดินทางในวันถัดไปโดยไม่จำเป็นต้องรีรอ วันต่อมา… บางครั้งโชคชะตาก็พลิกผันรวดเร็วเกินตั้งตัวให้เราเดินตามทางที่ถูกกำหนดมาตามเวลาที่เหมาะสม ตอนนี้เธอได้เก็บข้าวของเครื่องใช้ต่างๆแพ็กลงกล่องเพื่อจัดการส่งให้กับบริษัทขนส่งที่กำลังจะมารับ หนังสือที่ตั้งวางอยู่ด้านหน้ามือหยิบลงใส่กล่องกระดาษสี่เหลี่ยมที่เตรียมไว้เป็นพิเศษสำหรับหนังสือเล่มโปรดของเธอแต่แล้วดวงตาต้องสะดุดกับสมุดบันทึกรักที่เคยจดบันทึกไว้เธอหยิบขึ้นมาแล้วเพ่งมองชวนให้นึกถึงและคิดว่าจะเปิดดูและอ่านอีกรอบแต่แล้วทันใดนั้นเสียงประตูหน้าห้องก็ดังแทรก ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ใครคะ?” “แม่บ้านจ้า” เธอตั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่1.วันแรก
“เก็บตังค์ด้วยค่ะป้า”อีฟสวมเสื้อเชิ้ตขาวแขนสั้นติดกระดุมชายเสื้อปล่อยนอกกระโปรงพลีทจีบเล็กยาวเหนือเข่าเล็กน้อยนั่งทานก๋วยเตี๋ยวอยู่ตรงข้ามหน้าทางเข้าไนต์คลับแห่งหนึ่งตะโกนเรียกแม่ค้า มือล้วงใบแดงสุดท้ายที่มีติดตัว ยื่นจ่ายค่าอาหารเย็นก่อนเข้าทำงาน วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์แต่เป็นวันแรกของการทำงาน มือหิ้วถุงกระดาษใส่เสื้อผ้าที่เตรียมไว้พร้อมเปลี่ยนเวลาพึ่งจะหัวค่ำแต่ต้องไปให้ทันตามเวลานัด เธอก้าวเข้าไนต์คลับแห่งหนึ่งด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความหวัง ว่า “คืนนี้เธอต้องรอด”อีฟเป็นนักศึกษาปริญญาตรีภาคเรียนสุดท้ายที่กำลังหาเงินใช้จ่ายเพื่อดำรงชีพใน กทม.ในช่วงท้ายก่อนจบการศึกษา เพราะครอบครัวที่เคยส่งเสียต้องจากไปอย่างกะทันหัน“อีฟ” เสียงเรียกของเจ๊แตงผู้จัดการร้านและเป็นคนแนะนำอีฟเข้าทำงานพาร์ตไทม์ยืนเท้าสะเอวรออีฟหน้าประตูทางเข้า“เดี๋ยวเจ๊พาเข้าห้องแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยจ้า”เจ๊แตงเป็นสาวสองเป็นผู้จัดการไนต์คลับแห่งนี้ซึ่งอาศัยอยู่อะพาร์ตเมนต์เดียวกัน อีฟรู้จักมักจี่กับเจ๊แตงเพราะเแกเปิดร้านตามสั่งข้างหอที่อีฟทานเป็นประจำ กลางวันแกก็เป็นแม่ค้าตกกลางคืนก็เป็นผู้จัดการไนต์คลับแห่งนี้อยู่ใจก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่2.เพื่อนสนิท
คืนวันศุกร์ที่สู้ชีวิตของอีฟได้ผ่านไป..จนถึงสายของวันเสาร์ร่างเพลียยังนอนนิ่งในห้องแคบ ๆบนอะพาร์ตเมนต์ เสียงเคาะประตูห้องดังก้องขึ้นปลุกเธอให้ตื่นเกือบทุกวันเวลาเดิมก๊อก ก๊อก ก๊อกก๊อก ก๊อก ก๊อก“อีฟ” แนนซี่ส่งเสียงเรียก แนนซี่คือเพื่อนสนิทเรียนด้วยกันเป็นเด็กต่างจังหวัดลูกสาวเจ้าของสวนยางเช่าห้องบนอะพาร์ตเมนต์เดียวกับเธอ“อีฟ ตื่นเร็วข่าวด่วนๆ”“จ้าแนนซี่” อีฟลืมตาที่ยังงัวเงียออกไปเปิดประตูหรี่ตาจากแสงที่สาด มองแนนซี่ที่ทำตาโตราวกับมีเรื่องใหญ่โต“มีอะไรเหรอ แนนซี่”“เนี่ยแฟนเก่าเธอ ไอวา มากับยัยลิซซี่ขับเบนซ์มาอยู่ลานจอดรถ” เมื่อได้ยินที่แนนซี่พูด อีฟสร่างขึ้นมาทันที ปรี่ออกไปตรงระเบียงห้องด้านหน้าทางเดินอะพาร์ตเมนต์เห็นได้ชัดจากชั้น2 ไอวาแฟนเก่าที่เรียนรั้วมหาลัยเดียวกันควงมากับ ลิซซี่สาวสวยห้องเรียนเดียวกับเธอซึ่งเป็นดาวคณะ กำลังตรงเข้าอะพาร์ตเมนต์อีฟที่ยังอยู่ในชุดนอนผมเผ้ากระเซิงกลิ่นเหล้าโชยอ่อนๆ ยืนอึ้งอยู่หน้าห้องเมื่อเห็น เขาทั้งสองมาด้วยกันเดินตรงมาที่ห้องเธอ“อีฟ เรามาเก็บของที่ฝากไว้อะ ขอเข้าห้องไปเก็บได้ไหม” ไอวาหนุ่มหล่อหน้าคมเข้มมาดแบดบอยเคยคบหาไปมาหาสู่กับอีฟได้ส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่3.รอ..You.
ทุ่มตรงรถแท็กซี่เทียบจอดหน้าทางเข้าไนต์คลับเจ๊แตงเปิดประตูก้าวลงจากรถด้วยชุดอลังการในเดรสขนนกสีแดงปักเลื่อมเงาวับยืนบนรองเท้าส้นแหลมมือขวาถือพัดญี่ปุ่นเครื่องรางนำโชคสะบัดให้ลมพัดเข้าที่ใบหน้าเพื่อกันรองพื้นที่หนามันเยิ้มก่อนเริ่มงาน เดินมาพร้อมกับอีฟร่างเล็กเพรียวในชุดเดรสเกาะอกสั้นโชว์ขาเนียนเรียวดูแล้วก็สวยตามสไตล์งานปาร์ตี้คืนนี้ลูกโป่งหลากสีประดับเต็มร้านตั้งแต่ทางเข้าหน้าประตู เวลาก็เริ่มเปิดให้ลูกค้าได้จับจองที่นั่งเพื่อชมคอนเสิร์ตของนักร้องดังที่ทางร้านได้เชิญมาแสดงมาบนเวที อีฟเดินเข้าไปเตรียมตัวด้านหลังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เตรียมมาเช่นเดิม เธอมองหน้าตัวเองผ่านกระจกยาวเต็มตัวแล้วพูด กับตัวเองว่า “สู้ๆ.”“ขยับไปหน่อยสิ” น้ำเสียงแหลมฟังแล้วไม่ค่อยรื่นหูเท่าไรนักใบหน้าที่ไม่เป็นมิตรของหญิงสาวร่างสูงหนาผิวคล้ำดันร่างผอมบางของอีฟจนเซเพื่อตัวเองได้เชิดส่องใบหน้าที่หยิ่งผยองของหล่อน หล่อนชื่อเจนด้วยการที่อีฟเป็นเด็กใหม่ก็ไม่ได้โต้ตอบใดๆ เธอเก็บอาการไว้แต่มองเจนด้วยสายตาแข็งทื่ออย่างไม่พอใจเช่นกัน“อ้าวเร็วๆ สาวๆ แต่งตัวให้ไวหน่อยจ้า งานกำลังจะเริ่มแล้ว” เจ๊แตงยืนเปล่งเสียงอยู่หน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่4.วันที่พิเศษ
แสงไฟนีออนส่องใบหน้าแดงอ่อนเพราะฤทธิ์สุรา นัยน์ตาสีฟ้าจมูกโด่งเป็นสันยกยิ้มพลางปากขยับ“Hi” (สวัสดี ครับ)ใบหน้าเรียวส่งยิ้มหวานให้หนุ่มตาน้ำข้าวแล้วเชิญเขานั่งลงข้างเธอ เขาไม่ได้อธิบายถึงเหตุผลอะไรมากมายที่มาสายมีเพียงเสียงที่ละมุนที่เอ่ย ว่า“Sorry I’m late” (ขอโทษที่ผมมาสาย)“That’s alright, ไม่เป็นไรค่ะ” .. บนโต๊ะอาหารทุกคนร่วมทานอาหารด้วยกันพลางสนทนาสัพเพเหระด้วยภาษาอังกฤษที่อาจจะไม่ถูกแกรมม่าบ้างแต่แซมก็เข้าใจได้ดีราตรีแห่งคืนสังสรรค์ของคืนนี้ใกล้เลิก.. รถที่เบาบาง ร้านค้าบางร้านก็เตรียมจะปิด นักเที่ยวบางกลุ่มก็กำลังจะกลับ เจ๊แตงได้เดินนำหน้าไปหลายก้าวเพื่อไปเรียกแท็กซี่ที่ปากทางหนุ่มสูงยาวกับสาวร่างเพรียวเดินคู่บนไหล่ทางพูดคุยสานสัมพันธ์ที่เริ่มสนิทพลันสายตาแซมชำเลืองมองเด็กหนุ่มยืนเรียกลูกค้าอยู่ริมทางที่ดังชัดเจน เขาก้าวยาวเข้าไปหาหนุ่มน้อยคนนี้ทันที หมุนตัวกลับมาพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ที่เหมาจากเด็กหนุ่มผู้โชคดีหอบมาด้วยสายตามันวาวส่งดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ให้อีฟ “Happy valentine day”แซมพูดด้วยน้ำเสียงชวนหลงใหล“Can I see you again tomorrow?” (ผมสามารถเจอคุณพรุ่งนี้อีกได้ไหม)“S
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18
บทล่าสุด
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่18.บทสุดท้าย
สถานการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องของแซมอาจเพราะด้วยความกดดันของทั้งสองที่ต้องการเพียงระยะห่างเท่านั้นและอีฟก็แค่ตั้งใจจะไปปรึกษาเรื่องงานของเธอกับแซม ยังไม่ทันได้ปริปากพูดถึงมันเลยกลับต้องจบลงแบบนี้จะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่างแต่บทสุดท้ายคือตอนนี้เธอเศร้าใจนัก และคำปลอบใจที่พูดกับตัวเองก็มีเพียงอย่างเดียวคือ ต้องมูฟออน เมื่อถึงห้องเธอก็ไม่รอช้าคว้าโน้ตบุ๊กขึ้นมาเปิดแล้วตอบกลับอีเมลงานที่รอคำตอบจากเธอมาหลายวันแล้วด้วยใจที่แน่วแน่มั่นใจและพร้อมเดินทางในวันถัดไปโดยไม่จำเป็นต้องรีรอ วันต่อมา… บางครั้งโชคชะตาก็พลิกผันรวดเร็วเกินตั้งตัวให้เราเดินตามทางที่ถูกกำหนดมาตามเวลาที่เหมาะสม ตอนนี้เธอได้เก็บข้าวของเครื่องใช้ต่างๆแพ็กลงกล่องเพื่อจัดการส่งให้กับบริษัทขนส่งที่กำลังจะมารับ หนังสือที่ตั้งวางอยู่ด้านหน้ามือหยิบลงใส่กล่องกระดาษสี่เหลี่ยมที่เตรียมไว้เป็นพิเศษสำหรับหนังสือเล่มโปรดของเธอแต่แล้วดวงตาต้องสะดุดกับสมุดบันทึกรักที่เคยจดบันทึกไว้เธอหยิบขึ้นมาแล้วเพ่งมองชวนให้นึกถึงและคิดว่าจะเปิดดูและอ่านอีกรอบแต่แล้วทันใดนั้นเสียงประตูหน้าห้องก็ดังแทรก ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ใครคะ?” “แม่บ้านจ้า” เธอตั
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่17.ถึงเวลาต้องเลือกทางเดิน
ที่ร้านอาหารตามสั่งของเจ๊แตงอีฟและแนนซี่ได้ทยอยขนของลงมาไว้บ้างแล้วเพื่อรอครอบครัวของแนนซี่จะมารับในไม่ช้า บนโต๊ะอาหารทุกคนนั่งรับประทานอาหารพร้อมสนทนากันไปพลางๆพลันสายตาหลายคู่ต้องหันมองไปทางเดียวกันเพราะรถเบนซ์คันหรูที่ดูคุ้นตาและนานๆจะมีเข้ามาที่อะพาร์ตเมนต์ราคาประหยัดเช่นนี้ซึ่งดูคลับคล้ายคลับคลาว่าเมื่อหลายเดือนก่อนนั้นน่าจะเป็นคันเดียวกันที่เคลื่อนเข้าเมื่ออีฟและแนนซี่จ้องมองไปยังแผ่นป้ายทะเบียนนั้นแล้วก็ตรงเป๊ะและคิดว่า “ต้องใช่!หล่อนแน่ๆ”แต่วันนี้กลับมีสาวสวยสวมแว่นดำเดินออกมาจากรถมันเงาเพียงลำพังไร้เงาชายหนุ่มข้างกาย ลิซซี่ยืนบนรองรองเท้าส้นแหลม คอหันซ้ายหันขวาแล้วสายตาสะดุดเห็นอีฟและแนนซี่นั่งอยู่ที่ร้านอาหารข้างๆหอหล่อนจึงรีบเดินดุ่มๆมาแล้วเอ่ยถาม “อีฟเจอไอวาไหมฉันตามหาเขาอยู่เขาพยายามหลบหน้าหลบตาฉัน”เธอพูดด้วยเสียงที่กระซิกๆคล้ายกับจะร้องไห้ใต้แว่นดำแต่ไร้ซึ่งหยดน้ำตาต่อให้ลิซซี่จะสวยเพอร์เฟกต์แค่ไหนแต่หล่อนก็เป็นคนเอาแต่ใจให้ได้มาซึ่งทุกอย่างตามประสาลูกคนรวยที่ถูกสปอยล์แต่ตอนนี้เสียงของหล่อนที่พูดกับอีฟได้อ่อนปวกเปียกต่างจากเมื่อก่อนเพียงเพื่อต้องการให้ได้สิ่งที่หล่อนต
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่16.ความสัมพันธ์เหินห่าง
ในห้องสี่เหลี่ยมที่บรรยากาศอึมครึมเพราะชายหนุ่มผู้มุ่งมั่นและจริงจังตอนนี้เขาได้เก็บตัวปิดประตูสังคมนั่งหน้าดำคร่ำเครียดปล่อยหนวดเครายาวสมองหมกมุ่นหนักกับงานที่ไม่ลงตัว แม้แต่อีฟคนที่กำลังคบหาเขาก็ไม่ได้สนใจตอบข้อความของเธออย่างเช่นเคยเพราะตอนนี้เขาแทบจะถวายชีวิตให้กับงานเลยก็ว่าได้ สามารถยอมแลกได้ทุกอย่างให้ได้มาซึ่งความสำเร็จแต่เขาอยากระบายออกมาบ้างในบางครั้งแล้วเสียงของชายหนุ่มได้ตะโกนลั่นปลดปล่อยอารมณ์ความเครียดจากสมองพลางมือขยำกระดาษเป็นก้อนแล้วปามันติดกำแพงผนัง..ที่อะพาร์ตเมนต์ในที่พักอาศัยของอีฟและแนนซี่ ตอนนี้ทั้งสองกำลังยุ่งกับการเก็บข้าวของ แนนซี่มองดูรูปถ่ายที่ถืออยู่ในมือเป็นภาพของเธอกับอีฟในชุดนักศึกษาสมัยปีหนึ่งที่ถ่ายคู่กันด้วยความสนิทสนมด้วยความปลาบปลื้มที่มีเพื่อนดีๆเช่น อีฟ แล้วเก็บใส่กล่องสี่เหลี่ยมส่วนตัวของเธอ ข้าวของเครื่องใช้ที่แพ็กไว้เรียบร้อยพร้อมขนย้ายเพื่อเตรียมกลับบ้านที่ต่างจังหวัดอย่างถาวร ในขณะที่อีฟมือแพ็กกล่องสลับหยิบมือถือขึ้นมาดูเป็นระยะๆเพื่อเช็กข้อความแซมที่จะตอบกลับเธอ“มีอะไรหรือเปล่าอีฟ เช็กมือถือตลอดเลย”แนนซี่เอ่ยถามเมื่อสังเกตว่าอีฟพะวงดูมื
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่15.เฉลิมฉลอง
หนึ่งเดือนผ่านไปเช้าของวันที่อากาศสดใสปลอดโปร่งในรั้วมหาวิทยาลัยที่ สองสาวใช้เวลาหลายปีในการร่ำเรียนและมีความผูกพันกับสถานที่เรียนแห่งนี้ก็มาถึงช่วงท้ายสุดของชีวิตนักศึกษา นักศึกษามากมายหลายคนต่างยื่นหน้าจ้องบนกระดาษที่แปะไว้ที่บอร์ดของคณะพลางนิ้วไล่เช็กรหัสของตัวเอง “อีฟฉันผ่านแล้ว”แนนซี่กระโดดกอดอีฟด้วยความดีใจเมื่อเห็นรหัสประจำตัวและชื่อของตัวเองติดอยู่ว่าสอบได้และอีฟยิ้มอย่างภูมิใจที่ทำสำเร็จเมื่อเห็นชื่อของเธอว่าสอบผ่านด้วยเช่นกันและตัวเธอเองจะไม่โอเคแน่ๆถ้าต้องเสียเวลาสอบใหม่อีกรอบเพราะฐานะการเงินที่ฝืดเคืองไม่สามารถประคองชีวิตต่อไปได้อีกหลายเดือนหากยังไม่มีงานประจำทำแล้ววันนี้เธอก็ทำสำเร็จซึ่งเธอก็ภูมิใจกับตัวเองอยู่ไม่น้อย สองสาวที่แพลนเอาไว้เป็นเดือนแล้วว่าจะรวบรวมเงินกันจัดงานฉลองเล็กๆกันที่ร้านข้างหอถ้าสอบผ่านและสำเร็จทั้งสองคน “แนนซี่ เดี๋ยวเจอกันที่ร้านเจ๊แตงนะเราต้องเฉลิมฉลองกันตามที่เราได้สัญญากันไว้แต่ตอนนี้ฉันต้องรีบไปก่อนนะเพื่อนมีนัดกับแซมไว้เจอกันเย็นนี้นะ ” อีฟพูดพลางก้าวถอยหลังเดินออกไปด้วยใบหน้าที่แจ่มใสและเธอก็ยิ้มไม่หุบระหว่างการเดินทางไปหาชายหนุ่มที่คบแล
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่14.บททดสอบ
เวลา10โมงเช้าบรรยากาศในห้องสอบที่เงียบทุกคนต่างเพ่งตาทำข้อสอบอีฟใบหน้าผ่อนคลายอย่างมีสมาธิเธอรู้สึกดีใจที่ถึงวันนี้เสียทีเพราะเท่ากับว่าเธอได้นับเวลาถอยหลังถึงเส้นชัยแม้ช่วงเวลาที่ผ่านมาอันรวดเร็วเธอจะผ่านประสบการณ์ทำงานที่แปลกใหม่ในชีวิตจนได้พบกับใครบางคนที่ชะตาฟ้าลิขิตให้มาเจอ พอถึงช่วงเวลาบ่ายหลังจากสอบเสร็จอีฟกับแนนซี่กำลังนั่งเม้าท์กันตามประสาเพื่อนสนิทใต้ต้นไม้ใหญ่ในรั้วมหาวิทยาลัยแต่ทั้งสองต้องเหลียวมองตามเสียงผู้หญิงที่กำลังพูดไฟแลบด้วยท่าทางฟึดฟัดอย่างไม่พอใจและนั่นคือ ไอวาและลิซซี่กำลังทะเลาะกัน “สองคนนั้นเขาทะเลาะอะไรกัน” “ฉันว่าสงสัยเจอฤทธิ์หนุ่มแบดบอยเข้าให้ไอวาก็คงทำนิสัยเดิมๆ เจ้าชู้ไปทั่วแหงๆ แต่ว่าสองคนนั้นคบกันแป๊บเดียวเองนะไม่ทันไรก็เผยสันดานออกมาละ สมน้ำหน้า จะอยู่ด้วยกันได้อย่างไรยัยลิซซี่ที่ขี้เหวี่ยงขึ้วีนขนาดนั้น กับคาสโนว่าตัวพ่อ”แนนซี่พูดรัวชุดใหญ่ แต่อีฟเมื่อได้ฟังก็รู้สึกเฉยๆเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาแล้วอีฟก็มองดูเวลาเพราะเธอได้เวลาต้องไปเปลี่ยนกะที่ร้านขนมหวานกลางเมือง“แนนซี่ ฉันจะต้องไปทำงานต่อที่ร้านขนมเดี๋ยวเจอกันตอนเย็นที่ห้องนะ ” “ได้สิ แล้วเจอกัน” แน
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่13.คอนโดสูงกลางเมือง
หลังจากเจ๊แตงได้จัดการติดต่อหางานพาร์ตไทม์ช่วยอีฟให้ได้ทำงานแล้ว วันนี้ก็เป็นวันแรกของการทำงานพาร์ตไทม์ในร้านขนมหวานซึ่งใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงต่อวัน ผมยาวถักเปียเรียงซ้อนงามเป็นระเบียบ สาวหุ่นเพรียวในเสื้อยืดสีดำชายเสื้อเข้าในกระโปรงยีนสั้นบนรองเท้าผ้าใบสีขาวคลุมด้วยผ้ากันเปื้อนเดินจัดเสิร์ฟขนมหวานและเครื่องดื่มน้ำผลไม้ให้กับลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการซึ่งทั้งร้านมีพนักงานสองสามคนสลับกันเข้าออกเป็นกะ เพื่อนร่วมงานที่เป็นมิตรอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอและอีฟเองก็พึงพอใจกับงานที่ทำและในวันแรกเธอไม่ได้กดดันหรืออึดอัดอะไรเลยดูแล้วงานนี้ก็เหมาะกับเธอด้วยซ้ำแม้รายได้เพียงเป็นค่าอาหารและค่าเดินทางในแต่ละวันซึ่งก็เพียงพอสำหรับเธอในช่วงนี้และใช้เวลาเพียงสามชั่วโมงก็เสร็จงานของเธอในวันนี้เย็นนี้เธอได้นัดกับแซมไว้ให้มาเจอกันที่หน้าร้านขนมหวานหลังจากเธอเสร็จงาน อีฟยืนก้มหน้าพิมพ์ข้อความบนมือถือถึงชายหนุ่มที่นัดแล้วเขาก็มาตรงเวลาเป๊ะ“Hi,sam” ทั้งสองสวมกอดทักทายด้วยความคิดถึง “Shall we go? ” (เราไปกันเลยไหม) แซมตั้งใจไว้ว่าจะแวะดูคอมพิวเตอร์เพื่อไว้ใช้สำหรับธุรกิจของเขาที่กำลังจะเปิดเร็วๆนี้แต่นั่น
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่12.สมุดบันทึกรัก
“Sam,Can you stop the car for a moment?” (แซมหยุดรถสักครู่ได้ไหม)อีฟพูดขึ้นในขณะที่แซมกำลังขับรถตรงไปยังจุดอื่นระหว่างทางหลังจากที่ได้รับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้วเพราะเธอได้ มองเห็นกลุ่มช้างที่น่ารักซึ่งเป็นสัตว์ที่เธอชอบเป็นพิเศษและขวานช้างรอให้นักท่องเที่ยวได้สัมผัสและใกล้ชิดที่หน้ารีสอร์ต แซมชำเลืองมองกลุ่มช้างนั้นแล้วเขาก็ได้เลี้ยวหยุดรถชิดขอบทาง อีฟยกกล้องมือถือถ่ายรูป ซื้ออาหารให้ช้างเหล่านั้นพลางมือลูบคลำงวงช้างที่แสนเชื่อง เขามองเธอที่มีความสุข ในห้วงเวลานั้น พลางมือกดรัวชัตเตอร์บนกล้องที่คล้องมา สองมือประสานแน่นเธอเอียงศีรษะพิงไหล่กว้าง มองฟ้าสีคราม ในหัวใจนึก อยากหยุดเวลาไว้เพียงเท่านี้ แซมเอียงหน้าจูบบนหน้าผากเธอเบาๆ มือซ้ายขยับกอด เพื่อบ่งบอกว่า เขาอยู่ข้างเธอไม่ต้องกังวล แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ซึ่งคือความจริงที่ต้องดำเนินไปแล้วทั้งสองก็ขึ้นมาถึงจุดสูงของภูเขาเพื่ออำลาผืนป่าก่อนกลับไปใช้ ชีวิตในเมืองกรุง มีเพียงสายตาและรอยยิ้มที่มองกันด้วยความลึกซึ้งยืนคู่ชิดโดดเด่นมองท้องฟ้าที่กว้างไกลป่าสีเขียวสุดลูกตา พวกเขาจะบันทึกไว้ในความทรงจำไว้ว่าที่ตรงนี้บนเขาใหญ่เป็นพยานแ
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่11.กวางป่าหนุ่มผู้มีเขาที่สง่างาม
11.00am ณ ที่สถานีขนส่งแห่งหนึ่งซึ่งเป็นประตูสู่ภาคอีสาน มีผู้คนพลุกพล่านเข้าออกขึ้นลง อีฟและแซมก้าวลงจากรถทัวร์สะพายเป้ใบตุง เดินมองหาผู้ให้บริการรถเช่าที่แซมได้จองไว้ทางอินเทอร์เน็ต“Sam I think that man” (แซม ฉันคิดว่าผู้ชายคนนั้นนะ) เธอพูดพลางนิ้วชี้ให้เขาดูชายวัยกลางคนยืนยิ้มกว้างหน้ารถออฟโรดสีดำซึ่งมองดูแล้วก็ตรงตามรูปบนใบจองที่เธอถืออยู่ในมือเส้นทางที่มุ่งสู่จุดหมายบนถนนลาดยางแหวกป่าเขาลำเนาไพรแซมขับรถสองที่นั่งสี่ล้อยกสูงไปอย่างช้าๆ ตาเลื่อนสลับไปมาแลมองแผนที่บนมือถือเป็นระยะๆ กระจกรถเลื่อนลงสุดคางของอีฟวางลงบนขอบกระจกให้ใบหน้ารับลมสูดอากาศที่บริสุทธิ์ ผ่านหุบเขาทุ่งหญ้าสีเหลืองทอง ชายหนุ่มผู้สายตายาวไกลเลี้ยวจอดรถริมขอบทาง ดวงตามุ่งมั่นก้าวลงค่อยๆย่องเท้าฝ่าดงหญ้า พลางมือยกกล้องที่คล้องไว้บนคอ มือนิ่งตาเล็งเป้าโฟกัสแล้วซูมไปที่กวางป่าเขายาวกำลังกินหญ้าอย่างสำราญ แซมรอจังหวะกวางเขายาวสง่าเงยหัวขึ้น เขาอธิษฐาน อยู่ในใจ “อย่าขยับนะ ได้โปรด ๆ อยู่นิ่งๆ” ..แสงแดดย่ามบ่ายแก่ๆ สาดแสงหญ้าเหลืองทองอร่าม กวางหนุ่มผู้มีเขายาวคล้ายกิ่งไม้เงยหัวเผยดวงตาที่น่าเอ็นดู นิ้วเขารีบกดชัตเตอร์ร
A World for Just Us Two (โลกที่มีเพียงเราสองคน) บทที่10.สวรรค์ชั้น 7
เสียงนกเจื้อยแจ้วบ่งบอกว่าเป็นรุ่งอรุณของวันใหม่คู่หนุ่มสาวที่ผ่านศึกรักที่หนักหน่วง ฝูงนกได้ปลุกให้แซมตื่น เขาขยับร่างมือค่อยเลื่อนสัมผัสร่างสาวเจ้าเสน่ห์เข้ามาชิดแล้วลูบไล้ทั่วร่างเนียน อีฟขยับเปลือกตาด้วยความเคลิ้มรู้สึกได้ถึงมือที่ซุกซนสอดแทรกไปทุกจุดที่ไวต่อการสัมผัสพลันท่อนรักผ่าเข้าร่องสาวที่ตื่นตัว เธอลืมตามองชายหนุ่ม ที่คร่อมร่างเธอและแสงแดดยามเช้าสาดส่องให้เห็นหน้าอกหนุ่มแน่นขาวผ่องผมสีบอลนด์เธอมองลึกลงไปในดวงตาฟ้าใสละมุนเก็บรายละเอียดนี้ไว้ด้วยสายตาแห่งความหลงใหล แล้วจังหวะรักที่แซมเร่งขย่มถี่เพียงครู่ก็สำเร็จกิจหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วอีฟออกมานั่งที่ตรงระเบียงด้วยความรื่นรมย์ กางแผนที่และกระดาษแพลนเที่ยวของแซมที่จดไว้แล้วตามลำดับ มือจับปากกาวงไว้เป็นจุดๆ เพราะที่จริงแล้วนี่คือครั้งแรกของเธอที่ได้ไปเยือนแหล่งท่องเที่ยวเหล่านี้แม้เธอจะรู้ข้อมูลมามากพอสมควรจากตำรา" Are you hungry? "(คุณหิวไหม) แซมเดินออกมาจากห้องเอ่ยถามอีฟที่มองแผนที่สลับกับกระดาษสีขาวพลางมือที่กำลังขยุกขยิก"Yes,I’m hungry" (หิวค่ะ) เธอเงยหน้าขึ้นเพราะท้องร้องได้เริ่มร้อง ว่าหิว“So let’go,Shall we?”
