บทที่11.กวางป่าหนุ่มผู้มีเขาที่สง่างาม

11.00am ณ ที่สถานีขนส่งแห่งหนึ่งซึ่งเป็นประตูสู่ภาคอีสาน มีผู้คนพลุกพล่านเข้าออกขึ้นลง อีฟและแซมก้าวลงจากรถทัวร์สะพายเป้ใบตุง เดินมองหาผู้ให้บริการรถเช่าที่แซมได้จองไว้ทางอินเทอร์เน็ต

“Sam I think that man” (แซม ฉันคิดว่าผู้ชายคนนั้นนะ) เธอพูดพลางนิ้วชี้ให้เขาดูชายวัยกลางคนยืนยิ้มกว้างหน้ารถออฟโรดสีดำซึ่งมองดูแล้วก็ตรงตามรูปบนใบจองที่เธอถืออยู่ในมือ

เส้นทางที่มุ่งสู่จุดหมายบนถนนลาดยางแหวกป่าเขาลำเนาไพรแซมขับรถสองที่นั่งสี่ล้อยกสูงไปอย่างช้าๆ ตาเลื่อนสลับไปมาแลมองแผนที่บนมือถือเป็นระยะๆ กระจกรถเลื่อนลงสุดคางของอีฟวางลงบนขอบกระจกให้ใบหน้ารับลมสูดอากาศที่บริสุทธิ์ ผ่านหุบเขาทุ่งหญ้าสีเหลืองทอง ชายหนุ่มผู้สายตายาวไกลเลี้ยวจอดรถริมขอบทาง ดวงตามุ่งมั่นก้าวลงค่อยๆย่องเท้าฝ่าดงหญ้า พลางมือยกกล้องที่คล้องไว้บนคอ มือนิ่งตาเล็งเป้าโฟกัสแล้วซูมไปที่กวางป่าเขายาวกำลังกินหญ้าอย่างสำราญ แซมรอจังหวะกวางเขายาวสง่าเงยหัวขึ้น เขาอธิษฐาน อยู่ในใจ “อย่าขยับนะ ได้โปรด ๆ อยู่นิ่งๆ” ..

แสงแดดย่ามบ่ายแก่ๆ สาดแสงหญ้าเหลืองทองอร่าม กวางหนุ่มผู้มีเขายาวคล้ายกิ่งไม้เงยหัวเผยดวงตาที่น่าเอ็นดู นิ้วเขารีบกดชัตเตอร์รัวๆ เพื่อให้เขามั่นใจว่าต้องได้ช็อตเด็ดนี้แล้วแน่นอนและแล้วกวางผู้น่าชังสีน้ำตาลก็ถูกบันทึกเอาไว้บนกล้องถ่ายของแซม พลันกวางหนุ่มน้อยก็วิ่งจากไปด้วยความตื่นตระหนก เมื่ออีฟปล่อยให้แซมได้จัดการภารกิจนี้ได้สำเร็จ เธอก็เดินเข้ามาหาแซมที่ยืนมองกวางผู้สง่าตัวนั้นวิ่งลับหายไป เขาหันหน้ามามองเธอด้วยรอยยิ้ม จับมืออีฟเข้าไปกลางทุ่งหญ้า ปลดปล่อยเสียงแห่งความสุขให้ลั่นป่า แล้วสองร่างทิ้งตัว ลงบนหญ้ามองดูเนินเขาเล็กใหญ่สลับ พวกเขาทั้งสองตกหลุมรักธรรมชาติจนยากเกินถอนตัว อีฟ ค่อยๆเอนร่างราบไปกับผืนโลกดวงตามองตะวันสีแดงบนนภา แล้วปิดตา นึกขึ้นมาในใจเธออยากให้โลกหยุดหมุนไว้แค่นี้คิดไปด้วยความเคลิบเคลิ้ม

“ Eve “ แซมเรียกอีฟให้ลืมตา“Let’ s go” (เราไปกันเถอะ) เปลือกตาขยับมองมือชายหนุ่มยื่นยาวพลางนิ้วเรียวจับมือหนาดึงขึ้นไป แล้วยกร่างเพรียวขึ้นให้สูงแล้วหมุน ให้เธอเงยหน้าด้วยรอยยิ้มมองท้องฟ้าที่สว่างไสว เลื่อนดวงตาประสานนัยน์ตาของแซมที่สะท้อนเป็นใบหน้าของเธอ พวกเขาทั้งสองได้ตกหลุมรักกันไปแล้วจริงๆ ท่ามกลางธรรมชาติที่งดงาม

อีฟได้สลับกันขับรถเพื่อให้แซมได้ถ่ายรูประหว่างทางไปยังลานบนเขาเพราะที่นั่นทางอุทยานได้จัดเป็นสถานที่ให้นักท่องเที่ยว สายลุยได้ตั้งเต็นท์นอนกันและแซมผู้เก่งไปทุกเรื่อง เขาถนัดกับการแคมป์ปิ้งและเขาก็เป็นนักเดินป่าตัวยงเช่นกัน แซมจัดการกางเต็นท์ได้รวดเร็วทันใจ ของสาวที่นั่งรอพลางยกเบียร์ขึ้นจิบ ยังไม่ทันไหนก็เสร็จ

ค่ำคืนแห่งความสุขในคืนเดือนแรม หน้ากองไฟเล็กที่สุมขึ้นเพื่อให้ความอุ่นในท่ามกลางอากาศที่เย็นกลางป่า อีฟนั่งบนตักของแซมเงยหน้ามองไปบนท้องฟ้าจ้องกลุ่มดวงดาวส่องแสงเป็นประกายระยิบระยับพลางคิดลากเส้นเชื่อมจุดพิจารณาถึงชื่อของกลุ่มดาวนั้นชวนให้เธอนึกย้อนไปตอนเด็กที่นั่งมองจากบันไดหน้าบ้านทางทิศตะวันออก แล้วนิ้วชี้ให้แซมดู

“I can see that cluster of stars from the front of my house.Every night,I look at it and ponder whether it is the constellation I learned about in the books” (ฉันเห็นกลุ่มดาวนั้นจากหน้าบ้าน ของฉัน ทุกคืนฉันจะดูมันและไตร่ตรอง ว่าเป็นกลุ่มดาวที่ได้เรียนรู้มาจากหนังสือหรือไม่”

แซมหันหน้ามองอีฟ “Do you miss your hometown?” (คุณคิดถึงบ้านเกิดคุณเหรอ)

“Yes” ค่ะ เธอหันหน้ามามองเขาด้วยแววตาใส

“where’s your hometown (บ้านเกิดคุณอยู่ที่ไหน)

“Chiang Mai” (เชียงใหม่)นั่นคือสิ่งที่เขารู้ว่าเธอว่าเป็นใครมาจากไหนจากปากของเธอ แซมเก็บรายละเอียดที่เธอบอกบันทึกเอาไว้ในสมอง แต่เขาก็เลือกจะถามอะไรมากมายเพียงเพราะเขาอยากเต็มที่กับช่วงเวลาที่มีค่านี้ให้มากที่สุด มือหนาขยับโอบกอดร่างบางให้แน่นเพื่อมอบความอบอุ่นให้กับเธอ เลื่อนริมปากชิดแก้มเนียนไล้ข้างใบหูอย่างอ่อนโยนพลางขยับริมปากด้วยน้ำเสียงนุ่มละมุนที่ดังชัดเจนในหัวใจ “I love you” (ผมรักคุณ) คำพูดเบาๆ แต่ดังก้องไปทั้งผืนป่ากลางหุบเขาเธอหันหน้ามองตาที่เป็นประกายแห่งไฟรักที่ลุกโชติแล้วเธอเลื่อนริมปากบางขยับชิดจูบชายหนุ่มด้วยความเร่าร้อนที่เขาจุดประกายหน้ากองไฟแห่งรักในคืนที่ร้อนแรงกลางหมู่ดาว

ค่ำคืนแห่งความสุขกลางป่าเขาที่พวกเขาปรารถนาช่างผ่านไปไวเหลือเกิน บนภูผาสูงต้นไม้เขียวชอุ่มสัตว์น้อยใหญ่ร้องขาน อีฟนั่งมองดูตะวันแสงแห่งรุ่งอรุณโผล่พ้นภูเขาพลางคิดทบทวนถึงเรื่องต่างๆ และพะวงถึงวันพรุ่งนี้ที่ต้องเผชิญในเมืองกรุง ร่างบางสัมผัสมืออุ่นเลื่อนโอบร่างริมปากกระซิบข้างใบหูด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“Good moring” (สวัสดีตอนเช้าครับ) แต่ถึงอย่างไรวันนี้วันนี้และตรงนี้ก็มีเพียงเธอและเขาสองคนที่จะบันทึกเอาไว้ในความทรงจำ ว่า รักของเราอยู่ท่ามกลางป่า ที่เป็นพยาน