บทที่13.คอนโดสูงกลางเมือง

หลังจากเจ๊แตงได้จัดการติดต่อหางานพาร์ตไทม์ช่วยอีฟให้ได้ทำงานแล้ว วันนี้ก็เป็นวันแรกของการทำงานพาร์ตไทม์ในร้านขนมหวานซึ่งใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงต่อวัน

ผมยาวถักเปียเรียงซ้อนงามเป็นระเบียบ สาวหุ่นเพรียวในเสื้อยืดสีดำชายเสื้อเข้าในกระโปรงยีนสั้นบนรองเท้าผ้าใบสีขาวคลุมด้วยผ้ากันเปื้อนเดินจัดเสิร์ฟขนมหวานและเครื่องดื่มน้ำผลไม้ให้กับลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการซึ่งทั้งร้านมีพนักงานสองสามคนสลับกันเข้าออกเป็นกะ เพื่อนร่วมงานที่เป็นมิตรอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอและอีฟเองก็พึงพอใจกับงานที่ทำและในวันแรกเธอไม่ได้กดดันหรืออึดอัดอะไรเลยดูแล้วงานนี้ก็เหมาะกับเธอด้วยซ้ำแม้รายได้เพียงเป็นค่าอาหารและค่าเดินทางในแต่ละวันซึ่งก็เพียงพอสำหรับเธอในช่วงนี้และใช้เวลาเพียงสามชั่วโมงก็เสร็จงานของเธอในวันนี้

เย็นนี้เธอได้นัดกับแซมไว้ให้มาเจอกันที่หน้าร้านขนมหวานหลังจากเธอเสร็จงาน อีฟยืนก้มหน้าพิมพ์ข้อความบนมือถือถึงชายหนุ่มที่นัดแล้วเขาก็มาตรงเวลาเป๊ะ

“Hi,sam” ทั้งสองสวมกอดทักทายด้วยความคิดถึง “Shall we go? ” (เราไปกันเลยไหม) แซมตั้งใจไว้ว่าจะแวะดูคอมพิวเตอร์เพื่อไว้ใช้สำหรับธุรกิจของเขาที่กำลังจะเปิดเร็วๆนี้แต่นั่นคือสิ่งเดียวที่เธอพอจะรู้เรื่องงานของเขาเพราะแซมไม่ได้อธิบายรายละเอียดที่ลงลึกมากนักแต่เธอก็พอคาดเดาออก ว่า แซมคือหนุ่มโปรแกรมเมอร์ ที่มาทำตามความฝัน

แม้จะห่างกันเพียงแค่หนึ่งคืนหลังจากผ่านทริปที่สุดแสนจะตรึงตราในหัวใจหนึ่งนาทีที่ห่างกันช่างยาวนานราวกับเป็นปีของช่วงข้าวใหม่ปลามัน

ฮอร์โมนหนุ่มในตัวของแซมปลุกพลังรักที่มีต่อเธอทันทีที่เปิดประตูเข้าคอนโด เขาได้ปลดปล่อยอารมณ์คลั่งแห่งกามในความรักคว้าร่างเพรียวเข้ามากอดจูบดันลิ้นอุ่นแลกรสสวาท ถลกกระโปรงดันร่างพิงขอบกระจก อีฟชำเลืองมองแสงสีในเมืองที่สวยงามจากบนคอนโดสูง ท่อนรักได้ผ่าเข้าร่องแน่น เธอหันหน้ามองตาของเขา มือโน้มศีรษะของแซมให้ริมปากเรียวชิดจูบ ขยับริมปากเอ่ยน้ำเสียงเบาๆ “I love you too” (ฉันรักคุณเหมือนกัน) เธอตอบกลับเขาในคืนก่อนนั้นที่หน้ากองไฟกลางเขาใหญ่ เธอแปลงร่างเป็นแม่เสือสาวร้อนรัก ดันร่างหนาขยับล้มบนเตียง คืนนี้เธอจะเป็นฝ่ายรุกแล้วก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา ร่างบางขึ้นคร่อมท่อนหนุ่ม โยกร่างไปมาตามจังหวะอารมณ์ใคร่รัก ดวงตาจ้องมองกันหวานหยาดเยิ้มปานน้ำผึ้ง สองมือหนาโน้มศีรษะของอีฟแล้วพูดเร่งอารมณ์ราคะข้างหูของเธอ “Harder,Baby”(หนักขึ้น อีกที่รัก)ด้วยน้ำเสียงกระสัน เธอได้ยินน้ำเสียงเร้าใจของชายหนุ่มเลื่อนริมปากชิดจูบ เร่งตามอารมณ์นึกถึงคืนที่หน้ากองไฟร้อนแรง เพียงเสี้ยวนาทีเขาและเธอก็สำเร็จกามแห่งรักบนคอนโดกลางกรุง

คืนนี้เธอได้นอนค้างกับแซมและเป็นคืนแรก บนคอนโดกลางเมือง ร่างบางในผ้าขนหนูยืนมองแสงไฟหน้ารถที่วิ่งไปมาบนท้องถนนท้องฟ้าที่แทบไม่เห็นดาวสักดวง

แซมเดินเข้ามาโอบกอด ริมปากไล้แก้มเรียวขยับริมปาก “ I’m really crazy about you ( ผมคลั่งไคล้คุณมาก) คำพูดที่ปลุกเธอให้จัดหนักเขาอีกรอบหลังจากพักยกไม่ถึงชั่วโมง สาวที่เร่าร้อนอย่างเธอก็จัดการให้เขาได้สมใจ……..

อีฟสะดุ้งตื่นแต่เช้าท้องฟ้ายังไม่สว่างเธอต้องรีบกลับห้องเพื่อเร่งรีบไปให้ทันสอบวันนี้เธอจูบที่แก้มของแซมที่กำลังงัวเงียแล้วเอ่ยขึ้นเบาๆ "I have to leave early, Sam. I have an exam today."(ฉันต้องกลับก่อนนะแซม วันนี้มีสอบ )เขาได้ยินแล้วขยับเปลือกตากอดเธอก่อนออกไป “Okay”( โอเค)

จริงแล้วเธอก็ไม่ได้ลืมหรอกว่าวันนี้มีสอบ แต่เธอก็เปิดตำราผ่านๆตาอยู่บ้างในยามที่ว่างที่ผ่านมา แม้ว่าจะไม่ได้อ่านเป็นจริงจังก็ตาม แต่เธอก็มั่นใจว่ายังไงก็ผ่านแน่ๆเดี๋ยวค่อยเปิดดูระหว่างทาง ซึ่งเธอก็ทำแบบนี้เป็นประจำเพราะช่วงไม่กี่เดือนผ่านมานี้เป็นช่วงที่ภาวะตึงเครียดหลายเรื่อง เงินและสูญเสียครอบครัว คนรัก การดิ้นรนให้รอดในเมืองกรุงในเทอมสุดท้ายซึ่งเธอจะต้องไปให้ถึงฝั่งฝัน นั่นคือ ใบปริญญา ไว้ประดับฝาผนัง และการหางานก็ยากพอสมควรสำหรับนักศึกษาที่ไม่มีประสบการณ์เช่นเธอ แต่ถึงกระไรอย่างน้อยก็คือใบเบิกทาง และโอกาสของชีวิตที่จะมีงานดีๆทำ

อีฟกลับถึงห้องเร่งรีบจัดการแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ปกติเธอก็ไม่ค่อยจะแต่งหน้าทำผมเท่าไรนัก ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอใช้เวลาเพียงสิบนาทีก็เสร็จ แล้วเดินออกมา ที่ร้านเจ๊แตง ตรงเวลาที่นัดกับแนนซี่ไว้ เจ๊แตงที่คล้ายคนยังไม่นอนหน้าผมยังเป๊ะขนตายาวงอนไม่มีหลุดยกกระทิงแดงขึ้นจิบเพราะนางต้องเป็นแม่ค้าตามสั่งต่อ นั่งร่วมโต๊ะกับแนนซี่ มองอีฟเดินตรงมาด้วยการที่อาบน้ำร้อนมาก่อนไม่ต้องถามเรื่องอะไรแบบนี้ แต่ก็แอบเป็นห่วงอยู่ห่างๆ

“เธอโอเค ไหมอีฟ” แนนซี่เอ่ยถามเห็นอีฟหน้าซีดเดินหอบมาเชียว

“ ได้อยู่เพื่อน ไปกันเถอะ เดี๋ยวรถติดฉันจะได้อ่านหนังสือทบทวนไประหว่างทางด้วย”

“เจ๊แตง ขอบคุณมากค่ะเรื่องงาน เดี๋ยวเจอกันตอนเย็นค่ะ”

“จ้า สู้ๆนะสาวๆ”

สองสาวมุ่งหน้าเข้าไปมหาวิทยาลัยเดินโหนรถเมล์เช่นเดินที่เคยทำเป็นประจำ