Chapter 30: MEMORIES

CLOUD'S POV

I felt relieved nang biglang mag-text sakin si Steff para sabihing liligawan na niyang muli si Vier ngayon. Though, may pagtataka ay nagpasalamat na lang rin ako.

Hindi ko pa siya nakikita mula kaninang umaga matapos namin magkainitan. Hindi rin siya pumasok ngayon dito sa restaurant kaya buong akala ko ay bwisit pa rin siya sa akin. Pero heto at mukhang nais na niya 'kong tulungan sa problema ko kay Vier.

"Remember him?," Saad niya sa sumunod na mensahe na kasama ang isang larawan. Medyo blurred ang larawan na mukhang cut lamang mula sa isang picture but I can clearly see Vier… with another man! And to make it worse, si Hector Mendez pa ang lalaking kasama niya!

Nanginig ang panga ko at nagkukumuyos ang dibdib ko sa galit habang matalim akong nakatitig sa nakakadiring larawang iyon.

"Ang landi mo talaga," nanggagalaiti kong

bulong sa sarili ko bago mabigat ang mga kamay kong muling ibinalik ang cellphone sa bulsa ko. Hindi ko kayang tingnan ng matagal ang mga pagmumukha nila. At lalo pa na magkasama sila!

Sabagay, they will be a good match. Isang malanding mukhang pera na santa santita at isang mayabang na mataas ang tingin sa sarili.

But hell, hindi sila pwedeng maging masaya habang miserable ako!

"Chef, next order po," ani Lilian na humahangos na sumulpot dito sa kitchen at inilapag ang panibagong order sheet. Oh yeah, nasa trabaho nga pala ako at ito ang dapat ang pagkaabalahan ko ngayon at hindi ang mga pesteng 'yon.

Mabilis kong tiningnan ang order sheet para doon na mapako ang atensyon ko,

2 shrimp carbonara

2 red wine

2 slices of chocolate mousse cakes

Sweets and pleasure. Sa order pa lang ay alam ko nang magkasintahan ang umorder nito. And my eyes were stuck at 'carbonara'.

It brought me back to that night nang nilutuan ko nito si Vier. That was our first monthsary. Sobrang saya niya noon. At gano'n din ako. We spent the whole night together na nagkukwentuhan at nagpaplano ng mga gagawin namin sa future namin. Hanggang sa napunta ang usapan namin sa pagpapamilya at pagkakaroon namin ng mga anak na nag-udyok sa mapupusok naming pagnanasa sa isa't isa na hindi na namin pinigilan at narating namin ang r***k ng kaligayahan sa piling ng isa't-isa.

That was our first at hinding-hindi ko malilimutan ang gabing iyon. Bawat sandali at bawat haplos namin sa isa't-isa ay para bang katumbas na ng walang hanggang kaligayahan.

And I miss that feeling. I always miss that feeling.

Napapikit na lang ako at napabuntung-hininga sa magandang alaalang iyon na alam ko na hindi na maibabalik pa. Dahil ang alaalang iyon ay ang siyang nagdudulot lang sa akin ng masalimuot na sakit at pagdurusa sa loob ko.

Binuo niya ang buhay at pagkatao ko kahit pa noong panahong na pakiramdam ko'y durog na durog ako. Pero sa huli, winasak niya pa rin ang sarili ko na inakala ko ay binuo niya.

Hanggang sa pangalan nga ng restaurant na 'to ay may bahid din ng malupit niyang alaala.

Jupiter's Ring.

Ako 'yung Jupiter at siya ang Ring ko. And to think na itinayo ko ito noong mga panahon na sobrang galit at devastated ako sa kanya make me such a fool over her.

VIER'S POV

Pagkagising ay agad kong hinagap ang ointment sa tabi ng kama ko para hilutin ang kumikirot ko pa ring sintido. Naupo muna ako at sumandal sa may headboard at halos sabunutan ko ang sarili sa diin ng pagmasahe ko mula sa sintido hanggang sa may tuktok ng ulo ko. Para na kasi iyong sasabog sa sobrang pagkirot kaya talagang sinasagad ko na ang pagsabunot na nakakatulong din para mawala na 'tong sakit ng ulo ko.

Hindi ko rin magawang imulat ang mga mata ko dahil na rin sa sobrang puyat at antok ko.

Ilang saglit pa ay naramdaman ko ang pagbukas ng pinto ng kwarto. Hindi na ko nag-abala pang tingnan kung sino iyon dahil sa 'di magandang pakiramdam ko.

"'Nak, may naghahanap sa'yo sa labas," sabi ni inay na hindi ko pa rin hinaharap.

"Sino daw po?," tanong ko na lang sa kanya sa nangangalos na tono.

"Hector daw."

Para akong nabuhusan ng mainit na kape pagkarinig pa lang sa pangalan ni Hector at napamulat ang mga matang kanina lang ay hindi ko maimulat.

Hindi ko naman ipinagtaka pa na alam niya 'tong bahay namin dahil kanina lang ay inihatid niya kami ni Carol. Baka daw kasi kung ano pang mangyari sa amin kung hahayaan niya kaming bumyahe ng ganoong oras. Bago kami maghiwalay ay nagpaalam na rin siya kung pwede daw ba siyang bumisita na hindi ko naman tinanggihan. Hindi ko lang talaga inasahan na ngayon agad?

Napabalikwas tuloy ako ng bangon at hinarap ko muna ang salamin ng cabinet ko. Jusko! Mukha akong haggard na ewan. Nakakahiya. Itinakip ko rin ang dalawang palad ko sa mukha ko at huminga para subukin ang amoy ng hininga at, whoah! Parang pinagsamang panis na laway, alak at suka.

Mukha pa kong bruha sa sala-salabit na ayos ng buhok ko. Isama pa ang amoy ko na parang ewan na amoy matanda dahil sa ipinahid ko kaninang ointment.

Shems! Sobrang nakakahiya kay Hector kung makikita niya 'kong ganito. Bigtime pa naman 'yun. For sure na madidismaya siya kung makikita niya ako sa ganitong ayos… at amoy.

"Nay, kausapin mo muna ha. Tapos sisimple ako papuntang banyo. Maghihilamos lang po muna ako," sabi ko na para bang teenager na ayaw magpakita sa crush nang hindi nakaayos. But, just to make it clear, hindi ko crush si Hector ha. Sadyang nakakahiya lang kasi talaga 'yung hitsura ko kung ihaharap sa kagaya niya.

"Sige. Bilisan mo lang anak ha. Nakakahiya don sa bisita mo. Kanina pa 'yon naghihintay," bilin pa ng inay bago siya lumabas at muling hinarap sa sala ang bisita. Samantala, dahan-dahan naman akong nagtungo sa banyo para makapag-toothbrush at makapaghilamos man lang at nang hindi naman akong magmukhang busabos sa harapan ni Hector.

"Ate, sino 'yon?," tila imbestigador na tanong sa akin ni Allen paglabas na paglabas ko pa lang ng banyo. Mukha ngang inabangan niya talaga ako roon. At hindi maganda ang timpla niya sa pagkakaroon ko ng bisita.

"Si Hector 'yun. Nakilala namin ni Carol kagabi. Siya 'yung–"

"Hindi na ba si kuya Cloud?"

Sh*t naman! Bakit ba kailangang mabanggit pa siya? I'm trying to move on and move him out of my life. Kung alam lang sana 'yon ng kapatid ko.

"Naghihintay na sa 'kin 'yung bisita Allen–"

"Tingin pa lang halatang 'di na mapapagkatiwalaan ate," putol niya sa sinasabi ko. "'Yan ba ang ipapalit mo kay kuya Cloud?"

"Pwede ba Allen? H'wag ka munang judgmental d'yan. Isa pa, hindi ko pa naman siya boyfriend eh. Magkakilala lang kami. Yun lang," paliwanang ko.

"Pero ate, trust me. Hindi katiwa-tiwala 'yang lalaking ganyan. Don't fall for him," babala niya bago tila wala sa mood na pumasok na sa banyo para maligo.

Napaisip tuloy ako sa sinabi niya. Lalaki siya kaya alam niya ang mga galawan ng mga katulad niya. Pero, wala naman kasi sa hitsura ni Hector ang pagiging maloko eh. He's actually a gentleman, hindi lang sa salita kundi hanggang sa kilos.

Sa'n kaya nakuha ng kapatid ko 'yung judgment niyang iyon?