Chapter 32: TO HIM, TO HER

STEFFANO'S POV

Hindi ko mapigilan na magdiwang ang kalooban ko habang pinagmamasdan ang bawat reaksyon ni Hector sa bawat pag-agaw ko sa kanya ng limelight habang nagpapa-impress siya kay Vier at pati na rin kay tita Ester. Wala rin naman siyang magawa para pigilin ako dahil nga sa kaharap namin si Vier. The goody goody Maria Clara.

On second thought, bagay nga pala sila 'no? Both of them has this goody goody sh*ts na image. But let's not give them the perfect love story. They don't deserve it.

Hindi rin naman ako nag-alala na baka palayasin ako ng nanay ni Vier na si tita Ester dahil sa mga pinag-aaasta ko rito. Kanina ko pa kasi nakuha ang loob nito sa pamamagitan ng mga simpleng hirit at konting mga serious thoughts about sa mga single parents na katulad niya at ng mommy ko. Kagyat kong ibinahagi sa kanya ang kwento ko and my relationship with my mom. Pero syempre 'yung mga magaganda lang and konting paawa effect like I never had my mom's full attention and love, which is totoo naman.

After that, she made me feel like I am her child too. Na hindi na ako iba sa kanila kahit pa ngayon lang naman niya ako nakilala. And I really appreciate that.

Medyo nagbiru-biruan pa kami matapos kong magpaawa para daw hindi naman masyadong madrama ang umaga namin. Hanggang sa mapapunta ang kwentuhan namin kay Hector na nasa labas ng mga sandaling iyon at may kausap sa telepono. Nabanggit pa sa akin ni tita na hindi siya pabor kay Hector para sa kanyang anak. Masyado raw kasi itong mataas kung ang antas ng pamumuhay ang pagbabatayan. Bagay na agad namang ipinangalandakan sa kanila ni Hector. Sa asal, pananalita at pananamit pa lamang nito.

What a wrong move boy!

Mabuti na lang talaga at napaalalahanan ako ni Cloud na simple lang ang pamilya ni Vier. At hindi umano mahilig ang mga ito sa mga grandyosong bagay, maybe Vier is an exemption on that one, and so, yes, I dressed up as simple as I could today with white shirt and a tattered maong short. Which actually looks stylish. Nasa nagdadala naman kasi yan.

Ipinag-aalala kasi ni tita na baka raw hindi maging maganda ang trato kay Vier ng pamilya ni Hector dahil nga sa kanilang estado sa buhay.

"Hmm, kailangan ko na rin pong umalis," maya-maya pa ay bigla na lang niyang pagpapaalam kay tita Ester.

'Mahinang nilalang!,' mapangutya kong saad sa isip ko. But I showed it as I smirked nang bumaling ang tingin niya sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung paano ko pagtatawanan ang hitsura niya ng mga sandaling iyon. I swear. It's as if I am looking at a one bigtime loser.

"Vier, nasabihan ko na ang secretary ko. Pumunta na lang kayo ni Carol sa office para masamahan niya kayo at makapagsimula na kayo kung kailan n'yo gusto."

O 'di ba ang yabang. Nakita ko pa nga ang pag-ismid ni tita sa tinuran niyang iyon. Medyo may hangin kasi ang dating ng pagkakasabi niyang 'yon.

"Hatid na kita," sabi naman ni Vier na sinamahan pa ang ku**g papalabas.

Sa sobrang pagkairita ko sa dalawang iyon ay pinakatitigan ko pa sila habang papalabas ng bahay and I noticed something. Hindi ko sigurado kung nagiging overthinker lang ba ako dahil sa mga nangyayari the past days o sadyang totoo 'yung napansin ko.

But, that can't be. Impossible!

CLOUD'S POV

Kaninang umaga ko pa paulit-ulit na kinokontak si Tiffany pero lagi na lang 'cannot be reach' ang number nito kaya ang bestfriend na lang niya ang tinawagan ko, si Samantha. Ayon dito ay nagkaroon pala ng biglaang byahe si Tiffany papuntang Singapore kaya hindi ko siya matawagan.

I felt disappointed on that note. Bago rin ito sa akin 'coz she was never like that. Nasanay kasi ako na halos gawin na niya akong schedule notes sa pagpapaalam niya sa 'kin ng lahat ng gagawin niya. Kahit nga mga lakad niya kasama ang mga kaibigan ay ipinapaalam rin niya sa akin.

This is the first time na wala siyang sinabi.

But, on the other hand, ok na rin siguro 'yon na wala siya dito sa bansa. At least ay mas makakapaghanda ako ng maayos para sa pinaplano kong wedding proposal. Yes, I want to tie the knot with her and I want it to be special, grand and extravagant just like what she is and what she meant to me.

Sunod kong dinial ang numero sa opisina ni Mr. del Fuerte para makahingi ng schedule ng don. At mukha namang umaayon ang lahat ng ayon sa plano ko. Ayon kasi sa sekretarya nito ay nasa opisina lang ang matandang del Fuerte at walang importanteng lakad sa araw na ito.

A perfect timing indeed!

Ayoko na ring dagdagan pa ang mga dahilan ng don para hindi ako magustuhan para sa kanyang anak kaya nagmadali na akong mag-ayos ng sarili para pumunta sa opisina nito at pormal na hingin sa kanya ang kamay ng kanyang prinsesa.

Matagal ko nang alam na hindi ito pabor sa akin para kay Tiffany at hindi rin iyon lingid sa kaalaman ni Tiffany. Dahil hindi rin naman iyon itinatago ng don. Minsan nga ay harapan pa niya iyong ipinamumukha sa akin saying that Tiffany deserves a better man. But I'll prove to him and to their clan, that I might not be the better man for Tiff, because I am the best fit for her.

Patutunayan ko rin sa kanila na mahal ko talaga si Tiffany at hindi ang kayamanan lang at impluwensya ng kanilang pamilya ang habol ko sa kanilang pamilya, just like what they always think.

"Good morning sir Cloud," bati sa akin ni Grace, ang sekretarya ni Mr. del Fuerte at nagsimula nang magsalita sa intercom. "Sir, nandito na po si sir Cloud," pag-imporma niya sa don.

"Papasukin mo," malamig na tugon ng don mula sa kabilang linya at saka ako tumuloy sa kanyang opisina.

Ito ang unang beses na makatapak ako sa opisina niya. And I can feel the power that this office alone does offer sa mga pumapasok rito. Pero buo ang loob ko sa aking pakay sa pagpunta. Hindi ko hahayaang panghinaan ako ng loob ng dahil lang sa ambience ng opisinang ito.

"Good morning sir," bati ko sa kanya ngunit nanatili pa rin sa mga papeles sa harapan niya ang atensyon ng don na hindi ko na rin naman ikinagulat pa. I expected it.

"What do you need?," tanong niya habang patuloy sa pagbabasa ng mga dokumento sa kanya mesa.

"I want to marry your daughter sir," saad ko sa matatag na tono na siyang nakapagpahinto sa kanya sa mabusising pag-aaral sa mga papeles sa kanyang harapan.

Pinakatitigan niya ako at pagkatapos ay malakas na tumawa na tila ba nakasaksi ito ng isang komedya sa kanyang harapan. At hindi ko iyon nagugustuhan. Sanay na ako sa pangmamaliit niya sa akin, but this one hits different.

May nakakatawa ba sa sinabi ko?

Halos hindi mapigil ang mapanglait niyang pagtawa hanggang sa tumayo na siya sa kanyang mala-trono ng hari na swivel chair at nakahalukipkip ang mga braso na naupo sa harapan ng kanyang mesa.

Pinakatitigan niya ako na punong-puno ng pagkadisgusto sa kanyang mga mata. Bagay na napaghandaan ko naman.

Naihanda ko na ang aking sarili sa mga maaaring sabihin ng matandang del Fuerte but his office really makes me feel uncomfortable. Idagdag pa rito ang 'di ko mawaring asal nito ngayon.

"Marry my daughter?," may tono ng panunuya niyang ulit sa sinabi ko.

"Yes sir. I know—"

"You don't know much Montemayor," mariin niya giit kahit na nagsisimula pa lang akong magsalita.

"Sir–"

"I'll only give her to the man who's man enough to give her everything that she deserves. Hindi ikaw 'yon Montemayor," seryosong saad niya to make me quit but his words will never change my mind.

"I can give her everything she wants," sagot ko naman bilang pagdepensa sa aking sarili.

But he*l! Muli lang niya 'kong pinagtawanan. At hindi na talaga 'to nakakatuwa.

"Do you even know how much my daughter spends every day of her life?"