All Chapters of บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น: Chapter 41 - Chapter 50

ในห้องนอนมีเตาผิงกำลังลุกไหม้ หลังจากที่เล่อจื่อได้รับบาดเจ็บ ก็มีการวางเตาผิงไว้ทั่วทั้งตำหนักแต่ในเวลานี้ เล่อจื่อที่มักจะขี้หนาว กลับรู้สึกว่าอุณหภูมิในห้องสูงเกินไป มือทั้งสองข้างที่ห้อยอยู่ข้างกาย วางตัวไม่ถูก นางมองฮั่วตู้ นิ่งเงียบไปชั่วขณะนางควรจะมีความสุขหรือไม่?แววตาของเขา ช่างชัดเจนและไม่ปิดบัง มิได้หมายความว่านางประสบความสำเร็จแล้วหรือ?เล่อจื่อไม่ค่อยเข้าใจเรื่องความรักระหว่างบุรุษและสตรี ในวันแต่งงาน บิดามอบนางให้กับฮั่วซู่ ในตอนนั้น ใจของนางไม่ได้หวั่นไหว เพียงแต่คิดว่า สามีภรรยาในโลกนี้ คงเป็นเช่นนี้เคารพซึ่งกันและกัน เรียบง่ายและยืนยาวแต่ระหว่างนางกับฮั่วตู้เล่า?เดิมที เล่อจื่อรู้ดีว่า ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาของพวกเขา เป็นเพียงแผนการของฮ่องเต้แคว้นฉี และการใช้ประโยชน์ของฮั่วตู้ ทุกย่างก้าวของนาง ล้วนระมัดระวัง ราวกับเหยียบอยู่บนแผ่นน้ำแข็งบางๆการทำให้ฮั่วตู้ชอบนาง ในตอนแรก ก็เพื่อรักษาชีวิตของนาง ต่อมา ก็เพื่อให้เส้นทางของเขาราบรื่นยิ่งขึ้น ตามที่เล่อจื่อคาดหวัง นางหวังว่า การที่ฮั่วตู้ชอบนางบ้าง ก็

ลมหนาวพัดแรง ท้องฟ้ามืดครึ้ม ราวกับหิมะกำลังจะตกหลินอวี้เซียนเดินตามคนนำทาง มุ่งหน้าไปยังห้องโถงใหญ่ของวังองค์รัชทายาท นางกระชับเสื้อคลุมสีชมพูอ่อนที่สวมอยู่ หัวใจเต้นระรัว ตอนที่อยู่ด้านนอก แต่พอก้าวเข้ามาในวัง หัวใจของนางก็ราวกับลอยขึ้นมาอยู่ที่คอแต่ถึงจะกังวลเพียงใด หลินอวี้เซียนก็ไม่ได้ขลาดกลัว ในเมื่อนางมาถึงที่นี่แล้ว ก็ย่อมไม่ยอมแพ้ อีกอย่าง ท่านพี่ใหญ่เพียงแค่ไม่อยากพบนาง แต่สุดท้ายก็มีคนพานางเข้ามา?นี่น่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดีเมื่อคิดได้ดังนั้น บนใบหน้าของนางก็ปรากฏรอยยิ้มหวาน นางก้าวเข้าไปในห้องโถงใหญ่ฮั่วตู้สวมชุดคลุมสีเขียวเข้ม ปักลายดอกบัวสีม่วง แขนเสื้อปักลายภูเขา คาดเข็มขัดหยกขาวใบหน้าราวกับเทพเซียน แววตาเย็นชาและห่างเหินหลินอวี้เซียนตั้งสติ ทำความเคารพอย่างนอบน้อม“ข้าหลินอวี้เซียน ถวายบังคมองค์ชายรัชทายาท”หลินอวี้เซียนคุ้นเคยกับพิธีการนี้เป็นอย่างดี แต่ต่อหน้าฮั่วตู้ นางกลับรู้สึกว่าตัวเองทำได้ไม่ดีพอ... นางกัดริมฝีปากล่าง ยกมือขึ้นลูบแก้มแดงระเรื่อ มองดวงตาคมกริบของฮั่วตู้เพี

ความเงียบปกคลุม เล่อจื่อรีบหลบสายตา ลุกขึ้น เตรียมจะออกไป...ฮั่วตู้คว้ามือของนางไว้โดยไม่รู้ตัว ถามว่า “เจ้าจะไปไหน?”เล่อจื่อมองใบหน้าซีดเซียวของเขา ดึงมือออกเบาๆ กดไหล่ของเขาให้นอนลง ห่มผ้าให้เขา“รอข้าสักครู่”เล่อจื่อวิ่งไปที่ประตู เปิดประตู เรียกจิงซินที่กำลังเฝ้ายามอยู่“จิงซิน รีบไปต้มน้ำร้อนมา ยิ่งมากยิ่งดี”จิงซินรับคำอย่างร้อนรน นางยกกระโปรง รีบวิ่งไปยังห้องต้มน้ำ ด้วยความเร่งรีบ นางจึงลืมหยิบร่ม กว่าจะนึกได้ นางก็วิ่งออกมาท่ามกลางหิมะแล้ว...ทันใดนั้น ก็มีร่มปรากฏขึ้นเหนือศีรษะ บดบังหิมะจิงซินหันกลับไปมอง เห็นคนที่มา ก็ตกใจ“อันชวน ท่านอัน?”อันซวนส่งเสียงในลำคอ ไม่ได้พูดอะไรเขาเป็นคนสนิทของฝ่าบาท จิงซินแทบจะไม่เคยติดต่อกับเขา จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล“ท่านอันก็เฝ้ายามอยู่หรือ? บ่าวจะไปห้องต้มน้ำ ท่านไม่ต้อง...”“ไปด้วยกันเถอะ”ทั้งสองเดินเคียงข้างกัน จิงซินเป็นคนสุขุม ไม่เคยเดินใกล้ชิดกับบุรุษเช่นน

ในจวนรัชทายาทมีคุกใต้ดินลับอยู่แห่งหนึ่งฮั่วตู้เดินลงบันไดด้วยไม้เท้าอย่างหม่นหมอง ทีละก้าว ทีละก้าว จนกระทั่งเดินมาถึงชายหนุ่มรูปงามผู้ถูกมัดไว้ในคุกมีเก้าอี้ แต่เขามิได้นั่งลง ดวงตาคมวาดมองใบหน้าของชายผู้นั้นชายคนนั้นอายุประมาณสิบแปดหรือสิบเก้าปี สวมชุดคลุมสีฟ้า แต่งกายแบบบัณฑิต แม้ว่าจะถูกจับกุมตัวและใบหน้าซีดเซียว แต่ก็ไม่ยากที่จะมองเห็นใบหน้าที่หล่อเหลา โดยเฉพาะดวงตาที่ใสกระจ่าง แสดงถึงความเฉลียวฉลาดแม้ว่ามือของเขาจะถูกมัดไว้ด้านหลัง แต่เขาก็ยังคงยืดหลังตรงฮั่วตู้หัวเราะในลำคอเป็นนิสัยของพวกบัณฑิตบางคนเขาหลุบตาลงมองมือที่วางอยู่บนไม้เท้า เหลือบมองร่างสูงสง่าของชายคนนั้น ดวงตาขยับเล็กน้อย เขายิ้ม"คนจากแคว้นหลี่?" ฮั่วตู้เอ่ยอย่างสบายๆชายคนนั้น ไม่ตอบฮั่วตู้หัวเราะ "ทำไม ถึงกับไม่กล้าพูด?"เขารู้จักนิสัยทั่วไปของบัณฑิตพวกนี้ วิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดคือใช้วิธีรุนแรง"เหตุใดข้าจะไม่กล้า" ชายคนนั้นมองตรงไปที่ฮั่วตู้โดยไม่เกรงกลัว"ข้ารู้ว่าท่านคือใคร ในเมื่อวันนี้ตกอยู่ในมือของท่าน

เรือนกระจกอบอุ่น อากาศชื้น อาจเป็นเพราะต้องรักษาอุณหภูมิและความชื้นสำหรับดอกไม้สีสันสดใสเหล่านี้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกมิ้นท์ลอยอบอวล เล่อจื่อคำนวณเวลาในใจ หัวสมองของนางปลอดโปร่ง แต่หัวใจกลับควบคุมไม่ได้ เสียงหัวใจเต้นรัวราวกับถูกแรงสองขั้วฉุดกระชาก จนเจ็บปวด...นางหลับตาลง ในความมืดมิด ทันใดนั้นก็ปรากฏภาพน่าตกใจและโหดร้ายเหล่านั้นสติกลับคืนมา เล่อจื่อลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ก้มลงมองมือของตัวเองที่กำเสื้อผ้าของฮั่วตู้แน่น นางจ้องมองนิ้วที่งอและม้วนอยู่นั้นค่อยๆ คลายออก ตกลงข้างกายเขาอย่างหมดแรงนางสูญเสียเรี่ยวแรงทั้งหมดในขณะที่นางปล่อยมือ มือที่โอบหลังของนางก็ออกแรงมากขึ้น รวบตัวนางไว้แน่นขึ้น ราวกับต้องการชดเชยพลังที่นางเสียไปรอยยิ้มขมขื่นปรากฏบนริมฝีปากของเล่อจื่อ ทันใดนั้นนางก็เข้าใจอย่างแท้จริงว่าราคาของทางลัดคืออะไรในตอนแรก เล่อจื่อแค่อยากให้เส้นทางแห่งการแก้แค้นของนางง่ายขึ้น เมื่อนางไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง นางก็พยายามใช้ความรู้สึกนั้นอย่างไร้ประโยชน์ แถมยังคิดว่าตัวเองควบคุมมันได้ นางคำนวณอย่างรอบคอบ พยายามควบคุมความรู้สึกที