All Chapters of ร้อนสวาทหญิงเจ้ามารยา: Chapter 1 - Chapter 10

ร้อนสวาทหญิงเจ้ามารยาโดยแม่นางว่างจิงจิงแนะนำตัวละครเถาหลี่น่า สาวน้อยกำพร้าซึ่งทำงานในองค์กรลับ นางได้รับการฝึกฝนจนช่ำชองทั้งการใช้เล่ห์มารยาของหญิงสาวเพื่อเป็นอาวุธสำคัญจนทำงานสำเร็จเป็นที่ยอมรับแก่หัวหน้าสายงานลลินา หญิงสาวซึ่งมีอาชีพเป็นเพื่อนเที่ยวให้แก่ชายทั้งหนุ่มทั้งสูงอายุเพื่อคลายเหงาเถาโจวหย่ง หัวหน้าสายงานผู้ฝึกฝนและคอยมอบหมายงานแก่เถาหลี่น่าข่งเจียวจิ้น คุณชายน้อยบุตรชายของราชครูสวีเจินจื้อ บุตรชายคหบดีซึ่งกลายเป็นญาติฝั่งมารดาซูหวังเหล่ย ศิษย์พี่ในสำนักศึกษาหวังตงหยาง โจรหนุ่มซึ่งประกาศตัวออกปล้นคนชั่วเพื่อช่วยเหลือคนดีอ๋องจ้าวห่าวหร่าน ผู้รับหน้าที่เฟ้นหาคนดีมีวิชาเพื่อสอบเข้ารับตำแหน่งขุนนางที่ว่างลงในแต่ละปีอาหยวน ชายตาบอดซึ่งมีอาชีพปั้นหม้อไหยังชีพอย่างยากเข็นเหลียงฮุ่ยหมิง องค์ชายรองจากแคว้นเหลียงบทนำเถาหลี่น่า เด็กสาวกำพร้าซึ่งได้รับการฝึกฝนวิชาที่จำเป็นอยู่ในองค์กรลับมาหลายปี ด้วยใบหน้าส่อเค้าความงามและผิวพรรณขาวเนียนนางจึงถูกส่งไปฝึกวิชาอิสตรีที่หอคณิกาเพิ่มเติมมากว่าสองปีเพื่อให้ช่ำชองในการใช้เล่ห์มารยาหญิงและการบำรุงรักษาร่องดอกไม้คับแคบอันเป็นอา

แม้เถาโจวหย่งจะอายุมากกว่าสาวน้อยถึงสิบกว่าปี แต่เขามีรูปร่างแข็งแกร่งใบหน้าคมเข้ม อีกทั้งยังจัดว่าหน้าตาดีด้วยต้องใช้หลอกล่อหญิงสาวในการทำงานอยู่หลายครั้ง เมื่อต้องเล่นจ้องตากัน สาวน้อยจึงเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อย่างอ่อนหัด“เฮอะ อย่าได้คิดท้าทายชายหนุ่มเช่นนี้อีก หลี่น่า เจ้ายังอ่อนหัดนัก เอาล่ะ มาฟังงานแรกของเจ้ากัน” เสียงเป็นงานเป็นการบอกออกมาก่อนจะชี้แจงรายละเอียดงานอย่างชัดแจ้ง“เจ้าต้องแสร้งเป็นสาวน้อยซึ่งถูกปล้นชิงแล้ววิ่งไปขอความช่วยเหลือจากบุตรชายของราชครู นามของเขาคือ‘ข่งเจียวจิ้น’ คุณชายน้อยผู้นี้อายุเพียง16 แต่เก่งกาจด้านการจับผิดผู้คน เขาจะนั่งรถม้าผ่านมาในบ่ายวันพรุ่งนี้ เจ้าต้องเล่นให้ดีอย่าให้เขาจับได้เด็ดขาด”“และเพื่อให้ได้เข้าไปอยู่ในจวนราชครู เจ้าต้องใช้ความอ่อนเดียงสาน่าสงสารหลอกล่อเขา และคงต้องพลีความบริสุทธิ์ครั้งแรกให้”“หากคุณชายน้อยได้ชิมกลีบดอกไม้แรกแย้มอย่างเจ้าย่อมลุ่มหลงได้ไม่ยาก เมื่อได้รับความเชื่อใจเจ้าจงหาทางให้เขาพาเดินชมให้ทั่วจวนจนรู้หนทางเข้าไปยังห้องเก็บสมบัติประจำตระกูล”“งานนี้สิ่งที่ต้องลอบนำออกมาตามที่ผู้ว่าจ้างต้องการคือภาพวาดซึ่งบังเอิญมีสาวงามที่

ตอนที่สอง ช่วยข้าด้วย ข่งเจียวจิ้นถูกความอวบอิ่มตรงหน้าหลอกล่อยั่วยวนจนสติแตกไม่อาจควบคุมมือไม้ ยิ่งร่างบางเอนกายลงไปนอนลงยกขาขึ้นข้างหนึ่งคล้ายพยุงตนเองไม่อยู่ แต่นั่นกลับแหวกสองเรียวขาให้อ้าออกจนเห็นร่องดอกไม้ชมพูอันสวยสดมิดชิด “อ้า...พี่เจียวจิ้น พี่ลูบทรวงอกข้าเช่นนี้รู้สึกดีมาก” สาวน้อยแสร้งเด้งร่างไปมารับการลูบคลึง “เช่นนั้นพี่ลูบเจ้าทั้งตัวดีหรือไม่” “อืม...ดี” เถาหลี่น่าแทบจะส่งร่างบางของตนเองให้เขาได้ลูบไล้จนสมใจ ยามเมื่อมือหนาแหวกเรียวร่องสองช่องกลีบเพื่อสำรวจดูอย่างตื่นตาตื่นใจ หญิงสาวเด้งร่างบิดเร้าอย่างซ่านกระสันโอ๊ย หนุ่มน้อย เมื่อไหร่จะเข้ามาเสียที นางอยากจนตัวสั่นแล้ว เด็กหนุ่มตรงหน้าทั้งหน้าตาดี ทั้งยังหนุ่มแน่น ลลินาจึงคิดถึงความสุขสมซึ่งรอคอยอยู่เบื้องหน้าจนแทบทนไม่ไหว เธอไม่ได้สอดใส่มานานจนแทบลืมความรู้สึกนั้นไปแล้ว หญิงสาวแทบอยากเลิกเสแสร้ง แต่ด้วยต้องรักษาบทบาทเอาไว้จึงเพียงเด้งร่างไปมาเพื่อให้ข่งเจียวจิ้นจับท่อนกายสอดใส่เข้ามาในร่องแคบของนางเสียที "โอ๊ยยยย” เสียงร้องอย่างเจ็บปวดพร้อมน้ำตา

ข่งเจียวจิ้นเอาใจสาวคนรักอย่างออกนอกหน้าจนเถาหลี่น่าแอบนึกเสียดายหากนางได้เป็นคนรักของเขาจริงๆคงได้รับการเอาใจอย่างดีจนล่องลอย แต่นั่นย่อมเป็นเพียงฝัน และนางต้องตื่นโดยเร็ว ลลินาซึ่งเคยถูกล่อลวงด้วยฝันหวานมาหลายครารีบปลุกปลอบตนเอง ภาพวาดถูกส่งออกไปให้คนขององค์กรอย่างเรียบร้อยทำให้เถาหลี่น่าโล่งอกและพรั่งพรูลมหายใจออกมาอย่างเบาใจ จากนั้นสาวน้อยจึงชวนชายหนุ่มเดินเลือกชมข้าวของอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะมีตัวละครซึ่งเตี๊ยมกันมาอย่างดีแล้วที่ร้านแพรพรรณเข้ามาร่วมแสดงบทบาท “หลี่น่า หลานหายไปที่ใดมา พวกเราตามหาเจ้าแทบพลิกแผ่นดิน แล้วท่านพ่อของเจ้าเล่า อยู่ที่ใด” “ท่านอาหญิง ฮือๆๆๆ” เถาหลี่น่าสวมบทบาทสาวน้อยผู้พบเจอญาติสนิทอย่างแนบเนียน สาวใหญ่ผู้ซึ่งอ้างว่าคืออาสาวของเถาหลี่น่า และเป็นน้องสาวซึ่งบิดาของนางต้องการเดินทางมาหาจนถูกปล้นชิงตามคำบอกเล่าของสาวน้อยในวันที่พบกับข่งเจียวจิ้น กอดรัดกับหลานสาวอย่างโศกเศร้าเมื่อได้รับรู้ว่าพี่ชายถูกโจรฆ่าตายแล้ว “ข้าคงต้องขอตัวหลานสาวไปอยู่ด้วย นางเป็นหญิงสาวตัวคนเดียวจะให้เร่ร่อนพักอาศ

ตอนที่ห้าดีหรือไม่ “แล้วพวกเขาได้สอนให้เจ้าช่วยตนเองบ้างหรือไม่” เมื่อตนเองสุขสมใจแล้ว เถาโจวหย่งจึงคิดอยากลองช่องคับแคบซึ่งเห็นมาตั้งแต่ยังไม่เบ่งบานดูบ้าง“สอนเจ้าค่ะ สอนให้ข้าใช้นิ้วละเลงสร้างความเสียวให้ตนเอง”“แล้วดีหรือไม่”“ข้าชอบ ความรู้สึกเสียวซ่านช่างสุขสันต์ แต่ท่านแม่บอกว่าหากให้ผู้อื่นทำจะดีกว่า”“เช่นนั้น ข้าจะทำให้เจ้าได้เสียวกว่าที่เคย”หัวหน้าเถาโจวหย่งจับร่างบางขึ้นนอนลงบนเตียง มือหนาจับเรียวขาขาวผ่องอ้าออกจนเห็นร่องดอกไม้งามและเนินขนนุ่มฟูมือร้อนลูบไล้ผ่านเนินนูนและขนนุ่มไปยังสองกลีบแดงอันเจิ่งนองไปด้วยน้ำหวานใส“อืม...เพิ่งโดนสอดใส่ไม่กี่ครา ร่องของเจ้ายังคงคับแคบอยู่มาก” นิ้วร้อนถูกสอดแยงสำรวจความคับแน่นก่อนจะวกมาบดคลึงยังติ่งเสียวขณะอีกมือลูบขึ้นคลึงเคล้นก้อนเนื้ออวบด้านบน“อ้า...ดียิ่ง บดอีกเจ้าคะ อู้ววว เสียวกว่าใช้นิ้วของตนเองจริงด้วย”ร่างเล็กแอ่นหลั