All Chapters of ร้อนสวาทหญิงเจ้ามารยา: Chapter 61 - Chapter 67

ตอนที่ห้าสิบเอ็ดรัญจวนใจองค์ชายหนุ่มตอบพลางถามกลับบ้าง“อ๋องนั่นร่วมรักกับเจ้าทุกคืนใช่หรือไม่”“ใช่ คืนละหลายครา”“เช่นนั้นระหว่างนี้ ข้าจะร่วมรักกับเจ้าทุกคืนคืนละหลายคราเช่นกัน”อ้าว...เดี๋ยว ได้ถามความยินยอมของนางหรือไม่เหตุใดพูดเองเออเองเช่นนี้องค์ชายฮุ่ยหมิงไม่ปล่อยให้สาวน้อยได้ทันคิด มือหนาจับร่างบางคว่ำหน้าแล้วสอดแทรกเข้ามาทางก้นนุ่มนิ่มอย่างรวดเร็ว เสียงตอกกระแทกกระทั้นดังขึ้นอีกคราอย่างดุเดือดป๊าบ ป๊าบ ป๊าบ“โอ๊ยยยย องค์ชาย แรงเกินไปแล้ว เบาหน่อยเถิด”“ข้าคิดว่าเจ้าชอบแรงๆเสียอีก”“แต่ท่อนกายของท่านใหญ่โตเกินไป ข้าจุก”“เช่นนั้นข้าจะเบาให้สักหน่อย”ชายหนุ่มเบาได้ไม่นานก็ตอกตรึงกระแทกแรงขึ้นอีกตามอารมณ์ร้อนแห่งกามราคะมือหนาสอดส่งมาบดขยี้ติ่งเสียวจนหญิงสาวสะท้านไหว เต้าอวบอิ่มถูกบดคลึงบีบเคล้นจนบี้แบนด้วยความเร่าร้อนแห่งการเสพสม

ตอนที่ห้าสิบสามสุขสบาย องครักษ์เคลื่อนขบวนอย่างระมัดระวังด้วยไม่อาจแน่ใจได้ว่าคนร้ายในวันนั้นเป็นฝ่ายใด จนถึงชายแดนจึงเริ่มผ่อนคลายขึ้นบ้าง ทหารเฝ้าเขตแดนเข้ามาตรวจตรา เมื่อเห็นว่าเป็นองค์ชายจากแคว้นตนเองจึงเร่งนำขบวนอย่างไม่รีรอ            เถาหลี่น่าประคับประคององค์ชายฮุ่ยหมิงตลอดทางจนกระทั่งถึงตำหนักพักร้อนนอกเมืองจึงพอผ่อนคลายได้บ้าง            “เอาล่ะ พักที่นี่ก่อนระยะหนึ่ง พวกเจ้ากระจายกันไปสืบหาว่าคนร้ายในวันนั้นเป็นพวกใดกันแน่” องค์ชายฮุ่ยหมิงตัดสินใจพักรอเพื่อให้บาดแผลหายสนิทดีก่อนกลับเข้าเมืองหลวงเถาหลี่น่าใช้ชีวิตอย่างสุขสบายด้วยแม้เป็นเพียงตำหนักนอกเมือง แต่ก็มีขันทีและนางกำนัลอยู่รับใช้ทุกหน้าที่ นางอยู่ในฐานะสตรีขององค์ชายจึงได้รับการดูแลอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง            “แม่นางเถาจะอาบน้ำหรือไม่เจ้

บนโต๊ะอาหาร สองหนุ่มสาวพูดคุยกันแผ่วเบาราวกำลังหวานชื่น แต่เรื่องที่คุยกลับเป็น“คนของเราสืบหาอยู่นานยังไม่พบเบาะแสว่าคนร้ายในวันนั้นเป็นคนของผู้ใด พวกเขาล้วนเป็นนักฆ่าที่ถูกจ้างมา จึงไม่อาจเจาะลงไปถึงผู้ว่าจ้างได้”“ให้หัวหน้าของข้าช่วยดีหรือไม่”“อืม...ดี เจ้าเร่งติดต่อไป อ้อ...ชุดพวกนี้เจ้าชอบหรือไม่”“ชอบมาก ขอบคุณ”“ของพวกนี้ข้ามอบให้เจ้า อีกหน่อยจะมีมากกว่านี้”“อยู่ที่นี่สบายดีมาก อีกนานหรือไม่ที่พวกเราต้องเข้าไปในวังหลวง”“เจ้าไม่อยากไปล่ะสิ”“ย่อมไม่อยาก อยู่ที่นี่ข้าเป็นใหญ่ อยากทำสิ่งใดล้วนไม่มีผู้ใดขัดขวาง”“เอาเถอะ หากมีเวลา เจ้าก็หาทางออกมาพักผ่อนหย่อนใจหรือใช้ชีวิตที่ชอบได้”“ได้หรือ”“ย่อมได้ ข้าเองมีงานมาก อาจไม่มีเวลาปกป้องเจ้าได้ตลอดเวลา การที่เจ้าออกมาข้างนอกบ้างอาจดีกว่า”“ดี เยี่ยมเลย”เมื่อได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มแย้มเต็มหน้าจึงบัง

ตอนที่ห้าสิบหก ชายาสาม  องค์ชายหนุ่มเดินเข้ามาโอบประคองร่างบางให้เดินตามเข้าไปด้านในอย่างเอาอกเอาใจเถาหลี่น่าเห็นแก่ที่เขาพยายามแก้ตัวด้วยการดูแลและนำสิ่งของมีค่ามามอบให้ จึงคล้อยตามไปโดยดีทันทีที่ประตูห้องปิดลง สองร่างจึงเข้าโรมรันพันตูกันอย่างไม่ยอมแพ้กัน ชุดเลิศหรูถูกถอดทึ้งออกมากองระเกะระกะเต็มทางเดิน ร่างเปลือยเปล่าเข้านัวเนียเสียดสีกันจนเร่าร้อนปลายลิ้นส่งออกมาหยอกล้อพัวพันกันพัลวัน ทรวงอกอิ่มถูกเคล้นคลึงด้วยสองมือจนบิดเบี้ยว ขณะริมฝีปากบางถูกบดขยี้จนล่องลอยมือหนาทักทายบดคลึงทั้งซาลาเปาคู่งาม และช่องบุปผาฉ่ำแววอย่างคิดถึง ยิ่งยามแหวกกลีบร่องสองข้างให้แยกออกเผยตุ่มเกสรแข็งแน่นอันฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวาน นิ้วโป้งหนาเร่งบดขยี้จนร่างบางสั่นสะท้านเปล่งเสียงร้องดังออกมาอย่างอดรนทนไม่ไหว“อ้า...”ด้วยแรงโหยหา องค์ชายหนุ่มไม่เสียเวลาเล้าโลมให้นานนัก ด้วยร่างน้อยยืนคงพิงกำแพงห้องอยู่ เขาจึงจับขาเรียวอ้ายกขึ้นสูงเพื่อเปิดทางให้มังกรแกร่งได้ทักทายโพรงถ้ำอุ่นอย่างรวดเร็วส่วนกลางกายของทั้งส