All Chapters of ร้อนสวาทหญิงเจ้ามารยา: Chapter 31 - Chapter 40

เสียงการกระทบกันของร่างกายหยุดหายไปช่วงหนึ่งก่อนจะเริ่มอีกครั้งและดังกว่าเดิมป๊าบ ป๊าบ ป๊าบชิงอ้ายเหม่ยถูกจับนอนคว่ำหน้ายกร่างกายขึ้นเพื่อสอดใส่จากทางด้านหลังหวังตงหยางลูบบั้นท้ายขาวเนียนงอนงามซึ่งถูกเขาตอกกระแทกจนสั่นไหว สะโพกบางถูกยกให้แอ่นขึ้นเพื่อรองรับท่อนลำใหญ่โตอันแทงทิ่มเข้าสู่ร่องสวาท ลำอวบแน่นถูกกดให้หายไปในกลีบดอกไม้งามซึ่งตอดรัดแน่นเมื่อสัมผัสความใหญ่โตช่องแคบฉ่ำรองรับเอ็นดุ้นใหญ่ซึ่งถูกดันเข้าไปจนสุดลำอยู่เต็มร่องน้ำ ท่อนเอ็นยาวแทงเข้าไปได้ลึกจนหญิงสาวรู้สึกจุกแน่น ยามแท่งแข็งถูกดึงออกย่อมโหวงเหวง ยามแทงเข้าท่อนเอ็นที่คับแน่นส่งแรงจนเสียวซ่านแทบขาดใจหวังตงหยางแหวกร่องกลีบแดงจนมองเห็นยามแท่งทวนคู่กายมุดเข้ามุดออกในร่องรูสวาท ยามกลีบเนื้ออวบอิ่มหุบเข้าหุบออกตามแรงทิ่มแทงของท่อนเอ็นช่างกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนจนเขาเร่งกระหน่ำสอดใส่ตัวตนผลุบเข้าผลุบอย่างหื่นกระหาย“ร่องดอกไม้ของน้องเหม่ยช่างงดงามนัก พี่โชคดียิ่งที่ได้เติมเต็มช่องทางอันคับแน่นนี้”“แท่งกายของพี่หยางทั้งใหญ่ทั้งแข็งแน่นจนข้าแทบรองรับไม่ไหวแล้ว”“อีกไม่นานน้องเหม่ยจะชอบจนไม่อยากให้แท่งกายของพี่หลุดออกจากร่องร

หวังตงหยางหยิบกุญแจไขประตูทางเข้าแล้วจูงมือภรรยาสาวเข้าไปอย่างเชื่องช้า ชายหนุ่มเดินนำเข้าไปในส่วนลึกสุดจนได้เห็นกองของอย่างเต็มตา            ชิงอ้ายเหม่ยนัยน์ตาลุกวาว ปากอ้าค้าง ตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดัง            “โอ้โฮ...เหตุใดจึงมีของมากมายเพียงนี้”            “พวกขุนนางฉ้อฉลโกงกินชาวประชาไปทั่ว พวกมันเก็บซ่อนสมบัติไว้มากมาย พี่เพียงปล้นมาเพียงบางส่วน ที่น้องเหม่ยเห็นนี่เป็นสิ่งที่มีราคาค่างวดมากเกินไปจนหาผู้ซื้อได้ยาก หรือไม่ก็เป็นของพระราชทานซึ่งนำออกขายไม่ได้ พี่จึงเก็บไว้เองไม่ได้นำออกไปขายเพื่อนำเงินทองไปแจกจ่าย”            หวังตงหยางหยิบเครื่องประดับอัญมณีงดงามหลายชิ้น และทองคำแท่งซึ่งมีตราประทับของฮ่องเต้ อีกทั้งสมุนไพรอันประเมินค่ามิได้ออกมาอวดสาวน้อยอย่างโอหัง     &

ตอนที่สามสิบ ออกปล้น           ยามเช้า ชิงอ้ายเหม่ยอ้างความห่วงใยขอออกไปส่งสามีหนุ่มถึงปากทางชุมโจรเพื่อจดจำหนทางเข้าออก เมื่อกลับมาถึงบ้านหญิงสาวจึงค้นหาภาพค่ายกลของทางเข้าเพื่อให้มั่นใจ แล้วเขียนเป็นภาพเล็กๆซ่อนไว้ในที่ลับตา            จนดึกดื่นสาวน้อยอาศัยความปราดเปรียวและวิชาตัวเบาอันเก่งกาจกระโดดวกไปวนมาหลบหนีสายตาผู้จับจ้องจนมาถึงปากถ้ำเก็บสมบัติ ชิงอ้ายเหม่ยอาศัยแผนภาพที่หัวหน้าโจรเขียนไว้ให้กับความจำยามที่เขาพามาจนถึงหน้าประตูอย่างง่ายดาย            เมื่อไขประตูได้ หญิงสาวรีบผลุบเข้าไปด้านในแล้วปิดประตูทันที ไขมุกราตรีถูกนำออกมาเพื่อเปล่งแสงสว่างช่วยให้ค้นหาได้ไม่ติดขัด ด้วยกองของแยกแยะเป็นหมวดหมู่ แม้จะวางกระจัดกระจายอยู่บ้าง ใช้เวลาไม่นาน ชิงอ้ายเหม่ยก็พบของสำคัญด้วยเคยใช้เล่ห์มารยาเข้ามาค้นหาขณะมากับหวังตงหยางหลายคราจนสังเกตได้ว่าอยู่ที่

ตอนที่สามสิบสองพักฟื้น เถาหลี่น่าหรืออดีตชิงอ้ายเหม่ยตัวปลอม พักรักษาตัวและดูแลเรือนร่างอีกทั้งร่องสวาทอย่างเต็มที่ นางยังเยาว์วัยนัก ไม่อาจปล่อยปละละเลยให้ร่องรูหละหลวมกว้างขวางจนไม่เป็นที่สนิทเสน่หา อีกทั้งทรวงใหญ่ล้นก็ต้องหมั่นนวดเฟ้นดูแลให้เด้งฟูอวบอิ่ม มิใช่หย่อนคล้อยไปตามแรงขยำขยี้ของชายหื่นกามเหล่านั้น            เพียงสามวันหลังจากนั้น เถาโจวหย่งก็เข้ามาหาสาวน้อยในความดูแลที่หอคณิกา            “ได้ข่าวว่าโดนตอกแทงจนร่องรูหลวมกว้างไปหมดแล้วหรือ”            “เชอะ ร่องของข้ายังสดใหม่คับแน่น เพียงโดนท่อนเอ็นใหญ่ไม่กี่เดือนหรือจะสะท้านสะเทือนเพียงนั้น ข้าเพียงอยากดูแลให้ดีเท่านั้น”            “เจ้าไม่ได้ติดใจของใหญ่นั่นจนเก็บมาฝันถึงแน่นะ&rdq

ตอนที่สามสิบสี่ ดวงไม่ดีฉู่หลันเดินตามนางกำนัลสาวประคองถ้วยชามมาจนถึงห้องอาหารแล้วช่วยกันจัดเรียง            “เจ้ามายืนข้างหลังข้าคอยรับใช้ท่านอ๋องตรงนี้ แล้วคอยศึกษาเรียนรู้เอาไว้ คราวหน้าหากข้าไม่ว่างจะได้สับเปลี่ยนกันได้”            “เจ้าค่ะ”            ฉู่หลันรับคำแล้วก้มหน้าก้มตาทำท่าเรียบร้อยอย่างผู้ได้รับการฝึกฝนมาดีแล้ว จนชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะแล้วหยิบตะเกียบกินอาหารอย่างเงียบเชียบ หญิงสาวจึงค่อยๆเงยหน้าลอบชำเลือง            อ๋องจ้าวห่าวหร่านผู้นี้มีอายุถึง30กว่าแล้ว ใบหน้านับว่าดูดีด้วยกำเนิดจากสตรีซึ่งได้รับการคัดสรรมาเป็นสนม ร่างกายของเขาดูบอบบางคล้ายบัณฑิต มือเรียวขาวสะอาดยามคีบอาหารอย่างนุ่มนวลบ่งบอกความสุภาพเรียบร้อยเขาเป็นอาของฮ่องเต้จึงได้รับหน้าที่สำคั