All Chapters of บ่วงร้ายสายใยรัก: Chapter 31 - Chapter 40

"พี่ภัสคะ...ริตา..อื้อ...เจ็บ..อื้อออ.."คราแรกบทรักที่ชายหนุ่มมอบให้หญิงสาวนั้นก็ดูไม่หวือหวาเท่าไรแต่เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานก็เหมือนเขานั้นจะแปลงร่างกลายเป็นเสือที่ขย้ำเหยื่อกินอย่างมูมมามจนเหยื่ออย่างหญิงสาวต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บหมายจะให้อีกฝ่ายเบามือ"..อ่าสส..อื้มม.."ชายหนุ่มคำรามจากลำคอระบายอารมณ์มีหรือคนที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ตอนนี้จะเบามือง่ายๆเมื่อเนื้ออันหอมหวลได้ตกอยู่ในมือของเขาแล้วเช้าวันต่อมา08.30 น."เดี๋ยวน้องเฌอนั่งรอคุณพ่อตรงนี้นะครับ"ภัสกรพาลูกสาวของเขาออกมาจากห้องนอนปล่อยให้เฌอริตาได้นอนพักอยู่ในห้องคนเดียวเขาไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอเพราะเมื่อคืนก็รบกวนไปค่อนคืนแล้ว"อ้าวคุณภัสคุณหนูยังไม่ตื่นเหรอคะ"วาดจันทร์เห็นภัสกรเดินจูงคุณหนูเล็กของเธอมานั่งที่ห้องโถงแต่ไม่เห็นเฌอริตาจึงต้องถามหา"ครับ..เดี๋ยวผมฝากน้องเฌอด้วยนะครับนม...พอดีมีเรื่องที่ต้องคุยกับคุณพ่อนิดหน่อย"ภัสกรเห็นว่าวาดจันทร์อยู่ตรงนี้จึงรีบฝากเฌอริมาเอาไว้เพราะเขามีธุระบางอย่างที่จะต้องคุยกับพ่อของเขาด่วน"ได้ค่ะ..คุยเสร็จแล้วเชิญที่โต๊ะอาหารนะคะนมเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ""ครับ"ครู่ต

"เอ่อ..หนูดูแลตัวเองได้ค่ะคุณพ่อแค่คุณพ่อให้ที่อยู่หนูกับลูกก็พอแล้วล่ะค่ะ"อิงดาวรีบปฏิเสธชัยพฤกษ์ทันควันเพราะเธอไม่ค่อยอยากจะเจอหน้าลีโอนาโดเท่าไรด้วยเพราะเขาชอบทำหน้ายักษ์ใส่เธออยู่เรื่อยผิดกับตอนที่หวังจะได้ตัวเธอสิ้นเชิง"ไม่ได้ๆ...คนเป็นสามีเมียท้องแก่ใกล้คลอดแล้วจะไม่ดูแลได้ยังไง"ชัยพฤกษ์ส่ายหัวทั้งพูดเสียงแข็งเล็กน้อยเขาจะปล่อยให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกชายของเขายังไงก็ต้องมีความรับผิดชอบดูแลผลจากการกระทำของตัวเองอิงดาวหน้าอย่างเห็นได้ชัดเธอไม่อยากให้ถึงเวลานั้นเลยสักนิด"แล้วหนูดาวอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กเลยเหรอ"ชัยพฤกษ์มีข้อสงสัยอยู่เรื่องหนึ่งว่าทำไมหญิงท้องแก่ต้องหนีมาอาศัยอยู่กับเพื่อนแล้วแม่ของเธอไปไหนทั้งที่ได้มรดกหลังจากที่พ่อของลีโอนาโดเสียไปเยอะขนาดนั้นแต่ปล่อยให้ลูกอยู่อย่างลำบาก"ดาวอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็กๆค่ะเมื่อตอนยายเสียก็ตอนที่ดาวจบ​ ม.6​พอดีค่ะ""แล้วหนูดาวได้เรียนต่อไหม"ชัยพฤกษ์ได้ฟังเช่นนั้นก็รู้สึกเห็นใจอิงดาวอย่างมาก"ดาวเรียนมหาลัยเปิดเอาน่ะค่ะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยค่ะ""แม่หนูไม่ได้ติดต่อมาหาหนูบ้างเลยเหรอ""ตั้งแต่แม่มางานศพยายครั้งนั้

ครู่ต่อมาปั้ง.. ๆ... ๆ".. เฮ้ออ.. "ภัสกรทดลองอาวุธใหม่กับเป้าที่สนามแค่เป้านิ่งเขาก็ยังยิงมันไม่ตรงจึงวางอาวุธในมือท้าวเอวถอนหายใจเฮือกใหญ่"นาย​น้อยเป็นอะไรรึเปล่าครับ"เฟเดียไม่คิดว่าฝีมือของนายน้อยของเขาจะตกได้ขนาดนี้จึงต้องเข้าไปกระซิบถาม"ฉันว่าวันนี้ฉันยังไม่พร้อมที่จะลอง"ตอนนี้ภัสกรคิดว่าตัวเองน่าจะไม่มีสมาธิเอามากๆจึงขอลองวันหลังจะดีกว่า"ครับ"19.00 น."เฮ้อ..."ภัสกรกลับมานั่งดื่มทำหน้าครุ่นคิดไม่ตกกับเรื่องที่คาใจ"ติดต่อหนูริตาไม่ได้งั้นสิ"ชัยพฤกษ์พอจะรู้ว่าอาการอย่างนี้ของลูกชายเขาเกิดขึ้นเพราะอะไร"ครับ..""คิดถึงเธอมากไหม"ชัยพฤกษ์ถามหยั่งเชิง"คือ...ผมแค่อยากถามไถ่ความเป็นอยู่เท่านั้นเอง""คิดถึงก็บอกว่าคิดถึง...ถ้าติดต่อไม่ได้ก็แค่ไปหาเท่านั้นเอง"ชัยพฤกษ์รู้ว่าตอนนี้ลูกชายเขามีความรู้สึกเช่นไรแค่เจ้าตัวให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้เท่านั้น"แล้วงานที่นี่ล่ะครับ""ฉันให้เวลาไม่เกินสามวันคิดเอาว่าจะทำยังไง"ชัยพฤกษ์ต้องขีดเส้นตายให้ลูกชายของเขาไม่อย่างนั้นคนอย่างภัสกรคงปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปแน่"ครับคุณพ่อ"วันต่อมา07.40 น.โรงเรียนxxx"บ๊าย..บายค่ะคุณแม่""ตั้งใจเรียนน

วันต่อมา"ดาว..มาพี่ช่วยค่อยๆนะ"เฌอริตาเห็นอิงดาวเดินลงมาจากด้านบนจึงรีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปช่วยคนท้องโตเดินลงมานั่งด้วยกันที่โซฟาในห้องโถง"ค่ะ...แล้วนี่น้องเฌอไปโรงเรียนแล้วเหรอคะ"อิงดาวเห็นว่าวันนี้บ้านเงียบๆจึงมองซ้ายมองขวาหาเด็กหญิงที่ทุกเช้าเธอจะได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วแต่วันนี้กลับไม่ได้ยิน"ใช่จะพอดีทางโรงเรียนพึ่งจะติดต่อกลับมาเมื่อวานพอดี""มีงอแงไหมคะ""ก็ไม่เท่าไรนะสงสัยจะเห็นมีเพื่อนๆเยอะเลยชอบก็เหลือแค่ต้องรอน้องเฌอปรับตัวเรื่องภาษากับระบบการเรียนเท่านั้น"เฌอริตาโล่งใจที่ลูกสาวของเธอท่าจะชอบโรงเรียนที่นี่เพราะมีงอแงกับเธอแค่ชั่วครู่แต่พอเห็นเด็กๆด้วยกันก็ยิ้มร่า"น้องเฌอไปโรงเรียนแบบนี้พี่ริตาคงเหงาแน่เลยนะคะ""ก็มีนิดหน่อยน่ะจะ"เฌอริตาอมยิ้มเล็กน้อยจะว่าเหงาก็คงจะใช่แต่ยังดีที่เธอยังมีอิงดาวเป็นเพื่อนคุย"คุณริตาครับนายท่านให้คุณริตาไปที่โรงพยาบาลครับ"โอเซียบอดี้การ์ดหนุ่มที่ดูแลประจำคฤหาสน์แห่งนี้รีบเดินจ้ำอ้าวหน้าตาตื่นเข้ามาหาเฌอริตา"ไปทำอะไรเหรอ"หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย"พอดีนายน้อยได้รับอุบัติเหตุจากการทดลองอาวุธครับ"โอเซียพูดเสียงอ่อนพร้อมหลบสายตาลงเล็กน้อยเพราะ

21.00​ น."พี่ภัสคะ"เฌอริตากล่อมลูกสาวของเธอนอนจนหลับแล้วจึงเดินออกมาที่ห้องทำงานในขณะที่ภัสกรนั้นนั่งทำงานอยู่หญิงสาวเดินเข้ามาสวมกอดคนที่นั่งทำงานอยู่จากด้านหลัง"ครับ""ริตามีอะไรจะบอกค่ะ"เฌอริตากระซิบบอกกับชายหนุ่มเบาๆ"พูดมาสิ"ภัสกรหันหน้ามามองหญิงสาวเล็กน้อย"คือ...ริตามีเจ้าตัวเล็กอีกคนแล้วค่ะ.."เฌอริตาพูดไปพรางอมยิ้มไป"หา...จริงเหรอ..."ภัสกรรีบรวบตัวคนเป็นภรรยามานั่งบนตักของเขาด้วยสีกน้าตื่นเต้นหวังว่าข่าวดีแบบนี้เฌอริตาคงไมพูด​ล่นกับเขาหรอกนะ"ค่ะ...พึ่งตรวจเมื่อกลางวันผลตรวจทั้งสามอันก็เหมือนกันหมดเลยค่ะ"เฌอริตาพยักหน้าหงึกหงัก"งั้นแบบนี้บ้านเราก็จะครึกครื้นกว่าเดิมมากกว่าที่พี่คิดซะแล้วล่ะสิ"ภัสกรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กอดเฌอริตาแน่นพรางนึกถึงวันข้างหน้าที่ในคฤหาสน์นี้จะมีทั้งลูกทั้งหลานของเขาส่งเสียงเกรียวกราวกันครึกครื้นเป็นแน่"ค่ะ... "เฌอริตากอดสามีของเธอแน่นภาวนาในใจ​ว่าเธอขอให้ชีวิตของเธอนั้นสงบสุขไม่มีเรื่องใดมากวนใจเสียทีเพราะเธอคิดว่าชีวิตรักและชีวิตครอบครัวของเธอมันผ่านอะไรมามากมายแล้ววันต่อมา"โอะ...โอ้ยย.."อิงดาว​เดินขึ้นบันไดอย่างทุลักทุเลแบบนี้เป็นประจำทุ