บททั้งหมดของ บ่วงร้ายสายใยรัก: บทที่ 21 - บทที่ 30

"แล้วไม่บอกริตาบ้างล่ะคะ"เฌอริตารู้แบบนี้แล้วจึงหน้ามุ่ยบอกบุญไม่รับในทันที"พี่ไม่อยากให้ริตายุ่งเรื่องนี้อีกแล้ว"ที่เขาไม่อยากบอกเธอเพราะไม่อยากให้เฌอริตาต้องมานั่งกังวลห่วงเขาอีก"...."เฌอริตาเดินหนีชายหนุ่มไปอย่างไม่พูดไม่จาเพราะรู้สึกนอยเล็กน้อย"เป็นอะไรไป"ภัสกรเดินตามง้อหญิงสาวเพราะรู้ว่าอาการแบบนี้เธอต้องแอบงอนเขาอยู่เป็นแน่"เอาเป็นว่าพี่ขอโทษแล้วกันที่ไม่ได้บอกพี่ไม่อยากให้ริตายุ่งเรื่องนี้จริงๆดีกันนะ"ภัสกรโอบกอดข้างหลังหญิงสาวทั้งยื่นนิ้วก้อยตรงหน้าของเธอพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนที่รู้ว่าน้ำเสียงนี้มันจะทำให้เธอใจอ่อนได้"...ก็ได้ค่ะ..."เฌอริตาแอบอมยิ้มเล็กๆจะเป็นเธอที่ใจอ่อนให้กับน้ำเสียงแบบนี้ของชายหนุ่มอยู่ร่ำไปจึงยอมเกี่ยวก้อยคืนดีในที่สุด"พี่ว่าจะไปเยี่ยมคนที่เคยชุบเลี้ยงพี่มาเป็นครั้งสุดท้าย"ภัสกรเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย"ริตาไปด้วยค่ะ"เฌอริตาเองก็อยากจะดูหน้าคนที่ได้รับผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำเหมือนกันสถานีตำรวจ"ฝีมือแกใช่ไหม"ชนะพลที่ถูกคุมตัวไว้ในห้องขังตะคอกใส่ภัสกรอย่างเคียดแค้น"คนทำผิดก็ต้องได้รับโทษถูกแล้วครับ"ภัสกรพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยมองดูคน

"คุณพ่อขาาาา...ฮือๆๆๆ"เด็กหญิงเห็นคนเป็นพ่อล่วงลงไปเธอเองก็ตกใจร้องให้ยกใหญ่เช่นกันดีที่มีลัลลลิลกอดปลอบอยู่ไม่ห่าง"พวกนายรีบไปดูข้างล่างเร็ว"ลอเลนโซสั่งให้บอดี้การ์ดของเขารีบหาทางลงไปดูด้านล่างอย่างรวดเร็วหวังว่าภัสกรจะไม่เป็นอะไร"ครับนายน้อย"21.00​ น.หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่ไมาคาดฝันขึ้นลัลลลิลก็รีบพาเพื่อนและหลานของเธอกลับอย่างรวดเร็วส่วนหน้าที่ดูแลต่อที่เกาะลอเลนโซเป็นคนจัดการต่อบ้านเฌอริตา"อืม.."เฌอริตาสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาในห้องนอนของเธอ"ริตา.."ลัลลลิลที่นั่งอยู่ปลายเตียงของเฌอริตารีบลุกเข้ามาดูอาการเพื่อนของเธอทันทีเมื่อเห็นว่าเพื่อนเธอขยับตัวลุกขึ้น"พี่ภัส..."เฌอริตานึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าได้ก็รุกรี้ลุกรนจะเดินออกไปจากห้อง"ใจเย็นๆนะริตาตอนนี้ทางตำรวจกับคนของคุณลอสกำลังช่วยกันค้นหาอยู่"ลัลลลิลต้องรีบรั้งตัวเพื่อนของเธอเอาไว้ก่อน"..ฉันจะไปหาพี่ภัส""พักก่อนนะริตา...เชื่อฉัน..""ฮึก..อือ..ฮื่อๆๆ...พี่ภัสจะปลอดภัยใช่ไหม..ฮือๆ""......"เป็นครั้งที่เท่าไรลัลลลิลก็นับไม่ได้ที่ต้องเห็นน้ำตาของเพื่อนเธอส่วนตัวของเธอเองก็ทำได้แค่ปลอบประโลมคนที่กำลังเศร้าใจอยู่เท่านั้นสอง

อาทิตย์ต่อมากรุงเทพมหานคร"คุณหนูจะไปอยู่ที่นั่นกี่วันคะ"วาดจันทร์จำได้ว่าเฌอริตาเกริ่นบอกว่าเมื่อคุณหนูเล็กของเธอปิดเทอมแล้วจะไปพักผ่อนบ้านที่เขาใหญ่กันเธอจึงอยากรู้วันเวลาที่แน่นอนว่าไปวันไหนและไปกี่วัน"ไม่ใช่กี่วันค่ะนมโรงเรียนน้องเฌอเปิดเมื่อไรก็คงจะกลับเมื่อนั้นแหละค่ะ..."เฌอริตาหันมายิ้มตอบวาดจันทร์"ทำไมครั้งนี้ถึงไปอยู่นานล่ะคะ"วาดจันทร์ยังมีสีหน้าสงสัยเพราะปกติแล้วคุณหนูของเธอจะไปไหนไม่ค่อยนานเท่าไร"พอดีมีลูกค้าติดต่อว่าจะมาพักที่บ้านหลังใหญ่เช่าอยู่หลายเดือนด้วยริตาเลยอยากไปรับรองด้วยตัวเองน่ะค่ะ"เฌอริตาอยากไปพักผ่อนทั้งยังอยากรับรองแขกวีไอพีที่ติดต่อขอเข้าพักบ้านใหญ่ของแม่เธอเป็นเวลาหลายเดือนอีกด้วย"อย่างนี้นี่เอง"วาดจันทร์พยักหน้าเข้าใจ"เดี๋ยวริตากับน้องเฌอจะไปวัดกันสักหน่อยนะคะนม"เฌอริตาวางแพลนวันนี้เอาไว้ว่าเธอจะพาลูกสาวของเธอไปวัดเพราะวันนี้ก็เป็นปีแล้วจากวันที่ภัสกรจากเธอไป"ค่ะคุณหนู"ชั่วโมงต่อมาวัดxxx"ให้คุณพ่อนะคะ"เฌอริตาถือช่อดอกกุหลาบสีขาวใส่มือลูกสาวของเธอให้วางตรงหน้าเจดีย์ของภัสกรทั้งยิ้มให้รูปภาพตรงหน้าด้วยสายตาที่ยังมีความอาลัยอาวรณ์อยู่"ไม่ว่

"คุณพฤกษ์เรียกฉันมามีอะไรขาดเหลือหรือเปล่าคะ..พ..พี่ภัส..""คุณ!!"เฌอริตาเดินเข้ามาหาชัยพฤกษ์ในขณะที่เขากำลังอุ้มลูกสาวของเธออยู่พลันสายตามองเห็นชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆใจของหญิงสาวตอนนี้สั่นระรัวไม่เป็นส่ำความรู้สึกมากล้นตีกันจนเธอหน้ามืดเป็นลมล้มพับไปเพราะไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะมีชีวิตอยู่และกลับมาหาเธอดีที่ภัสกรนั้นรับเธอเอาไว้ได้ก่อนและรีบพาเข้ามานอนที่โซฟาในบ้านใหญ่ชั่วโมงต่อมาหลังจากปฐมพยาบาลกันอยู่พักใหญ่เฌอริตาก็ฟื้นขึ้นกอดภัสกรแน่นร้องห่มร้องให้พร่ำบอกว่าตัวเองไม่ได้ฝันไปและชัยพฤกษ์จึงคุยกับทั้งเฌอริตาและภัสกรให้เข้าใจตรงกันว่าเหตุการณ์มันเป็นมาอย่างไรเขาจึงเลือกที่จะมาที่นี่อันที่จริงเรื่องภัสกรกับเฌอริตาชัยพฤกษ์ให้คนสืบรู้มาพักใหญ่แล้วแค่รอจังหวะให้งานใหญ่เสร็จแล้วก็มาที่นี่พร้อมภัสกรก็เท่านั้น"ริตาดีใจมากๆเลยนะคะที่พี่ภัสยังมีชีวิตอยู่"เฌอริตายังคงกอดภัสกรอยู่ไม่ปล่อย"คือ...ผมขอตัวก่อนนะครับ"ภัสกรรู้สึกสับสนไปหมดเมื่อรู้เรื่องราวในคราวเดียววันนี้เขาต้องตะลึงกับเรื่องราวหลายเรื่องจริงๆทำให้เขาต้องปลีกตัวออกไปตั้งสติเสียก่อนเฌอริตามองตามภัสกรด้วยสายตาละห้อย"ต้องขอโทษหนู

22.00 น."นอนไม่หลับเหรอคะ.."เฌอริตารู้สึกตัวขึ้นมาเมื่อหลับไปพักใหญ่เธอยังแอบเห็นว่าชายหนุ่มยังนอนลืมตาอยู่เลยจึงขมวดคิ้วถามอีกฝ่าย"เปล่าน่ะ...อาจจะแปลกที่ด้วยล่ะมั้ง"ภัสกรส่ายหัวเล็กน้อยจะให้เขานอนหลับลงได้อย่างไรในเมื่อต้องนอนมองไหล่เนียนของหญิงสาวที่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอแอบทำให้เขาใจสั่นอยู่เหมือนกัน"อ๋อ...ค่ะ.."เฌอริตาพนักหน้าเบาๆพร้อมล้มตัวนอนต่อเพราะเธอเองก็เพลียเพราะฤทธิ์ยาเช่นกันบ้านรพีพรรณ"ข้าวฟ่างอยู่รึเปล่า...ข้าวฟ่าง"อิงดาวหญิงสาวหน้าจิ้มลิ้มวัย22เป็นเพื่อนกับข้าวฟ่างเธออุ้มท้องแก่ใกล้คลอดมาขอความช่วยเหลือกับเพื่อนของเธอเมื่อต้องหนีอะไรบางอย่างแกร๊กกกก"ดาว..เป็นอะไร"ข้าวฟ่างเปิดประตูบ้านออกมารีบดึงมือเพื้อนของเธอเข้าไปในบ้านทั้งถามหน้าตาตื่นว่าเพื่อนเธอเป็นอะไรด้วยความตกใจ"ช่วยด้วยย.."ตอนนี้อิงดาวเนื้อตัวสั่นเทาไปหมดทั้งยังกุมท้องกลมแก่ของเธอด้วยความกลัว"ใจเย็นๆ"ข้าวฟ่างกอดปลอบอิงดาวหวังให้เพื่อนเธอหายตัวสั่นเทาเสียก่อนปั้งๆๆๆๆๆสองสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูด้านนอกดังราวกับคนด้านนอกนั้นจะพังมันเข้ามา"อะไรกัน..."รพีพรรณออกมาจากห้องเพราะได้ยิน