เธอคือของขวัญ

ตอนที่ 8

เธอคือของขวัญ

         กิจการอู่ซ่อมรถของราเชนโตขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะเขามีวัยรุ่นแถวบ้านเป็นผู้สนับสนุนอยู่แล้ว เวลาเด็ก ๆ มาซ่อมรถบางครั้งเขาก็ไม่เก็บเงิน เพราะเข้าใจว่าเวลาไม่มีเงินชีวิตมันเป็นอย่างไร

         ร้านข้าวแกงของนาเดียร์จากตอนแรกตั้งใจจะขายแค่               วันละสี่ถึงห้าอย่าง ตอนนี้กลายเป็นร้านข้าวแกงที่ใหญ่และหมดเร็วมาก

         วิภาต้องหาลูกจ้างมาช่วยทำเพราะเขาทำคนเดียวไม่ไหว ส่วนลูกสะใภ้ก็ต้องรีบไปเปิดร้าน

         ราเชนสังเกตภรรยามาหลายวันแล้ว นาเดียร์มีอาการ เวียนหัวเหมือนคนอยากจะเป็นลมตลอด และตอนนี้ที่หนักสุดคือเธอเหม็นอาหารบางอย่าง จนต้องคอยเก็บเงินอย่างเดียวและ               จ้างคนมาตักแกง

         “เดียร์ไปหาหมอไหม ผมคิดว่าคุณไม่สบายนะ”

         หญิงสาวเดินมากอดสามี เธอมีคำตอบอยู่หลายวันแล้วแค่รอว่าเมื่อไหร่ราเชนจะถามว่าที่เธอมีอาการแปลกเธอเป็นอะไร

         “ไม่ต้องไปหาหมอหรอกค่ะ เพราะเดียร์รู้ว่าอาการที่เป็นอยู่เกิดจากอะไร รอก็แต่ช่างเชนเมื่อไหร่จะถามสักที”

         ชายหนุ่มยังคงไม่เข้าใจว่าภรรยาของเขาหมายถึงอะไรกัน แล้วทำไมรู้แล้วถึงไม่บอกต้องรอให้เขาถาม และดูจากใบหน้าที่มีความสุข ราเชนยิ่งเดาไม่ถูกเลย

         “เดียร์ไม่เอาไม่สนุกเลยเล่นแบบนี้ มีอะไรก็ต้องบอกกัน เชนก็ยุ่งกับอู่ทั้งวัน กว่าเราจะได้เจอหน้ากันจริงจังก็มืดแล้ว”

         “อย่าหงุดหงิดนะคะคุณพ่อ”

         ราเชนมองหน้าภรรยาด้วยสายตาที่ดีใจจนไม่รู้ว่าเขาควรจะทำตัวอย่างไรดี

         “ตกใจเหรอคะ”

         “เดียร์คุณใจร้ายมากเพิ่งจะบอกผม นี่เรากำลังจะมีลูกกันแล้ว ผมจะเป็นพ่อคุณจะเป็นแม่เหมือนฝันเลย ขอบคุณนะที่ทำให้ผมได้เป็นพ่อและเราได้เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ ”

         หญิงสาวตัดสินใจที่จะพาราเชนไปพบพ่อกลับแม่หลังจากที่เธอออกมาอยู่กับเขาได้ครึ่งปีแล้ว

        

         ดารากับธงชัยเจอลูกเขยคนใหม่ครั้งแรก ทั้งคู่ต่างพยายามที่จะไม่แสดงท่าทางอะไรเพราะตอนนี้ความสุขของลูกสาวสำคัญกว่า

         “เป็นอย่างไรบ้างที่อู่” ธงชัยชวนลูกเขยคุยเรื่องงาน

         “กำลังไปได้ดีครับ รถเต็มร้านทุกวัน เราคิดราคาไม่แพงจริงใจไม่หลอก ลูกค้าก็บอกกันปากต่อปาก ตอนนี้ก็เริ่มรับรถมือสองมาขายบ้างครับ กำไรดีแต่ก็ต้องเลือกหน่อยเอาที่ไม่ลงทุนสูง”

         ธงชัยฟังคำพูดของราเชนเขารู้สึกว่า เด็กหนุ่มตรงหน้าพูดจาดูมีหลักมีเกณฑ์ไม่ใช่แค่พอใจกับการมีกินไปวัน ๆ อนาคตน่าจะเติบโตในเรื่องของงานที่ทำมากกว่านี้

         “ก็ดี เริ่มจากเล็ก ๆ ค่อย ๆ โตไป ธุรกิจทุกอย่างมีช่วงรุ่งและช่วงล่วง บริหารจัดการให้เป็น”

         ดาราเห็นลูกสาวยิ้มตลอดเหมือนมีเรื่องอะไรที่มีความสุขและอยากจะบอกเธอกับสามี

         “ลูกสาวแม่ยิ้มแปลก ๆ มีอะไรหรือเปล่า ทำท่าเหมือนคนมีอะไรตื่นเต้น”

         นาเดียร์ลุกขึ้นไปกอดมารดา ทำท่าตื่นเต้นเพื่อให้ทั้งพ่อและแม่ของเธออยากรู้

         “ไม่รู้ว่าตากับยายจะดีใจไหมที่กำลังจะมีหลาน”

         ดารามองหน้าทั้งลูกสาวและลูกเขย เพราะเธอคิดว่าทั้งคู่คงไม่คิดเรื่องมีลูกกัน เพราะเห็นวัยรุ่นสมัยนี้บางคนแต่งงานแล้วก็ไม่อยากเสียอิสระภาพจึงไม่ยอมมีลูก

         “ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ การมีลูก”

         ธงชัยเปลี่ยนท่าทางทันที เขาดูจริงจังและหันมามองราเชนด้วยสายตาที่เคร่งขรึม

         “จะเป็นพ่อคนแล้วไม่ใช่แค่ดีใจที่จะมีลูก แต่มันเหมือนชีวิตเราจะเปลี่ยนไปทุกอย่าง อะไรที่เคยทำบางครั้งเราก็ต้องเลิกอะไรที่ไม่เคยทำก็ต้องฝึก มันเป็นเรื่องใหญ่นะการที่เราต้องเลี้ยงชีวิตที่จะเกิดมาให้ดีที่สุด”

         ราเชนพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่พ่อตาพูด เพราะตัวเขาเองก็คิดไม่ต่างกัน ทุกวันนี้ที่เขาสามารถมีอู่มีร้านได้ ส่วนหนึ่งก็มาจากสมบัติที่บิดาของเขาสร้างไว้เพื่อเป็นรากฐานให้เขากับแม่ เขาจึงไม่เคยลืมเรื่องแบบนี้

         “ผมเตรียมเงิบเก็บไว้ก้อนหนึ่งแล้วครับ เพราะเงินกำไรที่ได้มาผมจะแบ่งเป็นส่วน ๆ และส่วนหนึ่งก็เก็บไว้สำหรับมีตัวน้อยด้วย ถึงแม้เขามาเร็วกว่าที่คิดแต่ทุกอย่างก็พร้อมครับ ส่วนเรื่องเที่ยวเตร่กินเหล้าสูบบุหรี่ผมไม่ยุ่งอยู่แล้ว ก็คงเหลือแต่การที่จะต้องเรียนรู้การเป็นพ่อที่ดี ที่คงจะต้องศึกษาดูตัวอย่างไป”

         ธงชับจับบ่าลูกเขย เขาได้ยินแบบนี้ก็สบายใจเพราะสิ่งที่เขาห่วงไม่ใช่เรื่องเงินแต่เขากลัวว่าในเมื่อราเชนเคยทำงานในบาร์เขาจะยังติดใช้ชีวิตวัยรุ่นอยู่

         “แม่คะไหนต้นไม้ที่แม่บอกว่ากิ่งมันติดบ้านแล้วกลัวมันจะทำหลังคาแตกเดี๋ยวเดียร์ให้เชนตัดให้ค่ะ”

         ดาราทำท่าไม่เชื่อว่าราเชนจะปีนขึ้นไปบนต้นไม้และตัดกิ่งลงมาได้

         “ผมทำได้ครับ”

         คนทำรับรองว่าตัวเองทำได้ ดาราจึงเรียกลุงคนสวนที่อายุมากแล้วให้พาราเชนไปแล้วให้คอยช่วย เพราะเธอกับธงชัยมีเรื่องอยากจะคุยกับลูกสาว

         “เดียร์ลูกรู้เรื่องวิธานไหม” ดาราทำเสียงกระซิบ

         “ก็รู้แค่ว่าเขากำลังจะมีลูกและก็ไม่รู้ข่าวอีกเลย เพราะเดียร์ไม่ให้เขาติดต่อได้สักทางเลยค่ะ”

         ธงชัยทำท่าเครียดเพราะเขากลัวอยู่ลึก ๆ ว่าชีวิตครอบครัวของลูกสาวอาจจะไม่สงบสุขถ้าวิธานรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน

         “วิธานเป็นหมันเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกของเขา และตัวผู้หญิงก็ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ตอนนี้วิธานก็เมามายทุกวัน และเมื่อเร็ว ๆ นี้เขามาหาลูกที่นี่ พ่อก็บอกกับเขาไปแล้วว่าลูกมีครอบครัวใหม่ให้เขาไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้แล้ว”

         นาเดียร์ทำท่าตกใจ เธอไม่คิดว่าวิธานยังจะต้องการกลับมาดีกับเธอในเมื่อเขาเป็นคนขอหย่าและทำร้ายเธอทุกทาง

         “เขาจะไปหาลูกที่บ้านของเชนไหม ลูกกลัวค่ะ”

         ธงชัยจับมือลูกสาวเพราะเขาไม่กลัวว่าวิธานจะไปทำร้ายนาเดียร์แต่ที่เขากลัวมันคือการทำดีแล้วลูกสาวของเขาจะหวั่นไหว หรือไม่ก็อาจสร้างความระแวงให้ราเชนได้

         “ฟังพ่อนะลูก ที่น่ากลัวคือคำว่าสามีเก่า พ่อเป็นผู้ชายพ่อเข้าใจถ้าวิธานตามลูกเจอและพยายามขอคืนดี ราเชนต้องระแวงแน่นอน และวันนั้นครอบครัวลูกจะมีปัญหาและไหนจะลูกในท้องอีก คุยกับสามีลูกให้เข้าใจก่อนที่ปัญหาจะเกิด”

         นาเดียร์ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย เพราะหัวใจของเธอลืมวิธานจนหมดสิ้นแต่เธอก็ไม่รู้ว่าราเชนจะคิดเหมือนเธอไหม ลึก ๆ เขาอาจจะคิดมาตลอดก็ได้ว่าเธอยังไม่ลืมสามีเก่า

         หญิงสาวตั้งใจที่จะกลับไปคุยเรื่องนี้กับสามีในคืนนี้แต่ไม่ทันเพราะทั้งคู่เจอหน้ากับวิธานตอนที่กำลังจะขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน