Share
อยู่ดี ๆ ก็เจ็บ
ตอนที่ 5
อยู่ดี ๆ ก็เจ็บ
นาเดียร์นั่งรถกลับบ้านด้วยหัวใจที่มุ่งมั่น เธอจะขอแก้ตัว เธอพร้อมจะทำทุกอย่างตามที่สามีต้องการ ขอแค่ให้เขาไม่ไปจากเธอ ถึงแม้นาเดียร์จะรู้สึกลึก ๆ ว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เธอกลับยอมเป็นคนผิดขอแค่ไม่ให้อีกฝ่ายไป
ราเชนได้แต่หันไปสบตาคนข้าง ๆ เป็นครั้งคราว เขาเป็นคนอื่นและเพิ่งเข้ามาในชีวิติของหญิงสาวได้ไม่นาน คงได้แต่อยู่ในมุมเงียบ ๆ รอเมื่อไหร่ที่อีกฝ่ายต้องการเขาคงมาหาเธอเอง
“ขอบคุณนะเชน ที่อยู่เป็นเพื่อนในวันที่ไม่เหลือใครมาสองครั้งแล้ว ขอให้การเจอกันของเราครั้งต่อไป ขอให้เดียร์มีความสุขอย่าได้ทุกข์เหมือนทุกครั้งเลย ไว้ว่าง ๆ เจอกันนะ”
หญิงสาวกำลังจะเปิดประตูรถของตัวเอง แต่กลับถูก มือหนาจับแขนเธอไว้
“ขอให้คุณโชคดี ขอให้เขากลับมาเป็นคนเดิมแต่สัญญากับผมได้ไหม ว่าคุณจะไม่รักเขาจนลืมรักตัวเอง ผมอยู่ข้าง ๆ คุณตลอดนะถึงแม้ว่าคุณอาจมองไม่เห็น”
นาเดียร์โผเข้ากอดราเชนอีกครั้ง เธอรู้ความหมายดีแต่เธอก็รู้ว่าสุดท้ายที่เธอพยายามจะกลับไปทำมันคือการทำร้ายตัวเองอยู่ก็ตาม
บ้านถูกปิดไว้ในสภาพเดิม หญิงสาวตัดสินใจโทรศัพท์หาแม่สามีเพราะอยากรู้ว่าวิธานกลับไปอยู่กับมารดาหรือไม่ แต่นาเดียร์ยังคงไม่อยากให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้เรื่องครอบครัวของเธอ หญิงสาวจึงชวนพูดเรื่องอื่น ๆ ทั่วไป จนเธอรู้ว่าวิธานไม่ได้ไปบ้านของศิริเป็นเดือนแล้ว
วิธานไม่รับโทรศัพท์ไม่ตอบแชท นาเดียร์เลยไม่รู้ว่าเธอจะไปง้อเขาที่ไหน เพราะที่บริษัทคงไม่เหมาะแน่และอาจจะทำให้เขายิ่งโมโหถ้าเธอไปที่นั่น
ส้มคือเพื่อนคนเดียวที่นาเดียร์คิดถึงเวลานี้ เพราะเธอตั้งใจจะไปสะกดรอยตามสามีเพื่อที่จะรู้ว่าเขาพักอยู่ที่ไหน เธอจะได้ตามไปง้อขอให้เขากลับบ้าน
“ได้เดียร์เย็นนี้เจอกัน แกแน่ใจนะเพราะฉันกลัวว่ะ กลัวแกจะได้รู้อะไรที่ไม่ได้คาดคิดไว้ คือฉันอาจจะคิดมากแต่แกก็เผื่อใจไว้บ้าง”
ส้มเป็นคนเพื่อนเยอะเธอเห็นปัญหาแบบนี้มาหลายคู่ ถ้าทะเลาะกันธรรมดาจะไม่มีการไม่กลับบ้านแต่ถ้าลองเป็นแบบนี้ส่วนมากก็มีมือที่สามทั้งนั้น
“ไม่หรอกพี่วิธานไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่ฉันก็เผื่อใจไว้อยู่ แกไม่ต้องห่วง เจอกันเย็นนี้ ขอบใจมากนะส้ม”
นาเดียร์เธอไม่ได้เผื่อใจไว้อย่างที่บอกเพื่อน เพราะในสมองของเธอวิธานคือคนดีและเป็นสามีที่ดีทุกอย่าง ส่วนในหัวใจเธอคิดว่าเขายังรักเธออยู่
เย็นนี้ตามนัดหมายส้มพานาเดียร์ไปดักรอสามีหน้าที่ทำงาน รถของวิธานขับออกจากที่ทำงานแล้ว และกำลังมุ่งหน้าไปเส้นทางที่นาเดียร์คิดไม่ออกเลยว่าเขากำลังจะไปที่ไหน
“เดียร์แกคิดว่าเขาจะไปไหน”
“ไม่รู้เลยแก ทางนี้ไม่ใช่ทางกลับบ้านฉันหรือบ้านแม่เขา ฉันเดาไปถูกเลย”
ส้มขับตามรถของวิธานมาเรื่อย ๆ จนถึงคอนโดหรูที่อยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานของวิธานเท่าไหร่
“เดียร์แกรออยู่ในรถเดี๋ยวฉันขึ้นไปเอง”
ส้มรีบสวมหมวกกับแว่นตาและลงจากรถทันที เธอไม่กลัวว่าวิธานจะจำเธอได้ เพราะสามีของเพื่อนแทบจะไม่เคยเห็นหน้าของเธอชัด ๆ เวลาเจอกันวิธานไม่เคยมีทีท่าจะใส่ใจกับเพื่อนของภรรยาเลยสักครั้ง
ส้มตามไปถึงห้องที่วิธานเปิดเข้าไป เธอเห็นแต่มือของผู้หญิงที่เอื้อมออกมารับกระเป๋าจากมือของสามีของเพื่อน แต่ไม่เห็นหน้าเมื่อรู้ที่อยู่แน่นอน เธอจึงลงมาหาเพื่อนที่รออยู่ที่รถ
“ส้มพี่วิธานเขามาหาเพื่อนเหรอ เขาอยู่กับเพื่อนใช่ไหม”
นาเดียร์เหมือนถามเองตอบเอง ใบหน้าของเธอเริ่มมีอาการของคนที่กำลังกลัว เสียงที่ถามเหมือนไม่ได้ต้องการคำตอบที่เป็นความจริงแต่ต้องการคำตอบที่เธอได้ยินแล้วจะสบายใจมากกว่า
“เดียร์แกตั้งสติ คือที่ฉันขึ้นไปก็เห็นแค่พี่วิธานเขาเดินเข้าห้อง แต่ที่สำคัญคือมือที่ยื่นออกมาจากห้องมาหยิบกระเป๋าทำงานเขาคือมือของผู้หญิง ส่วนเขาจะเป็นเพื่อนกันไหมหรือเป็นอะไรกัน ถ้าแกพร้อมพรุ่งนี้กลางวันเรามาที่นี่กัน และฉันจะเป็นคนเคาะประตูห้องเอง แล้วเราก็คุยกับคนในห้องให้รู้เรื่อง กลับไปถามตัวเองว่าพร้อมไหม ฉันพร้อมจะไปกับแกเสมอ”
นาเดียร์นั่งเงียบไปตลอดทาง เธอยังสับสนอยู่เหตุการณ์ แต่ละอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอช่วงนี้มันเป็นอะไรที่หัวใจเธอแทบจะรับไม่ไหวอยู่แล้ว
หญิงสาวนั่งทบทวนทุกอย่างและในที่สุดเธอก็ตัดสินใจได้เพราะคิดถึงคำพูดของราเชนว่าเธอจะไม่รักสามีจนลืมรักตัวเอง
“ส้มเราพร้อมความจริงคือความจริง ทุกวันนี้เราก็เหมือนเลิกกันอยู่แล้ว ถ้าต้องหย่ากันจริง ๆ มันก็คงต้องทำใจ”
ส้มจับมือเพื่อนรัก มรสุมชีวิตครั้งนี้มันหนักสำหรับเพื่อนของเธอจริง ๆ เพราะนาเดียร์ไม่ได้ถูกเลี้ยงมาแบบคนทั่วไปเธอถูกพ่อกับแม่จัดการทุกอย่างให้หมด พอเวลานี้เจอปัญหาที่ไม่สามารถจะให้ทั้งคู่ช่วยได้ เธอจึงเหมือนเด็กที่เพิ่งหัดเดินกลัวไปหมดทุกอย่าง
ทั้งสองคนมาที่คอนโด ส้มเป็นคนเคาะประตูห้องและให้ นาเดียร์ยืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อไม่ให้คนในห้องเห็น
“ขอคุยอะไรด้วยหน่อย”
ประตูเปิดยังไม่ทันที่คนในห้องจะพูดอะไร ส้มก็ผลักประตูสุดแรงเข้าไปข้างในก่อนที่นาเดียร์จะรีบเดินตาม
“คุณทราย”
ทันทีที่ทั้งคู่ได้เห็นหน้ากัน นาเดียร์จำได้ว่านี่คือเลขาของสามีที่ชื่อทรายเพราะวิธานพาเลขาคนนี้ไปทะเลด้วยก่อนที่ทุกอย่างในชีวิตเธอจะเปลี่ยนไป
“เธอเป็นอะไรกับพี่วิธานบอกภรรยาเขาไป ที่เธอท้องอยู่เกี่ยวกับพี่วิธานไหม”
ส้มเปิดประเด็นเพราะตอนนี้นาเดียร์เป็นใบ้พูดอะไรไม่ออกสักคำ
“คือการที่คุณสองคนมาถึงที่นี่ ฉันคิดว่าคุณก็คงพอรู้อะไรกันมาบ้าง ก็เอาเป็นว่าคงถึงเวลาแล้วที่ผู้หญิงแสนสวยและ แสนรวยอย่างคุณนาเดียร์จะได้หูตาสว่างสักที”
บรรยากาศในห้องเงียบสงบทันที ทุกคนรอฟังสิ่งที่เป็นความจริงที่คนท้องกำลังจะเล่า
“ฉันกับคุณวิธานเราเป็นสามีภรรยากันปีนี้ก็ปีที่ห้าแล้วและตอนนี้ฉันกำลังท้องลูกของเขา และไม่ต้องสงสัยทำไมฉันถึงยอมให้สามีไปแต่งงานกับคนอื่น ก็เพราะว่าเธอมีเงิน พ่อแม่เธอมีบารมี นาเดียร์ตัวเธอไม่มีอย่างอื่นดีเลยนอกจากที่ฉันพูดไป และเวลานี้ถึงเวลาที่เธอต้องคืนสามีให้ฉันกับลูกแล้ว ....อีเมียน้อย....”
เพียะ!
มือเล็กที่เกิดมาไม่เคยทำร้ายใคร แต่เวลานี้หัวใจของเธอมันไม่ไหวแล้ว นาเดียร์ตบหน้าผู้หญิงท้องตรงหน้าอย่างแรง น้ำตาไหลเป็นสายน้ำแต่หัวใจของเธอมันกำลังโกรธ ที่ต้องกลายเป็นคนโง่โดนทั้งสองคนหลอกเอา
“ใช่ฉันมันไม่มีอะไรดี แต่ก็คงไม่ชั่วพอที่จะยอมให้ผัวตัวเองมาแต่งงานกับผู้หญิงอื่นเพียงเพราะเงิน วันนี้ฉันจะบอกแม่ของ พี่วิธานเขาต้องเลือกระหว่างเธอกับฉัน”
“โอ๊ย! นาเดียร์เธอโง่กว่าที่ฉันคิดไว้อีก คนที่อยู่เบื้องหลังแผนทั้งหมด ก็คุณนายศิริแม่ผัวเธอนั่นแหละ แกคิดว่าเขารักเขาชอบเธอเหรอแม่นาเดียร์ จำไว้นะทุกคนเขาดีกับแกเพราะผลประโยชน์ทั้งนั้น และอย่าลืมถามนะว่าคุณวิธานเขาจะเลือกใคร กลับไปแต่งตัวสวย ๆ รอสามีอยู่ที่บ้าน วันนี้ฉันจะขอร้องให้เขากลับไปหาเธอ ได้คำตอบแล้วมาบอกด้วยนะ อย่ามัวแต่ร้องไห้จนเดินไม่ไหว”
ส้มเดินเข้าหาคนท้องด้วยความอดกลั้นที่หมดลง แต่เธอถูก นาเดียร์ห้ามไว้ก่อน
“อย่าทำเธอเลย ชายชั่วกับผู้หญิงแบบนี้ เขาเหมาะกันแล้วเรากลับกันเถอะ”
นาเดียร์ขอกลับไปตั้งสติก่อนที่เย็นนี้สามีเธอคงกลับมาบ้านและคงมีเรื่องต้องคุยกันยาว วันนี้คงเป็นวันตัดสินชีวิตครอบครัวของเธอ
“เดียร์คิดให้มาก ๆ ชั่งความสุขกับความทุกข์ดู ไม่ว่าแกจะตัดสินใจอย่างไร ฉันยังเป็นเพื่อนแกเสมอ ดูแลตัวเองดี ๆ นะ มีอะไรโทรหาฉันได้ตลอด”
ส้มกลับไปแล้วที่เหลือคงอยู่ที่ใจของเธอ นาเดียร์ใช้เวลาทั้งวันในการตั้งสติและบอกให้ตัวเองอยู่กับปัจจุบันอย่าโหยหาอดีตที่มันไม่ใช่เรื่องจริง เธอพร้อมแล้วที่จะเผชิญหน้ากับปัญหาที่ยิ่งใหญ่สำหรับชีวิตคู่ของเธอ
Related chapters
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา ทางแยก
ตอนที่ 6ทางแยก เสียงรถยนต์ของวิธานที่ขับเข้ามาในบ้าน มันไม่ได้ทำให้ นาเดียร์รู้สึกเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาเกือบสองปี แต่ครั้งนี้เธอกำลังจะรู้ทางออกของชีวิตและที่เธอยังไม่รู้คือจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอในวันนี้ เพียะ! วิธานเปิดประตูบ้านเข้ามาและตรงมายังภรรยาที่ยังไม่ทันจะพูดอะไรสักคำ เขาตบหน้าเธออย่างแรงก่อนที่จะผลักหญิงสาวลงไปนอนกับพื้นและเตะไปที่สะโพกอย่างเต็มแรง “มึงไปทำร้ายเมียกูทำไม มึงเอาเพื่อนไปรุมมึงเห็นไหมว่าเขาท้องอยู่” นาเดียร์อยากจะพูดแต่เธอพูดไม่ออกมันจุกไปหมด เธอค่อย ๆ คลานหนีด้วยความกลัว ที่เธอคิดไว้มันไม่ใช่แบบนี้ เขาทำร้ายเธอเหมือนไม่เคยเห็นเธอเป็นเมียเลย มือหนาจิกผมของคนตัวเล็กที่กำลังพยายามหนี ผมของหญิงสาวหลุดตามแรงดึง นาเดียร์ยกมือไหว้น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอกลัว กลัวจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรได้แต่ยกมือไหว้ ร้องขอให้อีกฝ่ายเมตตาเธอบ้าง “มึงรู้ไหมทรายเขายอมให้กูมาอยู่กับมึงถึงสองปี โดยที่เขาไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย แต่วันนี้กูแค่ต้องการอิสระกูจะไปอยู่กับลูกกับเมียกูมึงยังจะยื้อ ถ้ามึงไม่อยากตายหย่าให้กูแล้วอย่าใ
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา สามีที่ได้เลือก
ตอนที่ 7สามีที่ได้เลือก ราเชนตัดสินใจเลิกเป็นหนุ่มบาร์โฮส เขาออกหาดูทำเล ที่จะเปิดอู่แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะทำที่หน้าบ้านของตัวเอง “เชนเปิดอู่คนเดียวเหรอ เดียร์ขอหุ้นด้วยได้ไหม” หญิงสาวรู้ว่าเงินเก็บที่ราเชนมีไม่ได้เยอะสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเธอจะให้เขาก็คงไม่เอาหญิงสาวจึงเปลี่ยนเป็นขอหุ้นด้วย “ได้สิ หุ้นทั้งตัวทั้งใจเลย” อู่กำลังเริ่มก่อสร้าง นาเดียร์อยากขายข้าวแกงเธอจึงทำร้านต่ออกมาเธอทำหน้าที่ขาย ส่วนแม่สามีทำหน้าที่ทำกับข้าวให้เธอ โชคยังดีที่หน้าบ้านมีพื้นที่เหลือเยอะและเป็นที่ริมน้ำบรรยากาศดี ดารากับธงชัยทนคิดถึงลูกสาวไม่ไหวและอยากรู้ความจริงจากปากของลูกสาวจึงให้ส้มช่วยอ้อนวอนให้นาเดียร์กลับมาหาพ่อกับแม่บ้าง “เดียร์ไปค้างกับพ่อแม่สักพักนะ ไม่ต้องนอนร้องไห้ล่ะ” หญิงสาวดูออกว่าอีกฝ่ายไม่ได้กลัวจะคิดถึงแต่เขากลัวว่าเธอจะไม่กลับมามากกว่า “สัญญาได้ไหมว่าจะกลับมา” หญิงสาวพยักหน้ากอดสามีของเธอไวแน่น เธอรักเขาเต็มหัวใจแล้ววันนี้ไม่มีทางที่เธอจะไม่กลับมาแน่นอน ธงชัยเห็นภาพสภาพลูกสาว
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา เธอคือของขวัญ
ตอนที่ 8เธอคือของขวัญ กิจการอู่ซ่อมรถของราเชนโตขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะเขามีวัยรุ่นแถวบ้านเป็นผู้สนับสนุนอยู่แล้ว เวลาเด็ก ๆ มาซ่อมรถบางครั้งเขาก็ไม่เก็บเงิน เพราะเข้าใจว่าเวลาไม่มีเงินชีวิตมันเป็นอย่างไร ร้านข้าวแกงของนาเดียร์จากตอนแรกตั้งใจจะขายแค่ วันละสี่ถึงห้าอย่าง ตอนนี้กลายเป็นร้านข้าวแกงที่ใหญ่และหมดเร็วมาก วิภาต้องหาลูกจ้างมาช่วยทำเพราะเขาทำคนเดียวไม่ไหว ส่วนลูกสะใภ้ก็ต้องรีบไปเปิดร้าน ราเชนสังเกตภรรยามาหลายวันแล้ว นาเดียร์มีอาการ เวียนหัวเหมือนคนอยากจะเป็นลมตลอด และตอนนี้ที่หนักสุดคือเธอเหม็นอาหารบางอย่าง จนต้องคอยเก็บเงินอย่างเดียวและ จ้างคนมาตักแกง “เดียร์ไปหาหมอไหม ผมคิดว่าคุณไม่สบายนะ” หญิงสาวเดินมากอดสามี เธอมีคำตอบอยู่หลายวันแล้วแค่รอว่าเมื่อไหร่ราเชนจะถามว่าที่เธอมีอาการแปลกเธอเป็นอะไร “ไม่ต้องไปหาหมอหรอกค่ะ เพราะเดียร์รู้ว่าอาการที่เป็นอยู่เกิดจากอะไร รอก็แต่ช่างเชนเมื่อไหร่จะถามสักที” ชายหนุ่มยังคงไม่เข้าใจว่าภรรยาของเขาหมายถึงอะไรกัน แล้วทำไมรู้แล้วถึงไม่บอกต้องรอให้เ
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา สามีที่เป็นอดีต
ตอนที่ 9สามีที่เป็นอดีต “เดียร์ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ” วิธานจอดรถขวางหน้าบ้าน เขาพุ่งตัวมากอดหญิงสาวอย่างที่ทุกคนไม่มีใครคาดคิด ต่างตกใจเพราะไม่มีใครเห็นเลยว่าเขามาตอนไหน รู้กันอีกทีวิธานก็ถึงตัวนาเดียร์แล้ว “ปล่อย เดียร์บอกให้ปล่อย” วิธานยังคงกอดอดีตภรรยาแน่น ด้วยความตกใจราเชนพุ่งตรงเข้าต่อยสามีเก่าของภรรยาจนล้มลงไปกองกับพื้น เพราะวิธานมาในสภาพที่เมาจนยืนเซไปเมา พอเจอหมัดหนักเข้าไปก็ล้มทั้งยืน “มึงเป็นใคร กูจะให้แม่กูแจ้งตำรวจจับมึง มึงใช่ไหมที่พาเมียกูหนี” วิธานยังลุกไม่ขึ้นแต่ก็ยังโวยวายปากกล้า ทำท่าจะเอาเรื่องกับราเชนให้ได้ “ไหนเมียมึงตรงนี้มีแต่เมียกู” ราเชนไม่ยอม ธงชัยเห็นสถานการณ์ดูแล้วถ้ายังยืนปะทะคำพูดกันแบบนี้ วิธานเจ็บหนักแน่นอน “เดียร์พาเชนเข้าไปในบ้าน ดาราคุณโทรศัพท์หาศิริให้เขามาเก็บลูกเขาไป ไม่อย่างนั้นเราจะแจ้งความข้อหาบุกรุก” “กูจะเอาเมียกูคืนไอ้กระจอกมึงมันรวยสู้กูไม่ได้หรอก” วิธานยังคงตะโกนตามหลังราเชน ทั้งที่ตัวเองก็ยังเลือดกบปากอยู่ นาเดียร์ไม่คิดว่าสิ่งที่เธอก
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา เพราะเธอคือที่สุดของหัวใจ
ตอนที่ 10เพราะเธอคือที่สุดของหัวใจ วิธานยังไม่ละความพยายาม เขาทำตัวใหม่และเข้าหาทางพ่อและแม่ของอดีตภรรยา เพราะตอนนี้เขาอยากได้ทั้งภรรยาคืนและอยากได้ลูกในท้องด้วย ตัวเขาเองไม่สามารถมีลูกได้และเขาก็ไม่คิดจะพึ่งหมออยู่แล้ว ดาราเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวอดีตลูกเขย เธอก็เริ่มใจอ่อนสงสาร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะบังคับให้ลูกสาวของเธอกลับมาคืนดี เพียงแต่เธอคงต้องคุยกับนาเดียร์จริงจังอีกสักรอบ ก่อนที่เธอจะบอกให้วิธานเลิกหวังเถอะ “เดียร์แม่แค่จะมาถามลูกอีกครั้ง แม่ยอมรับว่าแม่เริ่มสงสารวิธานเพราะเขากลับมาทำตัวดี แต่แม่ก็ไม่เคยลืมว่าเขาเคยทำอะไรกับเดียร์นะลูก” “คุณแม่อยากถามอยากพูดอะไรกับเดียร์พูดได้เลยค่ะ ลูกเข้าใจ” “วิธานเขายังรักลูกอยู่และเขาคงเป็นพ่อที่มีหน้ามีตาให้กับหลานของแม่ได้ แต่ถ้าลูกเลือกคนที่ลูกรักชีวิตก็ต้องมีขวากหนามความลำบาก คำดูถูกเข้ามาบ้าง ลูกก็ต้องเข้มแข็ง เอาเป็นว่าลูกตัดสินกับแม่อีกครั้งแล้วแม่จะได้ไปบอกกับวิธานให้รู้เรื่อง” “เดียร์รักราเชนและจะรักเขาคนเดียวตลอดไปค่ะแม่ เขาคือผู้ชายที่ทำเพื่อเดียร์มาตลอด เ
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา การเดินทางตามเส้นทางของความฝัน
ตอนที่1การเดินทางตามเส้นทางของความฝัน “คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วง ทุกคนที่นั่นจะดูแล อลิสเป็นอย่างดีค่ะ” วันนี้เป็นวันที่อลิสลูกสาวสุดที่รักของอดีตผู้อำนวยการโรงเรียนวิทยากับแพทย์หญิงมุกดาต้องเดินทางไปรายงานตัวและเข้ารับการบรรจุทันที ที่โรงเรียนบ้านน้ำฝายที่อยู่ติดกับตะเข็บชายแดนไทยพม่า “พ่อกับแม่ส่งหนูแค่นี้นะลูก ดูแลตัวเองดีๆ ทำงานที่ลูกรักให้มีความสุข” วิทยากับมุกดาส่งลูกสาวแค่เพียงตัวจังหวัด โดยมีเจ้าหน้าที่ตำรวจตระเวนชายแดน ทำหน้าที่มารับอลิสไปส่งยังหมู่บ้านอีกที “ ผมร้อยตำรวจเอกธนาตุล ได้รับมอบหมายให้มาทำหน้าที่ดูแลการเดินทางของคุณครูอาริสา “ ชายหนุ่มในชุดตำรวจแนะนำตัวให้พ่อและแม่ ของอลิสรู้ว่าเขาคือใครและมาทำหน้าที่อะไรในเวลานี้ “ฝากด้วยนะคะ”มุกดาทำท่าจะยกมือไหว้แต่ธนาตุลจับมือเธอไว้ก่อน เพราะเขาอายุน้อยกว่าเธอหลายปี“ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ทางกองร้อยของเราจะมีตำรวจผลัดเปลี่ยนกันไปดูแลคุ้มครองชาวบ้านตลอดทั้งปีครับ”เมื่อนายตำรวจพูดถึงการดูแล มุกดาและวิทยาก็พอสบายใจขึ้นมาบ้างทั้งสองคนไม่เต็มใจนั
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา คุณครูคนใหม่
ตอนที่2คุณครูคนใหม่ ถึงแม้ว่ากว่าจะมาถึงก็มืดมากแล้ว แต่ชาวบ้านหลายคนยังคงรอต้อนรับครูใหม่ อยู่ที่หน้าโรงเรียน “พวกเราชาวบ้านน้ำฝาย ยินดีต้อนรับคุณครูคนใหม่ครับ” สิ้นสุดคำทักทายของผู้ใหญ่บ้านก็ตามมาด้วยเสียงปรบมือของทุกคนที่มายืนรอ ผู้ใหญ่บ้านและภรรยาเดินนำคุณครูคนใหม่ โดยมีบรรดาตำรวจและชาวบ้านช่วยกันขนของเดินตามมาที่บ้านพักครู ซึ่งอยู่ติดกับอาคารเรียน “พวกเราทำความสะอาดไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะครับ” “แล้วหนูต้องนอนที่นี่คนเดียวเหรอคะ” อลิสถามผู้ใหญ่บ้าน เพราะบ้านพักครูอยู่ห่างจากบ้านของชาวบ้านอยู่พอสมควร แต่ก็ไม่เกินร้อยเมตร “ห้องข้างล่างผมอยู่” ธนาตุลตอบแทนผู้ใหญ่ “แต่ถ้าเปลี่ยนเวร ตำรวจที่มาแทนผมเขาจะนอนที่เรือนหลังเล็กที่อยู่ด้านหน้าโรงเรียน” ผู้กองอธิบายแต่มันก็ไม่ทำให้สีหน้าของครูคนใหม่ดีขึ้นเลย เพราะถ้าธนาตุลไม่อยู่เธอก็ต้องนอนคนเดียวอยู่ดี “คุณครูไม่ต้องกลัวไปหรอกจ้า เดี๋ยวพวกเด็กๆมันก็แย่งกันมาขอนอนด้วยทุกคืน” ภรรยาของผู้ใหญ่บ้านพูดให้คนตัวเล็กสบายใจมากขึ้น “แล้
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา เช้านี้ที่หมู่บ้านกลางหุบเขา
ตอนที่3เช้านี้ที่หมู่บ้านกลางหุบเขา “หนาวไหม” ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นว่า หญิงสาวนอนห่มผ้าห่มผืนบาง และกอดไว้แน่น “หนาวสิถามได้ ตอนแรกก็สงสัยว่าที่นี่ไม่มีไฟใช้แล้วเขาไม่ร้อนกันเหรอ ที่แท้กลางคืนอากาศอย่างกับอยู่เมืองนอกเลย” ชายหนุ่มถามเพียงสั้นๆ แต่คนตอบ ตอบเสียยืดยาวเพราะ อลิสรู้สึกเริ่มคุ้นเคย สนิทสนมกันแล้ว “ถ้าอย่านั้นเอาผ้าห่มคุณมาแลกกับของผม” “แล้วคุณก็หนาว ทำเป็นพระเอกอีกแล้ว ” อลิสพูดจบก็ลากที่นอนมาติดกับของชายหนุ่ม และคว้าผ้าห่มผืนหนาของผู้กองมาห่มตัวเธออีกชั้นหนึ่ง “ห่มด้วยกันก็หมดเรื่อง ราตรีสวัสดิ์นะคะ” ธนาตุลได้แต่นอนมองหญิงสาวที่อยู่ดีๆก็ลุกมานอนข้างเขา แถมห่มผ้าห่มผืนเดียวกันอีก เพิ่มความรู้สึกที่ปั่นป่วนท้อง หัวใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก สิ้นเสียงอลิสก็หลับสนิท แถมมีเสียงกรนเบาๆยืนยันว่าเธอหลับจริงดังออกมาด้วย ธนาตุลพยายามสวดมนต์ก็แล้ว นับหนึ่งถึงร้อยก็แล้ว แต่มันกลับนอนไม่หลับ เขาจึงหันมามองใบหน้าคุณครูคนใหม่ที่กำลังหลับใหลให้ชัด เพราะเมื่อกลางวันยังมองไม่ถนัดเลย
Latest chapter
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา เพราะเธอคือที่สุดของหัวใจ
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา สามีที่เป็นอดีต
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา เธอคือของขวัญ
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา สามีที่ได้เลือก
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา ทางแยก
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา อยู่ดี ๆ ก็เจ็บ
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา เพราะเธอคือกำลังใจ
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา เวลาที่ไม่มีใคร
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา เมื่อทุกอย่างไม่เหมือนเดิม
