ตอนที่ 2
เมื่อทุกอย่างไม่เหมือนเดิม
หลังจากกลับมาจากทะเลได้เพียงแค่ไม่ถึงเดือน นาเดียร์ก็สัมผัสได้ว่าสามีของเธอเปลี่ยนไป จากที่เคยกลับบ้านตรงเวลาตอนนี้เขาก็กลับบ้างไม่กลับบ้าง ด้วยเหตุผลที่เกี่ยวกับงานที่มีปัญหา
“พี่วิธานคะ มีปัญหาอะไรที่พอจะให้พ่อของเดียร์ช่วยไหมคะ เห็นพี่ทำงานหนักทุกวันเดียร์เป็นห่วง”
ภรรยาคนสวยเดินมาคล้องแขนสามีที่เพิ่งกลับมาจากทำงานเพื่อหวังเอาใจ
“อยากช่วยไหม ถ้าอยากช่วย เลิกถามสักทีผมรำคาญ”
วิธานไม่ได้พูดคำพูดแบบนี้กับนาเดียร์เป็นครั้งแรก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะพูดบ่อย หญิงสาวจึงให้อภัยและคิดว่าสามีคงเหนื่อยจากเรื่องงานมาจริง ๆ
ชายหนุ่มทำท่ารำคาญและหงุดหงิด จากที่จะนั่งโซฟาตามปกติ เขากลับเอาขาทั้งสองข้างขึ้นมาวางบนโต๊ะ
“มาถอดถุงเท้าให้หน่อย เหนื่อยไม่อยากก้ม”
วิธานชี้นิ้วไปที่เท้าทั้งสองข้างด้วยกิริยาที่ดูหยาบคายเหมือนต้องการทำร้ายจิตใจของอีกฝ่ายให้รู้สึกต่ำต้อย
นาเดียร์ทำท่าลังเลว่าเธอจะถอดหรือจะปฏิเสธ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะตัดสินใจ แก้วน้ำที่วางอยู่ข้างหน้าชายหนุ่มก็ถูกปาไปที่กำแพง
“ไม่ต้องทำมาเป็นสะดุ้ง แค่แก้วแตก ถ้ายังทำตัวเป็นคุณหนูใช้อะไรไม่ได้แบบนี้ อีกหน่อยจะไม่ใช่แค่แก้ว แต่จะเป็นหน้าเธอที่แตก”
หญิงสาวยืนตัวสั่นกอดตัวเองร้องไห้ นาเดียร์ไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่พ่อกับแม่ของเธอเลือกให้จะกลายเป็นคนแบบนี้ได้
แก้วที่แตกกระจายอยู่ตามพื้น มันเหมือนหัวใจของ หญิงสาวที่ตอนนี้กำลังแตกเป็นเสี่ยง ๆ เธอไม่อยากขึ้นไปเจอ หน้าวิธานตอนนี้และเธอก็คงกลับไปที่บ้านของพ่อกับแม่ไม่ได้
เรื่องราวที่เธอเจอจะเลวร้ายแค่ไหน นาเดียร์ตั้งใจไว้แล้วว่าคนที่จะรู้ไม่ได้คือพ่อกับแม่ของเธอ ทั้งสองมองวิธานดีเสมอ เธอไม่อยากให้ทั้งคู่ต้องผิดหวังเสียใจ และสุดท้ายก็จะเกิดเป็นเรื่องราวใหญ่โต
หญิงสาวตัดสินใจโทรหาส้มซึ่งเป็นเพื่อนสนิท ที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมจนถึงมหาวิทยาลัย เพราะส้มเป็นสาวโสดเธอคิดว่าจะไปขอนอนกับเพื่อนสักคืน
“ส้มเราขอไปนอนด้วยนะ มีปัญหากับพี่วิธานนิดหน่อย ไว้เจอกันแล้วจะเล่าให้ฟัง”
“เสียงแกไม่นิดหน่อยแล้วแบบนี้ ให้ไปรับไหมหรือจะมาเอง”
นาเดียร์ตัดสินใจให้ส้มมารับ เพราะอย่างน้อยวิธานจะได้รู้ว่าเธอไปกับเพื่อนผู้หญิง
“ไหนเล่ามาสิ มันเกิดอะไรขึ้น เอาแบบจริง ๆ ไม่ต้องมาโกหกปกป้องสามี เพราะฉันจะไม่ฟังแกอีกถ้าแกไม่พูดความจริง”
ส้มถามทันทีเมื่อเพื่อนสาวขึ้นมานั่งบนรถ ด้วยนิสัยที่เป็นคนตรงไปตรงมาและไม่กลัวใคร ส้มจึงต้องการให้เพื่อนเล่า ความจริงเพราะเธอไม่อยากเสียเวลาฟังเรื่องโกหก
“พี่วิธานเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่กลับมาจากทะเล เขาก็เริ่มใช้คำพูดไม่ดี กิริยาท่าทางก็ดูร้ายขึ้นทุกวัน อย่างวันนี้เขาให้ ฉันถอดถุงเท้าให้ พอฉันไปถอดให้ช้าเขาก็ปาแก้วไปที่ข้างฝาแล้วบอกว่าครั้งหน้าจะเป็นหน้าฉันที่แตก”
ส้มแทบจะเหยียบเบรกด้วยความตกใจ เธอไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่มาจากครอบครัวดี ๆ แบบนั้นจะสามารถพูดจาและแสดงกิริยาแย่ ๆ ได้ถึงขนาดที่เพื่อนของเธอเล่า
“บอกพ่อกับแม่ของแกเลยเดีย ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ แล้วนะ ถ้านานไปแล้วพี่วิธานเขาทำร้ายแกขึ้นมา คราวนี้มันจะเป็นเรื่องใหญ่”
“ไม่ ไม่เอานะส้ม เรื่องนี้พ่อกับแม่รู้ไม่ได้ เราไม่อยากทำให้ทั้งคู่ไม่สบายใจ ขอนะส้มเอาไว้ให้เราแน่ใจก่อนว่าจะไปกับพี่เขาไม่รอดแล้วเราจะบอกเอง”
ส้มถอนหายใจด้วยความเข้าใจ เพราะถ้าเพื่อนของเธอยังตัดใจที่จะเลิกกับสามีไม่ได้การบอกผู้ใหญ่ไปจะทำให้เรื่องแย่กว่าเดิม
“เอาแบบนี้ เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะพาแกไปเที่ยว แล้วแกจะรู้ว่าผู้ชายที่น่ารักอ่อนโยน ละมุนไปทั้งตัวยังมีอยู่”
เวลานี้นาเดียร์ไม่คิดอะไรแล้ว เธอขอแค่ได้ไปอยู่ในที่ที่ไม่มีวิธานก็พอ
หญิงสาวมองโทรศัพท์เพราะคิดว่าสามีของเธอคงจะต้องโทรศัพท์มาตามว่าเธอไปไหน แต่ไร้วี่แวว
“เฮ้ยส้มเราไม่เคยเที่ยวที่แบบนี้เลย”
หญิงสาวตกใจเมื่อรู้ว่าเพื่อนของเธอกำลังจะพาเข้าไปเที่ยวบาร์โฮส
“เดียร์แกยังไม่เคยเข้าไปแกจะรู้ไหมว่ามันเป็นแบบไหน มันไม่ได้เหมือนที่เขาพูดกันหรอก เราก็แค่มาหาคนเอาใจ ไม่จำเป็นต้องจบบนเตียงเสมอไป เพราะแกเป็นแบบนี้ไง แกถึงได้ทนเก่งกับผู้ชายที่มันทำร้ายจิตใจ ลงจากรถตามฉนมาแล้วเปิดใจให้กับสิ่งใหม่ ๆ บ้างแตชค็้้..ซซ)”
บรรยากาศในร้านมืดแต่พอมองเห็นจากแสงไฟที่วิบวับอยู่เสียงข้างในดังมาก ดังจนนาเดียร์รู้สึกเหมือนฟังเสียงของเพื่อนไม่ค่อยได้ยิน
“เดียร์แกจะเอาคนไหน ส่วนฉันมีประจำอยู่แล้ว”
ชายหนุ่มเดินเข้ามาเรียงหน้าด้วยกันห้าคนเพื่อให้นาเดียร์เลือก ส่วนส้มเธอมีขาประจำอยู่แล้ว
“เดียร์ฉันให้แกเลือกผู้ชายมานั่งคุย ไม่ได้ให้เลือกสามี ดูทำท่าเข้า”
ส้มมองเพื่อนที่กำลังส่งสายตามองผู้ชายทีละคน ด้วยสายตาที่ดูระแวดระวังแล้วอดที่จะพูดแซวไม่ได้
นาเดียร์สบตาผู้ชายที่ยืนอยู่คนสุดท้าย ที่เขามองเธอเหมือนเพื่อนทำให้เธอรู้สึกเป็นมิตร เธอจึงคิดว่าน่าจะเป็นคนที่ดูปลอดภัยที่สุด
“ผมชื่อเชนนะครับ จะให้ผมเรียกคุณว่าอะไรดีครับ”
นาเดียร์ถูกส้มทิ้งให้อยู่กับชายหนุ่มที่เธอเลือกสองคน ส่วนส้มออกไปเต้นกลับหนุ่มน้อยขาประจำของเธอ
“เรียกเดียร์ก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คือจริง ๆ เราไม่เคยมาเที่ยวที่แบบนี้เลย และก็ไม่ชอบด้วย”
“ทำไมล่ะครับถึงไม่ชอบ ทั้งที่ก็ไม่เคยมา”
ราเชนชงเหล้าแล้วส่งให้กับหญิงสาวพร้อมกับสีหน้าที่รอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ
“ก็เคยได้ยินมาว่า ผู้หญิงที่มาที่แบบนี้ส่วนมากก็เหมือนว่ามาหา....เอ่อ..คู่นอน”
ราเชนส่งยิ้มแบบที่นาเดียร์ไม่เคยเห็นรอยยิ้มใครดูอบอุ่นเท่านี้มาก่อน แต่หญิงสาวก็พยายามหลบสายตาเพราะคิดว่าผู้ชายที่นี่คงยิ้มเอาใจสาว ๆ เก่ง
“ไม่ใช่หรอกครับ ผู้หญิงที่มาเที่ยวที่นี่ประเด็กหลักเลย คือทุกคนต้องการเพื่อน อย่างน้อยก็เป็นเพื่อนที่นั่งคุยแล้วผ่านค่ำคืนนี้ไปด้วยกัน”
นาเดียร์หยิบแก้วเหล้าขึ้นดื่ม และมันคือการดื่มครั้งแรกของเธอ
“ขมจังเลยค่ะ เห็นเขาชอบกินกันนึกว่าจะอร่อย”
นาเดียร์ทำท่าอยากจะอ้วกเอาเหล้าออกมาเธอรีบกินน้ำตามไปเพื่อให้รู้สึกขมน้อยลง
“เห็นไหมครับ ของที่มีคนชอบเยอะ ๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณเดียร์ต้องชอบด้วย คนเราชอบและต้องการไม่เหมือนกัน คนที่มาเที่ยวที่นี่ก็เลือกคนมาดูแลไม่เหมือนกัน แต่ผมขอบคุณ คุณนะที่เลือกผม เพราะผมได้เป็นคนแรกที่ได้ดูแลคุณที่นี่”
หญิงสาวไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องอะไรของตัวเอง เธอจึงเลือกที่จะให้ราเชนเล่าเรื่องราวของเขาให้ฟัง
“เพิ่งเรียนจบเองเหรอ แบบนี้ต้องเรียกพี่นาเดียร์นะ”
หญิงสาวคิดว่าเธอจะอายุน้อยกว่าราเชนเสียอีก เพราะ ชายหนุ่มดูพูดจาเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเธอ
“ไม่เอาดีกว่าครับ เรียกพี่ดูไม่เหมาะกับหน้าตาคุณเลย ผมจะเล่าให้คุณฟังนะว่ามีผู้หญิงที่มาเที่ยวที่นี่เพราะอะไรบ้าง คุณจะได้รู้ว่าที่นี่มีดีอะไรบ้างนอกจากผม”
ราเชนหยอดประโยคสุดท้ายจนหญิงสาวขำจนหน้าแดง จากที่มาถึงตอนแรกนาเดียร์รู้สึกไม่ไว้วางใจผู้ชายที่เธอเลือก แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่าเขาคุยสนุก เสียอย่างเดียวที่นี่เสียงดัง จึงคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง
ราเชนเล่าเรื่องราวตามที่เขาบอกไว้ ทำให้นาเดียร์รู้สึกว่าผู้หญิงที่ไม่ได้มีความสุขในชีวิตครอบครัวไม่ได้มีเธอแค่คนเดียวและไม่ใช่ทุกคนที่เลือกจะทน
“ผมเล่าให้คุณฟังสนุก ๆ ทำไมทำหน้าจริงจังแบบนี้ล่ะครับ ยิ้มหน่อย เวลาคุณยิ้มแล้วน่ารัก ทำหน้าบึ้งแล้วขี้เหร่”
อีกครั้งที่ชายหนุ่มที่นาเดียร์เพิ่งรู้จักทำให้เธอยิ้มได้ ทั้งที่ภายในหัวใจของเธอยังคงมีความทุกข์อยู่
“เลิกทำงานแล้วกลับบ้านเลยไหม หรือต้องออกไปกับแขกคนอื่นหรือเปล่า”
หญิงสาวถามเพราะเห็นชายหนุ่มอาชีพเดียวกับราเชน บางคนเดินออกไปพร้อมกับแขกที่มาเที่ยว
“คงไม่ได้ไปไหนครับ ถ้าคุณเดียร์กลับเร็วผมก็อาจจะได้รับแขกเพิ่มหรือไม่ก็อาจจะกลับคอนโดเลย พรุ่งนี้ตอนเช้าผม ต้องพาแม่ไปหาหมอครับ กลัวตื่นไปรับแม่ไม่ทัน”
“ถ้าอย่างนั้นกลับเลยก็ได้นะ เดี๋ยวตื่นสาย”
หญิงสาวทำท่ากังวลเมื่อได้ยินแบบนี้ ทำให้ราเชนรู้สึกเอ็นดูในความบริสุทธิ์ใสซื่อของผู้หญิงที่เพิ่งเคยมาเที่ยว
“ถ้าผมยังไม่อยากกลับเพราะกลัวจะไม่ได้เจอคุณอีก คุณยังจะไล่ผมไหม”
นาเดียร์มองหน้าราเชนเหมือนต้องการมองไปถึงหัวใจของคนพูด วันนี้เธอเพิ่งโดนสามีพูดจาร้าย ๆ ใส่ แต่กลับต้องมาได้ยินผู้ชายที่เธอเพิ่งรู้จักพูดจาเหมือนเธอเป็นคนสำคัญแบบนี้
“ฉันคงไม่มาที่นี่แล้ว แต่เรา...ยังคุยเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม คือฉันแค่หมายถึงเรายังเป็นเพื่อนร่วมโลกใบนี้กันได้เนาะ..”
หญิงสาวเผลอพูดไปจึงรีบทำท่าเหมือนว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรเกินไปกว่าการคุยเป็นเพื่อนกัน
ราเชนส่งนามบัตรของเขาให้กับหญิงสาว เพื่อให้เธอเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะอยากติดต่อกับเขาอีกไหม
“ผมเจอคุณได้ทุกที่นะครับ ถ้าคุณไม่ชอบที่นี่ก็ไม่ต้องฝืนมา ผมจะรอวันที่คุณต้องการเพื่อนอย่างผมนะครับ”
ราเชนลุกออกจากข้างนาเดียร์เพราะเขารู้ว่าส้มไม่เคยกลับเกินเที่ยงคืนและเขาก็อยากให้ผู้หญิงอย่างนาเดียร์ได้กลับบ้านเสียที
ตอนที่ 3เวลาที่ไม่มีใคร “เป็นไงบ้าง เห็นคุยกันถูกคอเชียว ติดใจบอกได้นะพรุ่งนี้ให้พามาอีกก็ได้” ส้มถามเพื่อนที่เธอเพิ่งเคยพามาเที่ยวบาร์โฮสเป็นครั้งแรก เพราะตัวเธอมาเที่ยวบ่อยมาก “เขาก็คุยสนุกดีนะ แต่เราไม่ชอบเที่ยวแบบนี้ ส้มเราไปนอนด้วยนะ พรุ่งนี้เช้าเราค่อยกลับยังไม่อยากเจอหน้าพี่วิธาน” ส้มมองนาเดียร์ด้วยความสงสารแม้แต่ชีวิตของตัวเองยังไม่มีสิทธิ์เลือกทางเดิน นาเดียร์กลับถึงบ้านด้วยสภาพที่ยังง่วงนอนเพราะเธอเองไม่ค่อยได้นอนดึกตื่นเช้าจึงตั้งใจว่าจะขึ้นไปนอนข้างบนแล้วค่อยลงมาทำงานบ้าน “ถ้าจะกลับเช้าแบบนี้หย่ากันดีไหม” วิธานเดินลงมาจากบ้านด้วยชุดที่ไม่ใช่ชุดทำงาน พร้อมด้วยกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ “เดียร์ไปนอนกับส้มมา แล้วพี่วิธานจะไปไหนคะ” หญิงสาวรู้สึกใจหายแบบบอกไม่ถูกที่อยู่ดี ๆ ก็ถูกสามีชวนหย่าและเขาก็กำลังจะเดินออกจากบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทาง “ไม่ต้องเสือกนะคะคนดี” วิธานยื่นหน้าจนแทบจะชนกับหน้าของหญิงสาว และพูดด้วยน้ำเสียงเน้นเหมือนรู้สึกสะใจที่ได้พูด เสียงรถออกไปแล้วหญิงสาวทรุดตัว
ตอนที่ 4เพราะเธอคือกำลังใจ “เชนคุณจะพาฉันไปไหน ขับออกมานอกเมืองแบบนี้” นาเดียร์ไม่รู้หรอกว่าเส้นทางที่เชนกำลังพาเธอไปคือเส้นทางที่จะไปยังที่ไหน เธอรู้แค่เพียงว่ามันออกมาพ้นจาก ตัวกรุงเทพแล้ว รถเริ่มติดน้อยลง บรรยากาศข้างทางเริ่มดูสบายตามากขึ้น “ผมจะพาไปบ้านผม ตอนนี้มีคุณแม่อยู่คนเดียว ส่วนตัวผมเองมาเช่าคอนโดอยู่เพราะจะได้สะดวกในการทำงาน” “แล้วคุณจะพาไปบ้านทำไมคะ ป่านนี้คุณแม่คุณคงหลับแล้ว เกรงใจท่าน” ราเชนหันมาส่งยิ้มให้กับหญิงสาวที่ตอนนี้เธอหยุดร้องไห้แล้ว และดูจะสนใจปลายทางที่เขาจะพาไปจนลืมความทุกข์ไปได้พักหนึ่ง “ผมบอกแม่ไว้แล้ว ที่ผมพาคุณไปเพราะเราจะได้รู้จักกันมากขึ้นที่บ้านผมวิวดีนะอยู่ติดแม่น้ำและที่สำคัญถ้าคุณได้คุยกับแม่ของผม คุณจะรู้ว่าแม่มักจะมีทางออกที่ดีให้กับทุกคน” นาเดียร์เชื่อในคำพูดของคนที่เพิ่งรู้จักกันอีกครั้ง อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้พาเธอไปที่ที่ต้องอยู่กันสองต่อสองและคืนนี้เธอก็มั่นใจว่าเขาจะอยู่เป็นเพื่อนเธอไปจนเช้าแน่นอน บ้านของราเชนเป็นบ้านไม้ที่จัดได้ว่าสวยงามถึงจะมีขนาดไม่ใหญ่
ตอนที่ 5อยู่ดี ๆ ก็เจ็บ นาเดียร์นั่งรถกลับบ้านด้วยหัวใจที่มุ่งมั่น เธอจะขอแก้ตัว เธอพร้อมจะทำทุกอย่างตามที่สามีต้องการ ขอแค่ให้เขาไม่ไปจากเธอ ถึงแม้นาเดียร์จะรู้สึกลึก ๆ ว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เธอกลับยอมเป็นคนผิดขอแค่ไม่ให้อีกฝ่ายไป ราเชนได้แต่หันไปสบตาคนข้าง ๆ เป็นครั้งคราว เขาเป็นคนอื่นและเพิ่งเข้ามาในชีวิติของหญิงสาวได้ไม่นาน คงได้แต่อยู่ในมุมเงียบ ๆ รอเมื่อไหร่ที่อีกฝ่ายต้องการเขาคงมาหาเธอเอง “ขอบคุณนะเชน ที่อยู่เป็นเพื่อนในวันที่ไม่เหลือใครมาสองครั้งแล้ว ขอให้การเจอกันของเราครั้งต่อไป ขอให้เดียร์มีความสุขอย่าได้ทุกข์เหมือนทุกครั้งเลย ไว้ว่าง ๆ เจอกันนะ” หญิงสาวกำลังจะเปิดประตูรถของตัวเอง แต่กลับถูก มือหนาจับแขนเธอไว้ “ขอให้คุณโชคดี ขอให้เขากลับมาเป็นคนเดิมแต่สัญญากับผมได้ไหม ว่าคุณจะไม่รักเขาจนลืมรักตัวเอง ผมอยู่ข้าง ๆ คุณตลอดนะถึงแม้ว่าคุณอาจมองไม่เห็น” นาเดียร์โผเข้ากอดราเชนอีกครั้ง เธอรู้ความหมายดีแต่เธอก็รู้ว่าสุดท้ายที่เธอพยายามจะกลับไปทำมันคือการทำร้ายตัวเองอยู่ก็ตาม บ้านถูกปิดไว้ในสภาพเดิม หญิงส
ตอนที่ 6ทางแยก เสียงรถยนต์ของวิธานที่ขับเข้ามาในบ้าน มันไม่ได้ทำให้ นาเดียร์รู้สึกเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาเกือบสองปี แต่ครั้งนี้เธอกำลังจะรู้ทางออกของชีวิตและที่เธอยังไม่รู้คือจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอในวันนี้ เพียะ! วิธานเปิดประตูบ้านเข้ามาและตรงมายังภรรยาที่ยังไม่ทันจะพูดอะไรสักคำ เขาตบหน้าเธออย่างแรงก่อนที่จะผลักหญิงสาวลงไปนอนกับพื้นและเตะไปที่สะโพกอย่างเต็มแรง “มึงไปทำร้ายเมียกูทำไม มึงเอาเพื่อนไปรุมมึงเห็นไหมว่าเขาท้องอยู่” นาเดียร์อยากจะพูดแต่เธอพูดไม่ออกมันจุกไปหมด เธอค่อย ๆ คลานหนีด้วยความกลัว ที่เธอคิดไว้มันไม่ใช่แบบนี้ เขาทำร้ายเธอเหมือนไม่เคยเห็นเธอเป็นเมียเลย มือหนาจิกผมของคนตัวเล็กที่กำลังพยายามหนี ผมของหญิงสาวหลุดตามแรงดึง นาเดียร์ยกมือไหว้น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอกลัว กลัวจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรได้แต่ยกมือไหว้ ร้องขอให้อีกฝ่ายเมตตาเธอบ้าง “มึงรู้ไหมทรายเขายอมให้กูมาอยู่กับมึงถึงสองปี โดยที่เขาไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย แต่วันนี้กูแค่ต้องการอิสระกูจะไปอยู่กับลูกกับเมียกูมึงยังจะยื้อ ถ้ามึงไม่อยากตายหย่าให้กูแล้วอย่าใ
ตอนที่ 7สามีที่ได้เลือก ราเชนตัดสินใจเลิกเป็นหนุ่มบาร์โฮส เขาออกหาดูทำเล ที่จะเปิดอู่แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะทำที่หน้าบ้านของตัวเอง “เชนเปิดอู่คนเดียวเหรอ เดียร์ขอหุ้นด้วยได้ไหม” หญิงสาวรู้ว่าเงินเก็บที่ราเชนมีไม่ได้เยอะสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเธอจะให้เขาก็คงไม่เอาหญิงสาวจึงเปลี่ยนเป็นขอหุ้นด้วย “ได้สิ หุ้นทั้งตัวทั้งใจเลย” อู่กำลังเริ่มก่อสร้าง นาเดียร์อยากขายข้าวแกงเธอจึงทำร้านต่ออกมาเธอทำหน้าที่ขาย ส่วนแม่สามีทำหน้าที่ทำกับข้าวให้เธอ โชคยังดีที่หน้าบ้านมีพื้นที่เหลือเยอะและเป็นที่ริมน้ำบรรยากาศดี ดารากับธงชัยทนคิดถึงลูกสาวไม่ไหวและอยากรู้ความจริงจากปากของลูกสาวจึงให้ส้มช่วยอ้อนวอนให้นาเดียร์กลับมาหาพ่อกับแม่บ้าง “เดียร์ไปค้างกับพ่อแม่สักพักนะ ไม่ต้องนอนร้องไห้ล่ะ” หญิงสาวดูออกว่าอีกฝ่ายไม่ได้กลัวจะคิดถึงแต่เขากลัวว่าเธอจะไม่กลับมามากกว่า “สัญญาได้ไหมว่าจะกลับมา” หญิงสาวพยักหน้ากอดสามีของเธอไวแน่น เธอรักเขาเต็มหัวใจแล้ววันนี้ไม่มีทางที่เธอจะไม่กลับมาแน่นอน ธงชัยเห็นภาพสภาพลูกสาว
ตอนที่ 8เธอคือของขวัญ กิจการอู่ซ่อมรถของราเชนโตขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะเขามีวัยรุ่นแถวบ้านเป็นผู้สนับสนุนอยู่แล้ว เวลาเด็ก ๆ มาซ่อมรถบางครั้งเขาก็ไม่เก็บเงิน เพราะเข้าใจว่าเวลาไม่มีเงินชีวิตมันเป็นอย่างไร ร้านข้าวแกงของนาเดียร์จากตอนแรกตั้งใจจะขายแค่ วันละสี่ถึงห้าอย่าง ตอนนี้กลายเป็นร้านข้าวแกงที่ใหญ่และหมดเร็วมาก วิภาต้องหาลูกจ้างมาช่วยทำเพราะเขาทำคนเดียวไม่ไหว ส่วนลูกสะใภ้ก็ต้องรีบไปเปิดร้าน ราเชนสังเกตภรรยามาหลายวันแล้ว นาเดียร์มีอาการ เวียนหัวเหมือนคนอยากจะเป็นลมตลอด และตอนนี้ที่หนักสุดคือเธอเหม็นอาหารบางอย่าง จนต้องคอยเก็บเงินอย่างเดียวและ จ้างคนมาตักแกง “เดียร์ไปหาหมอไหม ผมคิดว่าคุณไม่สบายนะ” หญิงสาวเดินมากอดสามี เธอมีคำตอบอยู่หลายวันแล้วแค่รอว่าเมื่อไหร่ราเชนจะถามว่าที่เธอมีอาการแปลกเธอเป็นอะไร “ไม่ต้องไปหาหมอหรอกค่ะ เพราะเดียร์รู้ว่าอาการที่เป็นอยู่เกิดจากอะไร รอก็แต่ช่างเชนเมื่อไหร่จะถามสักที” ชายหนุ่มยังคงไม่เข้าใจว่าภรรยาของเขาหมายถึงอะไรกัน แล้วทำไมรู้แล้วถึงไม่บอกต้องรอให้เ
ตอนที่ 9สามีที่เป็นอดีต “เดียร์ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ” วิธานจอดรถขวางหน้าบ้าน เขาพุ่งตัวมากอดหญิงสาวอย่างที่ทุกคนไม่มีใครคาดคิด ต่างตกใจเพราะไม่มีใครเห็นเลยว่าเขามาตอนไหน รู้กันอีกทีวิธานก็ถึงตัวนาเดียร์แล้ว “ปล่อย เดียร์บอกให้ปล่อย” วิธานยังคงกอดอดีตภรรยาแน่น ด้วยความตกใจราเชนพุ่งตรงเข้าต่อยสามีเก่าของภรรยาจนล้มลงไปกองกับพื้น เพราะวิธานมาในสภาพที่เมาจนยืนเซไปเมา พอเจอหมัดหนักเข้าไปก็ล้มทั้งยืน “มึงเป็นใคร กูจะให้แม่กูแจ้งตำรวจจับมึง มึงใช่ไหมที่พาเมียกูหนี” วิธานยังลุกไม่ขึ้นแต่ก็ยังโวยวายปากกล้า ทำท่าจะเอาเรื่องกับราเชนให้ได้ “ไหนเมียมึงตรงนี้มีแต่เมียกู” ราเชนไม่ยอม ธงชัยเห็นสถานการณ์ดูแล้วถ้ายังยืนปะทะคำพูดกันแบบนี้ วิธานเจ็บหนักแน่นอน “เดียร์พาเชนเข้าไปในบ้าน ดาราคุณโทรศัพท์หาศิริให้เขามาเก็บลูกเขาไป ไม่อย่างนั้นเราจะแจ้งความข้อหาบุกรุก” “กูจะเอาเมียกูคืนไอ้กระจอกมึงมันรวยสู้กูไม่ได้หรอก” วิธานยังคงตะโกนตามหลังราเชน ทั้งที่ตัวเองก็ยังเลือดกบปากอยู่ นาเดียร์ไม่คิดว่าสิ่งที่เธอก
ตอนที่ 10เพราะเธอคือที่สุดของหัวใจ วิธานยังไม่ละความพยายาม เขาทำตัวใหม่และเข้าหาทางพ่อและแม่ของอดีตภรรยา เพราะตอนนี้เขาอยากได้ทั้งภรรยาคืนและอยากได้ลูกในท้องด้วย ตัวเขาเองไม่สามารถมีลูกได้และเขาก็ไม่คิดจะพึ่งหมออยู่แล้ว ดาราเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวอดีตลูกเขย เธอก็เริ่มใจอ่อนสงสาร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะบังคับให้ลูกสาวของเธอกลับมาคืนดี เพียงแต่เธอคงต้องคุยกับนาเดียร์จริงจังอีกสักรอบ ก่อนที่เธอจะบอกให้วิธานเลิกหวังเถอะ “เดียร์แม่แค่จะมาถามลูกอีกครั้ง แม่ยอมรับว่าแม่เริ่มสงสารวิธานเพราะเขากลับมาทำตัวดี แต่แม่ก็ไม่เคยลืมว่าเขาเคยทำอะไรกับเดียร์นะลูก” “คุณแม่อยากถามอยากพูดอะไรกับเดียร์พูดได้เลยค่ะ ลูกเข้าใจ” “วิธานเขายังรักลูกอยู่และเขาคงเป็นพ่อที่มีหน้ามีตาให้กับหลานของแม่ได้ แต่ถ้าลูกเลือกคนที่ลูกรักชีวิตก็ต้องมีขวากหนามความลำบาก คำดูถูกเข้ามาบ้าง ลูกก็ต้องเข้มแข็ง เอาเป็นว่าลูกตัดสินกับแม่อีกครั้งแล้วแม่จะได้ไปบอกกับวิธานให้รู้เรื่อง” “เดียร์รักราเชนและจะรักเขาคนเดียวตลอดไปค่ะแม่ เขาคือผู้ชายที่ทำเพื่อเดียร์มาตลอด เ