ตอนที่ 1
วิวาห์ตามคำสั่ง
งานแต่งงานที่ถูกพูดถึงมากที่สุดในตอนนี้คืองานแต่งงานระหว่างวิธานลูกชายนักการเมืองชื่อดังกับหนูนาเดียร์ลูกสาว นักธุรกิจผู้ใจบุญ
วิธานชายหนุ่มอายุสามสิบกว่ารูปร่างหน้าตาดีและที่ดึงดูดใจสาว ๆ ก็คือบุคลิกภาพและคำพูดที่ดูเป็นผู้ชายที่แสนจะอบอุ่น
นาเดียร์สาวสวยในวัยยี่สิบเจ็ด เธอเกิดมาเพื่อเป็นเด็กดีของพ่อกับแม่ ชีวิตของเธอไม่เคยเดินออกจากเส้นทางที่บุพการี ขีดไว้ และเธอก็มีความสุขและเต็มใจที่จะทำให้ทั้งคู่มีความสุข
โฮโซทั้งสองคนถูกจับให้แต่งงานกันด้วยเหตุผลของ ความเหมาะสม และไม่มีอะไรที่จะทำให้ทั้งคู่อยากจะปฏิเสธ เพราะสำหรับวิธานแล้วการได้ภรรยาทั้งสวย รวย และดูไม่ค่อยฉลาดทันเขา มันคืออะไรที่ดีที่สุดอยู่แล้ว
นาเดียร์เธอทำหน้าที่ภรรยาที่ดีตั้งแต่วันแรกของการได้ชื่อว่ามีสามี อะไรที่เธอไม่เคยทำหญิงสาวก็พยายามที่จะฝึกเพื่อให้สามีของเธอมีความสุขที่สุด
หญิงสาวไม่ได้ช่วยงานธุรกิจของครอบครัวเท่าไหร่เพราะพ่อกับแม่อยากให้เธอทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุดก่อน เพราะทั้งสองคนยังอายุไม่มากยังพอทำไหว
“หอมกลิ่นกับข้าวจัง ภรรยาผมเป็นแม่ศรีเรือนแบบนี้ ผมถึงได้ต้องรีบกลับบ้านทุกวัน ต่อให้หิวแค่ไหน ก็ต้องหิ้วท้องกลับมากินฝีมือภรรยาคนสวย”
วิธานดึงหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มากอด และจูบลงไปที่หน้าผากด้วยท่าทางที่ดูอ่อนโยน
ทั้งคู่แต่งงานกันมาได้หนึ่งปีแล้ว วิธานยังคงเป็นสามีที่ดีกลับบ้านตรงเวลา เพราะเขาไม่จำเป็นต้องเอาเวลาสำหรับครอบครัวไปทำเรื่องอื่น เพราะงานที่เขาทำมีเวลาว่างมากมายให้ออกไปนอกลู่นอกทาง
ความสุขที่เกิดขึ้นในหัวใจของหญิงสาวที่ไม่เคยผ่านการมีคนรักมาก่อน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอรักสามีไหม นาเดียร์รู้แต่เพียงว่าเธอมีความสุขที่ได้ทำหน้าที่ภรรยาอย่างเช่นทุกวันนี้
ฉากนอกที่ดูอบอุ่นแต่ใครจะรู้ว่าสามีที่แสนดีอย่างวิธาน เขาไม่ได้มีภรรยาแค่คนเดียวและที่สำคัญถ้าเรียกให้ถูกเขามีภรรยาอยู่แล้ว
ทรายเป็นเลขาของวิธาน เธอกับชายหนุ่มอยู่กินเป็นสามีภรรยากันมาได้สามปีแล้วก่อนที่ชายหนุ่มจะไปแต่งงาน
เงินเกือบล้านที่มารดาของวิธานจ่ายให้ ทำให้ทรายยอมเลือกที่จะอยู่แบบเงียบไม่เรียกร้องสิ่งใด เพราะสุดท้ายเธอได้ทั้งเงิน และวิธานเองก็ไม่ได้หายไปจากชีวิตของเธอ
“คุณคะแต่งงานมาหนึ่งปีแล้ว ไม่คิดจะแอบภรรยามานอนกับเลขาบ้างเหรอคะ ทรายเบื่อแล้วที่ต้องนอนกับคุณตอนกลางวัน รีบทำรีบกลับมันไม่สนุกเลย”
วิธานดึงตัวเลขาสาวในชุดสีแดงที่โชว์ร่องอกและกระโปรงที่ยาวกว่าฝ่ามือแค่เพียงนิดเดียวมานั่งบนตักเขา
มือหนาบีบเคล้นอกอวบเล่นด้วยความคุ้นมือ ก่อนที่จะใช้อีกมือล้วงเข้าไปในกระโปรงและสอดเข้าไปในชุดชั้นในตัวจิ๋วเขี่ยถ้ำสวรรค์อย่างสบายใจ
ทรายจากที่ตั้งใจจะมาออดอ้อนกลับต้องปิดปากเงียบสนิทเปลี่ยนเป็นเสียงครางในคอแทน เมื่อถูกสามีนอกกฎหมายของเธอรุกเร้าแบบนี้
วิธานรู้จุดอ่อนของผู้หญิงของเขาแต่ละคนดี ว่าต้องจัดการแบบไหน พวกเมีย ๆ ทั้งหลายถึงจะยอมทำตามเขา
“ไว้เสาร์หน้าไปทะเลกันดีกว่าไหม จริง ๆ เราก็ไม่ได้นอนกันมาครึ่งเดือนแล้วนะ ผมว่าเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดี”
“แล้วคุณจะบอกภรรยาว่าไปไหนคะ ไม่กลัวว่าเธอจะขอตามไปด้วยเหรอ”
วิธานยิ้มอย่างกรุ้มกริ่ม จนทรายมองหน้าคู่ขาของเธอด้วยความเข้าใจว่า วิธานต้องมีแผนอะไรสนุก ๆ แน่
“ก็ไม่เห็นต้องกลัวตามเลย เพราะผมจะเอาไปด้วย ส่วนคุณก็ไปในฐานะเลขา แล้วเราต้องออกไปคุยกับลูกค้ากัน ทิ้งแม่สาวน้อยให้นอนอยู่โรงแรม รับรองผมสั่งไม่ให้ออกไปไหน เธอก็จะไม่ออก ภรรยาผมเธอเชื่องเหมือน......แมว ฮ่า ๆ ๆ ”
สองคนหัวเราะให้กับแผนการที่ดูน่าตื้นเต้นและคงจะช่วยทำให้บทรักรสสวาทของทั้งคู่ดูไม่น่าเบื่อ
บทสนทนาระหว่างทั้งคู่ต้องหยุดลงกลางคันเมื่อมีเสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานดังขึ้น
“สวัสดีค่ะคุณท่าน”
ทรายรีบยกมือไหว้สตรีสูงวัยที่มาในชุดดำและใบหน้า ที่บึ้งตึงไม่เป็นมิตร
“ออกไปข้างนอก ฉันมีเรื่องจะคุยกับลูกชาย เป็นการส่วนตัว”
ศิริมารดาของวิธาน เธอทั้งเกลียดและไม่ชอบเมียของลูกคนนี้เอามาก ๆ แต่วิธานดันติดใจแม่เลขา จนยื่นข้อแม้ ถ้ามารดาจะให้แต่งงานกับนาเดียร์ต้องห้ามมายุ่งกับเขาและทราย
“วิธานแม่ถามลูกจริง ๆ นะ มัวทำอะไรกันอยู่ป่านนี้หนูเดียร์ถึงได้ยังไม่ท้อง ลูกไม่รู้หรือไงว่าพ่อของลูกต้องพึ่งบารมี ความดีของเขาในการหาฐานเสียง ถ้ามีลูกด้วยกัน จะเกิดอะไรขึ้นอย่างน้อยเธอจะได้ไม่กล้าเลิกกับลูก”
วิธานมองหน้ามารดาแบบเอาจริงเอาจัง เพราะเขาก็ไม่ได้ไม่คิดเรื่องนี้
“คุณแม่คิดว่าผมไม่อยากมีลูกเหรอครับ ผมอยากมีลูกมากกว่าเหตุผลของคุณแม่เสียอีก ผมอยากเป็นพ่อ แต่ทำอย่างไรมันก็ไม่มี ผมอยู่กับทรายมาสามปี ป้องกันบ้างไม่ป้องกันบ้าง ก็ไม่เคยพลาด ผมอาจจะเชื้อไม่แข็งแรงเหมือนคนอื่น แต่คุณแม่ไม่ต้องมาแนะนำให้ผมไปให้หมอช่วยเลยนะ ผมเพิ่งจะแต่งงานได้ปีเดียว ยังมีเวลา ผมอายหมอ ไว้ให้สุดทางเมื่อไหร่ผมจะไปหาเอง ”
ศิริทำจริงจังกับลูกชายไปแบบนั้น ทั้งที่เอาเข้าจริงวิธานว่าแบบไหน เธอก็พร้อมจะทำตามลูกชาย
วันเสาร์แห่งการไปทะเลแบบสามคนผัวเมียก็มาถึง สองคนชู้ชื่นยิ้มอย่างรู้ทุกอย่างแต่อีกฝ่ายภรรยาตามกฎหมายกลับไม่รู้เรื่องราวอะไร มาตามความต้องการของสามี
“ชอบไหมคะเดียร์ ผมเห็นเราไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนกัน พอเห็นว่าต้องมาหาลูกค้าที่ทะเลก็เลยถือโอกาสพาคุณมาด้วย แต่ผมคงต้องแยกไปทำงานไม่ได้อยู่กับคุณตลอด ห้ามเบื่อนะคะคนดีของผม”
หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจแค่เขาพาเธอมาด้วยแค่นี้เธอก็ดีใจแล้ว เพราะดารามารดาของนาเดียร์ชมลูกเขยไม่หยุด ว่าการที่เขาให้ภรรยามาด้วยถือเป็นการให้เกียรติดีกว่าที่เขาจะมากับเลขาแค่สองคน
ช่วงบ่ายวิธานใช้เวลาพาภรรยาไปขับรถชมทะเล ปล่อยให้เลขาสาวนอนอยู่ห้องเพียงคนเดียว ถึงจะมาก่อนแต่ทรายก็เข้าใจ เพราะเธอได้เงินมาแล้ว จึงยอมได้ที่จะอยู่เงียบ ๆ
อาหารค่ำทั้งสามคนลงมากินอาหารที่ระเบียงของโรงแรม ที่สามารถมองเห็นวิวทะเลได้รอบ
“เดียร์ครับ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จผมกับทรายต้องไปคุยงานกับลูกค้าเพราะตอนนี้เขามาถึงแล้วแหละแต่ขอพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้เช้าเขาจะบินต่อไปมาเลเซียเลย เราก็เลยต้องคุยกันให้จบในคืนนี้ ถ้าง่วงคุณไม่ต้องรอผมนะ นอนก่อนได้เลย”
ทรายมองหน้าผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอด้วยความรู้สึกทั้งสงสาร สมเพชอย่างบอกไม่ถูก ตัวเธอเองเป็นแค่พนักงานจน ๆ คงไม่สำคัญเท่าไหร่ถ้าจะอยู่ในสถานะนี้แต่ลูกผู้ดีมีเงินอย่าง นาเดียร์ไม่น่าโง่โดนหลอกแบบนี้เลย
คืนนี้ทั้งหญิงและชายที่โหยหาการมีสัมพันธ์กันในเวลากลางคืนมานานแสนนาน เรื่องราวของไฟกามาแผดเผาไปทั่วร่างของคนทั้งคู่ ภรรยานอกสมรสงัดทุกกระบวนท่ามามัดใจให้สามีของเธอไม่กล้าแม้แต่จะขอกลับห้อง เสียงครางและลมหายใจที่หอบเหนื่อยของคนทั้งคู่ดังแล้วดังเล่า ไม่ยอมหยุดหย่อน จากบนเตียง มาส่วนโซฟาและย้ายมาที่ริมระเบียง
วิธานรู้สึกตัวเองเบาหวิว เหมือนร่างกายของเขาตอนนี้แห้งสนิทไร้ของเหลวในร่างกาย และเขาคงไม่สามารถทำอะไรกับ นาเดียร์ได้ต่อแน่ ๆ เพราะรสชาติที่เลขาสาวมอบให้มันอร่อยจนไม่สามารถที่กลับไปกินของจืดได้ในเวลานี้
ชายหนุ่มกลับไปที่ห้องในเวลาเกือบตีสี่ นาเดียร์หลับไปแล้ว วิธานถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ใครจะรู้ภายใต้ดวงตาที่ปิดสนิท มันยังไม่ได้หลับจริง เพราะเธอยังคงนอนรอสามีทั้งคืน
ตอนที่ 2เมื่อทุกอย่างไม่เหมือนเดิม หลังจากกลับมาจากทะเลได้เพียงแค่ไม่ถึงเดือน นาเดียร์ก็สัมผัสได้ว่าสามีของเธอเปลี่ยนไป จากที่เคยกลับบ้านตรงเวลาตอนนี้เขาก็กลับบ้างไม่กลับบ้าง ด้วยเหตุผลที่เกี่ยวกับงานที่มีปัญหา “พี่วิธานคะ มีปัญหาอะไรที่พอจะให้พ่อของเดียร์ช่วยไหมคะ เห็นพี่ทำงานหนักทุกวันเดียร์เป็นห่วง” ภรรยาคนสวยเดินมาคล้องแขนสามีที่เพิ่งกลับมาจากทำงานเพื่อหวังเอาใจ “อยากช่วยไหม ถ้าอยากช่วย เลิกถามสักทีผมรำคาญ” วิธานไม่ได้พูดคำพูดแบบนี้กับนาเดียร์เป็นครั้งแรก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะพูดบ่อย หญิงสาวจึงให้อภัยและคิดว่าสามีคงเหนื่อยจากเรื่องงานมาจริง ๆ ชายหนุ่มทำท่ารำคาญและหงุดหงิด จากที่จะนั่งโซฟาตามปกติ เขากลับเอาขาทั้งสองข้างขึ้นมาวางบนโต๊ะ “มาถอดถุงเท้าให้หน่อย เหนื่อยไม่อยากก้ม” วิธานชี้นิ้วไปที่เท้าทั้งสองข้างด้วยกิริยาที่ดูหยาบคายเหมือนต้องการทำร้ายจิตใจของอีกฝ่ายให้รู้สึกต่ำต้อย นาเดียร์ทำท่าลังเลว่าเธอจะถอดหรือจะปฏิเสธ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะตัดสินใจ แก้วน้ำที่วางอยู่ข้างหน้าชายหนุ่มก็ถูกปาไปที่กำแพง
ตอนที่ 3เวลาที่ไม่มีใคร “เป็นไงบ้าง เห็นคุยกันถูกคอเชียว ติดใจบอกได้นะพรุ่งนี้ให้พามาอีกก็ได้” ส้มถามเพื่อนที่เธอเพิ่งเคยพามาเที่ยวบาร์โฮสเป็นครั้งแรก เพราะตัวเธอมาเที่ยวบ่อยมาก “เขาก็คุยสนุกดีนะ แต่เราไม่ชอบเที่ยวแบบนี้ ส้มเราไปนอนด้วยนะ พรุ่งนี้เช้าเราค่อยกลับยังไม่อยากเจอหน้าพี่วิธาน” ส้มมองนาเดียร์ด้วยความสงสารแม้แต่ชีวิตของตัวเองยังไม่มีสิทธิ์เลือกทางเดิน นาเดียร์กลับถึงบ้านด้วยสภาพที่ยังง่วงนอนเพราะเธอเองไม่ค่อยได้นอนดึกตื่นเช้าจึงตั้งใจว่าจะขึ้นไปนอนข้างบนแล้วค่อยลงมาทำงานบ้าน “ถ้าจะกลับเช้าแบบนี้หย่ากันดีไหม” วิธานเดินลงมาจากบ้านด้วยชุดที่ไม่ใช่ชุดทำงาน พร้อมด้วยกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ “เดียร์ไปนอนกับส้มมา แล้วพี่วิธานจะไปไหนคะ” หญิงสาวรู้สึกใจหายแบบบอกไม่ถูกที่อยู่ดี ๆ ก็ถูกสามีชวนหย่าและเขาก็กำลังจะเดินออกจากบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทาง “ไม่ต้องเสือกนะคะคนดี” วิธานยื่นหน้าจนแทบจะชนกับหน้าของหญิงสาว และพูดด้วยน้ำเสียงเน้นเหมือนรู้สึกสะใจที่ได้พูด เสียงรถออกไปแล้วหญิงสาวทรุดตัว
ตอนที่ 4เพราะเธอคือกำลังใจ “เชนคุณจะพาฉันไปไหน ขับออกมานอกเมืองแบบนี้” นาเดียร์ไม่รู้หรอกว่าเส้นทางที่เชนกำลังพาเธอไปคือเส้นทางที่จะไปยังที่ไหน เธอรู้แค่เพียงว่ามันออกมาพ้นจาก ตัวกรุงเทพแล้ว รถเริ่มติดน้อยลง บรรยากาศข้างทางเริ่มดูสบายตามากขึ้น “ผมจะพาไปบ้านผม ตอนนี้มีคุณแม่อยู่คนเดียว ส่วนตัวผมเองมาเช่าคอนโดอยู่เพราะจะได้สะดวกในการทำงาน” “แล้วคุณจะพาไปบ้านทำไมคะ ป่านนี้คุณแม่คุณคงหลับแล้ว เกรงใจท่าน” ราเชนหันมาส่งยิ้มให้กับหญิงสาวที่ตอนนี้เธอหยุดร้องไห้แล้ว และดูจะสนใจปลายทางที่เขาจะพาไปจนลืมความทุกข์ไปได้พักหนึ่ง “ผมบอกแม่ไว้แล้ว ที่ผมพาคุณไปเพราะเราจะได้รู้จักกันมากขึ้นที่บ้านผมวิวดีนะอยู่ติดแม่น้ำและที่สำคัญถ้าคุณได้คุยกับแม่ของผม คุณจะรู้ว่าแม่มักจะมีทางออกที่ดีให้กับทุกคน” นาเดียร์เชื่อในคำพูดของคนที่เพิ่งรู้จักกันอีกครั้ง อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้พาเธอไปที่ที่ต้องอยู่กันสองต่อสองและคืนนี้เธอก็มั่นใจว่าเขาจะอยู่เป็นเพื่อนเธอไปจนเช้าแน่นอน บ้านของราเชนเป็นบ้านไม้ที่จัดได้ว่าสวยงามถึงจะมีขนาดไม่ใหญ่
ตอนที่ 5อยู่ดี ๆ ก็เจ็บ นาเดียร์นั่งรถกลับบ้านด้วยหัวใจที่มุ่งมั่น เธอจะขอแก้ตัว เธอพร้อมจะทำทุกอย่างตามที่สามีต้องการ ขอแค่ให้เขาไม่ไปจากเธอ ถึงแม้นาเดียร์จะรู้สึกลึก ๆ ว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เธอกลับยอมเป็นคนผิดขอแค่ไม่ให้อีกฝ่ายไป ราเชนได้แต่หันไปสบตาคนข้าง ๆ เป็นครั้งคราว เขาเป็นคนอื่นและเพิ่งเข้ามาในชีวิติของหญิงสาวได้ไม่นาน คงได้แต่อยู่ในมุมเงียบ ๆ รอเมื่อไหร่ที่อีกฝ่ายต้องการเขาคงมาหาเธอเอง “ขอบคุณนะเชน ที่อยู่เป็นเพื่อนในวันที่ไม่เหลือใครมาสองครั้งแล้ว ขอให้การเจอกันของเราครั้งต่อไป ขอให้เดียร์มีความสุขอย่าได้ทุกข์เหมือนทุกครั้งเลย ไว้ว่าง ๆ เจอกันนะ” หญิงสาวกำลังจะเปิดประตูรถของตัวเอง แต่กลับถูก มือหนาจับแขนเธอไว้ “ขอให้คุณโชคดี ขอให้เขากลับมาเป็นคนเดิมแต่สัญญากับผมได้ไหม ว่าคุณจะไม่รักเขาจนลืมรักตัวเอง ผมอยู่ข้าง ๆ คุณตลอดนะถึงแม้ว่าคุณอาจมองไม่เห็น” นาเดียร์โผเข้ากอดราเชนอีกครั้ง เธอรู้ความหมายดีแต่เธอก็รู้ว่าสุดท้ายที่เธอพยายามจะกลับไปทำมันคือการทำร้ายตัวเองอยู่ก็ตาม บ้านถูกปิดไว้ในสภาพเดิม หญิงส
ตอนที่ 6ทางแยก เสียงรถยนต์ของวิธานที่ขับเข้ามาในบ้าน มันไม่ได้ทำให้ นาเดียร์รู้สึกเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาเกือบสองปี แต่ครั้งนี้เธอกำลังจะรู้ทางออกของชีวิตและที่เธอยังไม่รู้คือจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอในวันนี้ เพียะ! วิธานเปิดประตูบ้านเข้ามาและตรงมายังภรรยาที่ยังไม่ทันจะพูดอะไรสักคำ เขาตบหน้าเธออย่างแรงก่อนที่จะผลักหญิงสาวลงไปนอนกับพื้นและเตะไปที่สะโพกอย่างเต็มแรง “มึงไปทำร้ายเมียกูทำไม มึงเอาเพื่อนไปรุมมึงเห็นไหมว่าเขาท้องอยู่” นาเดียร์อยากจะพูดแต่เธอพูดไม่ออกมันจุกไปหมด เธอค่อย ๆ คลานหนีด้วยความกลัว ที่เธอคิดไว้มันไม่ใช่แบบนี้ เขาทำร้ายเธอเหมือนไม่เคยเห็นเธอเป็นเมียเลย มือหนาจิกผมของคนตัวเล็กที่กำลังพยายามหนี ผมของหญิงสาวหลุดตามแรงดึง นาเดียร์ยกมือไหว้น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอกลัว กลัวจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรได้แต่ยกมือไหว้ ร้องขอให้อีกฝ่ายเมตตาเธอบ้าง “มึงรู้ไหมทรายเขายอมให้กูมาอยู่กับมึงถึงสองปี โดยที่เขาไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย แต่วันนี้กูแค่ต้องการอิสระกูจะไปอยู่กับลูกกับเมียกูมึงยังจะยื้อ ถ้ามึงไม่อยากตายหย่าให้กูแล้วอย่าใ
ตอนที่ 7สามีที่ได้เลือก ราเชนตัดสินใจเลิกเป็นหนุ่มบาร์โฮส เขาออกหาดูทำเล ที่จะเปิดอู่แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะทำที่หน้าบ้านของตัวเอง “เชนเปิดอู่คนเดียวเหรอ เดียร์ขอหุ้นด้วยได้ไหม” หญิงสาวรู้ว่าเงินเก็บที่ราเชนมีไม่ได้เยอะสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเธอจะให้เขาก็คงไม่เอาหญิงสาวจึงเปลี่ยนเป็นขอหุ้นด้วย “ได้สิ หุ้นทั้งตัวทั้งใจเลย” อู่กำลังเริ่มก่อสร้าง นาเดียร์อยากขายข้าวแกงเธอจึงทำร้านต่ออกมาเธอทำหน้าที่ขาย ส่วนแม่สามีทำหน้าที่ทำกับข้าวให้เธอ โชคยังดีที่หน้าบ้านมีพื้นที่เหลือเยอะและเป็นที่ริมน้ำบรรยากาศดี ดารากับธงชัยทนคิดถึงลูกสาวไม่ไหวและอยากรู้ความจริงจากปากของลูกสาวจึงให้ส้มช่วยอ้อนวอนให้นาเดียร์กลับมาหาพ่อกับแม่บ้าง “เดียร์ไปค้างกับพ่อแม่สักพักนะ ไม่ต้องนอนร้องไห้ล่ะ” หญิงสาวดูออกว่าอีกฝ่ายไม่ได้กลัวจะคิดถึงแต่เขากลัวว่าเธอจะไม่กลับมามากกว่า “สัญญาได้ไหมว่าจะกลับมา” หญิงสาวพยักหน้ากอดสามีของเธอไวแน่น เธอรักเขาเต็มหัวใจแล้ววันนี้ไม่มีทางที่เธอจะไม่กลับมาแน่นอน ธงชัยเห็นภาพสภาพลูกสาว
ตอนที่ 8เธอคือของขวัญ กิจการอู่ซ่อมรถของราเชนโตขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะเขามีวัยรุ่นแถวบ้านเป็นผู้สนับสนุนอยู่แล้ว เวลาเด็ก ๆ มาซ่อมรถบางครั้งเขาก็ไม่เก็บเงิน เพราะเข้าใจว่าเวลาไม่มีเงินชีวิตมันเป็นอย่างไร ร้านข้าวแกงของนาเดียร์จากตอนแรกตั้งใจจะขายแค่ วันละสี่ถึงห้าอย่าง ตอนนี้กลายเป็นร้านข้าวแกงที่ใหญ่และหมดเร็วมาก วิภาต้องหาลูกจ้างมาช่วยทำเพราะเขาทำคนเดียวไม่ไหว ส่วนลูกสะใภ้ก็ต้องรีบไปเปิดร้าน ราเชนสังเกตภรรยามาหลายวันแล้ว นาเดียร์มีอาการ เวียนหัวเหมือนคนอยากจะเป็นลมตลอด และตอนนี้ที่หนักสุดคือเธอเหม็นอาหารบางอย่าง จนต้องคอยเก็บเงินอย่างเดียวและ จ้างคนมาตักแกง “เดียร์ไปหาหมอไหม ผมคิดว่าคุณไม่สบายนะ” หญิงสาวเดินมากอดสามี เธอมีคำตอบอยู่หลายวันแล้วแค่รอว่าเมื่อไหร่ราเชนจะถามว่าที่เธอมีอาการแปลกเธอเป็นอะไร “ไม่ต้องไปหาหมอหรอกค่ะ เพราะเดียร์รู้ว่าอาการที่เป็นอยู่เกิดจากอะไร รอก็แต่ช่างเชนเมื่อไหร่จะถามสักที” ชายหนุ่มยังคงไม่เข้าใจว่าภรรยาของเขาหมายถึงอะไรกัน แล้วทำไมรู้แล้วถึงไม่บอกต้องรอให้เ
ตอนที่ 9สามีที่เป็นอดีต “เดียร์ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ” วิธานจอดรถขวางหน้าบ้าน เขาพุ่งตัวมากอดหญิงสาวอย่างที่ทุกคนไม่มีใครคาดคิด ต่างตกใจเพราะไม่มีใครเห็นเลยว่าเขามาตอนไหน รู้กันอีกทีวิธานก็ถึงตัวนาเดียร์แล้ว “ปล่อย เดียร์บอกให้ปล่อย” วิธานยังคงกอดอดีตภรรยาแน่น ด้วยความตกใจราเชนพุ่งตรงเข้าต่อยสามีเก่าของภรรยาจนล้มลงไปกองกับพื้น เพราะวิธานมาในสภาพที่เมาจนยืนเซไปเมา พอเจอหมัดหนักเข้าไปก็ล้มทั้งยืน “มึงเป็นใคร กูจะให้แม่กูแจ้งตำรวจจับมึง มึงใช่ไหมที่พาเมียกูหนี” วิธานยังลุกไม่ขึ้นแต่ก็ยังโวยวายปากกล้า ทำท่าจะเอาเรื่องกับราเชนให้ได้ “ไหนเมียมึงตรงนี้มีแต่เมียกู” ราเชนไม่ยอม ธงชัยเห็นสถานการณ์ดูแล้วถ้ายังยืนปะทะคำพูดกันแบบนี้ วิธานเจ็บหนักแน่นอน “เดียร์พาเชนเข้าไปในบ้าน ดาราคุณโทรศัพท์หาศิริให้เขามาเก็บลูกเขาไป ไม่อย่างนั้นเราจะแจ้งความข้อหาบุกรุก” “กูจะเอาเมียกูคืนไอ้กระจอกมึงมันรวยสู้กูไม่ได้หรอก” วิธานยังคงตะโกนตามหลังราเชน ทั้งที่ตัวเองก็ยังเลือดกบปากอยู่ นาเดียร์ไม่คิดว่าสิ่งที่เธอก