ตอนที่ 6
ทางแยก
เสียงรถยนต์ของวิธานที่ขับเข้ามาในบ้าน มันไม่ได้ทำให้ นาเดียร์รู้สึกเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาเกือบสองปี แต่ครั้งนี้เธอกำลังจะรู้ทางออกของชีวิตและที่เธอยังไม่รู้คือจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอในวันนี้
เพียะ!
วิธานเปิดประตูบ้านเข้ามาและตรงมายังภรรยาที่ยังไม่ทันจะพูดอะไรสักคำ เขาตบหน้าเธออย่างแรงก่อนที่จะผลักหญิงสาวลงไปนอนกับพื้นและเตะไปที่สะโพกอย่างเต็มแรง
“มึงไปทำร้ายเมียกูทำไม มึงเอาเพื่อนไปรุมมึงเห็นไหมว่าเขาท้องอยู่”
นาเดียร์อยากจะพูดแต่เธอพูดไม่ออกมันจุกไปหมด เธอค่อย ๆ คลานหนีด้วยความกลัว ที่เธอคิดไว้มันไม่ใช่แบบนี้ เขาทำร้ายเธอเหมือนไม่เคยเห็นเธอเป็นเมียเลย
มือหนาจิกผมของคนตัวเล็กที่กำลังพยายามหนี ผมของหญิงสาวหลุดตามแรงดึง นาเดียร์ยกมือไหว้น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอกลัว กลัวจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรได้แต่ยกมือไหว้ ร้องขอให้อีกฝ่ายเมตตาเธอบ้าง
“มึงรู้ไหมทรายเขายอมให้กูมาอยู่กับมึงถึงสองปี โดยที่เขาไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย แต่วันนี้กูแค่ต้องการอิสระกูจะไปอยู่กับลูกกับเมียกูมึงยังจะยื้อ ถ้ามึงไม่อยากตายหย่าให้กูแล้วอย่าให้พ่อแม่มึงมายุ่งกับเรื่องนี้”
วิธานขับรถออกไปแล้วแต่นาเดียร์ยังคงนอน หมดแรงอยู่ตรงนั้น
หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและส่งโลเคชั่นไปทางไลน์ให้กับราเชน โดยที่เธอไม่มีแรงพอที่จะพิมพ์อะไรต่อ
ร่างกายที่เล็กและผอมบางโดนทั้งมือและเท้าของผู้ชาย ตัวใหญ่เข้าไปหลายที ร่างกายของเธอบอบช้ำไปหมด หญิงสาวนอนหมดแรงอยู่ที่กลางบ้านปล่อยน้ำตาให้มันไหลออกมาให้หมด เธอได้แต่หวังว่าราเชนคงจะเห็นข้อความและรีบมาหาเธอให้เร็วที่สุด
เสียงรถยนต์จอดหน้าบ้านหญิงสาวได้แต่ภาวนาขอให้เป็นราเชนและในที่สุดเขาก็มาจริง ๆ
“เดียร์คุณเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น”
หญิงสาวพยายามยันตัวเองให้ลุกขึ้น โดยมีราเชนคอยช่วยพยุงตัว
“เขาทำร้ายฉัน พาฉันไปจากที่นี่นะ อย่าทิ้งฉันไว้ฉันกลัว”
ราเชนอุ้มร่างบางไปที่รถของเขาและขับพาเธอมุ่งหน้าไปที่บ้านของมารดาที่เขาเคยพาเธอไป
วิภาเห็นรถลูกชายมาจึงออกมาดูเมื่อเธอเห็นสภาพของ นาเดียร์หญิงกลางคนถึงกลับตกใจ เพราะตอนนี้ใบหน้าของหญิงสาวเริ่มบวมปากที่แตกก็บวมชัดเจนขึ้น
“แม่ฝากด้วยนะครับ ผมจะออกไปซื้อยาเพราะเธอไม่ยอมไปหาหมอ”
วิภาหาลูกประคบมาประคบลดบวมให้กับสาวน้อยที่วันนั้นเธอยังดูสดใสอยู่แต่วันนี้กลับมาในสภาพที่เหมือนนักมวยที่เพิ่งต่อยเสร็จ
“เขาทำร้ายหนู ทำไมเขาถึงทำกับหนูแบบนี้”
หญิงสาวจับมือวิภาแน่น ตอนนี้เธอเก็บทุกอย่างไว้ไม่ไหม เธอต้องการใครสักคนมารับฟัง
“เขาคือใครคะ สามีของหนูใช่ไหม”
นาเดียร์พยักหน้าดวงตากลมมีน้ำตาไหลออกมาตลอด หญิงสาวมองหน้ามารดาของราเชน เธอรู้สึกได้ว่าวิภาเข้าใจเธอ
“หนูโดนเขาหลอกให้แต่งงาน เขามีภรรยาอยู่แล้วและตอนนี้เขาต้องการหย่า”
“ดีแล้วค่ะ การทำร้ายกันเมื่อมีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งต่อไป เจ็บตอนนี้ดีกว่าเสียเวลาไปทั้งชีวิต วันนี้เราอาจจะคิดว่าเรารักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากเขา แต่เชื่อแม่เถอะสักวันหนูก็จะเจอคนที่ หนูรักอีก แล้ววันนั้นหนูจะมองย้อนกลับมาแล้วขอบคุณผู้ชายคนนี้ที่ทิ้งหนูไป”
หญิงสาวจับมือของวิภามากอดไว้ที่อกจนแน่น เวลานี้เธอคิดถึงแม่ แต่หญิงสาวไม่สามารถกลับไปหามารดาในสภาพนี้ได้ เธอไม่อยากทำให้เรื่องราวมันใหญ่โตและตอนนี้จิตใจเธอก็ยังไม่เข้มแข็งพอ
วิภาและราเชนดูแลจนนาเดียร์หายดี หญิงสาวอยู่ที่บ้าน ริมแม่น้ำได้สองวัน เธอก็ตัดสินใจโทรศัพท์ไปเล่าทุกอย่างให้เพื่อนฟัง เพื่อให้ส้มช่วยหาทนาย นาเดียร์ตัดสินใจที่จะหย่าพร้อมขอทรัพย์สินที่เป็นของเธอคืนนั่นก็คือบ้านที่เธออยู่
“ดีแล้วเดียร์ มันไม่ใช่คนมันเป็นสัตว์เธออย่าเอาตัวเองไปเสียเวลากับคนชั่วแบบนั้น เดี๋ยวเรื่องหย่าเราจัดการให้ หลักฐานว่ามันทำร้ายร่างกายแกมีทั้งภาพและจากกล้องวงจรปิดอีกมันคงไม่กล้าเรียกร้องอะไร”
วันเวลาผ่านไปแค่เพียงสัปดาห์เดียวนาเดียร์กับวิธานก็ได้หย่ากันตามที่ฝ่ายชายต้องการ หญิงสาวประกาศขายบ้านทันที เรื่องนี้เลยไปถึงหูของศิริแม่อดีตสามี
“นี่มันอะไรกันหนูเดียร์ มีเรื่องอะไรกันถึงกลับต้องขายบ้านแม่โทรไปตาวิธานก็ไม่ยอมรับสาย”
“เดียร์คงไม่ต้องเล่าให้คุณแม่ฟังแบบละเอียดเพราะ ความจริงคุณแม่รู้เรื่องทุกอย่างดีอยู่แล้ว แต่ที่เพิ่มเติมก็คือตอนนี้คุณแม่กำลังจะมีหลานนะคะ แล้วเดียร์กับพี่วิธานก็หย่ากันเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวจะส่งภาพใบหย่ากับสภาพร่างกายที่โดน ลูกชายคุณแม่ทำร้ายไปให้ดูนะคะ”
เรื่องราวทุกอย่างจบลงถึงแม้จะไม่สวยงาม นาเดียร์ยังคงมีภาพความทรงจำดี ๆ กับสามีแว๊บเข้ามาในความคิดแต่เธอก็ได้แต่บอกกับตัวเอง ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันคืออดีตปัจจุบันเธอต้องเดินไปข้างหน้า
หญิงสาวตัดสินใจเล่าเรื่องหย่าให้ครอบครัวเธอฟังแต่เธอยังไม่ขอบอกถึงสาเหตุ นาเดียร์ขอให้เธอทำใจให้ได้มากกว่านี้แล้วเธอจะกลับไปเล่าด้วยตัวเอง
ค่ำคืนนี้ราเชนลางานยาวเพื่ออยู่กับหญิงสาวจนเธอหายดีทั้งใจและกาย เขาไม่สามารถทิ้งเธอไปได้เพราะเวลานี้หัวใจของเขามันก็ช้ำที่เห็นผู้หญิงที่เขาแอบรักต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
ห้องนอนบนระเบียงบ้านคืนนี้ทั้งคู่นอนด้วยกัน แต่มันไม่ใช่แค่การนอนข้างกันแต่ราเชนกอดผู้หญิงที่เขาหลงรักไว้ทั้งคืน
“เชนแม่คุณบอกว่า วันหนึ่งฉันจะเจอคนที่ทำให้ฉันรักอีก แล้ววันนั้นฉันจะขอบคุณคนที่ทิ้งฉันไป ถ้าฉันจะขอให้รักครั้งใหม่เป็นเชนได้ไหม”
หญิงสาวโน้มตัวเข้าหาอีกฝ่ายจนหน้าแทบติดกัน ก่อนที่ปากบางจะทาบทับลงไปที่ปากหนาที่พร้อมตอบรับสัมผัสที่ฝ่ายหญิงมอบให้
คนตัวเล็กถูกดันให้ลงไปนอนราบกับที่นอน ราเชนไม่ปล่อยให้เธอเป็นฝ่ายรุกเพราะเขาต้องการเติมเต็มความสุขที่หายไปให้กับผู้หญิงที่เขาแอบรักและวันนี้เธอก็ร้องขอให้เขารักเธอ ดังนั้นเขาจะรักเธอให้ดีที่สุด
ร่างกายที่ไร้สิ่งขวางกั้นรวมกันเข้าเป็นหนึ่งอย่างคนที่รู้งานทั้งคู่ สำหรับผู้หญิงที่เคยผ่านการมีสามีมาแล้ว เธอรู้สึกได้ว่า ทุกครั้งที่ผ่านมามันไม่อิ่มใจเหมือนบทรักในครั้งนี้
เสียงน้ำที่ไหลอยู่ชายระเบียงดังเป็นจังหวะประสานกลับเสียงสะโพกของชายหนุ่มที่เคลื่อนไหว
นาเดียร์โหยหาความรักความอบอุ่นจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีแต่เธอกลับไม่เคยได้พบเจอ จนเธอได้มาเจอกับราเชน เขาทำให้เธออุ่นไปทั้งตัวและหัวใจ
ความรักของทั้งคู่ถูกส่งผ่านทุกจังหวะของร่างกาย ในที่สุดราเชนก็พาหญิงสาวขึ้นสวรรค์ด้วยรอยยิ้มที่เธอไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานาน
“ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันรู้สึกมีค่าขึ้นอีกครั้ง เรื่องที่เกิดขึ้นเธอไม่ต้องรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น ฉันเป็นคนเริ่มเอง ทางเดินชีวิตต่อจากนี้ฉันจะเลือกทุกอย่างเอง เชนจะเดินไปกับเดียร์ไหม”
ชายหนุ่มโอบกอดคนตัวเล็กที่เนื้อตัวไร้เสื้อผ้าไว้ในอ้อมกอด เขาจูบหน้าผากโหนกนูน เหมือนกับกลัวว่าจะมีใครมาแย่งคนในอ้อมอกไป
“นานแล้วนะที่ผมเดินไปกับเดียร์ เพียงแต่คุณเพิ่งหันมาเจอผม”
ค่ำคืนนี้เธอมีสามีคนใหม่ สามีที่ไม่ต้องมีพิธีแต่งงาน สามีพี่พ่อกับแม่ไม่ได้เลือกให้ สามีที่ไม่มีอะไรคู่ควรกับเธอ แต่เป็นสามีที่เธอเลือกและเขาก็รักเธอ
ตอนที่ 7สามีที่ได้เลือก ราเชนตัดสินใจเลิกเป็นหนุ่มบาร์โฮส เขาออกหาดูทำเล ที่จะเปิดอู่แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะทำที่หน้าบ้านของตัวเอง “เชนเปิดอู่คนเดียวเหรอ เดียร์ขอหุ้นด้วยได้ไหม” หญิงสาวรู้ว่าเงินเก็บที่ราเชนมีไม่ได้เยอะสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเธอจะให้เขาก็คงไม่เอาหญิงสาวจึงเปลี่ยนเป็นขอหุ้นด้วย “ได้สิ หุ้นทั้งตัวทั้งใจเลย” อู่กำลังเริ่มก่อสร้าง นาเดียร์อยากขายข้าวแกงเธอจึงทำร้านต่ออกมาเธอทำหน้าที่ขาย ส่วนแม่สามีทำหน้าที่ทำกับข้าวให้เธอ โชคยังดีที่หน้าบ้านมีพื้นที่เหลือเยอะและเป็นที่ริมน้ำบรรยากาศดี ดารากับธงชัยทนคิดถึงลูกสาวไม่ไหวและอยากรู้ความจริงจากปากของลูกสาวจึงให้ส้มช่วยอ้อนวอนให้นาเดียร์กลับมาหาพ่อกับแม่บ้าง “เดียร์ไปค้างกับพ่อแม่สักพักนะ ไม่ต้องนอนร้องไห้ล่ะ” หญิงสาวดูออกว่าอีกฝ่ายไม่ได้กลัวจะคิดถึงแต่เขากลัวว่าเธอจะไม่กลับมามากกว่า “สัญญาได้ไหมว่าจะกลับมา” หญิงสาวพยักหน้ากอดสามีของเธอไวแน่น เธอรักเขาเต็มหัวใจแล้ววันนี้ไม่มีทางที่เธอจะไม่กลับมาแน่นอน ธงชัยเห็นภาพสภาพลูกสาว
ตอนที่ 8เธอคือของขวัญ กิจการอู่ซ่อมรถของราเชนโตขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะเขามีวัยรุ่นแถวบ้านเป็นผู้สนับสนุนอยู่แล้ว เวลาเด็ก ๆ มาซ่อมรถบางครั้งเขาก็ไม่เก็บเงิน เพราะเข้าใจว่าเวลาไม่มีเงินชีวิตมันเป็นอย่างไร ร้านข้าวแกงของนาเดียร์จากตอนแรกตั้งใจจะขายแค่ วันละสี่ถึงห้าอย่าง ตอนนี้กลายเป็นร้านข้าวแกงที่ใหญ่และหมดเร็วมาก วิภาต้องหาลูกจ้างมาช่วยทำเพราะเขาทำคนเดียวไม่ไหว ส่วนลูกสะใภ้ก็ต้องรีบไปเปิดร้าน ราเชนสังเกตภรรยามาหลายวันแล้ว นาเดียร์มีอาการ เวียนหัวเหมือนคนอยากจะเป็นลมตลอด และตอนนี้ที่หนักสุดคือเธอเหม็นอาหารบางอย่าง จนต้องคอยเก็บเงินอย่างเดียวและ จ้างคนมาตักแกง “เดียร์ไปหาหมอไหม ผมคิดว่าคุณไม่สบายนะ” หญิงสาวเดินมากอดสามี เธอมีคำตอบอยู่หลายวันแล้วแค่รอว่าเมื่อไหร่ราเชนจะถามว่าที่เธอมีอาการแปลกเธอเป็นอะไร “ไม่ต้องไปหาหมอหรอกค่ะ เพราะเดียร์รู้ว่าอาการที่เป็นอยู่เกิดจากอะไร รอก็แต่ช่างเชนเมื่อไหร่จะถามสักที” ชายหนุ่มยังคงไม่เข้าใจว่าภรรยาของเขาหมายถึงอะไรกัน แล้วทำไมรู้แล้วถึงไม่บอกต้องรอให้เ
ตอนที่ 9สามีที่เป็นอดีต “เดียร์ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ” วิธานจอดรถขวางหน้าบ้าน เขาพุ่งตัวมากอดหญิงสาวอย่างที่ทุกคนไม่มีใครคาดคิด ต่างตกใจเพราะไม่มีใครเห็นเลยว่าเขามาตอนไหน รู้กันอีกทีวิธานก็ถึงตัวนาเดียร์แล้ว “ปล่อย เดียร์บอกให้ปล่อย” วิธานยังคงกอดอดีตภรรยาแน่น ด้วยความตกใจราเชนพุ่งตรงเข้าต่อยสามีเก่าของภรรยาจนล้มลงไปกองกับพื้น เพราะวิธานมาในสภาพที่เมาจนยืนเซไปเมา พอเจอหมัดหนักเข้าไปก็ล้มทั้งยืน “มึงเป็นใคร กูจะให้แม่กูแจ้งตำรวจจับมึง มึงใช่ไหมที่พาเมียกูหนี” วิธานยังลุกไม่ขึ้นแต่ก็ยังโวยวายปากกล้า ทำท่าจะเอาเรื่องกับราเชนให้ได้ “ไหนเมียมึงตรงนี้มีแต่เมียกู” ราเชนไม่ยอม ธงชัยเห็นสถานการณ์ดูแล้วถ้ายังยืนปะทะคำพูดกันแบบนี้ วิธานเจ็บหนักแน่นอน “เดียร์พาเชนเข้าไปในบ้าน ดาราคุณโทรศัพท์หาศิริให้เขามาเก็บลูกเขาไป ไม่อย่างนั้นเราจะแจ้งความข้อหาบุกรุก” “กูจะเอาเมียกูคืนไอ้กระจอกมึงมันรวยสู้กูไม่ได้หรอก” วิธานยังคงตะโกนตามหลังราเชน ทั้งที่ตัวเองก็ยังเลือดกบปากอยู่ นาเดียร์ไม่คิดว่าสิ่งที่เธอก
ตอนที่ 10เพราะเธอคือที่สุดของหัวใจ วิธานยังไม่ละความพยายาม เขาทำตัวใหม่และเข้าหาทางพ่อและแม่ของอดีตภรรยา เพราะตอนนี้เขาอยากได้ทั้งภรรยาคืนและอยากได้ลูกในท้องด้วย ตัวเขาเองไม่สามารถมีลูกได้และเขาก็ไม่คิดจะพึ่งหมออยู่แล้ว ดาราเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวอดีตลูกเขย เธอก็เริ่มใจอ่อนสงสาร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะบังคับให้ลูกสาวของเธอกลับมาคืนดี เพียงแต่เธอคงต้องคุยกับนาเดียร์จริงจังอีกสักรอบ ก่อนที่เธอจะบอกให้วิธานเลิกหวังเถอะ “เดียร์แม่แค่จะมาถามลูกอีกครั้ง แม่ยอมรับว่าแม่เริ่มสงสารวิธานเพราะเขากลับมาทำตัวดี แต่แม่ก็ไม่เคยลืมว่าเขาเคยทำอะไรกับเดียร์นะลูก” “คุณแม่อยากถามอยากพูดอะไรกับเดียร์พูดได้เลยค่ะ ลูกเข้าใจ” “วิธานเขายังรักลูกอยู่และเขาคงเป็นพ่อที่มีหน้ามีตาให้กับหลานของแม่ได้ แต่ถ้าลูกเลือกคนที่ลูกรักชีวิตก็ต้องมีขวากหนามความลำบาก คำดูถูกเข้ามาบ้าง ลูกก็ต้องเข้มแข็ง เอาเป็นว่าลูกตัดสินกับแม่อีกครั้งแล้วแม่จะได้ไปบอกกับวิธานให้รู้เรื่อง” “เดียร์รักราเชนและจะรักเขาคนเดียวตลอดไปค่ะแม่ เขาคือผู้ชายที่ทำเพื่อเดียร์มาตลอด เ
ตอนที่1การเดินทางตามเส้นทางของความฝัน “คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วง ทุกคนที่นั่นจะดูแล อลิสเป็นอย่างดีค่ะ” วันนี้เป็นวันที่อลิสลูกสาวสุดที่รักของอดีตผู้อำนวยการโรงเรียนวิทยากับแพทย์หญิงมุกดาต้องเดินทางไปรายงานตัวและเข้ารับการบรรจุทันที ที่โรงเรียนบ้านน้ำฝายที่อยู่ติดกับตะเข็บชายแดนไทยพม่า “พ่อกับแม่ส่งหนูแค่นี้นะลูก ดูแลตัวเองดีๆ ทำงานที่ลูกรักให้มีความสุข” วิทยากับมุกดาส่งลูกสาวแค่เพียงตัวจังหวัด โดยมีเจ้าหน้าที่ตำรวจตระเวนชายแดน ทำหน้าที่มารับอลิสไปส่งยังหมู่บ้านอีกที “ ผมร้อยตำรวจเอกธนาตุล ได้รับมอบหมายให้มาทำหน้าที่ดูแลการเดินทางของคุณครูอาริสา “ ชายหนุ่มในชุดตำรวจแนะนำตัวให้พ่อและแม่ ของอลิสรู้ว่าเขาคือใครและมาทำหน้าที่อะไรในเวลานี้ “ฝากด้วยนะคะ”มุกดาทำท่าจะยกมือไหว้แต่ธนาตุลจับมือเธอไว้ก่อน เพราะเขาอายุน้อยกว่าเธอหลายปี“ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ทางกองร้อยของเราจะมีตำรวจผลัดเปลี่ยนกันไปดูแลคุ้มครองชาวบ้านตลอดทั้งปีครับ”เมื่อนายตำรวจพูดถึงการดูแล มุกดาและวิทยาก็พอสบายใจขึ้นมาบ้างทั้งสองคนไม่เต็มใจนั
ตอนที่2คุณครูคนใหม่ ถึงแม้ว่ากว่าจะมาถึงก็มืดมากแล้ว แต่ชาวบ้านหลายคนยังคงรอต้อนรับครูใหม่ อยู่ที่หน้าโรงเรียน “พวกเราชาวบ้านน้ำฝาย ยินดีต้อนรับคุณครูคนใหม่ครับ” สิ้นสุดคำทักทายของผู้ใหญ่บ้านก็ตามมาด้วยเสียงปรบมือของทุกคนที่มายืนรอ ผู้ใหญ่บ้านและภรรยาเดินนำคุณครูคนใหม่ โดยมีบรรดาตำรวจและชาวบ้านช่วยกันขนของเดินตามมาที่บ้านพักครู ซึ่งอยู่ติดกับอาคารเรียน “พวกเราทำความสะอาดไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะครับ” “แล้วหนูต้องนอนที่นี่คนเดียวเหรอคะ” อลิสถามผู้ใหญ่บ้าน เพราะบ้านพักครูอยู่ห่างจากบ้านของชาวบ้านอยู่พอสมควร แต่ก็ไม่เกินร้อยเมตร “ห้องข้างล่างผมอยู่” ธนาตุลตอบแทนผู้ใหญ่ “แต่ถ้าเปลี่ยนเวร ตำรวจที่มาแทนผมเขาจะนอนที่เรือนหลังเล็กที่อยู่ด้านหน้าโรงเรียน” ผู้กองอธิบายแต่มันก็ไม่ทำให้สีหน้าของครูคนใหม่ดีขึ้นเลย เพราะถ้าธนาตุลไม่อยู่เธอก็ต้องนอนคนเดียวอยู่ดี “คุณครูไม่ต้องกลัวไปหรอกจ้า เดี๋ยวพวกเด็กๆมันก็แย่งกันมาขอนอนด้วยทุกคืน” ภรรยาของผู้ใหญ่บ้านพูดให้คนตัวเล็กสบายใจมากขึ้น “แล้
ตอนที่3เช้านี้ที่หมู่บ้านกลางหุบเขา “หนาวไหม” ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นว่า หญิงสาวนอนห่มผ้าห่มผืนบาง และกอดไว้แน่น “หนาวสิถามได้ ตอนแรกก็สงสัยว่าที่นี่ไม่มีไฟใช้แล้วเขาไม่ร้อนกันเหรอ ที่แท้กลางคืนอากาศอย่างกับอยู่เมืองนอกเลย” ชายหนุ่มถามเพียงสั้นๆ แต่คนตอบ ตอบเสียยืดยาวเพราะ อลิสรู้สึกเริ่มคุ้นเคย สนิทสนมกันแล้ว “ถ้าอย่านั้นเอาผ้าห่มคุณมาแลกกับของผม” “แล้วคุณก็หนาว ทำเป็นพระเอกอีกแล้ว ” อลิสพูดจบก็ลากที่นอนมาติดกับของชายหนุ่ม และคว้าผ้าห่มผืนหนาของผู้กองมาห่มตัวเธออีกชั้นหนึ่ง “ห่มด้วยกันก็หมดเรื่อง ราตรีสวัสดิ์นะคะ” ธนาตุลได้แต่นอนมองหญิงสาวที่อยู่ดีๆก็ลุกมานอนข้างเขา แถมห่มผ้าห่มผืนเดียวกันอีก เพิ่มความรู้สึกที่ปั่นป่วนท้อง หัวใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก สิ้นเสียงอลิสก็หลับสนิท แถมมีเสียงกรนเบาๆยืนยันว่าเธอหลับจริงดังออกมาด้วย ธนาตุลพยายามสวดมนต์ก็แล้ว นับหนึ่งถึงร้อยก็แล้ว แต่มันกลับนอนไม่หลับ เขาจึงหันมามองใบหน้าคุณครูคนใหม่ที่กำลังหลับใหลให้ชัด เพราะเมื่อกลางวันยังมองไม่ถนัดเลย
ตอนที่4ขอนอนด้วยนะคะ เมื่อได้ที่นอนแล้ว อลิสก็ยังขอนอนกับผู้กองอีกหนึ่งคืน เพราะห้องยังไม่มีข้าวของมันทำให้ดูโล่งน่ากลัว ชายหนุ่มก็ทำได้แค่ต้องยอมทำตาม อาหารเย็นวันนี้ผู้ใหญ่บ้าน จัดงานเลี้ยงต้อนรับครูใหม่ เป็นงานเลี้ยงเล็กๆ ที่แสนน่ารัก หญิงสาวได้รู้จักเด็กๆในหมู่บ้านหลายคน โดยเฉพาะฟองจันทร์ลูกสาวผู้ใหญ่ดูจะชอบคุณครูคนใหม่เป็นพิเศษ “พวกเราขอต้อนรับคุณครูคนใหม่ของเราอย่างเป็นทางการอีกครั้ง เธอชื่อคุณครูอลิส ขอให้พวกเราทุกคนช่วยกันดูแล และช่วยเหลือ เพื่อคุณครูจะได้อยู่ที่นี่กับเราไปนานๆ” ผู้ใหญ่บ้านแนะนำหญิงสาวอีกครั้ง โดยครั้งนี้ทางผู้ใหญ่ขอนัดชาวบ้านที่ว่าง พรุ่งนี้ให้มใช่วยกันทำความสะอาดดรงเรียน เพื่อเด็กๆจะได้เรียนหนังสือกันเสียที “พวกผมจะอยู่ที่นี่อีก13วัน และจะมีตำรวจชุดใหม่มาสับเปลี่ยนเช่นเคย นำทีมโดนผู้กองสุชาติ เรื่องที่ผมติดค้างไว้ เกี่ยวกับการหาวิธีการเพิ่มพลังงานแสงอาทิตย์เพื่อให้พวกเรามีไฟใช้มากขึ้น ตอนนี้มีห้างร้านต่างๆบริจาคเงินมาจำนวนหนึ่ง ผลัดต่อไป ผมและลูกน้องจะมาลงมือจัดการทันที แต่ครั้งนี้เรายังหาซื้ออุปรณ์ได้ไม่พร้อ