ทางแยก

ตอนที่ 6

ทางแยก

         เสียงรถยนต์ของวิธานที่ขับเข้ามาในบ้าน มันไม่ได้ทำให้       นาเดียร์รู้สึกเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาเกือบสองปี แต่ครั้งนี้เธอกำลังจะรู้ทางออกของชีวิตและที่เธอยังไม่รู้คือจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอในวันนี้

         เพียะ!

         วิธานเปิดประตูบ้านเข้ามาและตรงมายังภรรยาที่ยังไม่ทันจะพูดอะไรสักคำ เขาตบหน้าเธออย่างแรงก่อนที่จะผลักหญิงสาวลงไปนอนกับพื้นและเตะไปที่สะโพกอย่างเต็มแรง

         “มึงไปทำร้ายเมียกูทำไม มึงเอาเพื่อนไปรุมมึงเห็นไหมว่าเขาท้องอยู่”

         นาเดียร์อยากจะพูดแต่เธอพูดไม่ออกมันจุกไปหมด เธอค่อย ๆ คลานหนีด้วยความกลัว ที่เธอคิดไว้มันไม่ใช่แบบนี้ เขาทำร้ายเธอเหมือนไม่เคยเห็นเธอเป็นเมียเลย

         มือหนาจิกผมของคนตัวเล็กที่กำลังพยายามหนี ผมของหญิงสาวหลุดตามแรงดึง นาเดียร์ยกมือไหว้น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอกลัว กลัวจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรได้แต่ยกมือไหว้ ร้องขอให้อีกฝ่ายเมตตาเธอบ้าง

         “มึงรู้ไหมทรายเขายอมให้กูมาอยู่กับมึงถึงสองปี โดยที่เขาไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย แต่วันนี้กูแค่ต้องการอิสระกูจะไปอยู่กับลูกกับเมียกูมึงยังจะยื้อ ถ้ามึงไม่อยากตายหย่าให้กูแล้วอย่าให้พ่อแม่มึงมายุ่งกับเรื่องนี้”

         วิธานขับรถออกไปแล้วแต่นาเดียร์ยังคงนอน                            หมดแรงอยู่ตรงนั้น

         หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและส่งโลเคชั่นไปทางไลน์ให้กับราเชน โดยที่เธอไม่มีแรงพอที่จะพิมพ์อะไรต่อ

         ร่างกายที่เล็กและผอมบางโดนทั้งมือและเท้าของผู้ชาย            ตัวใหญ่เข้าไปหลายที ร่างกายของเธอบอบช้ำไปหมด หญิงสาวนอนหมดแรงอยู่ที่กลางบ้านปล่อยน้ำตาให้มันไหลออกมาให้หมด เธอได้แต่หวังว่าราเชนคงจะเห็นข้อความและรีบมาหาเธอให้เร็วที่สุด

         เสียงรถยนต์จอดหน้าบ้านหญิงสาวได้แต่ภาวนาขอให้เป็นราเชนและในที่สุดเขาก็มาจริง ๆ

         “เดียร์คุณเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น”

         หญิงสาวพยายามยันตัวเองให้ลุกขึ้น โดยมีราเชนคอยช่วยพยุงตัว

         “เขาทำร้ายฉัน พาฉันไปจากที่นี่นะ อย่าทิ้งฉันไว้ฉันกลัว”

         ราเชนอุ้มร่างบางไปที่รถของเขาและขับพาเธอมุ่งหน้าไปที่บ้านของมารดาที่เขาเคยพาเธอไป

         วิภาเห็นรถลูกชายมาจึงออกมาดูเมื่อเธอเห็นสภาพของ             นาเดียร์หญิงกลางคนถึงกลับตกใจ เพราะตอนนี้ใบหน้าของหญิงสาวเริ่มบวมปากที่แตกก็บวมชัดเจนขึ้น

         “แม่ฝากด้วยนะครับ ผมจะออกไปซื้อยาเพราะเธอไม่ยอมไปหาหมอ”

         วิภาหาลูกประคบมาประคบลดบวมให้กับสาวน้อยที่วันนั้นเธอยังดูสดใสอยู่แต่วันนี้กลับมาในสภาพที่เหมือนนักมวยที่เพิ่งต่อยเสร็จ

         “เขาทำร้ายหนู ทำไมเขาถึงทำกับหนูแบบนี้”

         หญิงสาวจับมือวิภาแน่น ตอนนี้เธอเก็บทุกอย่างไว้ไม่ไหม เธอต้องการใครสักคนมารับฟัง

         “เขาคือใครคะ สามีของหนูใช่ไหม”

         นาเดียร์พยักหน้าดวงตากลมมีน้ำตาไหลออกมาตลอด หญิงสาวมองหน้ามารดาของราเชน เธอรู้สึกได้ว่าวิภาเข้าใจเธอ

         “หนูโดนเขาหลอกให้แต่งงาน เขามีภรรยาอยู่แล้วและตอนนี้เขาต้องการหย่า”

         “ดีแล้วค่ะ การทำร้ายกันเมื่อมีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งต่อไป เจ็บตอนนี้ดีกว่าเสียเวลาไปทั้งชีวิต วันนี้เราอาจจะคิดว่าเรารักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากเขา แต่เชื่อแม่เถอะสักวันหนูก็จะเจอคนที่   หนูรักอีก แล้ววันนั้นหนูจะมองย้อนกลับมาแล้วขอบคุณผู้ชายคนนี้ที่ทิ้งหนูไป”

         หญิงสาวจับมือของวิภามากอดไว้ที่อกจนแน่น เวลานี้เธอคิดถึงแม่ แต่หญิงสาวไม่สามารถกลับไปหามารดาในสภาพนี้ได้ เธอไม่อยากทำให้เรื่องราวมันใหญ่โตและตอนนี้จิตใจเธอก็ยังไม่เข้มแข็งพอ

         วิภาและราเชนดูแลจนนาเดียร์หายดี หญิงสาวอยู่ที่บ้าน   ริมแม่น้ำได้สองวัน เธอก็ตัดสินใจโทรศัพท์ไปเล่าทุกอย่างให้เพื่อนฟัง เพื่อให้ส้มช่วยหาทนาย นาเดียร์ตัดสินใจที่จะหย่าพร้อมขอทรัพย์สินที่เป็นของเธอคืนนั่นก็คือบ้านที่เธออยู่

         “ดีแล้วเดียร์ มันไม่ใช่คนมันเป็นสัตว์เธออย่าเอาตัวเองไปเสียเวลากับคนชั่วแบบนั้น เดี๋ยวเรื่องหย่าเราจัดการให้ หลักฐานว่ามันทำร้ายร่างกายแกมีทั้งภาพและจากกล้องวงจรปิดอีกมันคงไม่กล้าเรียกร้องอะไร”

         วันเวลาผ่านไปแค่เพียงสัปดาห์เดียวนาเดียร์กับวิธานก็ได้หย่ากันตามที่ฝ่ายชายต้องการ หญิงสาวประกาศขายบ้านทันที เรื่องนี้เลยไปถึงหูของศิริแม่อดีตสามี

         “นี่มันอะไรกันหนูเดียร์ มีเรื่องอะไรกันถึงกลับต้องขายบ้านแม่โทรไปตาวิธานก็ไม่ยอมรับสาย”

         “เดียร์คงไม่ต้องเล่าให้คุณแม่ฟังแบบละเอียดเพราะ               ความจริงคุณแม่รู้เรื่องทุกอย่างดีอยู่แล้ว แต่ที่เพิ่มเติมก็คือตอนนี้คุณแม่กำลังจะมีหลานนะคะ แล้วเดียร์กับพี่วิธานก็หย่ากันเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวจะส่งภาพใบหย่ากับสภาพร่างกายที่โดน            ลูกชายคุณแม่ทำร้ายไปให้ดูนะคะ”

         เรื่องราวทุกอย่างจบลงถึงแม้จะไม่สวยงาม นาเดียร์ยังคงมีภาพความทรงจำดี ๆ กับสามีแว๊บเข้ามาในความคิดแต่เธอก็ได้แต่บอกกับตัวเอง ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันคืออดีตปัจจุบันเธอต้องเดินไปข้างหน้า

         หญิงสาวตัดสินใจเล่าเรื่องหย่าให้ครอบครัวเธอฟังแต่เธอยังไม่ขอบอกถึงสาเหตุ นาเดียร์ขอให้เธอทำใจให้ได้มากกว่านี้แล้วเธอจะกลับไปเล่าด้วยตัวเอง

         ค่ำคืนนี้ราเชนลางานยาวเพื่ออยู่กับหญิงสาวจนเธอหายดีทั้งใจและกาย เขาไม่สามารถทิ้งเธอไปได้เพราะเวลานี้หัวใจของเขามันก็ช้ำที่เห็นผู้หญิงที่เขาแอบรักต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

         ห้องนอนบนระเบียงบ้านคืนนี้ทั้งคู่นอนด้วยกัน แต่มันไม่ใช่แค่การนอนข้างกันแต่ราเชนกอดผู้หญิงที่เขาหลงรักไว้ทั้งคืน

         “เชนแม่คุณบอกว่า วันหนึ่งฉันจะเจอคนที่ทำให้ฉันรักอีก แล้ววันนั้นฉันจะขอบคุณคนที่ทิ้งฉันไป ถ้าฉันจะขอให้รักครั้งใหม่เป็นเชนได้ไหม”

         หญิงสาวโน้มตัวเข้าหาอีกฝ่ายจนหน้าแทบติดกัน ก่อนที่ปากบางจะทาบทับลงไปที่ปากหนาที่พร้อมตอบรับสัมผัสที่ฝ่ายหญิงมอบให้

         คนตัวเล็กถูกดันให้ลงไปนอนราบกับที่นอน ราเชนไม่ปล่อยให้เธอเป็นฝ่ายรุกเพราะเขาต้องการเติมเต็มความสุขที่หายไปให้กับผู้หญิงที่เขาแอบรักและวันนี้เธอก็ร้องขอให้เขารักเธอ ดังนั้นเขาจะรักเธอให้ดีที่สุด

         ร่างกายที่ไร้สิ่งขวางกั้นรวมกันเข้าเป็นหนึ่งอย่างคนที่รู้งานทั้งคู่ สำหรับผู้หญิงที่เคยผ่านการมีสามีมาแล้ว เธอรู้สึกได้ว่า            ทุกครั้งที่ผ่านมามันไม่อิ่มใจเหมือนบทรักในครั้งนี้

         เสียงน้ำที่ไหลอยู่ชายระเบียงดังเป็นจังหวะประสานกลับเสียงสะโพกของชายหนุ่มที่เคลื่อนไหว

         นาเดียร์โหยหาความรักความอบอุ่นจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีแต่เธอกลับไม่เคยได้พบเจอ จนเธอได้มาเจอกับราเชน เขาทำให้เธออุ่นไปทั้งตัวและหัวใจ

         ความรักของทั้งคู่ถูกส่งผ่านทุกจังหวะของร่างกาย ในที่สุดราเชนก็พาหญิงสาวขึ้นสวรรค์ด้วยรอยยิ้มที่เธอไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานาน

         “ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันรู้สึกมีค่าขึ้นอีกครั้ง เรื่องที่เกิดขึ้นเธอไม่ต้องรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น ฉันเป็นคนเริ่มเอง ทางเดินชีวิตต่อจากนี้ฉันจะเลือกทุกอย่างเอง เชนจะเดินไปกับเดียร์ไหม”

         ชายหนุ่มโอบกอดคนตัวเล็กที่เนื้อตัวไร้เสื้อผ้าไว้ในอ้อมกอด เขาจูบหน้าผากโหนกนูน เหมือนกับกลัวว่าจะมีใครมาแย่งคนในอ้อมอกไป

         “นานแล้วนะที่ผมเดินไปกับเดียร์ เพียงแต่คุณเพิ่งหันมาเจอผม”

         ค่ำคืนนี้เธอมีสามีคนใหม่ สามีที่ไม่ต้องมีพิธีแต่งงาน สามีพี่พ่อกับแม่ไม่ได้เลือกให้ สามีที่ไม่มีอะไรคู่ควรกับเธอ แต่เป็นสามีที่เธอเลือกและเขาก็รักเธอ