สามีที่ได้เลือก

ตอนที่ 7

สามีที่ได้เลือก

         ราเชนตัดสินใจเลิกเป็นหนุ่มบาร์โฮส เขาออกหาดูทำเล            ที่จะเปิดอู่แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะทำที่หน้าบ้านของตัวเอง

         “เชนเปิดอู่คนเดียวเหรอ เดียร์ขอหุ้นด้วยได้ไหม”

         หญิงสาวรู้ว่าเงินเก็บที่ราเชนมีไม่ได้เยอะสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเธอจะให้เขาก็คงไม่เอาหญิงสาวจึงเปลี่ยนเป็นขอหุ้นด้วย

         “ได้สิ หุ้นทั้งตัวทั้งใจเลย”

         อู่กำลังเริ่มก่อสร้าง นาเดียร์อยากขายข้าวแกงเธอจึงทำร้านต่ออกมาเธอทำหน้าที่ขาย ส่วนแม่สามีทำหน้าที่ทำกับข้าวให้เธอ โชคยังดีที่หน้าบ้านมีพื้นที่เหลือเยอะและเป็นที่ริมน้ำบรรยากาศดี

         ดารากับธงชัยทนคิดถึงลูกสาวไม่ไหวและอยากรู้ความจริงจากปากของลูกสาวจึงให้ส้มช่วยอ้อนวอนให้นาเดียร์กลับมาหาพ่อกับแม่บ้าง

         “เดียร์ไปค้างกับพ่อแม่สักพักนะ ไม่ต้องนอนร้องไห้ล่ะ”

         หญิงสาวดูออกว่าอีกฝ่ายไม่ได้กลัวจะคิดถึงแต่เขากลัวว่าเธอจะไม่กลับมามากกว่า

         “สัญญาได้ไหมว่าจะกลับมา”

         หญิงสาวพยักหน้ากอดสามีของเธอไวแน่น เธอรักเขาเต็มหัวใจแล้ววันนี้ไม่มีทางที่เธอจะไม่กลับมาแน่นอน

         ธงชัยเห็นภาพสภาพลูกสาวในวันที่โดนทำร้าย เขาถึงกลับอยากจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด

         “ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วค่ะ มันคงเป็นกรรมที่เดียร์ไปแย่งสามีเขามา วันนี้ก็แค่คืนให้เขา และตอนนี้เดียร์ก็มีความสุขกับเส้นทางและคนที่เดียร์เลือกแล้ว”

         ธงชัยและดาราต่างมองหน้ากัน เพราะหลังจากที่เขารู้ว่านาเดียร์หย่ากับวิธาน ทั้งสองคนก็ไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับลูกสาวอีกเลย

         “เขาเป็นผู้ชายที่ลูกเจอในบาร์โฮส ตกใจใช่ไหมคะ และเขาก็คือคนที่อยู่เคียงข้างลูกตั้งแต่พี่วิธานเริ่มเปลี่ยนไป ตอนนี้เรากำลังจะเปิดอู่รถกับร้านขายข้าวแกงที่บ้านของเขา คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องยินดีรับเขาเป็นลูกเขยก็ได้นะคะเดียร์เข้าใจ แต่ลูกเลือกแล้วที่จะให้เขาเป็นสามี เพราะความทุกข์ที่แสนสาหัสจากผู้ชายที่  ดูภายนอกดีพร้อมไปหมดทุกอย่างได้ผ่านไปแล้ว วันนี้ลูกจะขอใช้หัวใจเลือกบ้างนะคะ ”

         ทั้งสองคนไม่เห็นด้วยแต่ก็ไม่ห้ามเพราะที่ผ่านมาความทุกข์ที่ลูกสาวต้องเจอทั้งคู่ก็เป็นคนเลือกให้ วันนี้คงต้องปล่อยให้ลูกได้เติบโตบนทางเดินที่ลูกเลือกเอง

         “มีอะไรให้พ่อช่วยก็บอกนะ พาแฟนลูกมาให้พ่อกับแม่รู้จักบ้าง ถึงอย่างไรเขาก็เป็นสามีของลูกสาวพ่อ”

         นาเดียร์ก้มลงกราบพ่อกับแม่ด้วยหัวใจที่ขอบคุณที่            ท่านทั้งสองเข้าใจเธอ

         “ไว้ให้อู่กับร้านของเดียร์เสร็จก่อนแล้วลูกจะพาเขามานะคะ”

         หญิงสาวหายไปได้แค่เพียงสองคืนเธอก็กลับมาหาสามีที่เธอเลือก ตอนนี้อู่กับร้านใกล้เสร็จแต่คงอีกนานกว่าจะได้เปิดเพราะต้องซื้อของอีกหลายอย่าง

         “เดี๋ยวต่อไปเปิดอู่เชนก็จะมือดำไปหมด ไม่รู้ภรรยาคุณหนูนาเดียร์จะรังเกลียจกันไหม”

         “แน่นอนค่ะ ถ้าคุณไม่ล้างมือไม่อาบน้ำรังเกียจแน่นอน”

         ชายหนุ่มทำท่างอน ทำให้หญิงสาวขำที่ผู้ชายดูแมน ๆ มาทำท่าเป็นชายหนุ่มตัวเล็กน่ารักงอนเป็นสาว ๆ

         “ทำเป็นงอน ทำไมล่ะจะไม่อาบน้ำนอนหรืออย่างไรคะ ช่างเชน”

         วิภามองหนุ่มสาวทั้งคู่ด้วยรอยยิ้ม เธอรู้ว่าลูกชายของเธอรักนาเดียร์และเธอก็ดีใจที่หญิงสาวก็รักลูกชายของเธอ ทั้งที่ครอบครัวของเธอไม่มีอะไรคู่ควรกับคุณหนูอย่างนาเดียร์เลย

         ผ่านไป 3 เดือน

         ทรายคลอดลูกสาวตัวน้อยออกมา วิธานทั้งรักทั้งหลงจนแทบจะไม่ยอมฟังคำทัดทานอะไรจากมารดา

         “คุณแม่ครับ แม่จะให้ผมมานั่งคิดระแวงว่าไม่ใช่ลูกของผมเพื่ออะไร ผมกับทรายเราอยู่กันมาห้าปีกว่า แล้วเธอก็มีผมคนเดียว และไอ้ที่พยายามพูดว่าลูกหน้าไม่เหมือนผม ก็ไม่แปลกผมยังเหมือนคุณแม่ไม่เหมือนคุณพ่อเลย”

         ศิริยังไม่ยอมรับในตัวลูกสะใภ้ เธออยากแน่ใจว่าเด็กที่เกิดมาคือลูกของวิธานจริง ๆ เพราะลูกชายของเธออยู่กับเลขามาถึงห้าปีทำไมเพิ่งท้อง และอยู่กับนาเดียร์มาสองปีก็ไม่ท้อง ศิริคิดว่าวิธานน่าจะเป็นหมันและเด็กน้อยที่เกิดมาก็ไม่ใช่หลานของเธอ

         “แม่จะไม่บังคับลูก แต่เอาเป็นว่าแม่จะยื่นข้อเสนอ                  ถ้าลูกยอมตรวจว่าเป็นหมันไหม แม่จะยอมรับในตัวของหลานที่เกิดมา แต่ถ้าลูกไม่ตรวจแม่ก็จะไม่ยอมรับใด ๆ ทั้งสิ้น ข้อเสนอนี้ไม่ต้องเอาลูกเมียวิธานมาวุ่นวายอะไรเลย แค่ตัวลูกคนเดียวตัดสินใจเอา เพราะถ้าเด็กที่เกิดมาเป็นหลานของแม่ แม่ก็ต้องให้สิ่งที่ดีที่สุดอยู่แล้ว”

         วิธานเก็บเอาข้อเสนอนี้ไปคิด แต่เขาไม่กล้าบอกทรายเพราะกลัวหญิงสาวจะน้อยใจ ว่าเขาระแวงเธอ และการตรวจ             ครั้งนี้จะทำให้มารดาของเขารับหลานเข้ามาเป็นสายเลือด                    ถึงวิธานจะมั่นใจว่าเขาคือพ่อแต่ทำไมลึก ๆ เขากลับไม่กล้าตรวจ ความกลัวในหัวใจของชายหนุ่มจึงทำให้เขายังตัดสินใจไม่ได้จน           ลูกสาวอายุได้สามเดือนแล้ว

         “ทรายผมอยากมีลูกอีกคนจัง”

         วิธานพูดด้วยความรู้สึกของคนที่อยากมีลูกมานานพอได้เป็นพ่อก็เลยอยากจะมีลุกเพิ่มอีกสักคน

         “จะมีได้อย่างไรกัน”

         ทรายเผลอตัวตวาดกลับทันที ทำเอาคนฟังงงกับคำตอบว่าเพราะอะไรเธอถึงได้พูดแบบนี้

         “หมายความว่าอะไร ถึงมีไม่ได้”

         หญิงสาวเมื่อรู้ว่าเผลอพลั้งปากออกไป เธอก็รีบใช้ความฉลาดคิดแก้ปัญหาทันที

         “ทุกวันนี้ทรายยังไม่เคยได้รับการยอมรับจากครอบครัวของคุณ แม้แต่หน้าหลานพ่อกับแม่คุณยังไม่ยอมให้พาไปเจอ แล้วเราจะมีลูกอีกเพื่ออะไรกันคะแค่วีนาคนเดียวทรายก็สงสารลูกจะแย่ ที่เกิดมาปู่กับย่าก็ไม่ต้องการ”

         ความฉลาดทำให้จากที่เกือบพลาดกลายเป็นเรียกคะแนนสงสารได้อย่างท้วมท้นทันที

         “ผมขอโทษที่พูดแบบไม่คิด ผมจะหาทางทำให้คุณแม่            คุณพ่อยอมรับในตัวคุณและวีนาลูกสาวของเราให้ได้”

         วิธานตัดใจทำตามที่มารดาต้องการ เพราะเขาทนต่อไปไม่ไหวแล้วที่จะให้ภรรยากับลูกสาวต้องอยู่แต่ในมุมมืดไม่ได้รับการยอมรับจากครอบครัวของเขา

         “ผมยอมแล้ว คุณแม่ก็อย่าลืมรักษาสัญญาด้วยนะครับ”

         ทั้งสองคนพากันไปตรวจที่โรงพยาบาลเอกชน ศิริขอให้หมอตรวจแบบละเอียดเพื่อให้ผลที่แน่ชัดเพราะการเป็นหมันมีหลายแบบเธอจึงอยากได้ลายละเอียดจะได้สบายใจกันทุกฝ่าย

         ผลการตรวจออกมาเป็นอย่างที่ชายหนุ่มกลัวมาตลอด เขาเป็นหมันแบบถาวร น้ำอสุจิที่ออกมาไม่มีตัวอสุจิเลย ดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะมีลูกแบบธรรมชาติได้ ต้องอาศัยวิธีการทางการแพทย์เท่านั้น

         ชายหนุ่มนั่งร้องไห้เมื่อกลับมาถึงบ้าน เขาไม่ได้เสียใจเรื่องที่เป็นหมันอย่างเดียว แต่เขาเสียใจที่ถูกผู้หญิงที่เขายอมทิ้ง               ทุกอย่างเพื่อมาอยู่กับเธอสวมเขาเอา และตอนนี้วีนาก็ไม่ใช่ลูกสาวของเขาอีกต่อไป

         “ใจเย็นนะวิธาน ถ้าลูกรักเด็กน้อยคนนั้นก็รับมาเป็นลูกบุญธรรมแต่แม่คงรับผู้หญิงที่สวมเขาให้ลูกมาเป็นสะใภ้ไม่ได้”

         ศิริสงสารลูกแต่เธอก็มีจุดยืน เพราะมันคือการสวมเขาหลอกลวงกัน วิธานยอมทิ้งภรรยาที่ดีพร้อม ครอบครัวของ          ชายหนุ่มต้องเสียชื่อเสียง แม่ลูกต้องมาผิดใจกัน ศิริจึงไม่มีทางให้อภัยผู้หญิงอย่างทรายเด็ดขาด