ตอนที่27 ตอนจบ

“จะเสียใจได้ยังไง ดีใจมากต่างหาก แบบนี้ต้องบอกข่าวดีกับทุกคน”

ด้วยความตื่นเต้นชายหนุ่มจึงรนรานควานหามือถือจะบอกข่าวดีแบบนี้กับทุกคนได้รับรู้

“เอ่อ ไม่ต้องหรอกค่ะคุณเบน”

ต้นรักหน้าเจื่อนก่อนจะบอกให้เบนจามินไม่ต้องบอกคนอื่น เพราะคนอื่นนั้นรู้หมดแล้ว

“อย่าบอกนะว่าพวกเค้ารู้กันหมดแล้ว”

“ค่ะ”

“ยกเว้นฉันเนี่ยนะ...”

เบนจามินเห็นสีหน้าต้นรักก็รู้ว่าเขาคงจะรู้ข่าวนี้เป็นคนสุดท้าย

“โกรธฉันเหรอคะ? ฉันแค่อยากบอกกับคุณตอนที่คุณจำความรู้สึกระหว่างเราได้เท่านั้น ไม่อยากให้คุณคิดว่าฉันใช้ลูกมาเป็นบ่วงรั้งคุณ”

ต้นรักพยายามอธิบายถึงเรื่องที่เธอไม่ได้บอกเรื่องลูกกับชายหนุ่ม เธอเองก็มีเหตุผลของเธอ และหวังว่าเขาจะเข้าใจ

“เฮ้อ ใครจะโกรธเธอลง ฉันแค่นอยเฉยๆที่ได้รู้ทีหลังคนอื่นก็เท่านั้นเอง”

เบนจามินแค่อยากได้รู้เรื่องลูกของเขาเป็นคนแรกเท่านั้น แต่เมื่อรู้ว่าหญิงสาวมีเหตุผลของเธอเขาเองก็ไม่ได้อยากคิดอะไรให้มันมากมายนัก แค่ได้รู้ว่ามีเจ้าตัวเล็กที่กำลังจะเกิดมาเป็นโซ่ทองคล้องใจเขาและเธอก็พอแล้ว

สองเดือนต่อมา

งานแต่งของต้นรักและต้นหลิวจัดขึ้นพร้อมกันอย่างยิ่งใหญ่ มีสื่อให้ความสนใจมากมายเพราะสองทายาทตระกูลดังต่างสละโสดพร้อมกัน ผู้ใหญ่ต่างฝ่ายก็ต่างยินดี มีแต่พวกคนที่หมายปองหนุ่มหล่อทั้งสองเท่านั้นที่ไม่ยินดีกับข่าวนี้ด้วยก็เท่านั้น

วันเวลาพ้นผ่านนานร่วมสามปี

“พี่เบนคะ มัวทำอะไรอยู่คะ”

วันนี้ทุกคนนัดเจอกันที่บ้านของตระกูลลอเปอร์พร้อมหน้าพร้อมตา ตอนนี้ต้นรักจัดของลูกเธอเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแต่สองพ่อลูกอาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จเท่านั้นก็ไปกันได้

แต่เธอเองเห็นว่าสองพ่อลูกอาบน้ำกันนานผิดปกติจึงเข้ามาดูที่ห้องน้ำ ปรากฏว่าคนเป็นพ่อนั้นอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ยังคงฉีดน้ำเล่นกับลูกสาววัยสองขวบกว่าอยู่เลย ทำให้เธอต้องส่งเสียงดุ ลูกเธอป่วยบ่อยก็เพราะสามีเธอชอบพาลูกเล่นน้ำนานๆนี่แหละ

“เอ่อ...”

เบนจามินได้ยินเสียงคนเป็นภรรยาเขาก็ชะงักหยุดการกระทำทันที เพราะรู้ว่าน้ำเสียงแบบนี้ของภรรยากำลังบ่งบอกถึงความไม่พอใจ

“เล่นอีกค่ะคุณพ่อ ฉีดน้ำ ฉีดน้ำ”

หนูน้อยบีน่ายังไม่สลดที่คุณแม่ของเธอจ้องเขม็ง ยังสั่งให้คนเป็นพ่อฉีดน้ำเล่นกับเธอเสียงใส

“เดี๋ยวถ้าลูกไม่สบายรักจะให้ดูลูกเองนะคะ พาลูกไปแต่งตัวได้แล้วค่ะเดี๋ยวจะสาย”

ต้นรักยังคาดโทษคนเป็นสามีของเธออยู่ที่ชอบตามใจให้ลูกเล่นอะไรตามใจโดยที่ไม่ห่วงสุขภาพอยู่เรื่อย พร้อมสั่งให้พาลูกไปแต่งตัวก่อนจะเดินออกไป

“แม่ดุ...”

หนูน้อยบีน่าพอจะดูออกว่าเมื่อครู่แม่ของเธอกำลังไม่พอใจ เลยหันไปบอกคนเป็นพ่ออย่างหน้าห่อเหี่ยว

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อให้เล่นอีกห้านาทีนะคะ”

เบนจามินเห็นหน้าลูกสาวของเขาก็นึกสงสาร ลูกอยากเล่นต่อเขาก็จะขอขัดคำสั่งคนเป็นภรรยาอีกสักเดียวคงจะไม่เป็นอะไร

“ไม่ได้ค่ะ...รักได้ยินนะคะ...”

ต้นรักรู้ว่ายังไงสามีของเธอก็จะปล่อยให้ลูกเล่นต่อจึงไม่ได้เดินไปไหนไกล เพียงแค่อยู่แถวนั้นดูพฤติกรรมของสามีเธอว่าจะทำตามที่เธอบอกหรือไม่

“อุ้ย...คงต้องไปแต่งตัวกันแล้วล่ะลูก”

เบนจามินจำต้องพาลูกน้อยพันผ้าขนหนูแล้วอุ้มออกมาแต่งตัวด้านนอกตามคำสั่งของต้นรัก เพราะเขาไม่อยากขัดใจอะไรภรรยามาก ด้วยตอนนี้เธอเองก็ท้องอ่อนๆลูกของเขาอีกคนจึงต้องเอาใจเป็นพิเศษ แต่ช่วงนี้เธอก็จะดุเป็นพิเศษเช่นกัน

ตระกูลลอเปอร์

“บีน่าขามาให้ป้าอุ้มหน่อยค่ะ”

ฟอด...

“อื้อหืม ชื่นใจจังเลยค่ะ”

กว่าเบนจามินและต้นรักจะมาถึงทุกคนก็นั่งรออยู่ในบ้านจนครบกันหมดแล้ว ต้นหลิวเห็นหลานตัวกลมก็รีบเรียกหาทันที หนูน้อยบีน่ารู้งานก็รีบวิ่งตัวป้อมไปกระโดดกอดคนเป็นป้า เพราะรู้ว่าป้าคนนี้ช่างเอาใจและตามใจเป็นพิเศษ

“เมื่อไหร่จะมีกับเจ้าบ้างล่ะหนูต้นหลิว”

เอมม่าเห็นต้นหลิวก็ดูรักเด็กดีแถมยังน่าจะพร้อมที่จะเป็นแม่คนได้แล้ว แต่ก็ไม่ยักเห็นจะมีลูกเสียที

“คือ หลิวอยากจะใช้ชีวิตอีกสักหน่อยค่ะคุณย่า คุณวีเองก็ยังต้องดูแลคนไข้ไว้วันที่พร้อมจริงๆค่อยมีดีกว่าค่ะ”

“อย่างนั้นเหรอ”

เอมม่าเข้าใจสิ่งที่หญิงสาวพูดความพร้อมของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน หากเร่งรัดอะไรมันพลอยแต่จะทำให้เสียสมดุลในการใช้ชีวิตไปเปล่าๆ

“ตอนนี้หมอที่โรงพยาบาลก็มีเก่งๆมากมายผมว่าอีกปีสองปีก็จะรีบปั๊มทายาทแล้วล่ะครับ คุณแม่ก็เตรียมตัววิ่งตามหลานไว้ให้ดีๆนะครับผมว่าจะมีลูกแฝดทีเดียวสามคนเลย”

คาวีคิดว่าอีกไม่นานเท่าไรเขาก็จะเบามือเรื่องที่โรงพยาบาลลงเพราะมีบุคลากรที่มีความสามารถมากมายรุ่นใหม่เกิดเยอะให้พวกเขาได้ใช้ฝีมือให้เต็มที่ส่วนเขาก็จะหันมาโฟกัสที่ครอบครัวเสียที

พร้อมหันไปพูดกับทั้งแม่ของเขาและแม่ของต้นหลิวว่าให้เตรียมร่างกายให้พร้อมสำหรับการวิ่งตามหลานๆ เพราะเขาตั้งใจว่ามีทีเดียวให้เป็นแฝดสามไปเลย

“ให้มีก่อนเถอะแล้วค่อยมาพูด”

อมีนาถึงกับต้องปรามลูกชายที่คุยโอ้อวดไว้ก่อน

“โถ่คุณแม่”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

ทุกคนต่างก็อมยิ้มให้กับความมั่นใจของคาวีที่ดูจะมั่นใจมากว่าจะมีลูกแฝดสาม ตอนนี้หมอหนุ่มก็ทำคุยไปพอมีจริงๆจะหัวยุ่งทุกคนในที่นี้ต่างรู้ดีเพราะต่างผ่านช่วงเวลาเลี้ยงลูกกันมาแล้วทั้งนั้น เว้นแต่หมอคาวีกับต้นหลิวเท่านั้นที่ยังไม่ได้ลิ้มสัมผัสรสชาตินี้

“สามเลยเหรอหมอ ลองดูคนเดียวก่อนก็ได้มั้ง”

เบนจามินรู้ดีว่ามีลูกคนนึงมันต้องดูแลมากมายขนาดไหนเขาจึงเตือนหมอหนุ่มที่ดูจะมั่นใจเสียเหลือเกิน

“ฉันเองก็ว่าคนเดียวก่อนก็พอมั้งคุณวี”

ต้นหลิวคิดว่าหากจะมีลูกครั้งแรกก็ขอเอาแค่คนเดียวก่อนจะดีกว่า เพราะเธอกะว่าจะเลี้ยงเอง หากสามคนเธอก็เกรงว่าจะเอาไม่อยู่ ด้วยยังเป็นคุณแม่มือใหม่ เธอไม่รู้ว่าสามีของเธอไปเอาความมั่นใจมาจากไหนนักหนาที่จะมีลูกทีเดียวตั้งสามคน

“เอาแบบนี้สิหนูหลิวก็ให้ตาวีเลี้ยงเองซะเลยถ้าอยากได้สามคนนัก จะได้รู้ไง”

อมีนาหยอกลูกชายตัวเองว่าถ้าอยากจะมีนักก็ต้องให้เลี้ยงเองจะได้รู้สึก

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เสียงเฮฮาจะดังขึ้นมาในบ้านเมื่อทุกคนมารวมตัวกัน ตอนนี้ทั้งหมอคาวีและเบนจามินต้นรักและต้นหลิวต่างก็มีครอบครัวกันแล้ว คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็หมดห่วงไม่ต้องกลัวว่าลูกๆของพวกเขาจะเตร็ดเตร่ไปมาถึงเมื่อไหร่

ตอนนี้ก็โฟกัสถึงชีวิตครอบครัวและการทำงานอย่างเดียวไม่มีเรื่องอื่นเข้ามาแทรกถือว่าคำว่าครอบครัวมันก็สมบูรณ์มากแล้ว ก็เหลือแต่พวกรุ่นลูกของเบนจามินและคาวีเท่านั้นที่จะต้องมาห่วงเรื่องการใช้ชีวิตของลูกๆพวกเขาอีกที

จบบริบูรณ์